Στο άδειο γήπεδο λοιπόν, χωρίς ουσιαστικό προπονητή και κάτω από έναν έντονο διχασμό του κόσμου, να παίζουμε τον πρώτο ημιτελικό. Με τον Μανωλά να κρατάει το 4-3-3, και να καλείται να διαχειριστεί την παιδική χαρά που δημιούργησε ο Μελισσανίδης. Τι να κάνει κι ο ανθρωπος, και τι να κάνουμε κι εμείς…Ας το δούμε ελπίζοντας τουλάχιστον τα γκολ να τα βάλουμε στο σωστό τέρμα.
Πρώτο μέρος λοιπόν, και περίμενα μια έντονη νευρικότητα από μεριάς μας. Ομολογώ οτι η έκπληξη ήταν ευχάριστη, τουλάχιστον για όσους ασχολούνται τακτικά με τα παιχνίδια. Ο Δέλλας διάλεξε να παίξει μια μαζική άμυνα και να χτυπήσει σε κάποια αντεπίθεση και η ΑΕΚ έπρεπε να αντιπαρατάξει κατοχή μπάλας, σοβαρότητα στην αμυντική λειτουργία και να προσπαθήσει να ανοίξει μια πολυπρόσωπη άμυνα.
Τα κατάφερε στα δύο τρίτα. Έφτασε πολύ οργανωμένα στην περιοχή του αντιπάλου, από τον οποίον δεν απειλήθηκε πουθενά, αλλά η κακή μέρα της τριπλέτας μπροστά, στην ουσία έφερε μηδενικές τελικές. Φαίνεται οτι η σοβαρότητα της κατάστασης, μάλλον δεν πολυένοιαξε τον Βάργκας και τον Μπαρμπόσα, κι ούτε μπόρεσε κι ο Αραβίδης να ξεπεράσει το ντεφορμάρισμα του. Τι να κάνουμε; Άλλοι καταλαβαίνουν κι άλλοι όχι. Άλλοι τρέχουν κι άλλοι απλά περιμένουν. Άμα οι επιθετικοί δεν έχουν κίνηση, και τι να κάνουν οι από πίσω;
Το αποτέλεσμα λοιπόν ήταν να δούμε ένα παιχνίδι κέντρου, χωρίς συγκινήσεις αλλά τουλάχιστον η ΑΕΚ επέδειξε κι απέδειξε την διάθεση του αφεντικού, όσο κι αν ο Δέλλας σίγουρα θα πήγε στα αποδυτήρια ευχαριστημένος, αφού και το τίποτα για τον νεοέλληνα, είναι σοβαρό αποτέλεσμα. Για τον Μανωλά, δεν μπορώ να πω τίποτα φυσικά, αφού κοιμόταν όταν τον φώναξαν οι ιθύνοντες να πάει στην Αττική οδό. Και φυσικά δεν περιμένω κι ιδιαίτερα ρίσκα σήμερα, παρά μόνο να μείνει επιβιώσας ή ημιθανής. Ό,τι προτιμάτε.
Δεύτερο μέρος, κι ουδείς θα περίμενε κάτι διαφορετικό. Σαν εικόνα, σαν παιχνίδι, σαν ρισκάρισμα. Μιλώ και για τις δυό μεριές. Μανωλάς και Δέλλας, δεν έχουν και κάποιες διαφορές σαν προπονητές, που άλλωστε δεν είναι. Απλά ο δικός μας ζει μέσα στο άγχος, ενώ ο άλλος νομίζει οτι είναι κάτι μεγαλύτερο από μαλάκας.
Οπότε η σοβαρότητα στην αμυντική μας λειτουργία παρέμεινε, κάποιον κίνδυνο δεν δημιούργησε ο Ατρόμητος, και η ΑΕΚ έψαχνε σχετικά σωστά κάποιο γκολ. Έστω κι αν έπαιζε χωρίς επίθεση. Αυτό το γκολ που έχασε ο Μπαρμπόσα, σας διαβεβαιώ οτι ακόμα κι ανάπηρος στο ΠΙΚΠΑ, το βάζει. Αλλά κατά τα άλλα έχει άδικο ο Τζιμπούρ για το ρόστερ της δεύτερης εθνικής.
Η ομάδα λοιπόν διατήρησε την κατοχή, και προσπαθούσε να έχει ισορροπία στις δυό πλευρές και στον άξονα. Πίτσι πίτσι πήγαινε, οι κορυφαίοι στους τομείς τους, Σιμόες και Μάνταλος, σπρώχνανε μπροστά, κι όταν ο Μανωλάς έρριξε μέσα τον Τζιμπούρ και τράβηξε αριστερά τον Αραβίδη, βγήκε η φάση και βάλαμε το γκολ. Το γκολ, που δεν μπόρεσε να το ανατρέψει το καλύτερο ρόστερ του αντιπάλου κατά Δέλλα, αλλά ούτε και η δουλειά που έχει κάνει η προπονητάρα σε βάθος επιπέδου τριών εκατοστών.
Κριτική περαιτέρω δεν μπορεί να γίνει, όταν δύο ΜΗ προπονητές φοβούνται να μην πάθουν καμιά νίλα, οπότε θωρακίζονται πίσω κι ό,τι βγει. Βλέπετε τα αφεντικά με τα πετρέλαια, έχουν κι απαιτήσεις, οπότε οι άνθρωποι του πάγκου, θέλουν να τους κάνουν καλή εντύπωση. Όπως εντύπωση πήραν κι όσοι είδαν το παιχνίδι σήμερα, οτι ήταν κάτι σαν σκέτο από ποδόσφαιρο. Εντύπωση ποδοσφαίρου δηλαδή αλλά όχι εντύπωση για το ποιά ήταν η καλύτερη ομάδα σήμερα, που κέρδισε κι έβαλε βάσεις για πρόκριση στον μαθητικό τελικό, που θα τον πάρει ο Μελισσανίδης με τον τσαμπουκά του, όπως έγραψε κι εκείνο το μαστούρι εχθές. Το οποίο θα το ήθελα στην συνάντηση της Τρίτης, την οποίαν κι εζήτησε ο εγγυητής. Βλέπετε εδώ, γράφουμε σαν πελάτες πληρώνοντες, χωρίς ιδιοτέλεια και ξέροντας και λίγη μπάλα για την οποίαν η κριτική είναι σκληρή, αλλά είναι με επιχειρήματα. Δεν είναι κραυγές μαστούρηδων.
Θέλω όμως να δώσω τα συγχαρητήρια μου στον Μανωλά. Είναι από τα λίγα παλληκάρια εκεί μέσα, που την έχει κάνει την κριτική του στον εγγυητή σε άσχετη στιγμή. Φυσικά δεν έχει να χάσει τίποτα, αφού απλός στρατιώτης είναι κι όλοι οι άλλοι – οι άχρηστοι Σέρβοι – τον βάζουν μπροστά όταν τυχαία, και περιστασιακά αποτυγχάνουν αλλά δεν έχουν και τ’ αρχίδια να φύγουν. Επίσης τα συγχαρητήρια μου και σε όσους έπαιξαν και διατήρησαν την φανέλα μας σε σωστό επίπεδο. Κρίμα βέβαια που τα λέω αυτά, αλλά αυτά είναι τα έργα και οι ημέρες του Μελισσανίδη, που θα τα πληρώσει πλέον πολύ ακριβότερα από τον Πογιέτ, αφού γουστάρει να τζογάρει.
Υγ. Όποιος έχει υπομονή, θα μάθει τα πάντα για τον τραγέλαφο που έζησε η ΑΕΚ, από αύριο. Σήμερα θα τα έγραφα, αλλά υπάρχει το αγωνιστικό.
πηγή: dailytripes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου