Ο πρόσφατα καταδικασμένος από το τριμελές εφετείο κακουργημάτων, σε πολυετή φυλάκιση Χρήστος Τριανταφύλλου, διαμαρτύρεται…

Ο Χρήστος Τριανταφύλλου στο κέντρο, έχοντας πλάι του τον απόστρατο ακροδεξιό στρατηγό Φραγκούλη Φράγκο, σε εκδήλωση του Συνδέσμου Μικρασιατών Ν. Φιλαδέλφειας - Ν. Χαλκηδόνας

Ο Χρήστος Τριανταφύλλου που καταδικάστηκε χωρίς κανένα ελαφρυντικό σε πολυετή φυλάκιση, ως συνεργός του επίσης καταδικασθέντα χωρίς κανένα ελαφρυντικό, σε πολυετή κάθειρξη Χάρη Τομπούλογλου, εκφράζει με ένα μακροσκελές κείμενο του, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει τη παρούσα περίοδο. Κι αντί να ζητάει τη παράταση της ανοχής μας, συνεχίζει να επιτίθεται! Αντί ήδη από τότε που συνελήφθηκε, να έχει παραιτηθεί από στοιχειώδη ευθιξία, έχει κολλήσει στη καρέκλα και μόνο με χειρουργείο μπορεί να αποκολληθεί.

Κύριε Τριανταφύλλου μετά την απόφαση του τριμελούς εφετείου κακουργημάτων, πρέπει να αντιληφτείτε, πως πλέον δεν είστε απλά υπόδικος, αλλά έχετε καταδικαστεί. Έχετε κριθεί δηλαδή από τη δικαιοσύνη ως ένοχος, και το γεγονός πως αυτή δε σας αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό, θα πρέπει να σας κάνει πιο σεμνό…

Το δικαίωμα της αναστολής που σας έδωσε το δικαστήριο, σε τίποτα δεν αναιρεί τη καταδικαστική απόφαση. Αν σε επόμενο βαθμό εξέτασης των πράξεων σας κριθείτε διαφορετικά, εδώ είμαστε να το συζητήσουμε πάλι. Αλλά με τόσα χρόνια φυλάκισης που χωρίς κανένα ελαφρυντικό φάγατε, ούτε στο «πάμε στοίχημα», δε θα ποντάριζε κανείς στην αθώωση σας.

Θα πρέπει επίσης να έχετε υπόψη σας, ότι για καλή σας τύχη, υπάρχει κατεύθυνση να παρέχεται αναστολή στους καταδικασθέντες, όταν δεν πρόκειται για ζητήματα τρομοκρατίας, εμπόριο ναρκωτικών, ή φόνους. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχουν κελιά για όλους… Ήδη έχουν ψηφιστεί νόμοι, ο πρώτος επί Καστανίδη και ΠΑΣΟΚ, για μαζικές αποφυλακίσεις καταδικασμένων, προκειμένου να αποσυμφορηθούν οι φυλακές. Ο τελευταίος πρόσφατα με Παρασκευόπουλο και ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛΛ.

Εσείς λοιπόν θέλετε να κάνετε ότι ο Μαρινάκης στον Ολυμπιακό, και πολλοί από τη διοίκηση της ΕΠΟ, οι οποίοι ας μη ξεχνάμε πως είναι απλά υπόδικοι. Δηλαδή δικαστικά βρίσκονται στη κατάσταση, που εσείς ήσασταν μέχρι πριν την έκδοση της απόφασης που σας καταδίκασε. Υποθέτω σαν ΑΕΚτζης, υποστηρίζετε πως αυτοί οι υπόδικοι, πρέπει να παραιτηθούν και να εξαφανιστούν από τα πόστα που κατέχουν. Ή υποθέτω λάθος; Ή δεν είστε τόσο ΑΕΚτζης; Ή ισχύει το, τα καλά και συμφέροντα;

Πρέπει να συνειδητοποιήσετε, πως από τότε που πραγματοποιήθηκε η σύλληψη σας από τους άντρες του Τμήματος Εκβιαστών της Ασφάλειας, δεν είστε πια ένας από τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών. Δεν είστε κάποιος από αυτούς που χρωστούν στην εφορεία, ή τη τράπεζα. Δεν είστε κάποιος που η παρουσία του κοσμεί ένα χώρο. Δεν είναι τιμή για κάποιον να είναι συνομιλητής και συγχρωτιζόμενος μαζί σας. Κι αυτό γιατί είστε ένας από τους ελάχιστους έλληνες, που κατηγορούνται για κακουργηματικές πράξεις.

Εσείς όπως φαίνεται, ακόμη και μετά τη καταδίκη σας, αρνείστε να αποδεχτείτε τη νέα κατάσταση στην οποία έχετε περιέλθει. Η περίπτωση σας μοιάζει, με ορισμένων που το πρώτο διάστημα της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου, αρνούνται τη νέα πραγματικότητα, την απώλεια και το πένθος. Η δική σας άρνηση είναι, να αποδεχτείτε πως τέλειωσε η εποχή της αθωότητας για σας. Τέλειωσε και η εποχή του τεκμήριου της αθωότητας, που αφορά υπόδικους. Σε κανένα δεν αρέσει αυτό, αλλά όταν αυτή είναι η πραγματικότητα, πρέπει να το πάρει απόφαση και να πορευτεί ανάλογα.

Όσο πιο γρήγορα αποκτήσετε συνείδηση της πραγματικότητας, μόνος ή με βοήθεια ψυχολόγου, τόσο πιο καλό θα είναι για σας, το Σύνδεσμο Μικρασιατών του οποίου επιμένετε να είστε Πρόεδρος, την «Αναγέννηση» και τους συμπολίτες που διχάζετε.

Αντίθετα όμως εσείς με απίστευτο ναρκισσισμό επιμένετε να περιαυτολογείτε αυτοαξιολογούμενος, για το έργο που μόνο εσείς μπορείτε να κάνετε στο Σύνδεσμο. Υποβιβάζοντας ταυτόχρονα προκατόχους σας, μέλη του συνδέσμου, και όσους μπορεί μετά τη παραίτηση σας, να επανενεργοποιούνταν, ή γίνονταν μέλη του!

Αν πρόθεση σας είναι η προσφορά για μια ιδέα, για ένα σκοπό, γιατί είναι απαραίτητο να είστε Πρόεδρος; Μπορείτε να κάνετε τα ίδια και περισσότερα ως απλό μέλος του συνδέσμου.

Αν η διάθεση σας για προσφορά, σχετίζεται αποκλειστικά με τη καρέκλα του πρόεδρου, τότε αυτό είναι ο ορισμός του καρεκλοθήρα!

Πάντως η κραυγαλέα υποτίμηση για τη δράση και τις δυνατότητες των άλλων μικρασιατών, προδίδει σκοπό… Και στη περίπτωση αυτή, πρέπει να αναζητήσουμε ποιος ή ποιοι μπορεί να είναι.

Δεν είναι λίγοι οι υπόδικοι ή οι επιδιώκοντες ιδιοτελείς στόχους, που επιχειρούν κατάληψη πόστων ευρύτερης κοινωνικής αποδοχής, ως όχημα για την επίτευξη προσωπικών επιδιώξεων, αλλά και για την επίτευξη της έξωθεν καλής μαρτυρίας, και άλλοθι όταν κάτι δε πάει καλά… Ο χώρος των ΠΑΕ, του εμπορίου της πατρίδας και της θρησκείας, διαχρονικά αποτελεί κλασσικό παράδειγμα.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που κάνουν καριέρα από τη συμμετοχή τους στα κοινά. Ενώ επίσης πολλοί είναι κι εκείνοι που στη κυριολεξία εμπορεύονται τη πατρίδα, τη σημαία ή σημαίες, στις οποίες περισσότερο από όλα βλέπουν ένα φερετζέ για τις όχι και τόσο νόμιμες και ηθικές δραστηριότητες τους… Η λέξη πατριδοκάπηλος για παράδειγμα, δε θα μπορούσε να υπάρξει, αν δεν υπήρχαν πατριδοκάπηλοι. Ούτε πολύ περισσότερο η λέξη καπηλεία και κάπηλος, αν επίσης δεν υπήρχαν εκείνες οι προσωπικότητες που ενσαρκώνουν τέτοια συμπεριφορά.

Αν εσείς βρίσκετε πως δεν υπάρχει κανένας λόγος, μετά και τη πρόσφατη καταδίκη σας, να παραιτηθείτε από οποιοδήποτε πόστο, κυρίως αυτό του προέδρου του Συνδέσμου Μικρασιατών, τότε θα πρέπει να δώσετε πειστικές εξηγήσεις γιατί δε το κάνετε. Τα «ρεπούσηδες», «φίλιδες», «άθεοι», συνιστούν παραλλαγή κι όχι πραγματικότητα. Γιατί όσοι εμφανιζόσασταν τόσο οργισμένοι με τις απόψεις της Ρεπούση και του Φίλη, χωρίς αυτοί να είναι καν υπόδικοι ή έστω μηνυθέντες, ζητούσατε αυθωρεί και παραχρήμα τη παραίτηση τους! Πράγμα που δε βλέπω εσείς που πλέον έχετε καταδίκη στη πλάτη σας, να κάνετε. Αντίθετα επιμένετε στα πόστα σας και γίνεστε ανεξήγητα επιθετικός!

Αλήθεια γιατί όλοι εσείς οι… εθνικώς δρώντες, οι βυζαντινολάτρες, αρχαιολάτρες,  και… αλύγιστοι χριστιανοί πατριώτες, έχετε ξεχάσει τη συναυλία του Σάκη Ρουβά, που έστησε ο σημερινός δήμαρχος Μαραθώνα Ηλίας Ψινάκης; Η οποία έγινε στα κατεχόμενα, με συνάδερφο του τούρκο καλλιτέχνη, τη μέρα μνήμης της σφαγής των ποντίων! Για την οποία τότε κάνατε και είπατε τα ίδια και χειρότερα, από όσα λέτε ακόμη για Ρεπούση και Φίλη; Μήπως επειδή μετά για να ξεπλυθεί και να συνεχίσει να αποδίδει εμπορικά, τον… υιοθέτησε η Μαριάνα Βαρδινογιάννη, και επομένως η πραγματική εξουσία του τόπου αποφάσισε ειδικά γι΄ αυτούς, ενίσχυση και οι υπόλοιποι σκασμός;

Αν πάλι θέλετε να είστε οπωσδήποτε πρόεδρος σε μικρασιάτες, φτιάξτε μαζί με το Χάρη το Τομπούλογλου (που κρύβεται νομίζοντας πως έτσι δε θα ασχοληθώ μαζί του), ένα Σύνδεσμο ΚΑταδικασθέντων Μικρασιατών με ΑΝαστολή «η αλησμόνητη αθωότητα μου» ή αν προτιμάτε, «η χαμένη αθωότητα μου». Και μέχρι να την επανακατακτήσετε, να εκδίδετε από εκεί ανακοινώσεις υπέρ του ιδιωτικού γηπέδου Μελισσανίδη.

Τέλος εφόσον πιστεύετε πως μάλλον είναι τιμητικό, και πάντως δε βρίσκετε κανένα λόγο για να παραιτηθείτε, τουλάχιστον υπογράφετε τα πάσης φύσης έγγραφα του Συνδέσμου μικρασιατών, ως Απαραίτητος Πρόεδρος – Καταδικασμένος με αναστολή και με προσμονή για αθώωση. Να ξέρουν αυτοί που διαβάζουν βασικές ιδιότητες σας, για να σας εκτιμούν περισσότερο.

Η αναδημοσίευση που ακολουθεί, είναι από το "Αναγέννηση Φιλαδέλφειας - Χαλκηδόνας":

Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω

Posted on 25 Απριλίου 2016
 

Αν κρίνουμε λοιπόν, από ορισμένα τοπικά blogs και εφημερίδες η Δικαιοσύνη δεν θα πρέπει να αποδίδεται μόνο με τη διαδικασία που προβλέπεται από το Σύνταγμα, από τα δικαστήρια, αλλά με τον ισλαμικό τρόπο, δηλαδή με διασυρμό, διαπόμπευση, ενδεχομένως και με θάνατο δια λιθοβολισμού και πέρα από όσα ορίζει ο φυσικός του καθενός μας δικαστής.

Διαφορετικά δεν εξηγείται όλη αυτή η προσπάθεια συναγωνισμού των blogs με τα «βορθοκάναλα», όπως τα λέει ο υφυπουργός Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ, να ριχτούν  στην κοινωνική  αρένα θύματα για να δει το κοινό αίμα και , κατά τη γνώμη του, να ευχαριστηθεί και να καταξιώσει το ίδιο ως υποκατάστατο των δικαστών και άγρυπνο φρουρό του «Νόμος και τάξις».

Έτσι  τα συγκεκριμένα blogs και ορισμένες τοπικές εφημερίδες δεν μου αναγνωρίζουν το δικαίωμα όχι μόνο να παραμένω πρόεδρος των Μικρασιατών —παρότι εκλεγμένος και,  παρότι πρόσφατα έχει αποφασίσει διαφορετικά το Διοικητικό Συμβούλιο —  όχι μόνο να εκφράζομαι μέσω του τύπου, αλλά ακόμα και να …τηρώ τα μικρασιατικά πασχαλινά έθιμα!

Δεν έχω την αξίωση να υιοθετήσουν  τα εν λόγω τοπικά μέσα μέχρι κεραίας τις θέσεις για το Χάρη Τομπούλογλου και εμένα σε σχέση με την εν λόγω καταδίκη μας, όπως  διατυπώνονται στο κείμενο που δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα  «Αναγέννηση»  (φύλλο 2 , Απρίλιος 2016).

Αλήθειες και ερωτηματικά για τη δίκη Τομπούλογλου

Όμως ως γνήσιοι δημοκράτες που είναι οι διαχειριστές των blogs και οι «γνωστοί – άγνωστοι» συντάκτες των τοπικών εντύπων οφείλουν, αν όχι να με κρίνουν συνολικά ως κοινωνική παρουσία,  να σεβαστούν τις αμφιβολίες της πρωτόδικης απόφασης,  που εκφράζονται με την παροχή του δικαιώματος της έφεσης και την αναστολή της ποινής. Και να περιμένουν μέχρι τα ανώτερα δικαστήρια αποφανθούν οριστικά, πριν υψώσουν το λίθο των Ταλιμπάν ή του αναθέματος όπως λένε οι χριστιανοί. Γιατί στην πιθανότητα το Εφετείο να αποφασίσει διαφορετικά και στην πιθανότητα η κοινή γνώμη να είναι το ίδιο ανεύθυνη με τους υπεύθυνους των blogs –που δεν είναι– πώς οι κατηγορούμενοι θα  μπορέσουν αποσείσουν ό,τι αρνητικό για εμάς επιφέρουν τα δημοσιεύματα του «δημοκρατικού» τοπικού έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου;   Ότι μετά βδελυγμίας ζητούν από τους συμπολίτες μου, δείχνοντας με το δάχτυλο ως μιάσματα ακόμα και εκείνους που μου λένε «καλημέρα»;

Με άλλα λόγια η ποινή του δικαστηρίου είναι συγκεκριμένη. Και έχει επιβληθεί με αναστολή. Ποιος δικαιούται να την επαυξήσει και μάλιστα στο ύψος του κοινωνικού αποκλεισμού «διορθώνοντας» τους δικαστές και εμμέσως εγκαλώντας τους;

Το γεγονός ότι, έστω από αφέλεια, βρέθηκα στη δίνη μιας  πλεκτάνης δεν σημαίνει ότι αίρω τας αμαρτίας του κόσμου. Αντιθέτως, άνθρωποι είμαστε και ο «αναμάρτητος τον λίθον βαλέτω». 

Φαντάζομαι ότι οι επικριτές μου θα έχουν υπόψη τους το υπόβαθρο των πιο πάνω ευαγγελικών αναφορών μου. Επειδή, αιφνιδίως, στο κείμενο με το οποίο επιτέθηκαν σε όσους με κάνουν παρέα, εκφράζουν το όνειδος και τον πόνο τους πώς εγώ ο αμαρτωλός  τηρώ τα χριστιανικά έθιμα και πώς με αγκαλιάζει η Εκκλησία. Ποτέ δεν έκρυψα πως είμαι χριστιανός, για αυτό και εκφράζω τη χαρά μου που, έστω και τώρα ως άλλοι Άσωτοι υιοί,  πονούν για ό,τι νομίζουν πως θίγει τη θρησκεία, αφού μέχρι τώρα διεκήρυτταν σε όλους τους τόνους πως είναι άθεοι και ότι μόνο τα τυπικά και απαραίτητα από το πρωτόκολλο πάρε-δώσε θέλουν με την Εκκλησία, τους λειτουργούς και τους ανθρώπους της.

Εκτός κι αν,  όταν πρόκειται να επηρεάσουν  ψηφοφόρους  ή όταν θέλουν να επωφεληθούν από τα ελεεινά πολιτικά παιχνίδια που με έφεραν ενώπιον της Δικαιοσύνης,   δεν έχουν πρόβλημα να ενδυθούν τον μανδύα του θεοσεβούμενου. Έχουν πολλούς μανδύες στην γκαρνταρόμπα τους άλλωστε στην προσπάθειά τους για την διεκδίκηση της Εξουσίας.

Ένας άνθρωπος όμως κρίνεται συνολικά. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να ζητούν, ούτε να πετύχουν,  τον κοινωνικό αποκλεισμό ενός πολίτη, που είναι εδώ και χρόνια αναμεμειγμένος στα κοινά, στα Μικρασιάτικα κοινά, και που η παρουσία του, κατά κοινή ομολογία,  ζωντάνεψε και έδωσε νεανική πνοή στον Σύνδεσμο Μικρασιατών της πόλης μας και μια σειρά ουσιαστικών και σοβαρών δραστηριοτήτων, που ποτέ καμία δημοτική αρχή μέχρι τώρα, δεν έχει  μπορέσει να παρουσιάσει, παρά τα άφθονα οικονομικά και άλλα μέσα που διαθέτει.

Αν παραιτηθώ από τον σύνδεσμο και αυτός περιπέσει στην προηγούμενη ήρεμη κατάστασή του για ποιον θα είναι καλό; Σίγουρα όχι για τους Μικρασιάτες και την Μικρασιατική ιδέα. 

Ενδεχομένως όμως να είναι καλό για όσους κηρύττουν  όλα αυτά τα ανιστόρητα και αντεθνικά, όλα αυτά τα προσβλητικά για τη μνήμη νεκρών και ταλαιπωρημένων προγόνων μας, για μας τους Μικρασιάτες του ίδιους, όλα αυτά που κατά καιρούς λένε  οι » Ρεπούσηδες» και οι «Φίληδες»  και στα οποία αντιδρά με κάθε τρόπο ο Σύνδεσμος Μικρασιατών  Ν. Φιλαδέλφειας- Ν. Χαλκηδόνας και τα οποία δεν είναι καθόλου αρεστά στην μερίδα αυτή του τοπικού τύπου, αφού οι «Ρεπούσηδες» και οι «Φίληδες» αποτελούν «σάρκα εκ της σαρκός τους»!

Κι εκεί που θα περίμενε κανείς να αρθρώσουν όταν αυτά τα ανήκουστα ειπώθηκαν από επίσημα χείλη, έστω μια τυπική διαμαρτυρία για τους Μικρασιάτες και τους Ποντίους, καμώθηκαν πως «πέρα βρέχει» και εξαντλούν την δημοκρατικότητά τους  και τα περί ηθικής κηρύγματά τους με προσωπικές επιθέσεις πέρα από τα εσκαμμένα που ο νόμος, τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και η ηθική καθορίζουν. Απομονώνοντας μια πλευρά ενός ανθρώπου  στην προσπάθειά τους να τον εκμηδενίσουν και ως προσωπικότητα και ως κοινωνική μονάδα.  

Χρήστος Τριανταφύλλου

Πρόεδρος Συνδέσμου Μικρασιατών Ν. Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας

«ΟΙ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ»