Η κυρίαρχη πολιτική στους ΟΤΑ και το τοπικό κράτος

ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟ ΤΟΠΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ Η ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΟΤΑ

 

Μείωση κρατικής επιχορήγησης, περαιτέρω ιδιωτικοποίηση

Έχοντας συμπληρωθεί τέσσερις περίπου μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων των νέων δημοτικών αρχών, αξίζει να δούμε το τοπίο που διαμορφώνεται στο πεδίο του τοπικού κράτους. Η νέα «αυτοδιοικητική» περίοδος θα λέγαμε ότι σηματοδοτείται από τέσσερα χαρακτηριστικά: Τη βαθύτερη εμπέδωση στη λειτουργία και το ρόλο του τοπικού κράτους, του Καλλικράτη και μιας σειράς μνημονιακών παρεμβάσεων (ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας, πρόγραμμα εξυγίανσης υπερχρεωμένων δήμων κ.α.). Τη συνέχεια της μετεξέλιξης του σε άλλο έναν αντιδραστικό μηχανισμό επιβολής των κεντρικών αποφάσεων στις τοπικές κοινωνίες. Την προσπάθεια περαιτέρω αντιδραστικής αναδιάρθρωσης του. Και την διακυβέρνηση σε ένα σημαντικό αριθμό δήμων και δύο περιφέρειες από ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ.

Οι ΟΤΑ, στα πλαίσια της ολοκλήρωσής τους ως τοπικό κράτος, αποκτούν ολοένα και πιο κρίσιμο ρόλο για τη ζωή των εργαζόμενων και για την προώθηση των επιδιώξεων του κεφαλαίου και της ΕΕ (εύρος κοινωνικών αρμοδιοτήτων, ΕΣΠΑ, εργασία, ιδιωτικοποίηση – εμπορευματοποίηση χώρου, δομές αλληλεγγύης, παραγωγικό μοντέλο κ.α.). Αυτό συνοδεύεται από μια συνεχιζόμενη μεταφορά αρμοδιοτήτων με ταυτόχρονη αύξηση της οικονομικής επιβάρυνσης των ΟΤΑ. Είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη τροπολογία με την οποία οι περιφέρειες καλούνται να αποπληρώσουν οφειλές προς τη ΔΕΗ από την κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος για ηλεκτροφωτισμό του οδικού δικτύου, σε χρονική περίοδο πριν τους ανατεθεί η αρμοδιότητα του δικτύου. Από την άλλη έχουμε μια συνεχή μείωση της κρατικής χρηματοδότησης στον προϋπολογισμό του 2015 οι πόροι προς τους δήμους και τις περιφέρειες είναι μειωμένοι κατά 350 εκατομμύρια ευρώ.

Σε αυτό το οικονομικό μοτίβο η κυβέρνηση καθόρισε τον περασμένο Ιούλιο με πολύ συγκεκριμένο τρόπο το πλαίσιο που όφειλαν να κινηθούν οι προϋπολογισμοί δήμων και περιφερειών για το 2015, απαιτώντας ισοσκελισμένους ή πλεονασματικούς προϋπολογισμούς και προσδιορίζοντας ότι η επίτευξη αυτού του στόχου πρέπει να επιτευχθεί μέσω των μεγαλύτερων δυνατών περικοπών και της άσκησης φορομπηχτικής πολιτικής.

Κάνοντας μια αποτίμηση των προϋπολογισμών σε δήμους και περιφέρειες μετά την ψήφισή τους, βλέπουμε μια σχεδόν πλήρη εναρμόνιση με την προαναφερθείσα κατεύθυνση. Αποτυπώνεται στους προϋπολογισμούς με ανάγλυφο τρόπο η συνέχιση του οικονομικού στραγγαλισμού του τοπικού κράτους, αλλά και της μεταβίβασης των βαρών στους δημότες. Ειδικά στους δήμους του λεκανοπεδίου, το σύνολο των προβλεπόμενων εσόδων από την κρατική επιχορήγηση είναι αισθητά χαμηλότερο από τα έσοδα που προβλέπεται να εισπραχτούν με διάφορους τρόπους από τους δημότες (ανταποδοτικά τέλη, φόροι, εισφορές, πρόστιμα, παράβολα). Η σφαίρα των υπηρεσιών με ανταποδοτική λειτουργία διευρύνεται. Ενώ εντυπωσιακή είναι η εξάρτηση που παρουσιάζουν οι δήμοι και οι περιφέρειες από την κοινοτική χρηματοδότηση. Βασικές ανάγκες όπως η προσχολική αγωγή των παιδιών ή η λειτουργία κοινωνικών δομών (π.χ. ξενώνες αστέγων), εξαρτώνται ολοένα και περισσότερο από την εφήμερη και αμφιβόλου συνέχισης χρηματοδότηση των ευρωπαϊκών ταμείων.

Σημαντικό στοιχείο αποτελεί επίσης η παρέμβαση του Παρατηρητηρίου οικονομικής αυτοτέλειας των ΟΤΑ σε πολλές περιπτώσεις δήμων που οι προϋπολογισμοί τους δεν εγκρίθηκαν σε πρώτη φάση και επιστράφηκαν για διορθώσεις με βάση τις υποδείξεις του Παρατηρητηρίου στην κατεύθυνση μείωσης των δαπανών για υπηρεσίες και μισθοδοσία προσωπικού.

Σε συνέχεια των αντιδραστικών εξελίξεων στο επίπεδο των εργασιακών σχέσεων στο δημόσιο τομέα, οι δήμοι παραμένουν στην «πρωτοπορία» των σχεδίων «αξιολόγησης-διαθεσιμότητας», της εφαρμογής προγραμμάτων ανακύκλωσης της ανεργίας. Ετσι, μέσω των προγραμμάτων πεντάμηνης απασχόλησης του ΟΑΕΔ, ήδη τον Ιανουάριο αναμένεται να προσληφθούν 35.000 σε δήμους και περιφέρειες. Ενώ διευρύνεται συνεχώς το πλήθος των υπηρεσιών που λειτουργούν μέσω ΚΟΙΝΣΕΠ. Τέλος στην πλευρά λειτουργίας των υπηρεσιών αξίζει να αναφέρουμε την τάση προώθησης της εθελοντικής εργασίας.

Ταυτόχρονα επιχειρείται μια περαιτέρω αντιδραστική τομή μέσω θεσμικών αλλαγών. Σε αυτό στοχεύει ο υπό επεξεργασία Ενιαίος Κώδικας Αυτοδιοίκησης, οποίος ειδικά σε θέματα δημοσιονομικής προσαρμογής των ΟΤΑ έρχεται να ενσωματώσει μια σειρά από μέτρα και διαδικασίες (όπως η συγκρότηση και λειτουργία του Παρατηρητηρίου), τα οποία υποτίθεται ότι θεσμοθετήθηκαν με έκτακτο χαρακτήρα για τη φάση αντιμετώπισης της κρίσης, αλλά και μέσω της Ομάδας Δράσης για την Ελλάδα (Τασκ Φορς) με επικεφαλής τον Χορστ Ράινχενμπαχ. Σε μελέτη της Τασκ Φορς σχετικά με την «Ενδυνάμωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα» διαμορφώθηκε ένας «οδικός χάρτης» για αναδιαρθρώσεις στην «τοπική αυτοδιοίκηση» που στηρίζεται στη μεταφορά αρμοδιοτήτων στους ΟΤΑ με έμφαση στην αγροτική ανάπτυξη, στην κοινωνική πολιτική και στον χωροταξικό σχεδιασμό, τη διαχείριση της ακίνητης περιουσίας της, την ενδυνάμωση της ικανότητας των επιχειρησιακών σχεδίων ΟΤΑ και την υλοποίηση επενδυτικών προγραμμάτων (χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά διαρθρωτικά ταμεία) και τις μεταρρυθμίσεις ως προς τις δομές, το ανθρώπινο δυναμικό και την ηλεκτρονική διακυβέρνηση.

Η τάση ενεργούς εμπλοκής του τοπικού κράτους στους τομείς που μπορούν να αποτελέσουν πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο (ενέργεια, απορρίμματα, χώρος) αποτυπώθηκε και στην αξιολόγηση των δομών του μέσω του ερωτηματολογίου Φούχτελ, που στάλθηκε το Σεπτέμβρη σε δήμους και περιφέρειες.

Αυτό το μοντέλο επιχειρηματικής λειτουργίας και εμπλοκής του τοπικού κράτους απαιτεί και τις κατάλληλες διοικήσεις. Τον κατάλληλο δήμαρχο μάνατζερ (Μώραλης, Μαρινάκης, Μπέος, Ψινάκης, Πατούλης, Παχατουρίδης) που θα διοικήσει σωστά - επιχειρηματικά τον δήμο.

«ΚΙΝΗΜΑ» ΔΗΜΑΡΧΩΝ ΥΠΕΡ ΙΔΙΩΤΩΝ

ΔΗΜΑΡΧΟΙ «ΚΑΛΟΙ ΜΑΝΑΤΖΕΡ»

Την τάση προς ένα μοντέλο ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας του κράτους εκφράζει το «Κίνημα Ανατροπής για την αυτοδιοίκηση» που συγκροτήθηκε τον περασμένο Αύγουστο από δημάρχους από το χώρο της Νέας Δημοκρατίας (Πατούλης, Σταυριανουδάκης κλπ), αλλά και δημάρχους που έχουν το προσωπείο του ανεξάρτητου δήμαρχου και καλού μάνατζερ (Παχατουρίδης, Μπέος) και στις εκλογές του Οκτωβρίου απέκτησε την πλειοψηφία στην Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας. Στη διακήρυξη συγκρότησής του επισημαίνει μια σειρά από πλευρές της κατάστασης (διαρκή περικοπή θεσμοθετημένων πόρων και υποχρηματοδότηση σε σχέση με τις αρμοδιότητες που έχουν μεταφερθεί, ένταση των κοινωνικών προβλημάτων που υποχρεώνει σε ανάληψη δράσεων και πρωτοβουλιών χωρίς επαρκή οικονομική στήριξη, έλλειψη προσωπικού που οδηγεί σε υποβάθμιση των δημοτικών υπηρεσιών, αναχρονιστικό θεσμικό πλαίσιο που δυσχεραίνει αντί να διευκολύνει τη λειτουργία των ΟΤΑ) για να καταλήξει στην πρόταση ενός μοντέλου ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας των δήμων.

Προβάλει την ανάγκη της «οικονομικής ανεξαρτησίας» των ΟΤΑ από το κράτος με εφαρμογή πολιτικών φορολογικής αποκέντρωσης και εκμετάλλευση των δυνατοτήτων του ιδιωτικού τομέα (πρόταση του υφυπουργού Οικονομικών Ν. Μηταράκη για είσπραξη του ΕΝΦΙΑ απο τους δήμους με παράλληλη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης), την τοπική ανάπτυξη και ενίσχυση της απασχόλησης, μέσω της διαμόρφωσης νέου χρηματοδοτικού πλαισίου για τους Δήμους εκτός από τους εθνικούς και τους ευρωπαϊκούς πόρους, δράσεις για την προώθηση της χρήσης κι άλλων «χρηματοδοτικών εργαλείων» όπως ΣΔΙΤ, Συμβάσεις Παραχώρησης, Ομόλογα Έργων κ.ά., νέους ρόλους στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής, μέσα από την αναζήτηση συνεργασιών με φορείς και τον ιδιωτικό τομέα.

Ο εκ των πρωτεργατών της κίνησης και πρόεδρος της ΚΕΔΕ, δήμαρχος Αμαρουσίου Γ. Πατούλης έσπευσε να εφαρμόσει άμεσα αυτή την κατεύθυνση στο δήμο του, με προκήρυξη διαγωνισμού ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών καθαριότητας.

Το θεσμικό πλαίσιο για τέτοιου τύπου λειτουργία χτίζεται σταθερά και αθόρυβα. Μόλις τον περασμένο Μάρτιο η κυβέρνηση ψήφισε νόμο που επιτρέπει στους δήμους να βάζουν ως ενέχυρο τα μελλοντικά τους έσοδα από τα ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας και φωτισμού και γενικά όποια υπηρεσία θεωρείται ανταποδοτικού χαρακτήρα, όπως δράσεις Πολιτισμού, Αθλητισμού, κοινόχρηστοι χώροι κ.λπ που εισπράττονται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ - και να υπογράφουν συμβάσεις με ιδιώτες που θα αναλάβουν αυτές τις υπηρεσίες. Οι επιχειρήσεις θα εισπράττουν κατευθείαν από τη ΔΕΗ αυτά τα εγγυημένα έσοδα. Στο άρθρο 45 του νόμου αναφέρεται ξεκάθαρα η ενίσχυση των ΣΔΙΤ.

ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ Ε.Ε. - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ "ΤΖΕΣΙΚΑ"

Στον αστερισμό της διαχείρισης

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναδειχθεί στο επιτελείο της προώθησης των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων και στο τοπικό κράτος. Η συγκρότηση Συμπράξεων Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) διευκολύνει την ένταξη σε χρηματοδοτικά εργαλεία της ΕΕ, όπως το χρηματοδοτικό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Τζέσικα.. Επιχειρείται, δηλαδή, η άσκηση μιας σταθερής και αναγκαίας υπηρεσίας προς τους δημότες, όπως η καθαριότητα, να ανατεθεί σε κοινοτικούς πόρους και εργαλεία, τα οποία διατίθενται μόνο εφόσον μπορούν να επιφέρουν επιπλέον έσοδα και προϋποθέτουν σύμπραξη με επιχειρηματίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πρόγραμμα Τζέσικα, στο οποίο προτρέπει τους δήμους η κυβέρνηση, έχει ως προϋπόθεση για τη χρηματοδότηση έργων και υπηρεσιών, αυτά να φέρνουν έσοδα.

Στον αστερισμό της διαχείρισης εντός του πλαισίου της ΕΕ, με σαφώς πιο μικρή αποδοχή στο χώρο του τοπικού κράτους, κινείται και το «Δίκτυο Εναλλακτικής Διακυβέρνησης για τη βιωσιμότητα» που συγκροτήθηκε από αυτοδιοικητικά στελέχη της ΔΗΜΑΡ, των Οικολόγων Πράσινων, του ΣΥΡΙΖΑ και «ανεξάρτητους» κυρίως από τη Θεσσαλονίκη. Στη διακήρυξή τους μιλάνε «για ένα σχέδιο εναλλακτικής διακυβέρνησης στην κατεύθυνση της κοινωνικής και οικολογικής βιωσιμότητας και έχουν στόχο να διατυπώσουν ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες προτάσεις προς τις διοικήσεις δήμων, περιφερειών και την κυβέρνηση, προκειμένου να επιλυθούν καθημερινά και μείζονα προβλήματα, ειδικά ενόψει του νέου πακέτου ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων (ΣΕΣ 2014 - 2020)». Φυσικά από το κείμενο όχι μόνο απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στον Καλλικράτη, στην ΕΕ, στο κεφάλαιο, τις εργασιακές σχέσεις και τα οικονομικά του τοπικού κράτους και οποιαδήποτε έστω και επιμέρους αιχμή σύγκρουσης με την υπάρχουσα κατάσταση, αλλά διαμορφώνεται ένα συγκεκριμένο πλαίσιο διαχείρισης εντός της ΕΕ και για την αξιοποίηση – βέλτιστη διαχείριση των κατευθύνσεων της στρατηγικής Ευρώπη 2020 και του νέου ΕΣΠΑ – ΣΕΣ (Σύμφωνο Εταιρικής Σχέσης).

ΔΗΜΟΙ – ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ – ΑΠΟ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΚΚΕ

Αριστερή διακυβέρνηση «εντός πλαισίου» - Δεν αξιοποιούνται οι δυνατότητες ανυπακοής και κινητοποίησης του λαού

Ιδιαίτερο στοιχείο της νέας «αυτοδιοικητικής» περιόδου είναι η επικράτηση σε δύο περιφέρειες και αρκετούς δήμους ψηφοδελτίων υποστηριζόμενων από το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Οι εξελίξεις αυτές σε μια περίοδο που η συζήτηση για την κυβέρνηση της αριστεράς είναι στο επίκεντρο, γέννησε ελπίδες για μια άλλη πολιτική. Τέσσερις μήνες μετά, αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, τι θα μπορούσαμε να πούμε; Δυστυχώς η απάντηση δεν είναι θετική. Είναι, καταρχήν, δεδομένο το ασφυκτικό οικονομικό και θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του τοπικού κράτους που έχει επιβληθεί.

Δεν υποτιμούμε σε αυτό το πλαίσιο αποφάσεις για κατάργηση των τροφείων ή μείωση των δημοτικών τελών (κυρίως από δημάρχους του ΚΚΕ) και είναι προφανώς θετική η στάση των 4 δημάρχων της αριστεράς (3 ΣΥΡΙΖΑ, 1 ΚΚΕ) και 1 της ΔΗΜΑΡ να αρνηθούν την είσοδο στους ελεγκτές και να αποτρέψουν την αξιολόγηση των υπαλλήλων τους. Επίσης δεν παραβλέπουμε ότι υπάρχουν διαφορές στον τρόπο που ασκούν τη διακυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Όμως, δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε ότι στα περισσότερα κύρια ζητήματα, ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες καταλήγουν τελικά στις ίδιες πρακτικές αποφάσεις.

Ας τοποθετηθούμε με κριτήριο την απάντηση στο κεντρικό ερώτημα: Η διακυβέρνηση αυτή συγκροτεί μια πολιτική προς όφελος του λαού; Συγκροτεί πλευρές ενός «αντιπαραδείγματος» φιλολαϊκής πολιτικής, προκαλώντας συγκρούσεις με τα πλαίσια και τα όρια που διέπουν τη λειτουργία του τοπικού κράτους, τις πολιτικές της ΕΕ και των μνημονίων;

Τόσο οι εκλεγμένοι με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με το ΚΚΕ καταγγέλλουν λεκτικά το υπάρχον πλαίσιο, όμως στην πράξη το αποδέχονται και υποτάσσονται σε αυτό. Περιορίζονται σε επιμέρους αποφάσεις και παραπέμπουν σε μια φιλολαϊκή πολιτική, όταν θα υπάρχει άλλη κεντρική εξουσία. Η οποία για τους δημάρχους του ΣΥΡΙΖΑ προσδιορίζεται στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, για δε το ΚΚΕ στη λαϊκή εξουσία και την ανατροπή του καπιταλισμού.

Μέχρι τότε το μοτίβο της πολιτικής που ακολουθούν είναι αυτό που λέει ότι «πρέπει να λειτουργήσει ο δήμος ή η περιφέρεια» και σε αυτά τα πλαίσια «κάνουμε ότι μπορούμε».

Αρνούνται να αναδείξουν μέτωπα σύγκρουσης και να ενισχύσουν με τη στάση τους τη συγκρότηση ενός μαζικού λαϊκού κινήματος που θα διεκδικήσει και θα επιβάλλει φιλολαϊκές πολιτικές σε κρίσιμες πλευρές της καθημερινής ζωής του λαού. Απουσιάζει από την πολιτική τους ο λαϊκός παράγοντας και η ενεργή εμπλοκή του, απουσιάζουν δείγματα άσκησης πολιτικής με αμφισβήτηση των αντιδημοκρατικών κανόνων λειτουργίας του δημοτικού και περιφερειακού συμβουλίου και της συγκρότησης των επιτροπών τους, που έχει καθορίσει ο Καλλικράτης.

Μήπως πρόκειται για μια εύκολη κριτική που παραβλέπει την κατάσταση που υπάρχει και τα όρια της; Θα θυμίσουμε, καταρχήν, ότι τόσο το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση όσο και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχαν επισημάνει πως δεν μπορεί να υπάρχει φιλολαϊκή διαχείριση εντός Καλλικράτη και μνημονίων, χωρίς σύγκρουση με το ασφυκτικά ελεγχόμενο από την ΕΕ πλαίσιο λειτουργίας. Ότι μια φιλολαϊκή τοπική αρχή θα είναι μια «παράνομη» αρχή και καθοριστικός παράγοντας για να εφαρμόσει φιλολαϊκές αποφάσεις είναι η συγκρότηση ενός μαζικού λαϊκού ανατρεπτικού κινήματος, με περιεχόμενο και μορφές που θα αμφισβητούν αυτό το πλαίσιο.

Θα μπορούσαν να υπάρχουν δείγματα στην παραπάνω κατεύθυνση; Κατά τη γνώμη μας ναι. Γιατί να μη συγκροτηθούν προϋπολογισμοί με βάση τις πραγματικές ανάγκες λειτουργίας του δήμου ή της περιφέρειας σε όφελος των δημοτών, με ανυπακοή στην εντολή για ισοσκελισμένους ή πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, με ενημέρωση του λαού της περιοχής για το τι θα σημαίνει αυτό για τη ζωή του και διαδικασίες ενεργητικής εμπλοκής του και διεκδίκησης; Ας σκεφτούμε αυτό να γινόταν συντονισμένα στους δήμους της Αττικής με πλειοψηφία της Αριστεράς.

Δεν θα είχε μεγάλη πολιτική σημασία μια συντονισμένη πράξη άρνησης κατάθεσης των προϋπολογισμών στο Οικονομικό Παρατηρητήριο, σαν μια πράξη έμπρακτης αμφισβήτησης του ρόλου του σε συνδυασμό με λαϊκές κινητοποιήσεις για την κατάργησή του; Δεν θα σηματοδοτούσε μια έμπρακτη αμφισβήτηση από την μια της «μισοζωής» που γίνεται κυρίαρχη για χιλιάδες εργαζόμενους με τα 5μηνα κοινωφελούς εργασίας και από την άλλη της απορρύθμισης στην πράξη της λειτουργίας των υπηρεσιών με τέτοιου τύπου εργαζόμενους, η άρνηση πρόσληψης 5μηνιτών σε συνδυασμό με κινητοποίηση του λαού της περιοχής για δωρεάν υπηρεσίες με εργαζόμενους με πλήρη απασχόληση και μισθό;

Τελικά, η αριστερά θα τολμήσει μια πολιτική του «κάνουμε ότι πρέπει» ή θα συμβιβαστεί με την πολιτική του «κάνουμε ότι μπορούμε»;

ΣΥΡΙΖΑ: Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

Στον προεκλογικό λόγο των παρατάξεων του ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχούσαν οι εύκολες υποσχέσεις και τα «παχιά λόγια», κάτι που συνεχίζεται τέσσερις μήνες μετά. Μέσω μιας επικοινωνιακής τακτικής σε τομείς που δεν είναι στο κέντρο άσκησης πολιτικής και άρα είναι «ανώδυνοι», προσπαθούν να εκφράσουν δείγματα μιας διαφορετικής πολιτικής. Αυτό γίνεται μέσω κάποιων συμβολικών ενεργειών (πχ τραγούδια του ΕΑΜ στην 28^η Οκτώβρη στο Χαλάνδρι, εκδηλώσεις δήμων για το Πολυτεχνείο κ.α.), αλλά στην πράξη εφαρμόζουν το υπάρχον πλαίσιο, ενώ η πολιτική τους κινείται στα πλαίσια των κυβερνητικών προγραμματικών εξαγγελιών του Α. Τσίπρα στη ΔΕΘ.

Η σύγκρουση με τα επιχειρηματικά συμφέροντα στην περιφέρεια Αττικής που τόσο διαφημίστηκε προεκλογικά, παραπέμφθηκε στο μέλλον, τα κονδύλια για τα γήπεδα Μελισσανίδη και Αλαφούζου, για το ΧΥΤΑ στο Γραμματικό και μια σειρά άλλα, συμπεριλήφθηκαν στον προϋπολογισμό και η διαφορετική πολιτική για τη διαχείριση των απορριμμάτων έγινε «θολό τοπίο» με μισόλογα και χωρίς χρονικές δεσμεύσεις.

Στην πλειοψηφία τους ψήφισαν τους προϋπολογισμούς που είχαν καταρτίσει οι προηγούμενες διοικήσεις, ενώ οι υποσχέσεις για έργα υποδομής, κοινωνικής πολιτικής, μέτρα για τους ανέργους κλπ. παραπέμφθηκαν στο αδιόρατο μέλλον.

Η ίδια λογική κυριάρχησε στην ψήφιση των δημοτικών τελών, όπου στην πλειοψηφία τους τα διατήρησαν στο ίδιο ύψος με τα προηγούμενα χρόνια. Δεν δέχτηκαν σε κανέναν δήμο μείωση ή και κατάργηση δημοτικών τελών για τους άνεργους. Απέφυγαν να προχωρήσουν σε αύξηση των τελών στις τράπεζες, στις μεγάλες επιχειρήσεις και τα εκκλησιαστικά ακίνητα.

Σε επίπεδο εργασιακών σχέσεων, ακολούθησαν την πεπατημένη με πιο πρόσφατο παράδειγμα την πρόσληψη με 5μηνες συμβάσεις κοινωφελούς απασχόλησης αιτιολογώντας το μάλιστα ότι δίνουν δουλειά σε ανέργους και ταυτόχρονα λειτουργούν οι υπηρεσίες και η εναντίωσή τους περιορίστηκε σε κείμενο-ευχολόγιο 10 δημάρχων.

Ενδεικτική, τέλος της αντίληψης τους για τις θεσμικές μορφές στο τοπικό κράτος, την οικοδόμηση σχέσεων με τους αρμόδιους μηχανισμούς στην ΕΕ είναι και η συνεργασία των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στην ΠΕΔΑ ( Περιφερειακή Ένωση Δήμων Αττικής) με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ για να εκλεγεί πρόεδρος, ο υποστηριζόμενος από το ΣΥΡΙΖΑ δήμαρχος Ν. Ιωνίας Η. Γκότσης.

ΚΚΕ: συνεπείς σε μια τίμια διαχείριση

Το ΚΚΕ κέρδισε 5 δήμους: Πετρούπολης, Ικαρίας που τους είχε κερδίσει και το 2010, Χαϊδαρίου, Πάτρας και πρόσφατα της Καισαριανής. Παρά τις προεκλογικές εξαγγελίες για ανατροπή και ρήξη με τις αντιλαϊκές πολιτικές, παρά την έντονη κριτική σε κυβέρνηση, ΕΕ και καλλικρατικούς θεσμούς, το αποτέλεσμα στα βασικά μέτωπα συγκρότησης πολιτικής και λειτουργίας των θεσμών του τοπικού κράτους δεν απέχει πολύ από αυτό μη «αριστερών» δήμων.

Σίγουρα αποφάσεις όπως η κατάργηση των τροφείων σε Πετρούπολη, Χαϊδάρι και Πάτρα, η μείωση των δημοτικών τελών για χαμηλόμισθους (με διαφορετικό ύψος εισοδήματος σε Πετρούπολη και Χαϊδάρι, αλήθεια γιατί;), η προσπάθεια για απαλλαγή από τα δημοτικά τέλη των μακροχρόνια ανέργων στην Πετρούπολη είναι θετικές ενέργειες. Είναι ενέργειες όμως που μένουν μισές ή και αναιρούνται ως συνολική έκφραση μιας διαφορετικής πολιτικής, είτε γιατί χάνεται η αξία τους από μια σειρά άλλες αποφάσεις είτε γιατί έχουν απλά ένα συμβολικό χαρακτήρα. Η απάντηση στην απόρριψη απο την αποκεντρωμένη διοίκηση, της απόφασης για απαλλαγή των μακροχρόνια ανέργων από τα δημοτικά τέλη στην Πετρούπολη, ήταν γραπτές καταγγελίες ενάντια στην κυβέρνηση και την ΕΕ.

Από την άλλη πλευρά δεν ξεφεύγει η πολιτική τους από αυτή των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, της αποδοχής του οικονομικού παρατηρητηρίου, των προσλήψεων συμβασιούχων και εργαζόμενων με μπλοκάκι αντί μόνιμου προσωπικού, της ανοχής σε τοπικές συμπράξεις εμπόρων για την καταπάτηση του ωραρίου των καταστημάτων, της εφαρμογής ανταποδοτικών τελών για κοινωνικές παροχές, της πρόσληψης «ωφελούμενων» με 5μηνα.

Το ΚΚΕ μοιάζει αποφασισμένο να μην επιδιώξει καμιά ουσιαστική σύγκρουση στο σήμερα. Παρά τους όρκους πίστης στους αγώνες, αρνείται να συμβάλει στη συγκρότηση του λαϊκού κινήματος στους χώρους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, επιλέγοντας για τον εαυτό του, κυρίως έναν καταγγελτικό ρόλο. Επιστρατεύει επιχειρήματα ότι «κίνημα κάνουν οι εργαζόμενοι και τα σωματεία και όχι η δημοτική αρχή», αρνούμενο το θετικό προηγούμενο αγώνων στα χρόνια της μεταπολίτευσης, στους οποίους πρωτοστάτησαν δήμαρχοι του ΚΚΕ και μαζί με το λαό των δήμων τους επέβαλλαν φιλολαϊκά μέτρα, κόντρα στους νόμους και και το πλαίσιο της περιόδου.

Η σωστή θέση ότι δεν μπορεί να υπάρξει σήμερα φιλολαϊκός δήμος, γίνεται το άλλοθι να χωνευτούν μέτρα και να παρθούν αποφάσεις στο όνομα του «λιγότερου κακού» ή της «αναγκαίας» λειτουργίας του δήμου. Εντέλει αυτό που μένει είναι ότι όποιος ψήφισε Λαϊκή Συσπείρωση, σίγουρα επέλεξε έναν τίμιο διαχειριστή δήμαρχο.

Κείμενα: Επιτροπή πόλης χώρου περιβάλλοντος του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

πηγή: narnet.gr