Η τοποθέτηση της Δημοτικής Συμβούλου Αλίκης Γαλαζούλα στο χτεσινό Δημοτικό Συμβούλιο

Το σχέδιο νόμου του Υπουργείου περιβάλλοντος, όπως το λέγαμε και προεκλογικά, ψηφίστηκε από το θερινό τμήμα της βουλής και προβλέπει  μεταξύ άλλων την παραχώρηση περίπου 6 στρεμμάτων δάσους στην ΑΕΚ θεωρώντας τα ως απαραίτητα για να μπορέσει να φτιαχτεί γήπεδο (όχι γήπεδο γενικά) αλλά, όπως το ονειρεύεται συγκεκριμένος επιχειρηματίας.  Μια παρένθεση εδώ: Δηλαδή αν ονειρευόταν να φτιάξει το νέο Μαρακανά με 200.000 θέσεις, θα έπρεπε να δοθεί σχεδόν όλο το Άλσος για να ταιριάζει και με το γνωστό σύνθημα «Όλο το Άλσος γήπεδο»;

Το θέμα μας όμως δεν είναι ακριβώς αυτό, όπως σκόπιμα τίθεται.  Δηλαδή το γήπεδο της Δικέφαλος ΑΕ (όχι της ΑΕΚ), πότε θα φτιαχτεί, αν, πώς, από ποιόν και με ποιανού τα χρήματα. Το θέμα είναι το Άλσος! Ο Δήμος που έχει έννομο συμφέρον και υποχρέωση να το φροντίσει και να το προστατεύσει, μπορεί να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια απέναντι σε μια απόφαση που βασίζεται σε αντισυνταγματικό νόμο ( βλ. από-χαρακτηρισμός δημόσιας δασικής έκτασης) και που του στερεί αυτό το δικαίωμα-υποχρέωση;  Μπορεί η δημοτική αρχή και οι δημοτικοί σύμβουλοι να συναινέσουν αμαχητί στην παράδοση δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτη;  Διότι περί αυτού πρόκειται.  Και βέβαια όχι.  Αυτό θα ήταν παράβαση καθήκοντος!

Όλα τα επιχειρήματα συναίνεσης (πλασάρεται πολύ η συμβιβαστική  λύση) συγκλίνουν στο εξής, που άλλοτε λέγεται φωναχτά και  άλλοτε ψιθυριστά : «Έλα μωρέ,  δώσε τα 6 στρέμματα τώρα να φτιαχτεί το γηπεδάκι.  Έτσι κι αλλιώς σκουπίδια έχει, σας έπιασε ο πόνος;»  Και απαντώ: Δεν είναι δικά μας για να τα δώσουμε ή να μην τα δώσουμε. Δεν είναι το χωραφάκι μας να το πουλήσουμε σε τιμή ευκαιρίας. Είναι  ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ!

Το άλσος ανήκει σε όλους τους πολίτες. Και θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα που παρέχει το Δίκαιο για να το υπερασπιστούμε στο χρόνο που κρίνουμε εμείς ως κατάλληλο.  Αν κάποιοι πιστεύουν το αντίθετο, να το δηλώσουν ξεκάθαρα και όχι να κρύβονται πίσω από ψευτοδιλήμματα ΑΕΚ- αντι ΑΕΚ, ποιος θέλει και ποιος δε θέλει γήπεδο κ.τ.λ.

Καταλαβαίνω βεβαίως ότι σε πολλούς είναι αδιανόητο να πιστέψουν πως υπάρχουν άνθρωποι που υπερασπίζονται το δημόσιο χώρο δίχως κανένα προσωπικό όφελος (εκτός από το οξυγόνο που αναπνέουν βεβαίως), οπότε στο δικό τους κόσμο είναι πιο λογικό να μιλούν για αντίπαλα επιχειρηματικά συμφέροντα και πόλεμο μεταξύ τους.  Τους πληροφορούμε λοιπόν ότι υπάρχουν και αυτοί! Αυτοί που βάζουν το δημόσιο συμφέρον πάνω απ’ όλα.