του Σπύρου Πολιτάκη
Υπάρχει έστω ένας έλληνας πολίτης που να θεωρεί πιθανή την εκλογική νίκη
και το σχηματισμό κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τον Ευάγγελο Βενιζέλο
στις επόμενες εκλογές όποτε αυτές και αν γίνουν ; Φαντάζομαι ούτε ένας .
Αυτό ακριβώς σκέφτηκαν και οι εντολείς του κυρίου Σαμαρά και του επέβαλαν την άμεση έναρξη των διαδικασιών ψήφισης του προέδρου της δημοκρατίας ,δηλαδή την άμεση προσφυγή στις κάλπες.
Εν ολίγοις ,έκριναν ότι αυτό είναι το σημείο μηδέν για να παραδοθεί η εξουσία στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης , πριν η νέα δημοκρατία κατρακυλίσει σε μονοψήφια εκλογικά ποσοστά ,και σίγουρα πριν ο σύρριζα προσεγγίσει ποσοστά αυτοδυναμίας . Έτσι το σύστημα καταφέρνει μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: αφ' ενός διατηρεί αξιοπρεπείς δυνάμεις για να επανέλθει δριμύτερο -άλλωστε θα επιδιώξουν να είναι ο Τσίπρας μια σύντομη παρένθεση-και αφ' ετέρου αποφεύγουν να παραδώσουν τη σκυτάλη σε αυτοδύναμη μονοκομματική κυβέρνηση , πιθανότητα που θα αυξανόταν επικίνδυνα με την πάροδο του χρόνου .
Όσο για τις εκκλήσεις και τις παρακλήσεις Σαμαρά ,τις απειλές τα διαγγέλματα και τις αγωνιώδεις προσπάθειες να βρεθούν οι ψήφοι για την εκλογή του Δήμα ,είναι απλά για να κρατηθούν τα προσχήματα και να μην πονηρευτεί το πόπολο την εθελούσια ηρωική έξοδο . Εξ ου και η ανέξοδη και δήθεν δημοκρατική πολιτική δήλωση του υποψήφιου προέδρου , ότι δε θέλει να εκλεγεί με τις ψήφους της χρυσής αυγής. Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ είναι γνωστό ότι αν ήθελαν πραγματικά οι κυβερνώντες εντός και εκτός Ελλάδας την εκλογή προέδρου θα την πετύχαιναν με κάθε τρόπο .
Μα θα ρωτήσει κάποιος , γιατί να μην προχωρήσουν στην άμεση εφαρμογή των σχεδίων τους αν πραγματικά έχουν τον τρόπο να το κάνουν , και ρισκάρουν με την παράδοση της εξουσίας σ' ένα αριστερό κόμμα;
Είναι πολύ απλό: οι εκφραστές της παγκόσμιας διακυβέρνησης ευρωπαίοι εταίροι μας , και οι ντόπιοι υπάλληλοί τους , ένα πράγμα μόνο φοβούνται : τη λαϊκή αντίδραση , ειδικά όταν δε μπορούν να την ελέγξουν . Επειδή λοιπόν οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σ' ένα πολύ κρίσιμο σημείο , και τα επόμενα μέτρα θα σαρώσουν ό,τι έχει απομείνει από δικαιώματα και διεκδικήσεις ,ιδιωτική και δημόσια περιουσία , είναι φρόνιμο να παρουσιαστούν σα μονόδρομος , μετά από μια αποτυχημένη αριστερή παρένθεση.
Κάνουν λοιπόν ένα διάλειμμα και για την ώρα θ' ασχοληθούν με την αποδόμηση της προσπάθειας των αντιμνημονιακών δυνάμεων.
Πως θα γίνει αυτό; Κυρίως με δυο τρόπους . Ο πρώτος είναι να προσπαθήσουν να ενσωματώσουν τον ΣΥΡΡΙΖΑ στη λογική της διαχείρισης του πολιτικού γίγνεσθαι μέσα στα προκαθορισμένα από την ΕΕ και τους δανειστές πλαίσια . Και ο δεύτερος , να ελέγχουν κάθε στιγμή το «νέο» κυβερνητικό σχήμα με βραχίονα τα όποια απο-κόμματα χρησιμοποιηθούν για να στηρίξουν αρχικά μια μη αυτοδύναμη κυβέρνηση , τύπου ΔΗΜΑΡ ,ΠΟΤΑΜΙ, ΑΝΕΛ .
Γιατί τότε , κι αν ακόμη στο κόμμα του Τσίπρα έχουν επικρατήσει ριζοσπαστικές τάσεις και πρέπει να ληφθούν αποφάσεις επώδυνες για τα συμφέροντα των δανειστών , οι μαθημένοι πια σε κωλοτούμπες βουλευτές των απο-κομμάτων , για το καλό πάντα του τόπου και του λαού , θ' αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους.
Ευρισκόμενοι λοιπόν εν όψει πρόωρων εκλογών , έχουμε όλοι μας ν' αναλογιστούμε τι πρέπει να κάνουμε .
Νομίζω ότι ευκολότερα μπορεί κάποιος να τοποθετηθεί , αν προηγουμένως απαντήσει στο ερώτημα: τι πιστεύουμε ότι πρέπει να γίνει με το ελληνικό χρέος .Αν πιστεύουμε ότι πρέπει να συνεχιστεί η εξυπηρέτησή του -κάτι που γίνεται από το 2010 και οδήγησε στην καταστροφή μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας , και αυτό καθεαυτό το χρέος σε διόγκωση από το 120% του ΑΕΠ στο 180% - η απάντηση είναι εύκολη. Ψηφίζουμε Σαμαροβενιζέλους και τα υβρίδιά τους. Αρκεί κάποιος να μας έχει διαβεβαιώσει ότι εμείς σίγουρα θα γλιτώσουμε από το τσουνάμι.
Αν αντίθετα πιστεύουμε ότι δεν υπάρχουν μόνο τα δικαιώματα των δανειστών ,αλλά οι πολιτικές πρέπει ν'αποσκοπούν κυρίως στην άσκηση των δικαιωμάτων των λαών για αξιοπρεπή ζωή , και όχι στην εξυπηρέτηση των χρεών προς τους τοκογλύφους ακόμη και από τις σάρκες μας , όπως στον Σάϋλοκ του Σαίξπηρ , τότε ας ψάξουμε να βρούμε ποιό κόμμα μας εγγυάται τον εναλλακτικό αυτό δρόμο .
Όσον αφορά την επίθεση τρομολαγνείας που ασκείται και έχει σα στόχο τη νάρκωση της κοινής λογικής , θα κλείσω με ένα απόφθεγμα του Σαρλ Πιερ Μπωντλαίρ :
«Η πιο μεγάλη πανουργία του διαβόλου είναι να μας πείθει πως δεν υπάρχει»
Αυτό ακριβώς σκέφτηκαν και οι εντολείς του κυρίου Σαμαρά και του επέβαλαν την άμεση έναρξη των διαδικασιών ψήφισης του προέδρου της δημοκρατίας ,δηλαδή την άμεση προσφυγή στις κάλπες.
Εν ολίγοις ,έκριναν ότι αυτό είναι το σημείο μηδέν για να παραδοθεί η εξουσία στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης , πριν η νέα δημοκρατία κατρακυλίσει σε μονοψήφια εκλογικά ποσοστά ,και σίγουρα πριν ο σύρριζα προσεγγίσει ποσοστά αυτοδυναμίας . Έτσι το σύστημα καταφέρνει μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: αφ' ενός διατηρεί αξιοπρεπείς δυνάμεις για να επανέλθει δριμύτερο -άλλωστε θα επιδιώξουν να είναι ο Τσίπρας μια σύντομη παρένθεση-και αφ' ετέρου αποφεύγουν να παραδώσουν τη σκυτάλη σε αυτοδύναμη μονοκομματική κυβέρνηση , πιθανότητα που θα αυξανόταν επικίνδυνα με την πάροδο του χρόνου .
Όσο για τις εκκλήσεις και τις παρακλήσεις Σαμαρά ,τις απειλές τα διαγγέλματα και τις αγωνιώδεις προσπάθειες να βρεθούν οι ψήφοι για την εκλογή του Δήμα ,είναι απλά για να κρατηθούν τα προσχήματα και να μην πονηρευτεί το πόπολο την εθελούσια ηρωική έξοδο . Εξ ου και η ανέξοδη και δήθεν δημοκρατική πολιτική δήλωση του υποψήφιου προέδρου , ότι δε θέλει να εκλεγεί με τις ψήφους της χρυσής αυγής. Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ είναι γνωστό ότι αν ήθελαν πραγματικά οι κυβερνώντες εντός και εκτός Ελλάδας την εκλογή προέδρου θα την πετύχαιναν με κάθε τρόπο .
Μα θα ρωτήσει κάποιος , γιατί να μην προχωρήσουν στην άμεση εφαρμογή των σχεδίων τους αν πραγματικά έχουν τον τρόπο να το κάνουν , και ρισκάρουν με την παράδοση της εξουσίας σ' ένα αριστερό κόμμα;
Είναι πολύ απλό: οι εκφραστές της παγκόσμιας διακυβέρνησης ευρωπαίοι εταίροι μας , και οι ντόπιοι υπάλληλοί τους , ένα πράγμα μόνο φοβούνται : τη λαϊκή αντίδραση , ειδικά όταν δε μπορούν να την ελέγξουν . Επειδή λοιπόν οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σ' ένα πολύ κρίσιμο σημείο , και τα επόμενα μέτρα θα σαρώσουν ό,τι έχει απομείνει από δικαιώματα και διεκδικήσεις ,ιδιωτική και δημόσια περιουσία , είναι φρόνιμο να παρουσιαστούν σα μονόδρομος , μετά από μια αποτυχημένη αριστερή παρένθεση.
Κάνουν λοιπόν ένα διάλειμμα και για την ώρα θ' ασχοληθούν με την αποδόμηση της προσπάθειας των αντιμνημονιακών δυνάμεων.
Πως θα γίνει αυτό; Κυρίως με δυο τρόπους . Ο πρώτος είναι να προσπαθήσουν να ενσωματώσουν τον ΣΥΡΡΙΖΑ στη λογική της διαχείρισης του πολιτικού γίγνεσθαι μέσα στα προκαθορισμένα από την ΕΕ και τους δανειστές πλαίσια . Και ο δεύτερος , να ελέγχουν κάθε στιγμή το «νέο» κυβερνητικό σχήμα με βραχίονα τα όποια απο-κόμματα χρησιμοποιηθούν για να στηρίξουν αρχικά μια μη αυτοδύναμη κυβέρνηση , τύπου ΔΗΜΑΡ ,ΠΟΤΑΜΙ, ΑΝΕΛ .
Γιατί τότε , κι αν ακόμη στο κόμμα του Τσίπρα έχουν επικρατήσει ριζοσπαστικές τάσεις και πρέπει να ληφθούν αποφάσεις επώδυνες για τα συμφέροντα των δανειστών , οι μαθημένοι πια σε κωλοτούμπες βουλευτές των απο-κομμάτων , για το καλό πάντα του τόπου και του λαού , θ' αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους.
Ευρισκόμενοι λοιπόν εν όψει πρόωρων εκλογών , έχουμε όλοι μας ν' αναλογιστούμε τι πρέπει να κάνουμε .
Νομίζω ότι ευκολότερα μπορεί κάποιος να τοποθετηθεί , αν προηγουμένως απαντήσει στο ερώτημα: τι πιστεύουμε ότι πρέπει να γίνει με το ελληνικό χρέος .Αν πιστεύουμε ότι πρέπει να συνεχιστεί η εξυπηρέτησή του -κάτι που γίνεται από το 2010 και οδήγησε στην καταστροφή μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας , και αυτό καθεαυτό το χρέος σε διόγκωση από το 120% του ΑΕΠ στο 180% - η απάντηση είναι εύκολη. Ψηφίζουμε Σαμαροβενιζέλους και τα υβρίδιά τους. Αρκεί κάποιος να μας έχει διαβεβαιώσει ότι εμείς σίγουρα θα γλιτώσουμε από το τσουνάμι.
Αν αντίθετα πιστεύουμε ότι δεν υπάρχουν μόνο τα δικαιώματα των δανειστών ,αλλά οι πολιτικές πρέπει ν'αποσκοπούν κυρίως στην άσκηση των δικαιωμάτων των λαών για αξιοπρεπή ζωή , και όχι στην εξυπηρέτηση των χρεών προς τους τοκογλύφους ακόμη και από τις σάρκες μας , όπως στον Σάϋλοκ του Σαίξπηρ , τότε ας ψάξουμε να βρούμε ποιό κόμμα μας εγγυάται τον εναλλακτικό αυτό δρόμο .
Όσον αφορά την επίθεση τρομολαγνείας που ασκείται και έχει σα στόχο τη νάρκωση της κοινής λογικής , θα κλείσω με ένα απόφθεγμα του Σαρλ Πιερ Μπωντλαίρ :
«Η πιο μεγάλη πανουργία του διαβόλου είναι να μας πείθει πως δεν υπάρχει»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου