AEK-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ:
Και οι τρεις ομάδες, παρότι ανήκουν σε πανίσχυρους επιχειρηματίες,
έφτιαξαν ή φτιάχνουν τα νέα τους (ιδιωτικά) γήπεδα με διαδικασίες που
κινούνται στο όριο, και με λεφτά του δημοσίου.
Μαρινάκης, Μελισσανίδης, Αλαφούζος…
Οι τρεις ιδιοκτήτες των «μεγάλων» του ποδοσφαίρου, όταν δεν τσακώνονται
μεταξύ τους, κατηγορούν την πολιτεία για μεροληψία υπέρ του αντιπάλου.
Και όμως, μοιάζουν μεταξύ τους πολύ περισσότερο από όσο παριστάνουν: Και
οι τρεις ομάδες, παρότι ανήκουν σε πανίσχυρους επιχειρηματίες, έφτιαξαν
ή φτιάχνουν τα νέα τους (ιδιωτικά) γήπεδα με διαδικασίες που κινούνται
στο όριο, και με λεφτά του δημοσίου.
Στις πολύ μακρινές δεκαετίες του ’20 και του ’30, τότε που ο αθλητισμός ήταν συνυφασμένος με την αλάνα, τη μαζική διασκέδαση και την κοινωνικοποίηση των πιτσιρικάδων της γειτονιάς, τις φανέλες που αντιπροσώπευαν τοπικές συσπειρώσεις με πολιτισμικά και ιστορικά φορτία, η πολιτεία ενίσχυσε τα ερασιτεχνικά σωματεία παραχωρώντας τους δικαιώματα χρήσης ή κατοχής σε δημόσιες εκτάσεις, προκειμένου να αναπτύξουν τις δραστηριότητές τους.
Έκτοτε άλλαξαν πολλά. Οι αλάνες αντικαταστάθηκαν με χλοοτάπητα, οι φανέλες αντιπροσωπεύουν χορηγούς και το ποδόσφαιρο μετατράπηκε σε μια κερδοφόρα δραστηριότητα που ασκεί μαζική επιρροή. Το μόνο που κληρονομήθηκε από εκείνη τη μαγική εποχή είναι ακριβώς τα δικαιώματα χρήσης στις δημόσιες εκτάσεις. Εκεί χτίζονται τα σύγχρονα γήπεδα, αποκομμένα από τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, απρόσιτα για τις τοπικές κοινωνίες, ιδιωτικές επιχειρήσεις που υλοποιούνται με δημόσιες διευκολύνσεις.
ΑΕΚ
«Έξωση» της Ερασιτεχνικής από το οικόπεδό της
Η περίπτωση της ΑΕΚ είναι η πιο επίκαιρη. Το 1934, με απόφαση του υπουργείου Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως, παραχωρήθηκε στην ερασιτεχνική ΑΕΚ, ένα αμιγώς προσφυγικό αθλητικό σωματείο, η πλήρης κυριότητα επί ενός οικοπέδου 27.044 τετραγωνικών μέτρων, στην άκρη του προσφυγικού οικισμού, για τη δημιουργία εγκαταστάσεων όλων των τμημάτων αθλήσεως, με τη ρητή δέσμευση ότι ο χώρος δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για άλλο σκοπό. Εκεί στεγάστηκε για δεκαετίες το γήπεδο «Νίκος Γκούμας» με τις εγκαταστάσεις της Ερασιτεχνικής.
Μέχρι που το 2003 το στάδιο γκρεμίστηκε, με απόφαση του τότε ισχυρού άνδρα της ΑΕΚ Γιάννη Γρανίτσα. Στο μεταξύ, μέσα σε ένα βράδυ, είχε ήδη αντικατασταθεί ο φάκελος του γηπέδου της ΑΕΚ στα ολυμπιακά έργα από το «Γεώργιος Καραϊσκάκης», επιτρέποντας έτσι στον Ολυμπιακό –αντί της ΑΕΚ– να φτιάξει νέο ιδιωτικό γήπεδο με δημόσια λεφτά.
Ακολούθησε μια δεκαετία ταλαιπωριών και διαψεύσεων από πολλαπλές διοικήσεις, μέχρι που το απωθημένο του γηπέδου ξαναζωντάνεψε με το σχέδιο του Δημήτρη Μελισσανίδη. Για τον αντιπρόεδρο της «Δικέφαλος 1924», της ανώνυμης εταιρείας που συστήθηκε για την κατασκευή του γηπέδου, αυτός είναι ο μόνος τυπικός τρόπος να συνδέεται με την ΑΕΚ, καθότι όλοι οι άλλοι προσκρούουν στο ασυμβίβαστο, λόγω ΟΠΑΠ. Πλην όμως πρόκειται για ένα σχέδιο που βασίζεται σε καταστατικά αμφισβητήσιμες διαδικασίες.
Παρωδία για το ιδιοκτησιακό
Με μια έκτακτη Γενική Συνέλευση των μελών της Ερασιτεχνικής, τον Φεβρουάριο του 2015 παραχωρήθηκε για 49 χρόνια η έκταση των 27 στρεμμάτων στη «Δικέφαλος 1924», για να φτιαχτεί το νέο γήπεδο. Βέβαια, όπως προβλέπεται από την ίδια τη μελέτη, δεν θα χωρούν σε αυτό οι εγκαταστάσεις της Ερασιτεχνικής, καθώς θα χρησιμοποιείται αποκλειστικά για τη διεξαγωγή αγώνων ποδοσφαίρου. Με απλά λόγια, η Ερασιτεχνική παραχώρησε για μισό αιώνα σε Α.Ε. την έκταση που της είχε παραχωρηθεί από το δημόσιο για τις εγκαταστάσεις της, χωρίς καν αυτές να περιλαμβάνονται στον σχεδιασμό. Υπάρχουν, λοιπόν, σαφείς ενδείξεις ότι οι σκοποί της αρχικής παραχώρησης από το δημόσιο δεν εκπληρώνονται.
Αυτός είναι ο λόγος που ένα μέλος της Ερασιτεχνικής κινήθηκε νομικά ζητώντας την ακύρωση αυτής της απόφασης: «Εγώ ήμουν παρών στη Γενική Συνέλευση. Ήταν μια παρωδία. Συμμετείχαν 50 από τα 5.000 τακτικά μέλη. Ζητήθηκε να εμφανίσουν το συμφωνητικό παραχώρησης προς τη “Δικέφαλος” και δεν το έκαναν ποτέ. Παρέκαμψαν τις διαφωνίες που εκφράστηκαν και μίλησαν για ομοφωνία» αναφέρει ο Β.Α. (τα στοιχεία του είναι στη διάθεση του περιοδικού). Στο κείμενο της αγωγής επισημαίνεται ότι «διακυβεύεται η λειτουργία και η ύπαρξη του αθλητικού σωματείου, λόγω στέρησης των αθλητικών χώρων των τμημάτων του, αδυναμίας εξυπηρέτησης των σκοπών του και απώλειας επί 49 χρόνια των εσόδων από τη μίσθωσή του». Η αγωγή αναμένεται να εκδικαστεί στις 2 Μαΐου, έπειτα από δύο αναβολές.
Το παραχωρητήριο δεν κατατέθηκε ούτε στην κρίσιμη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου. Το παράδοξο στην κατά πλειοψηφία απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου είναι ότι αναγνωρίζει μια σειρά ενστάσεις, αλλά γνωμοδοτεί θετικά υπέρ της ΜΠΕ. Την απόφαση καταψήφισαν οι σύμβουλοι που πρόσκεινται στο ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τους Οικολόγους Πράσινους, η Μαρία Γιαννακάκη, ο Θάνος Τζήμερος, αλλά και 12 σύμβουλοι που έχουν εκλεγεί με την παράταξη της Ρένας Δούρου.
Το κόστος του δημοσίου
Η ίδια η περιφερειάρχης Αττικής, εγκλωβισμένη στο σχήμα «Δούρου Arena» (ατάκα του Δημήτρη Μελισσανίδη), προτίμησε στη συγκεκριμένη συνεδρίαση να σιωπήσει. Γιατί ναι μεν η Περιφέρεια έχει γνωμοδοτικό χαρακτήρα και τις τελικές αποφάσεις θα τις λάβει το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, βάζει όμως τα λεφτά. Για την ακρίβεια, 20.000.000 ευρώ έχουν εγγραφεί στον προϋπολογισμό του 2016 για το γήπεδο της ΑΕΚ. Σύμφωνα με το Ενημερωτικό Δελτίο της «Δικέφαλος», η κατασκευή του έργου θα κοστίσει 65 εκατομμύρια ευρώ. Το υπόλοιπο θα καλυφθεί από μετοχικό κεφάλαιο 30 εκατομμυρίων ευρώ και από τραπεζικό δανεισμό.
Για να γίνει το γήπεδο απαιτείται και το συνοδό έργο της υπογειοποίησης και πεζοδρόμησης ορισμένων δρόμων, για το οποίο δεν έχει εκπονηθεί ακόμα ΜΠΕ, παρότι στο χρονοδιάγραμμα η υπόθεση της «ταπείνωσης» του οδικού άξονα Πατριάρχου Κωνσταντίνου – Φωκών προηγείται της κατασκευής των αθλητικών εγκαταστάσεων. Το συνοδό έργο, ύψους τουλάχιστον 15.000.000 ευρώ, θα καλυφθεί επίσης από την Περιφέρεια, μέσω ΕΣΠΑ. Επιπλέον, η κατασκευή του γηπέδου προϋποθέτει τη δημιουργία κυκλικών κόμβων στην οδό Δεκελείας και κάποια ακόμα έργα που κοστολογούνται γύρω στα 5.000.000, τα οποία θα πρέπει να πληρώσει ο Δήμος Νέας Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνας. Επιδιώκει τέλος τον εκσυγχρονισμό των σταθμών του ΗΣΑΠ στον Περισσό και τα Πευκάκια, που θα τον πληρώσει ο ΗΣΑΠ, χωρίς να υπάρχει η σχετική εκτίμηση κόστους. Δηλαδή το Ελληνικό Δημόσιο θα δαπανήσει τελικά πάνω από 40.000.000 για το ιδιωτικό γήπεδο της «Δικέφαλος 1924».
Η κλίμακα της γειτονιάς
Η τοπική κοινωνία της Νέας Φιλαδέλφειας είναι διχασμένη. Ένα σημαντικό τμήμα της διαφωνεί, ή τουλάχιστον ανησυχεί, για τις επιβαρύνσεις που θα προκύψουν από την κατασκευή ενός ογκώδους μονολιθικού κτιρίου με ύψος που αγγίζει τα 30 μέτρα (διπλάσιο από το παλιό γήπεδο, παρότι ίδιας χωρητικότητας), δίπλα σε έναν διατηρητέο προσφυγικό οικισμό όπου τα παλιά σπίτια έχουν ύψος 8,5 μέτρα και τα νέα μέχρι 12 μέτρα και σε μια περιοχή χωρίς μεγάλες οδικές αρτηρίες, ούτε σταθμό του μετρό. Το γήπεδο θα γειτνιάζει με το Άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας, απ’ όπου θα αφαιρεθούν έξι στρέμματα (δασικά και αναδασωτέα), σύμφωνα με το άρθρο 41 του Ρυθμιστικού που ψηφίστηκε το 2014, με τον ΣΥΡΙΖΑ να καταψηφίζει τότε ως αντιπολίτευση.
Ο δήμαρχος της Νέας Φιλαδέλφειας Άρης Βασιλόπουλος σταχυολογεί τις επιπτώσεις από την πραγματοποίηση του έργου: «Θα υπάρξει συγκοινωνιακή φόρτιση και επέκταση της άναρχης στάθμευσης. Λόγω των μεγεθών του έργου θα αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του προσφυγικού συνοικισμού της Νέας Φιλαδέλφειας και θα ανακύψει ζήτημα ασφάλειας, καθώς το γήπεδο δεν έχει τις απαραίτητες περιμετρικές ζώνες και αποστάσεις από τις κατοικίες και το Άλσος. Εμείς θέλουμε το γήπεδο της ΑΕΚ να γίνει στα μεγέθη του παλιού και να ενσωματώνει τις δραστηριότητες του ερασιτεχνικού αθλητισμού». Ο δήμος γνωμοδότησε αρνητικά επί της ΜΠΕ.
Πάντως, το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει απορρίψει δύο προσφυγές (την πρώτη από μια ομάδα 17 πολιτών και τη δεύτερη από τον δήμο), με το επιχείρημα της ανάπτυξης και της δημιουργίας θέσεων εργασίας. Έχει κατατεθεί και τρίτη προσφυγή από πολίτες.
Σε αυτό το πλαίσιο, φουντώνουν οι υποψίες ότι το γήπεδο είναι ένα μόνο μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου ανάπτυξης εμπορικών δραστηριοτήτων στη νοητή γραμμή που θα εκτείνεται από το Άλσος έως το σταθμό του Περισσού, ίσως και έως την Κολούμπια. Πρόκειται για μια ζώνη με παλιά βιομηχανικά κτίρια, στην οποία ο Δημήτρης Μελισσανίδης παραδέχεται ότι έχει κάνει αγορές γης.
Η κοινωνική συνοχή της Νέας Φιλαδέλφειας, από την άλλη, είναι βαθιά τραυματισμένη και οι μνήμες του καλοκαιριού του 2014 αρκετά νωπές. Ένα μπαράζ απειλών και τρομοκρατίας εξελίχθηκε σε βάρος όσων αντιδρούσαν στο νέο γήπεδο.
Πλέον, τα περιστατικά εκφοβισμού έχουν σταματήσει. Το ζήτημα «γήπεδο ΑΕΚ» έχει μπει προφανώς σε άλλη βάση, έτσι ίσως όπως το απαθανάτισε ο φωτογραφικός φακός στις εξέδρες των επισήμων λίγο πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, με τον υπουργό Επικρατείας Αλέκο Φλαμπουράρη να παρακολουθεί τον αγώνα δίπλα στον Δημήτρη Μελισσανίδη.
Ο «έντιμος» συμβιβασμός
Κατά την Δέσποινα Κουτσούμπα, περιφερειακή σύμβουλο Αττικής με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, «για όποιον ξέρει να διαβάζει πίσω από τις γραμμές, έχουμε κι εδώ μια περίπτωση έντιμου συμβιβασμού του ΣΥΡΙΖΑ. Το Ρυθμιστικό του Σαμαρά είχε μέσα κι άλλα χατίρια για τον Μελισσανίδη, όχι μόνο τη Νέα Φιλαδέλφεια. Το μόνο που άλλαξε από το Ρυθμιστικό ήταν η τροπολογία για τα Λιπάσματα Δραπετσώνας, ικανοποιώντας τις κινητοποιήσεις των κατοίκων εκεί, αλλά και χρησιμοποιώντας το ως επικοινωνιακό χαρτί του πρωθυπουργού για να περάσει το ξεπούλημα του ΟΛΠ. Στα Λιπάσματα έχει επίσης συμφέροντα ο Μελισσανίδης. Φαίνεται ότι το ντιλ είναι “δώσε κάτι στα Λιπάσματα και πάρε ό,τι έχεις ζητήσει στη Νέα Φιλαδέλφεια”».
Παρά την αλλαγή θέσης του ΣΥΡΙΖΑ, και πάλι τα πράγματα δεν προχώρησαν με τους ρυθμούς που θα ήθελε η «Δικέφαλος 1924». Ανταλλάχτηκαν ανακοινώσεις, αλλά τελικά ο υπουργός Πάνος Σκουρλέτης έσπευσε με δημόσια τοποθέτησή του να καθησυχάσει τις ανησυχίες της ΠΑΕ, κηρύσσοντας το τέλος της διαβούλευσης (ενώ ο δήμος περίμενε να υπάρξει νέος κύκλος συναντήσεων) και διαβεβαιώνοντας ότι «το έργο θα προχωρήσει». Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που συμφωνήθηκε, η υπογραφή του υπουργού στη μελέτη ήταν θέμα ημερών (χωρίς να έχει αποσαφηνιστεί αν θα συνοδευτεί από συγκεκριμένους όρους), με στόχο η άδεια οικοδόμησης να εκδοθεί μέχρι τα τέλη Μαΐου. Το Greek Report επικοινώνησε αρκετές φορές με την ΠΑΕ ΑΕΚ και την Dimand (την εταιρεία που εκπόνησε τη μελέτη), χωρίς όμως ανταπόκριση.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Υπόθεση «Γεώργιος Καραϊσκάκης»: Το πατεντάρισμα της μεθόδου
Το βασικό επιχείρημα σήμερα όσων διεκδικούν την ανέγερση γηπέδων με δημόσιες διευκολύνσεις ακούει στο όνομα «Γήπεδο Γ. Καραϊσκάκης». Καθόλα εύστοχο επιχείρημα, αν θέλει κανείς να στηλιτεύσει μια κακή πρακτική και όχι να τη διαιωνίσει. Γιατί όλα ξεκίνησαν από ’κει. «Πήγε στράφι το μάθημα που πήρα τον Οκτώβριο του 2004. Γιατί να το κρύψω, άλλωστε; Μετά τις τέσσερις πισώπλατες μαχαιριές που εισέπραξα εκείνο το απόγευμα στην Καλλιθέα, ναι, είχα… πειστεί ότι το γήπεδο “Γ. Καραϊσκάκης” ανήκει στον Ολυμπιακό και τοn λαό του» έγραφε με πρόδηλα ειρωνικό τόνο στις 5 Ιουλίου του 2009 ο αείμνηστος δημοσιογράφος Φίλιππος Συρίγος. Ήταν από τους λιγοστούς που δημοσιοποίησαν το σκάνδαλο, από το 2003.
Η έκταση, που άνηκε στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή (ΕΟΕ) και χρησιμοποιούνταν για δεκαετίες από όλους τους πειραϊκούς συλλόγους για την ανάπτυξη αθλητικών δραστηριοτήτων, εκχωρούνταν με τροπολογία του τότε υπουργού Πολιτισμού Ευάγγελου Βενιζέλου (η χρησικτησία της, όχι η κυριότητα), μέσω της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, στον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό με σκοπό την ανέγερση νέου γηπέδου. Ο Ερασιτέχνης, με τη σειρά του, εκχώρησε την έκταση για χρήση και εκμετάλλευση για διάστημα 49 ετών στην Ανώνυμη Εταιρεία «Καραϊσκάκης Α.Ε.», της οποίας μέτοχος σε ποσοστό 99,9% ήταν ο Σωκράτης Κόκκαλης, πρόεδρος και ιδιοκτήτης της ΠΑΕ.
Προβλεπόταν επίσης ότι ο Ολυμπιακός θα αρχίσει να πληρώνει στη ΓΓΑ το 15% επί των εισιτηρίων και την εκμετάλλευση των διαφημιστικών χώρων 15 χρόνια μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων, δηλαδή το 2019! Ο κ. Κόκκαλης απαλλάχτηκε από την υποχρέωση να καταβάλλει 10% επί των εσόδων στον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό, καθώς επίσης από σειρά δαπανών τις οποίες ανέλαβε το δημόσιο, αφού το Καραϊσκάκης είχε ενταχθεί στα ολυμπιακά έργα.
Και ένα τελευταίο: η σύμβαση όριζε ότι το γήπεδο θα επιστραφεί μετά από 49 χρόνια στην κατάσταση που θα βρίσκεται, δηλαδή χωρίς υποχρεώσεις ανακαίνισης ή έξτρα συντήρησης.
Το γεγονός ότι το «Καραϊσκάκης» δεν άνηκε «στον Ολυμπιακό και το λαό του», όπως αρχικά διατυμπανιζόταν, αλλά σε έναν επιχειρηματία, αποδείχθηκε περίτρανα την περίοδο 2009-2010, όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης διαπραγματευόταν την πώληση του πλειοψηφικού πακέτου της ΠΑΕ Ολυμπιακός. Το γήπεδο δεν συμπεριλαμβανόταν στο ντιλ. Πουλήθηκε ξεχωριστά κατά 50% στον επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη και το υπόλοιπο 50% στον νέο ισχυρό παράγοντα της ΠΑΕ, Βαγγέλη Μαρινάκη. Στη συνέχεια, και στον απόηχο του σκανδάλου Λαυρεντιάδη, που συμπαρέσυρε και το 50% του «Καραϊσκάκης», ο Βαγγέλης Μαρινάκης εκδήλωσε το ενδιαφέρον να αποκτήσει το σύνολο της εταιρείας.
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
Η VIP ανακαίνιση της Λεωφόρου
Η περίπτωση του γηπέδου του Παναθηναϊκού είναι ένα περίπλοκο κουβάρι που ξεκινάει από τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και φτάνει μέχρι τον Βοτανικό. Ισχύει και εδώ ότι ο Δήμος Αθηναίων παραχώρησε το 1922 την έκταση πλησίον της Λεωφόρου στον σύλλογο για την ανάπτυξη αθλητικών εγκαταστάσεων. Το 2005 παρουσιάστηκε η περιβόητη «διπλή ανάπλαση», που προέβλεπε την κατασκευή ενός νέου γηπέδου για τον Παναθηναϊκό στην περιοχή του Βοτανικού και μαζί τη δημιουργία ενός Mall, με την υπογραφή του Μπάμπη Βωβού. Το πρότζεκτ του Βοτανικού ναυάγησε όταν με απόφασή του το Συμβούλιο της Επικρατείας το έκρινε αντισυνταγματικό.
Παρότι τυπικά η «διπλή ανάπλαση», χωρίς το νομικό αγκάθι του Mall, παραμένει ενεργή (με υποστηρικτή, ανάμεσα σε άλλους, τον δήμαρχο Αθηναίων Γιώργο Καμίνη), είναι πλέον ανεπιθύμητη για την πράσινη ΠΑΕ και τον Ερασιτέχνη, λόγω της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας (και των κακών οικονομικών της ΠΑΕ). Έτσι, τον Απρίλιο του 2014 παρουσιάστηκε διθυραμβικά από τη διοίκηση Γιάννη Αλαφούζου η ιδέα της «ανακαίνισης της Λεωφόρου».
Το νέο πρότζεκτ ενσωματώθηκε στον νόμο 4258/2014, με την παράλληλη ύπαρξη της «διπλής ανάπλασης» στο νέο Ρυθμιστικό. Περιλαμβάνει την αύξηση της χωρητικότητας του γηπέδου από τις 16.000 στις 22.000 θέσεις, την προσθήκη σουιτών, την προσθήκη δύο εξεδρών πάνω από τις υφιστάμενες κεντρικές, τέσσερις κατασκευές στα πέταλα, τη δημιουργία εστιατορίου και μουσείου.
Μπλόκο στη χορήγηση του συγκεκριμένου κονδυλίου είχε βάλει παλιότερη απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που έκανε λόγο για διαδικασία «αντίθετη προς το δημόσιο συμφέρον». Η απόφαση ανατράπηκε από τη διευρυμένη σύνθεση του ανωτάτου δικαστηρίου, έπειτα από έφεση του Παναθηναϊκού.
Η υλοποίηση του έργου βασίζεται κι εδώ, σε μεγάλο βαθμό, στα κονδύλια της Περιφέρειας. Στον προϋπολογισμό του 2016 έχουν εγγραφεί 7.000.000 ευρώ για την ανακαίνιση του γηπέδου, από τα 8,6 που η ΠΑΕ ΠΑΟ επισήμως υπολόγιζε πως θα κόστιζε το έργο. Αλλά χωρίς άλλη εξήγηση, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα,η εκτίμηση του κόστους εκτοξεύτηκε στα 14-15 εκατ. ευρώ.
Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα του αθλητικού Τύπου, η ανακαίνιση θα ανατεθεί στην εταιρεία Lamda Development (συμφερόντων Λάτση) και το έργο θα ξεκινήσει άμεσα με ιδία χρηματοδότηση, μέχρι να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες εκταμίευσης του ποσού της Περιφέρειας. Σε επικοινωνία μας, η ΠΑΕ ΠΑΟ δεν επιβεβαίωσε ούτε διέψευσε τα δημοσιεύματα, ενημερώνοντας ότι θα προβεί σε επίσημες ανακοινώσεις τον Μάιο.
Το όχημα για τη συνέχιση της αξιοποίησης του οικοπέδου και για τη χρηματοδότηση είναι ο Ερασιτέχνης. Σε αντίθεση με τις υποθέσεις της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού, η σύμβαση για την ανακαίνιση θα υπογραφεί από τον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό, όπως τουλάχιστον μας πληροφορεί ο πρόεδρός του Ηλίας Μιχαλαριάς, και όχι από κάποια ανώνυμη εταιρεία.
Η διαφορά είναι ότι οι εγκαταστάσεις του παραμένουν στη Λεωφόρο και δεν εκδιώκονται. Βέβαια, παραδέχεται και ο ίδιος ότι «το ποδοσφαιρικό κομμάτι θα επωφεληθεί περισσότερο από την αναβάθμιση», αλλά υποστηρίζει ότι «θα εξωραϊστούν όλοι οι χώροι των αθλημάτων του Ερασιτέχνη, με στόχο να ξαναλειτουργήσει και το κολυμβητήριο».
[Πλαίσιο]
Case Study: Λάρισα
Το ίδιο έργο παίχτηκε πάντως και στη Λάρισα. Το 2008, με τροπολογία που ψηφίστηκε στη Βουλή, ο δήμος παραχώρησε έκταση 143.500 τ.μ. στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, αυτή με τη σειρά της τη μεταβίβασε στην Ερασιτεχνική ΑΕΛ (Αθλητική Ένωση Λάρισας), που την παραχώρησε για 49 χρόνια στην Ανώνυμη Εταιρεία «Γήπεδο Λάρισα». Ορίστηκε ότι η ΓΓΑ θα εισπράττει το 15% επί των εσόδων 15 χρόνια μετά την έκδοση της άδειας λειτουργίας. Η ιστορική ομάδα της Θεσσαλίας παράτησε το παλιό «Αλκαζάρ», αλλά το 2013 ο μεγαλομέτοχος της ΑΕΛ Κώστας Πηλαδάκης αποχώρησε, με ένα βαρύ ιστορικό κακοδιαχείρισης, από την ομάδα. Παρέμεινε πάντως ιδιοκτήτης της εταιρείας «Γήπεδο Λάρισας» και ζήτησε από τη νέα διοίκηση της ΑΕΛ –η οποία είχε υποβιβαστεί στην Γ’ Εθνική– ενοίκιο ύψους 380.000 ευρώ για μία σεζόν. Η Λάρισα, λοιπόν, αφού δεν είχε να πληρώσει ένα εξωφρενικό ενοίκιο για το γήπεδό της, επέστρεψε τον Σεπτέμβριο του 2013 στην ιστορική της έδρα, στο Στάδιο Αλκαζάρ. Μόλις φέτος, αφού η νέα διοίκηση της ομάδας υπό τον Αλέξη Κούγια τα βρήκε στα οικονομικά με τον κ. Πηλαδάκη, η Λάρισα ξεκίνησε να παίζει ξανά στο AEL FC Arena. Αυτή η μικρή ιστορία γηπεδικού ανορθολογισμού είναι άκρως διδακτική για το πώς το δημόσιο μετατρέπεται εύκολα σε ιδιωτικό. Αντίστροφη πορεία δεν υπάρχει. Το ιδιωτικό παραμένει ιδιωτικό.
Στις πολύ μακρινές δεκαετίες του ’20 και του ’30, τότε που ο αθλητισμός ήταν συνυφασμένος με την αλάνα, τη μαζική διασκέδαση και την κοινωνικοποίηση των πιτσιρικάδων της γειτονιάς, τις φανέλες που αντιπροσώπευαν τοπικές συσπειρώσεις με πολιτισμικά και ιστορικά φορτία, η πολιτεία ενίσχυσε τα ερασιτεχνικά σωματεία παραχωρώντας τους δικαιώματα χρήσης ή κατοχής σε δημόσιες εκτάσεις, προκειμένου να αναπτύξουν τις δραστηριότητές τους.
Έκτοτε άλλαξαν πολλά. Οι αλάνες αντικαταστάθηκαν με χλοοτάπητα, οι φανέλες αντιπροσωπεύουν χορηγούς και το ποδόσφαιρο μετατράπηκε σε μια κερδοφόρα δραστηριότητα που ασκεί μαζική επιρροή. Το μόνο που κληρονομήθηκε από εκείνη τη μαγική εποχή είναι ακριβώς τα δικαιώματα χρήσης στις δημόσιες εκτάσεις. Εκεί χτίζονται τα σύγχρονα γήπεδα, αποκομμένα από τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, απρόσιτα για τις τοπικές κοινωνίες, ιδιωτικές επιχειρήσεις που υλοποιούνται με δημόσιες διευκολύνσεις.
ΑΕΚ
«Έξωση» της Ερασιτεχνικής από το οικόπεδό της
Η περίπτωση της ΑΕΚ είναι η πιο επίκαιρη. Το 1934, με απόφαση του υπουργείου Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως, παραχωρήθηκε στην ερασιτεχνική ΑΕΚ, ένα αμιγώς προσφυγικό αθλητικό σωματείο, η πλήρης κυριότητα επί ενός οικοπέδου 27.044 τετραγωνικών μέτρων, στην άκρη του προσφυγικού οικισμού, για τη δημιουργία εγκαταστάσεων όλων των τμημάτων αθλήσεως, με τη ρητή δέσμευση ότι ο χώρος δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για άλλο σκοπό. Εκεί στεγάστηκε για δεκαετίες το γήπεδο «Νίκος Γκούμας» με τις εγκαταστάσεις της Ερασιτεχνικής.
Μέχρι που το 2003 το στάδιο γκρεμίστηκε, με απόφαση του τότε ισχυρού άνδρα της ΑΕΚ Γιάννη Γρανίτσα. Στο μεταξύ, μέσα σε ένα βράδυ, είχε ήδη αντικατασταθεί ο φάκελος του γηπέδου της ΑΕΚ στα ολυμπιακά έργα από το «Γεώργιος Καραϊσκάκης», επιτρέποντας έτσι στον Ολυμπιακό –αντί της ΑΕΚ– να φτιάξει νέο ιδιωτικό γήπεδο με δημόσια λεφτά.
Ακολούθησε μια δεκαετία ταλαιπωριών και διαψεύσεων από πολλαπλές διοικήσεις, μέχρι που το απωθημένο του γηπέδου ξαναζωντάνεψε με το σχέδιο του Δημήτρη Μελισσανίδη. Για τον αντιπρόεδρο της «Δικέφαλος 1924», της ανώνυμης εταιρείας που συστήθηκε για την κατασκευή του γηπέδου, αυτός είναι ο μόνος τυπικός τρόπος να συνδέεται με την ΑΕΚ, καθότι όλοι οι άλλοι προσκρούουν στο ασυμβίβαστο, λόγω ΟΠΑΠ. Πλην όμως πρόκειται για ένα σχέδιο που βασίζεται σε καταστατικά αμφισβητήσιμες διαδικασίες.
Παρωδία για το ιδιοκτησιακό
Με μια έκτακτη Γενική Συνέλευση των μελών της Ερασιτεχνικής, τον Φεβρουάριο του 2015 παραχωρήθηκε για 49 χρόνια η έκταση των 27 στρεμμάτων στη «Δικέφαλος 1924», για να φτιαχτεί το νέο γήπεδο. Βέβαια, όπως προβλέπεται από την ίδια τη μελέτη, δεν θα χωρούν σε αυτό οι εγκαταστάσεις της Ερασιτεχνικής, καθώς θα χρησιμοποιείται αποκλειστικά για τη διεξαγωγή αγώνων ποδοσφαίρου. Με απλά λόγια, η Ερασιτεχνική παραχώρησε για μισό αιώνα σε Α.Ε. την έκταση που της είχε παραχωρηθεί από το δημόσιο για τις εγκαταστάσεις της, χωρίς καν αυτές να περιλαμβάνονται στον σχεδιασμό. Υπάρχουν, λοιπόν, σαφείς ενδείξεις ότι οι σκοποί της αρχικής παραχώρησης από το δημόσιο δεν εκπληρώνονται.
Αυτός είναι ο λόγος που ένα μέλος της Ερασιτεχνικής κινήθηκε νομικά ζητώντας την ακύρωση αυτής της απόφασης: «Εγώ ήμουν παρών στη Γενική Συνέλευση. Ήταν μια παρωδία. Συμμετείχαν 50 από τα 5.000 τακτικά μέλη. Ζητήθηκε να εμφανίσουν το συμφωνητικό παραχώρησης προς τη “Δικέφαλος” και δεν το έκαναν ποτέ. Παρέκαμψαν τις διαφωνίες που εκφράστηκαν και μίλησαν για ομοφωνία» αναφέρει ο Β.Α. (τα στοιχεία του είναι στη διάθεση του περιοδικού). Στο κείμενο της αγωγής επισημαίνεται ότι «διακυβεύεται η λειτουργία και η ύπαρξη του αθλητικού σωματείου, λόγω στέρησης των αθλητικών χώρων των τμημάτων του, αδυναμίας εξυπηρέτησης των σκοπών του και απώλειας επί 49 χρόνια των εσόδων από τη μίσθωσή του». Η αγωγή αναμένεται να εκδικαστεί στις 2 Μαΐου, έπειτα από δύο αναβολές.
Το παραχωρητήριο δεν κατατέθηκε ούτε στην κρίσιμη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου. Το παράδοξο στην κατά πλειοψηφία απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου είναι ότι αναγνωρίζει μια σειρά ενστάσεις, αλλά γνωμοδοτεί θετικά υπέρ της ΜΠΕ. Την απόφαση καταψήφισαν οι σύμβουλοι που πρόσκεινται στο ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τους Οικολόγους Πράσινους, η Μαρία Γιαννακάκη, ο Θάνος Τζήμερος, αλλά και 12 σύμβουλοι που έχουν εκλεγεί με την παράταξη της Ρένας Δούρου.
Το κόστος του δημοσίου
Η ίδια η περιφερειάρχης Αττικής, εγκλωβισμένη στο σχήμα «Δούρου Arena» (ατάκα του Δημήτρη Μελισσανίδη), προτίμησε στη συγκεκριμένη συνεδρίαση να σιωπήσει. Γιατί ναι μεν η Περιφέρεια έχει γνωμοδοτικό χαρακτήρα και τις τελικές αποφάσεις θα τις λάβει το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, βάζει όμως τα λεφτά. Για την ακρίβεια, 20.000.000 ευρώ έχουν εγγραφεί στον προϋπολογισμό του 2016 για το γήπεδο της ΑΕΚ. Σύμφωνα με το Ενημερωτικό Δελτίο της «Δικέφαλος», η κατασκευή του έργου θα κοστίσει 65 εκατομμύρια ευρώ. Το υπόλοιπο θα καλυφθεί από μετοχικό κεφάλαιο 30 εκατομμυρίων ευρώ και από τραπεζικό δανεισμό.
Για να γίνει το γήπεδο απαιτείται και το συνοδό έργο της υπογειοποίησης και πεζοδρόμησης ορισμένων δρόμων, για το οποίο δεν έχει εκπονηθεί ακόμα ΜΠΕ, παρότι στο χρονοδιάγραμμα η υπόθεση της «ταπείνωσης» του οδικού άξονα Πατριάρχου Κωνσταντίνου – Φωκών προηγείται της κατασκευής των αθλητικών εγκαταστάσεων. Το συνοδό έργο, ύψους τουλάχιστον 15.000.000 ευρώ, θα καλυφθεί επίσης από την Περιφέρεια, μέσω ΕΣΠΑ. Επιπλέον, η κατασκευή του γηπέδου προϋποθέτει τη δημιουργία κυκλικών κόμβων στην οδό Δεκελείας και κάποια ακόμα έργα που κοστολογούνται γύρω στα 5.000.000, τα οποία θα πρέπει να πληρώσει ο Δήμος Νέας Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνας. Επιδιώκει τέλος τον εκσυγχρονισμό των σταθμών του ΗΣΑΠ στον Περισσό και τα Πευκάκια, που θα τον πληρώσει ο ΗΣΑΠ, χωρίς να υπάρχει η σχετική εκτίμηση κόστους. Δηλαδή το Ελληνικό Δημόσιο θα δαπανήσει τελικά πάνω από 40.000.000 για το ιδιωτικό γήπεδο της «Δικέφαλος 1924».
Η κλίμακα της γειτονιάς
Η τοπική κοινωνία της Νέας Φιλαδέλφειας είναι διχασμένη. Ένα σημαντικό τμήμα της διαφωνεί, ή τουλάχιστον ανησυχεί, για τις επιβαρύνσεις που θα προκύψουν από την κατασκευή ενός ογκώδους μονολιθικού κτιρίου με ύψος που αγγίζει τα 30 μέτρα (διπλάσιο από το παλιό γήπεδο, παρότι ίδιας χωρητικότητας), δίπλα σε έναν διατηρητέο προσφυγικό οικισμό όπου τα παλιά σπίτια έχουν ύψος 8,5 μέτρα και τα νέα μέχρι 12 μέτρα και σε μια περιοχή χωρίς μεγάλες οδικές αρτηρίες, ούτε σταθμό του μετρό. Το γήπεδο θα γειτνιάζει με το Άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας, απ’ όπου θα αφαιρεθούν έξι στρέμματα (δασικά και αναδασωτέα), σύμφωνα με το άρθρο 41 του Ρυθμιστικού που ψηφίστηκε το 2014, με τον ΣΥΡΙΖΑ να καταψηφίζει τότε ως αντιπολίτευση.
Ο δήμαρχος της Νέας Φιλαδέλφειας Άρης Βασιλόπουλος σταχυολογεί τις επιπτώσεις από την πραγματοποίηση του έργου: «Θα υπάρξει συγκοινωνιακή φόρτιση και επέκταση της άναρχης στάθμευσης. Λόγω των μεγεθών του έργου θα αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του προσφυγικού συνοικισμού της Νέας Φιλαδέλφειας και θα ανακύψει ζήτημα ασφάλειας, καθώς το γήπεδο δεν έχει τις απαραίτητες περιμετρικές ζώνες και αποστάσεις από τις κατοικίες και το Άλσος. Εμείς θέλουμε το γήπεδο της ΑΕΚ να γίνει στα μεγέθη του παλιού και να ενσωματώνει τις δραστηριότητες του ερασιτεχνικού αθλητισμού». Ο δήμος γνωμοδότησε αρνητικά επί της ΜΠΕ.
Πάντως, το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει απορρίψει δύο προσφυγές (την πρώτη από μια ομάδα 17 πολιτών και τη δεύτερη από τον δήμο), με το επιχείρημα της ανάπτυξης και της δημιουργίας θέσεων εργασίας. Έχει κατατεθεί και τρίτη προσφυγή από πολίτες.
Σε αυτό το πλαίσιο, φουντώνουν οι υποψίες ότι το γήπεδο είναι ένα μόνο μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου ανάπτυξης εμπορικών δραστηριοτήτων στη νοητή γραμμή που θα εκτείνεται από το Άλσος έως το σταθμό του Περισσού, ίσως και έως την Κολούμπια. Πρόκειται για μια ζώνη με παλιά βιομηχανικά κτίρια, στην οποία ο Δημήτρης Μελισσανίδης παραδέχεται ότι έχει κάνει αγορές γης.
Η κοινωνική συνοχή της Νέας Φιλαδέλφειας, από την άλλη, είναι βαθιά τραυματισμένη και οι μνήμες του καλοκαιριού του 2014 αρκετά νωπές. Ένα μπαράζ απειλών και τρομοκρατίας εξελίχθηκε σε βάρος όσων αντιδρούσαν στο νέο γήπεδο.
Πλέον, τα περιστατικά εκφοβισμού έχουν σταματήσει. Το ζήτημα «γήπεδο ΑΕΚ» έχει μπει προφανώς σε άλλη βάση, έτσι ίσως όπως το απαθανάτισε ο φωτογραφικός φακός στις εξέδρες των επισήμων λίγο πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, με τον υπουργό Επικρατείας Αλέκο Φλαμπουράρη να παρακολουθεί τον αγώνα δίπλα στον Δημήτρη Μελισσανίδη.
Ο «έντιμος» συμβιβασμός
Κατά την Δέσποινα Κουτσούμπα, περιφερειακή σύμβουλο Αττικής με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, «για όποιον ξέρει να διαβάζει πίσω από τις γραμμές, έχουμε κι εδώ μια περίπτωση έντιμου συμβιβασμού του ΣΥΡΙΖΑ. Το Ρυθμιστικό του Σαμαρά είχε μέσα κι άλλα χατίρια για τον Μελισσανίδη, όχι μόνο τη Νέα Φιλαδέλφεια. Το μόνο που άλλαξε από το Ρυθμιστικό ήταν η τροπολογία για τα Λιπάσματα Δραπετσώνας, ικανοποιώντας τις κινητοποιήσεις των κατοίκων εκεί, αλλά και χρησιμοποιώντας το ως επικοινωνιακό χαρτί του πρωθυπουργού για να περάσει το ξεπούλημα του ΟΛΠ. Στα Λιπάσματα έχει επίσης συμφέροντα ο Μελισσανίδης. Φαίνεται ότι το ντιλ είναι “δώσε κάτι στα Λιπάσματα και πάρε ό,τι έχεις ζητήσει στη Νέα Φιλαδέλφεια”».
Παρά την αλλαγή θέσης του ΣΥΡΙΖΑ, και πάλι τα πράγματα δεν προχώρησαν με τους ρυθμούς που θα ήθελε η «Δικέφαλος 1924». Ανταλλάχτηκαν ανακοινώσεις, αλλά τελικά ο υπουργός Πάνος Σκουρλέτης έσπευσε με δημόσια τοποθέτησή του να καθησυχάσει τις ανησυχίες της ΠΑΕ, κηρύσσοντας το τέλος της διαβούλευσης (ενώ ο δήμος περίμενε να υπάρξει νέος κύκλος συναντήσεων) και διαβεβαιώνοντας ότι «το έργο θα προχωρήσει». Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που συμφωνήθηκε, η υπογραφή του υπουργού στη μελέτη ήταν θέμα ημερών (χωρίς να έχει αποσαφηνιστεί αν θα συνοδευτεί από συγκεκριμένους όρους), με στόχο η άδεια οικοδόμησης να εκδοθεί μέχρι τα τέλη Μαΐου. Το Greek Report επικοινώνησε αρκετές φορές με την ΠΑΕ ΑΕΚ και την Dimand (την εταιρεία που εκπόνησε τη μελέτη), χωρίς όμως ανταπόκριση.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Υπόθεση «Γεώργιος Καραϊσκάκης»: Το πατεντάρισμα της μεθόδου
Το βασικό επιχείρημα σήμερα όσων διεκδικούν την ανέγερση γηπέδων με δημόσιες διευκολύνσεις ακούει στο όνομα «Γήπεδο Γ. Καραϊσκάκης». Καθόλα εύστοχο επιχείρημα, αν θέλει κανείς να στηλιτεύσει μια κακή πρακτική και όχι να τη διαιωνίσει. Γιατί όλα ξεκίνησαν από ’κει. «Πήγε στράφι το μάθημα που πήρα τον Οκτώβριο του 2004. Γιατί να το κρύψω, άλλωστε; Μετά τις τέσσερις πισώπλατες μαχαιριές που εισέπραξα εκείνο το απόγευμα στην Καλλιθέα, ναι, είχα… πειστεί ότι το γήπεδο “Γ. Καραϊσκάκης” ανήκει στον Ολυμπιακό και τοn λαό του» έγραφε με πρόδηλα ειρωνικό τόνο στις 5 Ιουλίου του 2009 ο αείμνηστος δημοσιογράφος Φίλιππος Συρίγος. Ήταν από τους λιγοστούς που δημοσιοποίησαν το σκάνδαλο, από το 2003.
Η έκταση, που άνηκε στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή (ΕΟΕ) και χρησιμοποιούνταν για δεκαετίες από όλους τους πειραϊκούς συλλόγους για την ανάπτυξη αθλητικών δραστηριοτήτων, εκχωρούνταν με τροπολογία του τότε υπουργού Πολιτισμού Ευάγγελου Βενιζέλου (η χρησικτησία της, όχι η κυριότητα), μέσω της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, στον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό με σκοπό την ανέγερση νέου γηπέδου. Ο Ερασιτέχνης, με τη σειρά του, εκχώρησε την έκταση για χρήση και εκμετάλλευση για διάστημα 49 ετών στην Ανώνυμη Εταιρεία «Καραϊσκάκης Α.Ε.», της οποίας μέτοχος σε ποσοστό 99,9% ήταν ο Σωκράτης Κόκκαλης, πρόεδρος και ιδιοκτήτης της ΠΑΕ.
Προβλεπόταν επίσης ότι ο Ολυμπιακός θα αρχίσει να πληρώνει στη ΓΓΑ το 15% επί των εισιτηρίων και την εκμετάλλευση των διαφημιστικών χώρων 15 χρόνια μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων, δηλαδή το 2019! Ο κ. Κόκκαλης απαλλάχτηκε από την υποχρέωση να καταβάλλει 10% επί των εσόδων στον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό, καθώς επίσης από σειρά δαπανών τις οποίες ανέλαβε το δημόσιο, αφού το Καραϊσκάκης είχε ενταχθεί στα ολυμπιακά έργα.
Και ένα τελευταίο: η σύμβαση όριζε ότι το γήπεδο θα επιστραφεί μετά από 49 χρόνια στην κατάσταση που θα βρίσκεται, δηλαδή χωρίς υποχρεώσεις ανακαίνισης ή έξτρα συντήρησης.
Το γεγονός ότι το «Καραϊσκάκης» δεν άνηκε «στον Ολυμπιακό και το λαό του», όπως αρχικά διατυμπανιζόταν, αλλά σε έναν επιχειρηματία, αποδείχθηκε περίτρανα την περίοδο 2009-2010, όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης διαπραγματευόταν την πώληση του πλειοψηφικού πακέτου της ΠΑΕ Ολυμπιακός. Το γήπεδο δεν συμπεριλαμβανόταν στο ντιλ. Πουλήθηκε ξεχωριστά κατά 50% στον επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη και το υπόλοιπο 50% στον νέο ισχυρό παράγοντα της ΠΑΕ, Βαγγέλη Μαρινάκη. Στη συνέχεια, και στον απόηχο του σκανδάλου Λαυρεντιάδη, που συμπαρέσυρε και το 50% του «Καραϊσκάκης», ο Βαγγέλης Μαρινάκης εκδήλωσε το ενδιαφέρον να αποκτήσει το σύνολο της εταιρείας.
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
Η VIP ανακαίνιση της Λεωφόρου
Η περίπτωση του γηπέδου του Παναθηναϊκού είναι ένα περίπλοκο κουβάρι που ξεκινάει από τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και φτάνει μέχρι τον Βοτανικό. Ισχύει και εδώ ότι ο Δήμος Αθηναίων παραχώρησε το 1922 την έκταση πλησίον της Λεωφόρου στον σύλλογο για την ανάπτυξη αθλητικών εγκαταστάσεων. Το 2005 παρουσιάστηκε η περιβόητη «διπλή ανάπλαση», που προέβλεπε την κατασκευή ενός νέου γηπέδου για τον Παναθηναϊκό στην περιοχή του Βοτανικού και μαζί τη δημιουργία ενός Mall, με την υπογραφή του Μπάμπη Βωβού. Το πρότζεκτ του Βοτανικού ναυάγησε όταν με απόφασή του το Συμβούλιο της Επικρατείας το έκρινε αντισυνταγματικό.
Παρότι τυπικά η «διπλή ανάπλαση», χωρίς το νομικό αγκάθι του Mall, παραμένει ενεργή (με υποστηρικτή, ανάμεσα σε άλλους, τον δήμαρχο Αθηναίων Γιώργο Καμίνη), είναι πλέον ανεπιθύμητη για την πράσινη ΠΑΕ και τον Ερασιτέχνη, λόγω της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας (και των κακών οικονομικών της ΠΑΕ). Έτσι, τον Απρίλιο του 2014 παρουσιάστηκε διθυραμβικά από τη διοίκηση Γιάννη Αλαφούζου η ιδέα της «ανακαίνισης της Λεωφόρου».
Το νέο πρότζεκτ ενσωματώθηκε στον νόμο 4258/2014, με την παράλληλη ύπαρξη της «διπλής ανάπλασης» στο νέο Ρυθμιστικό. Περιλαμβάνει την αύξηση της χωρητικότητας του γηπέδου από τις 16.000 στις 22.000 θέσεις, την προσθήκη σουιτών, την προσθήκη δύο εξεδρών πάνω από τις υφιστάμενες κεντρικές, τέσσερις κατασκευές στα πέταλα, τη δημιουργία εστιατορίου και μουσείου.
Μπλόκο στη χορήγηση του συγκεκριμένου κονδυλίου είχε βάλει παλιότερη απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που έκανε λόγο για διαδικασία «αντίθετη προς το δημόσιο συμφέρον». Η απόφαση ανατράπηκε από τη διευρυμένη σύνθεση του ανωτάτου δικαστηρίου, έπειτα από έφεση του Παναθηναϊκού.
Η υλοποίηση του έργου βασίζεται κι εδώ, σε μεγάλο βαθμό, στα κονδύλια της Περιφέρειας. Στον προϋπολογισμό του 2016 έχουν εγγραφεί 7.000.000 ευρώ για την ανακαίνιση του γηπέδου, από τα 8,6 που η ΠΑΕ ΠΑΟ επισήμως υπολόγιζε πως θα κόστιζε το έργο. Αλλά χωρίς άλλη εξήγηση, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα,η εκτίμηση του κόστους εκτοξεύτηκε στα 14-15 εκατ. ευρώ.
Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα του αθλητικού Τύπου, η ανακαίνιση θα ανατεθεί στην εταιρεία Lamda Development (συμφερόντων Λάτση) και το έργο θα ξεκινήσει άμεσα με ιδία χρηματοδότηση, μέχρι να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες εκταμίευσης του ποσού της Περιφέρειας. Σε επικοινωνία μας, η ΠΑΕ ΠΑΟ δεν επιβεβαίωσε ούτε διέψευσε τα δημοσιεύματα, ενημερώνοντας ότι θα προβεί σε επίσημες ανακοινώσεις τον Μάιο.
Το όχημα για τη συνέχιση της αξιοποίησης του οικοπέδου και για τη χρηματοδότηση είναι ο Ερασιτέχνης. Σε αντίθεση με τις υποθέσεις της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού, η σύμβαση για την ανακαίνιση θα υπογραφεί από τον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό, όπως τουλάχιστον μας πληροφορεί ο πρόεδρός του Ηλίας Μιχαλαριάς, και όχι από κάποια ανώνυμη εταιρεία.
Η διαφορά είναι ότι οι εγκαταστάσεις του παραμένουν στη Λεωφόρο και δεν εκδιώκονται. Βέβαια, παραδέχεται και ο ίδιος ότι «το ποδοσφαιρικό κομμάτι θα επωφεληθεί περισσότερο από την αναβάθμιση», αλλά υποστηρίζει ότι «θα εξωραϊστούν όλοι οι χώροι των αθλημάτων του Ερασιτέχνη, με στόχο να ξαναλειτουργήσει και το κολυμβητήριο».
[Πλαίσιο]
Case Study: Λάρισα
Το ίδιο έργο παίχτηκε πάντως και στη Λάρισα. Το 2008, με τροπολογία που ψηφίστηκε στη Βουλή, ο δήμος παραχώρησε έκταση 143.500 τ.μ. στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, αυτή με τη σειρά της τη μεταβίβασε στην Ερασιτεχνική ΑΕΛ (Αθλητική Ένωση Λάρισας), που την παραχώρησε για 49 χρόνια στην Ανώνυμη Εταιρεία «Γήπεδο Λάρισα». Ορίστηκε ότι η ΓΓΑ θα εισπράττει το 15% επί των εσόδων 15 χρόνια μετά την έκδοση της άδειας λειτουργίας. Η ιστορική ομάδα της Θεσσαλίας παράτησε το παλιό «Αλκαζάρ», αλλά το 2013 ο μεγαλομέτοχος της ΑΕΛ Κώστας Πηλαδάκης αποχώρησε, με ένα βαρύ ιστορικό κακοδιαχείρισης, από την ομάδα. Παρέμεινε πάντως ιδιοκτήτης της εταιρείας «Γήπεδο Λάρισας» και ζήτησε από τη νέα διοίκηση της ΑΕΛ –η οποία είχε υποβιβαστεί στην Γ’ Εθνική– ενοίκιο ύψους 380.000 ευρώ για μία σεζόν. Η Λάρισα, λοιπόν, αφού δεν είχε να πληρώσει ένα εξωφρενικό ενοίκιο για το γήπεδό της, επέστρεψε τον Σεπτέμβριο του 2013 στην ιστορική της έδρα, στο Στάδιο Αλκαζάρ. Μόλις φέτος, αφού η νέα διοίκηση της ομάδας υπό τον Αλέξη Κούγια τα βρήκε στα οικονομικά με τον κ. Πηλαδάκη, η Λάρισα ξεκίνησε να παίζει ξανά στο AEL FC Arena. Αυτή η μικρή ιστορία γηπεδικού ανορθολογισμού είναι άκρως διδακτική για το πώς το δημόσιο μετατρέπεται εύκολα σε ιδιωτικό. Αντίστροφη πορεία δεν υπάρχει. Το ιδιωτικό παραμένει ιδιωτικό.
πηγή: thegreekreport.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου