ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΜΕΤΑ | 21 Γενάρη 2018

Από τη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου του ΜΕΤΑ | 21 Γενάρη 2018

Την Κυριακή 21 Γενάρη 2018 συγκλήθηκε, με διευρυμένη σύνθεση, το Γενικό Συμβούλιο του ΜΕΤΑ, στην οποία υπήρξε μεγάλη συμμετοχή συνδικαλιστών και πλούσιος προβληματισμός. Συζητήθηκαν οι εκτιμήσεις και τα συμπεράσματα από τους αγώνες της προηγούμενης περιόδου, καθώς και το πλαίσιο των διεκδικήσεων για το έτος 2018.

Τα βασικά ζητήματα που απασχόλησαν το συνδικαλιστικό κίνημα, το προηγούμενο διάστημα, ήταν ο αγώνας ενάντια στα μέτρα για την 3η αξιολόγηση, η πάλη σε πολλούς κλάδους και χώρους δουλειάς ενάντια στις απολύσεις, τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας, την απλήρωτη εργασία, τη διεκδίκηση αυξήσεων, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και την ελαστική εργασία, την απεργία-αποχή από την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων κ.λπ.

Η κυβέρνηση εντείνει την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα

Η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει πλήρως και προωθεί όλα τα μνημονιακά μέτρα. Καλλιεργεί το δικό της success story, που θα λέει ότι η χώρα το 2018 βγαίνει απ’ τα μνημόνια, όταν είναι γνωστό σε όλους ότι η κυβέρνηση έχει δεσμεύσει τη χώρα με μέτρα και με επιτήρηση από τους δανειστές μέχρι το 2060!

Οι εργαζόμενοι λοιπόν και ο ελληνικός λαός δεν έχουν να περιμένουν τίποτα θετικό. Αντίθετα τους περιμένουν νέα βάρη και θυσίες στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους και συνέχιση της ίδιας πολιτικής που φορτώνει τα βάρη της κρίσης στους φτωχούς, που δεν φταίνε, για να μπορούν οι πλούσιοι να αβγαταίνουν τα κέρδη τους και το ντόπιο και διεθνές κερδοσκοπικό κεφάλαιο να απομυζεί τον ελληνικό λαό σε μια χώρα που εκποιεί τις παραγωγικές υποδομές και τον πλούτο της.

Παράλληλα προωθούνται σχέδια και συμφωνίες που εμπλέκουν τη χώρα μας στους ψυχροπολεμικούς τυχοδιωκτισμούς των ιμπεριαλιστών στην ευρύτερου περιοχή της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής, βαθαίνουν την στρατιωτικοπολιτική και οικονομική εξάρτησή της. Οι συμφωνίες για την αναβάθμιση των F16 και την επέκταση των αμερικανονατοϊκών βάσεων στη χώρα μας καθώς και η στρατιωτική συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ και την Αίγυπτο θα επιδεινώσουν ακόμα περισσότερο την οικονομική κρίση και θα εκθέσουν την χώρα σε επικίνδυνες πολεμικές περιπέτειες στην περιοχή. Το ζήτημα της ονομασίας της FYROM συνδέεται άμεσα με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή και την ενίσχυση του ρόλου του ΝΑΤΟ.

Τα βασικά χαρακτηριστικά των αγώνων της προηγούμενης περιόδου ήταν:

– Παρουσιάζεται, και αυτό εξηγείται, κάμψη σε γενικές πανεργατικές κινητοποιήσεις, ενώ αντίθετα εμφανίζεται κινητικότητα και μεγαλύτερη συμμετοχή σε επιχειρησιακές, τοπικές και κλαδικές κινητοποιήσεις.

– Τα παραπάνω δείχνουν ότι το κλίμα της απογοήτευσης, της ηττοπάθειας, της έλλειψης ελπίδας και της αντίληψης ότι ο αντίπαλος είναι παντοδύναμος, επηρεάζουν τη συνείδηση των εργαζομένων, των ανέργων και των συνταξιούχων και εκφράζεται με τη μειωμένη συμμετοχή στους πανεργατικούς αγώνες και τις παλλαϊκές κινητοποιήσεις, αφού σ’ αυτές προτάσσονται κυρίως τα γενικότερα αιτήματα ανατροπής των μνημονιακών πολιτικών, διαγραφής του χρέους και σύγκρουσης με τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όπως είναι φανερό η ενεργή συμμετοχή στην πάλη για την ανατροπή αυτών των πολιτικών, προϋποθέτουν αγωνιστικό πνεύμα και ελπίδα ορατής εναλλακτικής πολιτικής διεξόδου, κάτι που δεν υπάρχει σήμερα.

– Για το λόγο αυτό έγκαιρα εμείς, ως ΜΕΤΑ, είχαμε επισημάνει την ανάγκη στροφής της δουλειάς στους κλάδους, τους χώρους δουλειάς και τις επιχειρήσεις, μιας και οι περικοπές, οι απολύσεις, η επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, η εντατικοποίηση της εργασίας και η μη τήρηση των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία, θα οξύνονται και θα αποτελούν το «καύσιμο» για την εκδήλωση αντιδράσεων, κινητοποιήσεων και αγώνων.

– Η παράταξή μας πρέπει, μέσα από τη στήριξη και την ενεργή συμμετοχή σ’ αυτούς τους αγώνες, θα πρέπει ταυτόχρονα να προβάλει την ανάγκη της σύνδεσής τους με τα γενικότερα αιτήματα της ανατροπής των μνημονιακών – νεοφιλελεύθερων πολιτικών, για να μην καλλιεργούνται ούτε αυταπάτες, ούτε απογοήτευση, αλλά και να δίνεται διέξοδος, συνέχεια και προοπτική στους αγώνες.

Στο πλαίσιο αυτό εμείς από τέλη Αυγούστου θέσαμε στα συνδικάτα, την ανάγκη διαμόρφωσης ενός προγράμματος πολύμορφων αγωνιστικών παρεμβάσεων, με περιοδείες, συγκεντρώσεις και συνελεύσεις σε χώρους δουλειάς, τοπικές και κλαδικές κινητοποιήσεις, καθώς και γενικών πανεργατικών κινητοποιήσεων και απεργιών, με τη συμμετοχή, αν είναι δυνατόν, των μικρών και μεσαίων επαγγελματιών, των βιοτεχνών, των εμπόρων, των επιστημόνων και των αυτοαπασχολουμένων.

Οι προσπάθειες που έγιναν αποκάλυψαν πιο καθαρά και το ρόλο του εργοδοτικού, κυβερνητικού και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, σε επίπεδο ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, αλλά και σε άλλες μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, όπου, αφού έμειναν παρατηρητές των εξελίξεων το προηγούμενο διάστημα, που συζητιόταν η λήψη των νέων μέτρων, αρνήθηκαν και το στοιχειώδες, που έκαναν στο παρελθόν, να προκηρύξουν δηλ. απεργιακή κινητοποίηση, ακόμα και όταν αυτά τα μέτρα ψηφίζονταν στη βουλή.

Αποτελεί μαύρη κηλίδα σε όσες συνδικαλιστικές δυνάμεις και συνδικαλιστές, με άλλοθι τις δυσκολίες, δεν στάθηκαν απέναντι στη φαλκίδευση του δικαιώματος της απεργίας, δεν προκήρυξαν Γενική Απεργία και «έκαναν» το καθήκον με μια γενικόλογη καταγγελία ή με μία συγκέντρωση την ώρα που ψηφίζονταν τα μέτρα, για τα μάτια του κόσμου.

Εκτιμώντας όμως ότι κάπως έτσι θα εξελίσσονταν τα πράγματα καλέσαμε τους εργαζόμενους να μην υπάρξει κανένα κλίμα αναμονής για το πότε η κυβέρνηση θα φέρει προς ψήφιση την 3η αξιολόγηση στη Βουλή ή η εργοδοτική – κυβερνητική και συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ θα προκηρύξει μια απεργία για την τιμή των όπλων.

Στο πλαίσιο αυτό προτείναμε στην ΑΔΕΔΥ, στα Εργατικά Κέντρα Αθήνας και Πειραιά και στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων να πάρουν πρωτοβουλία και να καλέσουν όλα τα Εργατικά Κέντρα της ΓΣΕΕ και τα Νομαρχιακά Τμήματα της ΑΔΕΔΥ, τις Ομοσπονδίες των Εργαζομένων στον Ιδιωτικό και Δημόσιο Τομέα και τα πρωτοβάθμια σωματεία, σε συντονισμένη δράση και στην προκήρυξη Γενικής Πανελλαδικής Πανεργατικής Απεργίας, με στόχο να μην περάσουν τα μέτρα της 3ης αξιολόγησης.

Μάλιστα για το λόγο αυτό ασκήσαμε κριτική και στην τακτική του ΠΑΜΕ, το οποίο περιορίζονταν σε κάποιο συλλαλητήριο ή στην προκήρυξη απεργίας τη μέρα που θα ψηφίζονταν τα μέτρα στη βουλή, αναπαράγοντας μ’ αυτό τον τρόπο το κλίμα αναμονής και αφήνοντας τη πρωτοβουλία των κινήσεων στην κυβέρνηση για το πότε ουσιαστικά θα προκηρυχθεί η απεργία.

Αυτή η τακτική που ακολουθήθηκε και το 2016 κατά την ψήφιση του ασφαλιστικού-φορολογικού, όπου πλανιόταν για δύο μήνες το φάντασμα της 48ωρης απεργίας, και η οποία έγινε την παραμονή του Θωμά, με τα γνωστά αποτελέσματα, επαναλήφθηκε και τώρα, με το δίλημμα η απεργία να γίνει την Παρασκευή ή τη Δευτέρα, να προκηρυχθεί την τελευταία στιγμή για την Παρασκευή 12 Γενάρη και να μην υπάρξει στοιχειώδης προετοιμασία.

Τρία ζητήματα πρέπει να επισημάνουμε:

1. Μια σωστή κατά τη γνώμη μας τακτική, που θα δοκίμαζε και την παράκαμψη της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της ΓΣΕΕ, με όρους κινήματος, που θα μπορούσε να ανοίξει ένα διαφορετικό ορίζοντα, δεν έγινε με επιμονή η προβολή και η υποστήριξή της παντού σ’ όλες τις συνδικαλιστικές μας δυνάμεις.

2. Αποκάλυψε τον συμβιβαστικό εργοδοτικό και φιλοκυβερνητικό ρόλο της πλειοψηφίας στην ηγεσία των συνδικάτων, αλλά και τον συμπληρωματικό σ’ αυτές τις δυνάμεις ρόλο κάποιων που καπηλεύονται τον τίτλο της παράταξής μας, χωρίς να έχουν καμιά σχέση με εμάς, και

3. Τα αήθη ψεύδη και τις συκοφαντίες, κυρίως από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, οι οποίες αξιοποιώντας τη στάση των παραπάνω, προσπαθούσαν να τους χρεώσουν στο ΜΕΤΑ. Φαίνεται ότι η επιμονή μας σε μια διαφορετική, επιθετική και όχι αμυντική τακτική, στο συνδικαλιστικό κίνημα, τους ενοχλεί.

 

Πλαίσιο διεκδικήσεων την επόμενη περίοδο

– Ακύρωση στην πράξη των κωλυμάτων που τίθενται στο δικαίωμα της απεργίας με την πρόσφατη ψήφιση του πολυνομοσχεδίου της γ’ αξιολόγησης.

– Συντονισμός των συνδικαλιστικών οργανώσεων των οργανισμών που ιδιωτικοποιούνται και σύνδεση με τα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την ιδιωτικοποίησή τους.

-Διεκδίκηση αυξήσεων στους μισθούς, τα μεροκάματα και τις συντάξεις, αύξηση (στο 80% του κατώτατου μισθού) και καταβολή του επιδόματος ανεργίας σε όλους τους ανέργους και για όλο το διάστημα της ανεργίας.

– Άμεση επαναφορά του αφορολόγητου στα 12.000€, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και φορολογική ελάφρυνση των εργαζομένων και γενικά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

-Αύξηση του κατώτατου μισθού, επαναφορά του στα 751€ και κατάργηση των διαχωρισμών μεταξύ εργαζομένων πάνω και κάτω από τα 25 χρόνια ηλικίας.

– Επαναφορά των ΣΣΕ, της υποχρεωτικότητας και της επεκτασιμότητάς τους, καθώς και του θεσμού της Διαιτησίας.

– Περιορισμός και κατάργηση όλων των μορφών της ελαστικής, ενοικιαζόμενης και εκ περιτροπής εργασίας και διεκδίκηση μόνιμης και σταθερής εργασίας. Οι δυνάμεις παντού πρέπει να πρωτοστατούν στην ένταξη όλων των ελαστικά εργαζομένων σε ενιαία συνδικάτα και στην ενιαιοποίηση των αμοιβών και των δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων ανεξάρτητα σχέσης εργασίας.

– Μείωση του ωραρίου εργασίας στις 37,5 ώρες εργασίας την εβδομάδα, με προοπτική τις 35, κατάργηση της Κυριακάτικης εργασίας και ενίσχυση των μέτρων ελέγχου των εργοδοτών για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας.

– Υπεράσπιση της εργατικής κατοικίας και της λαϊκής περιουσίας, συντονισμός και συμμετοχή των συνδικάτων στο κίνημα κατά των πλειστηριασμών και υπεράσπιση των μελών των συνδικάτων και κάθε εργαζόμενου από τον κίνδυνο έξωσης ή απώλειας της περιουσίας τους. Διεκδικούμε την διαγραφή, το κούρεμα και τη ρύθμιση των δόσεων, ανάλογα με τις δυνατότητες, την οικονομική κατάσταση των δανειοληπτών, ανάλογα αν είναι εργαζόμενοι ή άνεργοι, το ύψος των αποδοχών τους, τα ποσά που έχουν καταβληθεί κ.λπ.

– Υπεράσπιση των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών της παιδείας, της υγείας, της πρόνοιας, της κοινωνικής ασφάλισης, του νερού, του ρεύματος, των συγκοινωνιών, από την συρρίκνωση, ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίησή τους, καθώς και της δημόσιας περιουσίας από την εκποίησή της και των ελεύθερων χώρων από την τσιμεντοποίησή τους.

– Στελέχωση και χρηματοδότησή τους, συνέχιση του αγώνα για την κατάργηση της αξιολόγησης του προσωπικού και των υπηρεσιών, που έχει ως στόχο τη δημιουργία του λεγόμενου επιτελικού κράτους, την ιδιωτικοποίηση, την εμπορευματοποίηση και την εκχώρηση των υπηρεσιών του στους ιδιώτες.

– Συμβολή στους αγώνες του λαού μας ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και των Βαλκανίων και στην ανάπτυξη ενός αντιπολεμικού-φιλειρηνικού κινήματος. Καμιά συμμετοχή της Ελλάδας στα επικίνδυνα σχέδια των ιμπεριαλιστικών και των δυνάμεων του κεφαλαίου στην περιοχή.

– Επαγρύπνηση και πάλη των εργαζομένων ενάντια στο ρατσισμό και τη φασιστική απειλή. Υιοθέτηση και προβολή από τα εργατικά συνδικάτα των αιτημάτων και των στόχων του αντιρατσιστικού κινήματος, συντονισμός μαζί τους και συμμετοχή στις αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές κινητοποιήσεις, ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση στους χώρους εργασίας μ’ αυτές τις απόψεις, που λόγω της οικονομικής κρίσης βρίσκουν έδαφος και ενισχύονται. Συμμετοχή των συνδικάτων στη διεθνή κινητοποίηση κατά του φασισμού και του ρατσισμού στις 17 Μάρτη 2018.

Για την προβολή και διεκδίκηση των παραπάνω αιτημάτων θα πρέπει να οργανωθούν συζητήσεις και κινητοποιήσεις στους χώρους δουλειάς και τους κλάδους, να αναπτυχθεί κίνημα αλληλεγγύης και οργάνωση ενός ευρύτερου μετώπου με όλα τα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται από τις μνημονιακές νεοφιλελεύθερες πολιτικές και να κορυφωθούν με Γενικές Απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις το Μάρτη του 2018 καλά οργανωμένες και έγκαιρα εξαγγελμένες, και όχι την τελευταία στιγμή όπως γίνεται συνήθως.

Επιδίωξη του ΜΕΤΑ είναι η προώθηση των εργατικών και κοινωνικών αιτημάτων και κινητοποιήσεων με τις ευρύτερες δυνατές συμμαχίες των αριστερών, ριζοσπαστικών, αντιμνημονιακών, αγωνιστικών, ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, με στόχο την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, τη μαζική αντίσταση για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών.

Αθήνα, 23 Γενάρη 2018