Ο Αλέξανδρος Ζορμπάς σχολιάζει το προσφυγικό και όσα με αφορμή αυτό συμβαίνουν στη πόλη μας...

Μάιος 2010

Ξεκινάει ο Γολγοθάς της Ελλάδας. Συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Η κρίση στην Ελλάδα 8 χρόνια τώρα, μέσω των πολιτικών που εφαρμόζονται, συνεχίζει να εκμηδενίζει τα εισοδήματα των πιο φτωχών στρωμάτων της κοινωνίας. Συνεχίζει να λεηλατεί τις συντάξεις, τους μισθούς.  Η ανεργία σε ιστορικά υψηλά, δεν αφήνει πολλά περιθώρια στους νέους αυτής της χώρας να ονειρεύονται την επαγγελματική τους αποκατάσταση, την αυτονομία τους και εν τέλει την οικογένεια.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του ICAPπάνω από 500.000 Έλληνες μετανάστευσαν στο εξωτερικό για ένα καλύτερο αύριο. Για μία ελπίδα επαγγελματικής σταδιοδρομίας και οικονομικής αυτοτέλειας.

Η έρευνα παρουσιάζει και τα σημεία που επιλέγουν οι Έλληνες. Πρώτη στην επιλογή είναι η Αγγλία ενώ περίοπτη θέση έχουν όλα τα προηγμένα δυτικά και σκανδιναβικά κράτη.

Σύμφωνα με την έρευνα το μεταναστευτικό κύμα ακόμα εξελίσσεται με αμείωτους ρυθμούς. Υπολογίζεται ότι μέχρι το 2020 θα έχουν μεταναστεύσει 1.000.000 Έλληνες.

Μάρτιος 2011

Ξεκινάει ο εμφύλιος πόλεμος στην Συρία. Συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

                   

Το 2011 στα πλαίσια της Αραβικής Άνοιξης και μετά την δημιουργία του Εθνικού Συριακού Συμβουλίου στην προσπάθεια ανατροπής του καθεστώτος Ασαντ ξεκινάει ο εμφύλιος. Η σύγκρουση γρήγορα κλιμακώνεται και πλέον μιλάμε για ολοκληρωτικό εμφύλιο πόλεμο.

Το 2013 με της εξάπλωση του Ισλαμικού κράτους και του ISISολόκληρες πόλεις στην Συρία καταλαμβάνονται και ισοπεδώνονται κυριολεκτικά.

Από το 2013 έως και σήμερα οι πόλεμοι για την κατάληψη και έλεγχο πόλεων όπως το Κουσέιρ, η Μοσούλη  και το Χαλέπι δεν αφήνουν τίποτα όρθιο στο πέρασμα τους.

Στη χώρα αυτή με πληθυσμό περίπου 23 εκατομμύρια πριν από τη σύγκρουση, 13,5 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πληγεί ή εκτοπιστεί από τον πόλεμο, σύμφωνα με τον ΟΗΕ (στοιχεία 12ης Ιανουαρίου 2016).

Ο πόλεμος ανάγκασε επίσης 4,7 εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τη χώρα τους, "ο μεγαλύτερος πληθυσμός προσφύγων για μια μόνο σύγκρουση σε μια γενιά", δήλωνε τον Ιούλιο του 2015 η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (HCR).

Η Τουρκία είναι σήμερα η χώρα που έχει δεχτεί στο έδαφός της τους περισσότερους από τους πρόσφυγες αυτούς, μεταξύ 2 και 2,5 εκατομμύρια Σύρους.

Ο Λίβανος φιλοξενεί περίπου 1,2 εκατομμύριο, σύμφωνα με επίσημες πηγές. Περισσότερο από τα δύο τρίτα αυτών ζουν σε συνθήκες "ακραίας φτώχειας", σύμφωνα με τον ΟΗΕ.

Στην Ιορδανία, σχεδόν 630.000 έχουν καταγραφεί από την HCR αλλά οι αρχές εκτιμούν ότι ο αριθμός τους ξεπερνά το ένα εκατομμύριο. 225.000 Σύροι έχουν καταφύγει στο Ιράκ και 137.000 στην Αίγυπτο.

Οι πρόσφυγες αντιμετωπίζουν τη φτώχεια, προβλήματα υγείας και αυξανόμενες εντάσεις με τις τοπικές κοινότητες όπου ζουν σε πρόχειρες δομές και σε πολύ δύσκολες συνθήκες.

Μια μεγάλη πλειονότητα των σύρων προσφύγων εξακολουθούν να βρίσκονται στις χώρες της περιοχής, ωστόσο ολοένα και περισσότεροι είναι αυτοί που μεταβαίνουν στην Ευρώπη επιχειρώντας έναν επικίνδυνο και αβέβαιο περίπλου.

Παρά τα όποια κοινά υπάρχουν στις περιπτώσεις των 2 κρατών (διαλυμένη οικονομία, συνθήκες ανέχειας, ακραία φτώχεια) υπάρχουν ακόμα συμπολίτες μας (αλλά και οργανωμένα κόμματα – ιδιωτικοί στρατοί) που επιμένουν να θεωρούν τους πρόσφυγες ως κατώτερα πλάσματα, υπανθρώπους προβάλλοντας μάλιστα για να δικαιολογήσουν αυτές τις ξενοφοβικές, ή χειρότερα, φασιστικές τους αντιλήψεις διάφορα αστεία επιχειρήματα  όπως την διαφορά θρησκευτικών πεποιθήσεων, την διαφορετική κουλτούρα το επίπεδο εκπαίδευσης. Στην προσπάθεια να αποκρύψουν την ωμή αλήθεια για τα αισθήματα τους απέναντι στον άνθρωπο καταφεύγουν σε επιχειρήματα (τα οποία δεν βρίσκουν άλλοθι ούτε στον πιο σκληρό καπιταλιστή) ότι οι πρόσφυγες διαμορφώνουν αρνητικά διάφορους δείκτες οικονομίας, λόγω της ανασφάλιστης εργασίας, του φθηνού μεροκάματου.

Παρότι δεν συμφωνώ με τον διαχωρισμό σε πρόσφυγες και μετανάστες θα τον χρησιμοποιήσω ώστε να φανεί η ψευτιά του μισάνθρωπου που επιχειρηματολογεί πάνω στο συγκεκριμένο.

Μετανάστες είναι όσοι εγκαταλείπουν τη χώρα τους προσπαθώντας να βρουν εργασία και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Συχνά υποχρεώνονται να φύγουν λόγω περιβαλλοντικών συνθηκών και απόλυτης φτώχειας.

Πρόσφυγας, είναι κάποιος που αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα του εξαιτίας πολιτικής, εθνικής, φυλετικής και θρησκευτικής δίωξης ή επειδή ανήκει σε μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα η οποία διώκεται. Πρόσφυγας είναι επίσης όποιος κινδυνεύει στη χώρα του λόγω πολέμου ή γενικευμένης βίας.

Η διαφορά λοιπόν (βάση της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 και του ΟΗΕ) είναι ότι ο μετανάστης μπορεί να επιστρέψει στην πατρίδα του και δεν κινδυνεύει η ζωή του και η σωματική του ακεραιότητα.

Να τονίσω εδώ ότι ο Έλληνας που πάει στην Αγγλία είναι μετανάστης και πάει αναζητώντας καλύτερες συνθήκες ζωής από τις υπάρχουσες, ενώ ο Σύριος είναι πρόσφυγας που έρχεται στην Ευρώπη γιατί στην χώρα του η ζωή του κινδυνεύει.

Στην πόλη μας, μία προσφυγική πόλη, η δημοτική αρχή υλοποιεί ένα πρόγραμμα στέγασης και φιλοξενίας προσφύγων  σε συνεργασία με την  Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ. Ένα πρόγραμμα σχεδιασμένο εξ’ ολοκλήρου από την Υ.Α. η οποία έχει και την επίβλεψη αυτού του προγράμματος.

Ταυτόχρονα είναι σε εξέλιξη διάφορα προγράμματα ανακούφισης και επανένταξης συμπολιτών μας, όπως το «στέγαση και επανένταξη αστέγων». Επί προσθέτως υπάρχουν μία σειρά από παροχές όπως το κοινωνικό παντοπωλείο, κοινωνικό φαρμακείο, συσσίτιο, δεκατιανό στα σχολεία , δωρεάν τροφεία στους παιδικούς σταθμούς μηδενικά δημοτικά τέλη για τους άπορους και πολλά ακόμα προγράμματα που δρουν επικουρικά των  όποιων νομοθετημένων από την κεντρική κυβέρνηση προγραμμάτων (πχ ΚΕΑ).

Παρά την προσπάθεια της Δημοτικής Αρχής, στα στενά περιθώρια που αφήνει ο Καλλικρατικός Νόμος και τις ισοπεδωτικές μειώσεις στα κονδύλια των δήμων, να ανακουφίσει τους πλέον δοκιμαζόμενους συμπολίτες μας και συνανθρώπους μας, βλέπουμε μερίδα ανθρώπων να προσπαθούν να σπιλώσουν την προσπάθεια της Δημοτικής Αρχής με ανήθικους τρόπους μακριά από πολιτικά επιχειρήματα.

Να επιχειρηματολογούν λαϊκίστικα σε ένα τρομερά ευαίσθητο θέμα, όπως το προσφυγικό.

Τους προειδοποιώ ότι αυτή η πολιτική, δεν στρέφεται εναντίον της Δημοτικής Αρχής. Στρέφεται εναντίον του ανθρώπου, ξυπνώντας ή γεννώντας τα χειρότερα ξενοφοβικά συναισθήματα.

Τέλος τους αφιερώνω ένα τραγούδι, ίσως πιο επίκαιρο από ποτέ.

       

16/01/2018

Αλέξανδρος Ζορμπάς