.

.
Πατήστε στην εικόνα για να δείτε το πρόγραμμα

Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2018

Ο Μέγας Αλέξης και ο γόρδιος δεσμός της ΠΓΔΜ, του Σταμάτη Κυριάκη


Η επίσπευση των διαδικασιών από τις ΗΠΑ και την Γερμανία για την λύση της διαμάχης σχετικά με την αναγνώριση της ΠΓΔΜ, σε βαθμό τέτοιο ώστε ο πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας να προαναγγέλλει  πώς όλα θα κλείσουν το πρώτο εξάμηνο του 2018, δίνει την ευκαιρία στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ να παρουσιάσει ως επιτυχία της την λύση ενός προβλήματος που μέχρι πρότινος έμοιαζε άλυτο.

Οι ΗΠΑ αλλά και η ΕΕ βιάζονται να διευθετήσουν το θέμα διότι δεν είναι καιροί για τέτοιες εκκρεμότητες σε ένα οικόπεδο αμφισβητούμενο στην καρδιά των Βαλκανίων. Επιδίωξή τους είναι να ενταχθεί πλήρως και οργανικά στους οργανισμούς του ιμπεριαλισμού ώστε οι ΗΠΑ να αποφασίζουν για την τύχη τους .


Οι εσωτερικές διαμάχες μεταξύ των Αλβανόφωνων και των Σλαβομακεδόνων δημιουργούν κινδύνους για έναν εμφύλιο πόλεμο σε μια χώρα που μέχρι πρότινος ήταν κρατίδιο της Γιουγκοσλαβίας και με αυτόν τον τρόπο βρισκόταν υπό την επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης.

Η προσάρτηση της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ είναι ζήτημα άμεσης προτεραιότητας για την Δύση η οποία και θα δώσει την λύση, για πολλούς ακόμη λόγους. Ξεχωρίζει η σημασία των Βαλκανίων στον ενεργειακό σχεδιασμό των Βρυξελλών με τα απώτερα σχέδια, όπως υλοποιούνται με άξονα τον αγωγό ΤΑΡ, να θέλουν τη χερσόνησο του Αίμου να διαδραματίζει κεντρικό ρόλο.

Οι ΗΠΑ, εκτός από τη ρωσική ανάσχεση, που παραμένει συνεχής απειλή για τη Δύση, και τον φόβο της επιρροής του Ερντογάν στους ισλαμικούς πληθυσμούς των Βαλκανίων, με τα ρεπορτάζ για την ένταξη χιλιάδων Βόσνιων και Αλβανών στο Ισλαμικό Κράτος να διαδέχονται το ένα το άλλο, θέλουν να διασφαλίσουν και την βάση τους στο Κόσσοβο.

Στις 17 Ιανουαρίου ο γενικός γραμματέας του NATO Γενς Στόλτενμπεργκ θα βρεθεί στα Σκόπια. Θα είναι η πρώτη επίσκεψη γενικού γραμματέα της Συμμαχίας από το 2014.

Τον Απρίλιο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένεται να δώσει στη δημοσιότητα την ετήσια έκθεση προόδου για τις υποψήφιες προς ένταξη χώρες στην ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης και της ΠΓΔΜ.

Η συγκυρία για την κυβέρνηση Τσίπρα είναι ευνοϊκή για πολλούς λόγους.

Οι ΗΠΑ και η ΕΕ θα του παρουσιάσουν μια λύση την οποία θα αποδεχθεί χωρίς δεύτερη κουβέντα και αμέσως θα την πλασάρει ως επιτυχία της κυβέρνησης του.

Θα δημιουργήσει πρόβλημα στην αντιπολίτευση η οποία θα ακολουθεί ασθμαίνοντας προσπαθώντας να καταλήξει σε μια ενιαία θέση, δεδομένου ότι οι εθνικιστές που αποκλείουν κάθε χρήση του όρου Μακεδονία για την ονομασία της γειτονικής χώρας εκ παραδόσεως …θάλλουν στη Δεξιά.

Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Ζόραν Ζάεβ είναι πλήρως ευθυγραμμισμένος σε μια άμεση αμερικανόπνευστη λύση, η οποία ωστόσο θα του κοστίσει πολιτικά, δεδομένου ότι δεν υπάρχει περίπτωση να θέσει την ονομασία σε δημοψήφισμα όπως είχε υποσχεθεί γιατί κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί το αποτέλεσμα.

Ο συρφετός από ακροδεξιούς παπάδες, χρυσαυγήτες και διαγκωνιζόμενους νεοδημοκράτες βουλευτές δεν φαίνεται να τολμά να ρισκάρει την επανάληψη στις σημερινές συνθήκες των Μακεδονικών συλλαλητηρίων του πρόσφατου παρελθόντος. Ούτε ο κόσμος έχει κάποιο έντονο ενδιαφέρον ούτε τα μεγάλα αφεντικά θα ανεχτούν τέτοιου είδους εμπόδια.

Ο «ανένδοτος» Καμένος έκανε την αναμενόμενη κωλοτούμπα του διευκρινίζοντας ότι δεν δέχεται μεν στην ονομασία το όνομα «Μακεδονία» αλλά στα… Ελληνικά.

Ο γόρδιος δεσμός του «ονόματος» της γείτονος δεν φαίνεται να ενδιαφέρει κανέναν στα σοβαρά. Χρησιμοποιείται μόνο από το ένα κόμμα για να ποντάρει στη διάσπαση του άλλου κι από κοινού για να διευκολύνουν τα σχέδια των ελληνικών επιχειρήσεων για μια πιο άνετη διείσδυση στη γειτονική χώρα που δε θα έχει ως εμπόδιο το ζήτημα της ονομασίας.

Άλλωστε εάν ο οποιοσδήποτε χρειαστεί στο μέλλον να επιβουλευτεί την εδαφική ακεραιότητα μιας από τις δύο χώρες, το τελευταίο που θα τον εμποδίσει θα είναι το όνομα.

Η «μάχη για το όνομα», από τη στιγμή που είναι δεδομένη η συμφωνία του 2007-2008 κι η αναθεώρηση της εθνικιστικής γραμμής του 1991 που ελήφθη υπό στο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών υπό τον τότε πρόεδρο Κ. Καραμανλή, περισσότερο μοιάζει σαν προσπάθεια μετριασμού των αντιδράσεων στο εσωτερικό των χωρών και των κομμάτων παρά ως εθνικό ζήτημα.

Το κεφαλαιώδες ζήτημα είναι ότι οι πολιτικές ηγεσίες των δύο χωρών σύρουν τους λαούς τους σε αποδοχή της στρατηγική του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με αντίτιμο την πολιτική τους επιβίωση και το χρίσμα του ιμπεριαλισμού. Αυτό με άλλα λόγια που διεκδικούν Κοτζιάς, Καμμένος και λοιποί είναι να τους αναγνωρίσει η Ουάσινγκτον τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλλαν. Ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη… Ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ πέτυχαν εκεί που απέτυχαν οι άλλοι, όπως κατ’ επανάληψη έχει συμβεί από το 2005 μέχρι σήμερα.

Η ειρήνη και η ασφάλεια στην περιοχή των Βαλκανίων είναι ζήτημα που μπορεί να διασφαλισθεί μονάχα από την συνεργασία μεταξύ των λαών, η οποία θα προωθηθεί ενάντια στις κυβερνήσεις τους και τους διεθνείς τους συμμάχους (ΕΕ, ΝΑΤΟ, κ.α.).

Η συμμετοχή των χωρών στις λυκοσυμμαχίες του ιμπεριαλισμού ουδέποτε στην ιστορία ωφέλησαν. Μάρτυρας τα όσα συμβαίνουν με την Τουρκία. Κι ούτε τώρα πολύ περισσότερο θα μας ωφελήσουν καθώς οι ΗΠΑ προωθούν μια στρατηγική έντασης με τη Ρωσία που δεν αποκλείει το ενδεχόμενο του πολέμου. Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπόλογος για τις εξελίξεις που δρομολογούνται καθώς από κει που αμφισβητούσε το ΝΑΤΟ και κατήγγειλε το ρόλο του στην υπονόμευση της παγκόσμιας ειρήνης, τώρα διευκολύνει το ΝΑΤΟ. Συμβάλλει στην ένταξη μιας ακόμη χώρας στο εσωτερικό του, ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο την ιμπεριαλιστική εξάπλωση και την αμερικανική κυριαρχία στα Βαλκάνια.

kommon.gr 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου