Πέμπτη 4/2: Απεργία οργής και ανατροπής του αντιασφαλιστικού Αρμαγεδδώνα

Κλιμακώνονται και γενικεύονται οι αντιδράσεις των εργαζόμενων, της φτωχομεσαίας αγροτιάς, των μικρών αυτοαπασχολούμενων και μπλοκάκηδων, ευρύτερα του κόσμου της δουλειάς ενάντια στο σχέδιο κατάργησης της κοινωνικής ασφάλισης όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, με πλήθος κλάδων ήδη να βρίσκονται στους δρόμους του αγώνα και με κομβική ημερομηνία την ερχόμενη Πέμπτη 4 Φλεβάρη, ημέρα πανελλαδικής πανεργατικής παλλαϊκής απεργιακής κινητοποίησης. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας θορυβημένοι από τις οργισμένες αντιδράσεις των αγροτών και των αυτοαπασχολούμενων και εργαζόμενων επιστημόνων με μπλοκάκι, έσπευσε να καλέσει ο ίδιος σε «διάλογο», φροντίζοντας ταυτόχρονα να υποδαυλίσει λογικές «κοινωνικού αυτοματισμού» και «προβοκατόρων της έντασης». Η πρόσκληση φυσικά απευθύνθηκε στις γραφειοκρατικές συντεχνίες τύπου ΤΕΕ-ΔΣΑ. Όλα δείχνουν ωστόσο ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι διατεθειμένη να χρησιμοποιήσει και τη βία των ΜΑΤ και των κρατικών μηχανισμών καταστολής, αλλά και να επισπεύσει όσο μπορεί το χρόνο ψηφίσματος του νομοσχεδίου.

Βέβαια η κυβέρνηση βαδίζει σε κοινωνικό ναρκοπέδιο. Το απέδειξαν οι αγρότες με τα χιλιάδες τρακτέρ, τα δεκάδες μπλόκα από την Κρήτη μέχρι τα βόρεια σύνορα της χώρας, οι μαζικές διαδηλώσεις τους και οι συγκρούσεις έξω από την Αγκρότικα στην Θεσσαλονίκη, όπου τα ΜΑΤ απάντησαν με βία και χημικά. Αλλά και οι ναυτεργάτες που με απόλυτη συμμετοχή έχουν ήδη πραγματοποιήσει τρεις 48ωρες απεργίες απαιτώντας από την κυβέρνηση να πάρει πίσω το αντιασφαλιστικό σχέδιό της. Και οι εργαζόμενοι των δήμων, που την Πέμπτη προχώρησαν σε συμβολική κατάληψη δημαρχείων και άλλων κτιρίων σε όλη τη χώρα.

Ο κόσμος του αγώνα, οι εργαζόμενοι και οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου που με τα νέα μέτρα θα οδηγηθούν στην απόλυτη εξαθλίωση ή και την εξαφάνιση, μπορούν να καταφέρουν ένα καίριο πλήγμα στα σχέδια της κυβέρνησης, των δανειστών ΕΕ-ΔΝΤ και του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου, ξαναβγαίνοντας δυναμικά στο προσκήνιο. Η απεργία της Πέμπτης πρέπει να έχει καθολική επιτυχία, να παγώσουν όλες οι τσιμινιέρες, να κλείσουν σχολεία, πανεπιστήμια, δημόσιες υπηρεσίες, να κατέβουν ρολά σε όλα τα καταστήματα, να ενταθούν τα μπλόκα στους δρόμους, να μείνουν δεμένα τα πλοία, και ακινητοποιημένα τα μέσα μαζικής μεταφοράς, μέχρι η κυβέρνηση να πάρει πίσω το νόμο-έκτρωμα.

Σε αυτή την υπόθεση οι λίγες ημέρες που απομένουν ως την Πέμπτη είναι κρίσιμο να αξιοποιηθούν από κάθε ταξικό πρωτοβάθμιο σωματείο, κάθε συλλογικότητα χώρου δουλειάς και γειτονιάς, κάθε αγωνιστή για να σταλεί το μήνυμα του πανεργατικού ξεσηκωμού σε κάθε εργαζόμενο, νέο, άνεργο, σε κάθε χώρο δουλειάς και σπίτι γειτονιάς. Όλα τα «σφυριά» πρέπει να χτυπήσουν για τις ανεξάρτητες ταξικές συγκεντρώσεις την Πέμπτη, στην Αθήνα στο Μουσείο, 10.30 πμ, που διοργανώνει η Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων και στην οποία καλούν πλήθος σωματείων, συνελεύσεων γειτονιάς, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και άλλες οργανωμένες συλλογικότητες, και στη Θεσσαλονίκη στην Καμάρα, 10 πμ, που διοργανώνει η Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων Θεσσαλονίκης.

Προπομποί αυτών των μεγάλων απεργιακών συγκεντρώσεων είναι μαζικές δράσεις που διοργανώνονται και σε μεγάλους δήμους της χώρας από τοπικούς συντονισμούς σωματείων και συλλογικοτήτων. Σήμερα Κυριακή, ύστερα από μαζική σύσκεψη σωματείων και εργαζόμενων που συγκρότησαν το Συντονισμό Σωματείων και Φορέων στα Μεσόγεια, διοργανώνεται εκδήλωση στο Μαρκόπουλο, ενώ για πρώτη φορά σε επίπεδο Αττικής, διοργανώνεται την Τρίτη κοινή πομπή με τρακτέρ αγροτών της περιοχής. Επίσης, στο Περιστέρι διοργανώθηκε περιοδεία-εξόρμηση με οχήματα σε κεντρικούς δρόμους, για τη στήριξη της απεργίας και της συγκέντρωσης του Μουσείου. Στον Κεντρικό Τομέα της Αθήνας (Σεπόλια, Πατήσια, Ν. Φιλαδέλφεια), συγκροτήθηκε τοπικός συντονισμός από σωματεία, λαϊκές συνελεύσεις και εργατικές λέσχες, που την Τρίτη οργανώνει αυτοκινητοπορεία προπαγάνδισης της απεργίας (6 μμ, Άνω Πατήσια).

Η επιτυχία της ανεξάρτητης ταξικής συγκέντρωσης σε Μουσείο και Καμάρα αποτελεί κρίσιμη προϋπόθεση για την αγωνιστική κλιμάκωση και την ανεξάρτητη από κράτος, κυβέρνηση, εργοδοσία και συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, οργάνωση της πάλης, με χαρακτηριστικά σύγκρουσης και ανατροπής. Δεν είναι ασφαλώς «χωροταξικό» το ζήτημα. Αλλά βαθιά πολιτικό και εργατικό. Διότι το ζητούμενο μαζικό, ανεξάρτητο, ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα θα «γεννηθεί» μέσα από σύγκρουση και διαφοροποίηση με τον ηττημένο και χρεοκοπημένο επίσημο συνδικαλισμό. Όπως τονίζει η Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων, «χρειάζεται να σπάσουμε τα όρια που βάζει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και μεγάλων Ομοσπονδιών, που δίνουν μάχες ‘’συμβολικές’’ και όχι σύγκρουσης για να μην περάσουν τα μέτρα».

Δημήτρης Σταμούλης, εφημερίδα ΠΡΙΝ, 31/1/2016