Εξαιρετικά αναγκαίος ο πολιτικός συντονισμός της μαχόμενης Αριστεράς

Μια σημαντική πολιτική παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ξεδιπλώνεται με βάση την πρόταση της για τον πολιτικό συντονισμό δράσης της μαχόμενης Αριστεράς στη μάχη του ασφαλιστικού. Άμεσος στόχος είναι η συσπείρωση δυνάμεων για ένα κίνημα ανατροπής του κυβερνητικού σχεδιασμού, μπλοκαρίσματος του αντιασφαλιστικού εκτρώματος και συνολικά της επίθεσης κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ, που θα συμβάλλει καθοριστικά να αναχαιτιστεί η δεξιά μετατόπιση πάνω στο έδαφος της μνημονιακής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πέρα από την αυτονόητη, αλλά δύσκολη στην πράξη κοινή δράση, αναδεικνύει την εξαιρετικά αναγκαία συνεργασία πρώτα από όλα στο επίπεδο των διεκδικήσεων και της γενικότερης κατεύθυνσης του κινήματος, ώστε να ξεδιπλωθεί ένας αγώνας που θα φέρνει τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες στο προσκήνιο, θα εμπνέει αυτοπεποίθηση ξεπερνώντας την αίσθηση ότι αγωνιζόμαστε για την τιμή των όπλων και θα έχει σαφή στόχο την ανατροπή της κοινωνικής αντεπανάστασης που επιχειρούν στο ασφαλιστικό κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ. Η συζήτηση έχει ανοίξει, καθώς ήδη πραγματοποιήθηκε μια πλατιά σύσκεψη πάνω σε αυτή και μια διμερής συνάντηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τη ΛΑΕ, ενώ με ανακοινώσεις απάντησε αρνητικά το ΚΚΕ, αλλά και το ΚΚΕ (μ-λ), ενώ η Ένωση Δικαίων θετικά. Μένει φυσικά να υπάρξει ένας συνολικός αναπροσανατολισμός όλων, ώστε να υπάρξει ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, κυρίως στο μαζικό κίνημα. Σε αυτή τη λογική η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτάσσει, σαν αναγκαίους στόχους και παρά τις υπαρκτές διαφορές, συγκεκριμένα σημεία, με αφετηρία τη δέσμευση στην αποφασιστική πάλη για την ανατροπή της αντιασφαλιστικής τομής. Η καθολική ασφάλιση σε δημόσιο, δωρεάν σύστημα, η κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων και των μνημονίων, η απαίτηση να πάρουμε πίσω όσα χάθηκαν από το 2009 να γυρίσουν πίσω τα κλεμμένα από τα ταμεία, το χτύπημα της ανεργία και ανασφάλιστης εργασίας και η υπεράσπιση των γυναικών, των νέων και της βαριάς και ανθυγιεινής εργασίας, είναι βασικά στοιχεία της.

Στην πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ιεραρχείται ψηλά η δέσμευση σε συγκεκριμένα βήματα, ξεκινώντας από το συντονισμό στα συνδικάτα και τις κινητοποιήσεις, με έμφαση στη δημιουργία ενιαίου κέντρου αγώνα σε διάκριση από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και δέσμευση για την αυτοτέλεια του κινήματος. Η σύσκεψη πραγματοποιήθηκε την περασμένη Δεύτερα με τη συμμετοχή των ΛΑΕ, ΕΕΚ, ΟΚΔΕ, Εργατικού Αγώνα, Συλλόγου «Κορδάτος», Ένωσης Δικαίων, Ανασύνθεσης και Ξεκινήματος. Στη συζήτηση όπου εκτιμήθηκε ότι βρισκόμαστε σε φάση σημαντικής ανάπτυξης αγώνων με δυνατότητες ανατροπής. Παράλληλα δεν υποτιμήθηκαν οι υπαρκτές δυσκολίες, ενώ απασχόλησαν και οι προϋποθέσεις για μια μαχητική συνέχεια. Έγιναν συνολικότερες εκτιμήσεις για την πολιτική προοπτική των αγώνων, το χαρακτήρα της σύγκρουσης με την κυβέρνηση και τον αναγκαίο στόχο της εξόδου από την ΕΕ. Γενική η θετική εκτίμηση για την πρωτοβουλία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ υπογραμμίστηκε πως θα κριθεί από τη συμφωνία πάνω σε άμεσα πρακτικά βήματα και ο διάλογος σε συγκεκριμένη θεματολογία. Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ η πρωτοβουλία είναι ένα σημαντικό βήμα πολιτικού συντονισμού για τη μάχη του ασφαλιστικού, που ενισχύει τη λαϊκή αυτοπεποίθηση, την κοινή δράση και τον ουσιαστικό διάλογο. Το ΚΚΕ πήρε θέση στην πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με μια ανακοίνωση που έχει καταρχήν τα θετικά στοιχεία μιας πολιτικής τοποθέτησης, χωρίς άγονη πολεμική, αλλά και με σαφή αναφορά στο μαζικό κίνημα. Μια απάντηση που ήρθε καθώς πολλοί αγωνιστές πιέζουν σε μια κατεύθυνση κοινής δράσης. Από κει και πέρα η άρνηση –για μία ακόμα φορά- της επιτακτικής ανάγκης και της δυνατότητας για πολιτικό συντονισμό και κοινή δράση και η παραπομπή αόριστα στις διαδικασίες των σωματείων, υποβαθμίζει τη σημασία που έχει η συνειδητή ώθηση των πολιτικών κομμάτων, οργανώσεων και ρευμάτων.

Αυτό καταγράφεται στην απάντηση του ΚΚΕ όταν δηλώνεται πως η ανασύνταξη του κινήματος «δεν υπηρετείται μέσα από επαφές, συναντήσεις και συζητήσεις «κορυφών», πολιτικών κομμάτων κ.λπ., που ουσιαστικά υποκαθιστούν το εργατικό – λαϊκό κίνημα, τα όργανα και τις διαδικασίες του». Το ΚΚΕ αρνείται να συναντηθεί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να συζητήσουν για την αντεπίθεση του κινήματος, την ώρα που ο Γενικός του Γραμματέας συναντιέται με τον πρωθυπουργό, υπουργούς, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (πάντα στο πλαίσιο του «θεσμικού ρόλου»). Παραπέρα το ΚΚΕ δηλώνει πως στο κίνημα «μπορούν να συναντηθούν εργάτες κι υπάλληλοι του δημόσιου κι ιδιωτικού τομέα, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, νέοι και γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, ανεξάρτητα αν είναι μέλη ή φίλοι του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή άλλων κομμάτων». Έχει θετικά στοιχεία αυτή η επισήμανση, στο βαθμό που η κομματική βάση του ΚΚΕ αλλά και των άλλων δυνάμεων επιδιώξουν να συναντηθούν και όχι απλώς «μπορούν» (πολύ περισσότερο όταν αρκετές φορές η γραμμή εκ Περισσού λέει πως δεν μπορούν). Αλλά και όσον αφορά την κοινή δράση στο κίνημα κρίνεται από τα έμπρακτα βήματα διαχωρισμού από το σχεδιασμό της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, από την ανάδειξη διεκδικήσεων που απαντούν στις κοινωνικές ανάγκες, αμφισβητούν το πολιτικό πλαίσιο των αναδιαρθρώσεων του μνημονίου, αλλά και πολιτικούς στόχους απελευθέρωσης από μνημόνια, χρέος, ΕΕ και ευρώ. Και φυσικά από την προώθηση μιας γραμμής κλιμάκωσης μέσα από συγκεκριμένες μορφές, καθώς μορφή πάλης και περιεχόμενο είναι αξεχώριστα. 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τοποθετήθηκε στην απάντηση του ΚΚΕ υπογραμμίζοντας πως «ούτε στην συγκριμένη πρόταση ούτε στη γενικότερη λογική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν υπάρχει ίχνος ‘’υποκατάστασης του μαζικού κινήματος’’. Το ζητούμενο είναι ένας πολιτικός συντονισμός των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς που θα δώσει νέα ώθηση, ελπίδα και δύναμη στο ταξικό εργατικό και λαϊκό κίνημα». Και το ΚΚΕ (μ-λ) απάντησε επίσης με ανακοίνωση και δεν συμμετείχε στην πλατιά σύσκεψη, αν και τα προηγούμενα χρόνια τόνιζε σταθερά την ανάγκη της κοινής δράσης. Στην ανακοίνωση τονίζει ότι οι δυνατότητες συνεργασίας περιορίζονται στην πολιτική αντίθεση στην κυβερνητική πολιτική και τη στήριξη του μαζικού κινήματος, ενώ το πολιτικό πλαίσιο υποτιμιέται και διαχωρίζεται από την αντίθεση στο ασφαλιστικό, χωρίς να στρέφεται στα ερωτηματικά της κοινωνίας που δέχεται ένα προπαγανδιστικό πόλεμο για άδεια ταμεία, προνόμια των ασφαλισμένων κ.ο.κ.. Χαρακτηριστικά τονίζεται «παλεύουμε για το δικαίωμα στην ασφάλιση ή για τη διαγραφή του χρέους; Ή, για να το θέσουμε αλλιώς: με βάση το πλαίσιο που προτείνει η ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έχει νόημα να παλέψουμε για το δικαίωμα στην ασφάλιση χωρίς την προϋπόθεση της διαγραφής του χρέους και της επιστροφής των αποθεματικών των ταμείων;». 

Το Μ-Λ ΚΚΕ δε συμμετείχε στη συζήτηση ούτε έστειλε κάποια απάντηση. Χρειάζεται όμως μια στάση στη βάση των αναγκών της σύγκρουσης και των διαθέσεων του κόσμου του αγώνα για μια πιο προωθημένη συνάντηση των αντιιμπεριαλιστικών, αντικαπιταλιστικών δυνάμεων. Πέρα από τη σύσκεψη, η Ένωση Δικαίων με ανακοίνωσή της υποδέχτηκε θερμά την πρωτοβουλία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με την αφετηριακή θέση πως «δεν έχουμε συντεταγμένο το ‘’στρατό’’ εκείνων που θίγονται από τη πολιτική αυτή και ακριβώς αυτό πρέπει να κάνουμε», ενώ το Σχέδιο Β’ εκδήλωσε ενδιαφέρον να παρακολουθεί συστηματικά τη συζήτηση για την πρωτοβουλία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Επίσης πραγματοποιήθηκε διμερής συνάντηση με τη ΛΑΕ όπου ήταν κοινή εκτίμηση η ανάγκη παλλαϊκού ξεσηκωμού για να μην περάσει το ασφαλιστικό, ενώ συζητήθηκε η πολιτική προοπτική των αγώνων. Για την ΛΑΕ η διέξοδος περνά από μια αντιμνημονιακή δημοκρατική ανατροπή, όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τοποθετήθηκε στη συνάντηση υπογραμμίζοντας την ανάγκη για ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής της επίθεσης του κεφαλαίου, σε ρήξη με ΕΕ, ΔΝΤ και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Σε κάθε περίπτωση όλα θα κριθούν στην πράξη και τη στήριξη στην προσπάθεια να οικοδομηθεί ένα ανεξάρτητο και ταξικό κέντρο αγώνα στο εργατικό κι ευρύτερα στο μαζικό κίνημα.

Η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ άνοιξε μια αναγκαία συζήτηση, καθώς μπροστά στην ένταση και το στρατηγικό χαρακτήρα της αντιλαϊκής επίθεσης υπάρχουν δυνατότητες οι δυνάμεις της μαχόμενης Αριστεράς να δουλέψουν από κοινού για να συσπειρωθούν δυνάμεις που θα ανοίξουν δρόμους αντίστασης και ανατροπής από τη σκοπιά των εργαζομένων.

Γιώργος Κρεασίδης, εφημερίδα ΠΡΙΝ 31/1/2016