Μια απάντηση στην Ίσκρα

Γράφει ο Γ. Μυλωνάς.

Σε πρόσφατο άρθρο του Εργατικού Αγώνα με τίτλο «Ορισμένες παρατηρήσεις και σκέψεις πάνω στη διακήρυξη της ΛΑΕ» απάντησε η Ίσκρα. Σε άρθρο-απάντηση του με τίτλο «Στείρα πολεμική αντί για πολιτικό διάλογο» ο Άρης Θαλασσινός μάς καταλογίζει κακόπιστη κριτική και ισχυρίζεται ότι κατατάσσουμε τη ΛΑΕ στην αντίπερα όχθη.

Δεν αντιλαμβανόμαστε πώς εννοεί η Ίσκρα την καλόπιστη κριτική και πώς την κακόπιστη. Αν καλόπιστη κριτική είναι η γενική συμφωνία με κάποιες δευτερεύουσας σημασίας διαφορές, τότε πράγματι η κριτική μας δεν είναι καλόπιστη. Έχουμε διαφωνίες σε βασικά ζητήματα και τις εκθέτουμε ευθαρσώς χωρίς πρόθεση αντιπαράθεσης, αλλά συμβολής στο εγχείρημα. Εκτός αν η Ίσκρα θεωρεί ότι η διακήρυξη τυγχάνει καθολικής αποδοχής και μόνο δευτερεύουσες παρατηρήσεις επιδέχεται.

Τη ΛΑΕ είναι προφανές ότι δεν την κατατάσσουμε στην αντίπερα όχθη. Τη θεωρούμε δύναμη της αριστεράς που μπορεί να έχει σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη του κινήματος και στην υπόθεση του εργαζόμενου λαού. Αν την τοποθετούσαμε στην αντίπερα όχθη δεν θα μας απασχολούσε καθόλου η διακήρυξη της ή θα το κάναμε με εντελώς διαφορετικό πνεύμα, κάνοντας πολεμική.

Στην κριτική μας, θέσαμε τρία ζητήματα και όσο το δυνατόν προσπαθήσαμε να τα τεκμηριώσουμε.

Το πρώτο ζήτημα είναι ο χαρακτήρας της ΛΑΕ με βάση το περιεχόμενο της διακήρυξης της. Υποστηρίξαμε ότι με βάση τη διακήρυξη δεν είναι ούτε ένα μέτωπο με άμεσο-τακτικό χαρακτήρα, ούτε μέτωπο με στρατηγική στόχευση, αφενός μεν διότι δεν περιορίζεται στην αντιμετώπιση των άμεσων προβλημάτων του λαού και της χώρας διεκδικώντας αμέσους ή μεσοπρόθεσμους στόχους, ενώ δεν αποσαφηνίζονται όσα και με τον τρόπο που πρέπει για ένα πρόγραμμα πολιτικού φορέα που αγωνίζεται για την αλλαγή της κοινωνίας. Η διακήρυξη επιμένει ότι η στρατηγική στόχευση της ΛΑΕ που είναι ο σοσιαλισμός, τίθεται με τις αναφορές στην άνοιξη των λαών της Ευρώπης του 1848, στην κομμούνα του Παρισιού και την Οκτωβριανή επανάσταση. Είναι ένα θέμα πως η αναφορά στις αστικοδημοκρατικές επαναστάσεις του 1848 στην Ευρώπη υπογραμμίζει τη στόχευση για σοσιαλισμό, κυρίως όμως ότι μαζί με τα παραπάνω η διακήρυξη θέτει και το Μάη του 68, την αραβική άνοιξη και τους αγανακτισμένους. Αποδεικνύουν άραγε αυτά και μάλιστα χωρίς καμία ιεράρχηση τις στρατηγικές επιδιώξεις της ΛΑΕ για την κατάκτηση της εξουσίας και τη σοσιαλιστική οικοδόμηση;

Έχουμε επιπλέον την εντύπωση, διαβάζοντας το κείμενο, ότι παρά το γεγονός ότι αναφέρεται η ΛΑΕ ως μέτωπο ουσιαστικά πρόκειται για πολιτικό κόμμα, χωρίς τα αναγκαία στοιχεία που πρέπει να το συνοδεύουν και αυτό το θεωρούμε λάθος. Η ιστορική πείρα τέτοιου είδους εγχειρήματα δεν τα επιβεβαίωσε.

Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν απόψεις που λένε ότι στον καπιταλισμό, στο σημερινό στάδιο ανάπτυξης του και στις συνθήκες αδυναμίας που έχουν περιέλθει οι πολιτικοί σχηματισμοί της μαχόμενης αριστεράς πρέπει να δούμε με διαφορετικό τρόπο το ζήτημα της πολιτικής πρωτοπορίας και όχι ως «ομόκεντρους κύκλους όπως θέλει η τριτοδιεθνιστική αντίληψη». Με δύο λόγια να δεχτούμε ότι η θεωρία του Λένιν για το κόμμα νέου τύπου, το κόμμα της εργατικής τάξης έπαψε να ισχύει και πρέπει να εγκαταλειφθεί και στη θέση του να μπει ένας συνασπισμός δυνάμεων, ένα νεφέλωμα οργανώσεων, κομμάτων και προσώπων. Αυτό να είναι η πολιτική πρωτοπορία που θα καθοδηγήσει τους αγώνες για την επανάσταση και το σοσιαλισμό. Δεν θεωρούμε ότι ένα τέτοιο πολιτικό μόρφωμα μπορεί να είναι ο καθοδηγητής του κινήματος της εργατικής τάξης και των εργαζομένων που θα νικήσει την αστική τάξη και θα οικοδομήσει το σοσιαλισμό. Ομολογούμε επιπλέον ότι μένουμε πιστοί στις τριτοδιεθνιστικές παραδόσεις και στις λενινιστικές επεξεργασίες και δεν θεωρούμε τις παραπάνω απόψεις ως αποδοτικές.

Το δεύτερο ζήτημα που θέσαμε είναι η στάση απέναντι στην ΕΕ. Θεωρούμε ότι είναι κρίσιμο ζήτημα. Πρέπει να είναι η κόκκινη γραμμή που διαχωρίζει την εργατική πολιτική και τα εργατικά συμφέροντα από την πολιτική της κυρίαρχης τάξης και των συμμάχων της εντός και εκτός της χώρας. Κατά συνέπεια ένα αριστερό πρόγραμμα και πολύ περισσότερο ένα πρόγραμμα για τη ριζική αλλαγή της κοινωνίας πρέπει να παίρνει σαφή θέση στο πρόβλημα αυτό.

Δεν μπορεί να νοηθούν βαθιές αλλαγές στην κοινωνία με στόχο το σοσιαλισμό εντός της ΕΕ. Κατά συνέπεια ένα αριστερό πρόγραμμα πρέπει να τοποθετείται με μεγάλη σαφήνεια για την ανάγκη εξόδου της χώρας από την ΕΕ. Σε καμιά περίπτωση δεν υποτιμούμε την έξοδο από την ευρωζώνη και γι' αυτό στο άρθρο του Εργατικού Αγώνα γινόταν αναφορά σε προώθηση του στόχου για έξοδο από την ευρωζώνη, ως τακτικού στόχου, ως άμεσου βήματος στην προσπάθεια αποδέσμευσης από την ΕΕ. Αυτό μπορεί να συζητηθεί, προϋποτίθεται όμως η σαφής τοποθέτηση ότι το πρόγραμμα δεν μπορεί να υλοποιηθεί εντός ΕΕ και η χώρα πρέπει να αποδεσμευτεί και η έξοδος από το ευρώ είναι το πρώτο βήμα. Νομίζουμε ότι η διακήρυξη δεν κάνει αυτό.

Τώρα αν η θέση του Εργατικού Αγώνα, όπως αναφέρει η Ίσκρα είναι η αποχώρηση μια και καλή από ευρώ και ΕΕ, όπως τη θέτει το ΚΚΕ και μάλιστα με λαϊκή εξουσία, καλούμε την Ίσκρα να διαβάσει την αρθρογραφία του Εργατικού Αγώνα της περιόδου του δημοψηφίσματος και τη σκληρή αντίκρουση του στις σεχταριστικές θέσεις του ΚΚΕ που μεταθέτει στη λαϊκή εξουσία την αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και κάθε άλλη διεκδίκηση φιλολαϊκού μέτρου.

               Ο σοσιαλισμός του 21^ου   αιώνα οφείλει να πάρει διαζύγιο από τα εκφυλισμένα καθεστώτα και τις κυβερνήσεις που μιλούσαν στο όνομα του, οδηγώντας στο σφετερισμό των μέσων παραγωγής και των κοινωνικών λειτουργιών από την κρατική γραφειοκρατία, μας καλεί η Ίσκρα. Δεν θα είχαμε αντίρρηση να πάρει το εργατικό κίνημα και ο Εργατικός Αγώνας διαζύγιο από ό,τι εκφυλισμένο υπήρχε στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Αλλά πρέπει παράλληλα να προβληματιζόμαστε σχετικά με το ότι απορρίπτοντας συλλήβδην το τεράστιο εγχείρημα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20^ο αιώνα, παρά την κατάληξη του, απορρίπτοντας σημαντικές πλευρές του μαρξισμού και του λενινισμού, όπως το κόμμα νέου τύπου και τη στρατηγική συμμαχιών, ενδεχομένως και τη στρατηγική της σοσιαλιστικής επανάστασης ή πολύ ουσιαστικές πλευρές της, που μπορεί να οδηγηθεί το επαναστατικό κίνημα της χώρας στο μέλλον.

Με βάση τα γραφόμενα της Ίσκρα, ο Εργατικός Αγώνας είναι που έπρεπε να παραπονεθεί για κακόπιστη πολεμική κάτι που δεν κάνουμε διότι θεωρούμε την αντιπαράθεση θέσεων και ιδεών, όταν είναι στην ουσία των πραγμάτων, παραγωγική και αναγκαία, ακόμη και αν τίθενται με υπερβολικό τρόπο σε κάποιες περιπτώσεις.

Το τρίτο ζήτημα που θέσαμε είναι αυτό της αριστερής κυβέρνησης που θα υλοποιήσει όσα η διακήρυξη της ΛΑΕ περιλαμβάνει και θεωρούμε ότι το θέσαμε με τρόπο επιχειρηματολογημένο και τεκμηριωμένο. Η απάντηση της Ίσκρα δεν περιλαμβάνει το θέμα αυτό και κατά συνέπεια δεν γνωρίζουμε τη θέση της. Θέλουμε να προσθέσουμε όμως ότι η ιστορία δεν δικαίωσε αυτές τις αντιλήψεις και αυτή την τακτική.

Θα μείνουμε σε αυτά. Θεωρούμε ότι με την ΛΑΕ βρισκόμαστε στην «ίδια πλευρά του λόφου» παρά τις σοβαρές διαφορές που μας χωρίζουν και ευχόμαστε καλή επιτυχία στην πανελλαδική συνδιάσκεψη της.

πηγή: ergatikosagwnas.gr