Οι παιδικές χαρές, η «ταξική μονομέρεια» και το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής

Ο δήμαρχος Κηφισιάς Γ. Θωμάκος 
με τον αντιπεριφερειάρχη Βορείου Τομέα Γ. Καραμέρο

 

Στο χτεσινό Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής (17/3/2016) υπήρχαν δύο θέματα που αφορούσαν παιδικές χαρές: η ανάπλαση 9 παιδικών χαρών στην Αγία Βαρβάρα (θέμα 3) και η περίφραξη σε 11 παιδικές χαρές στην Κηφισιά και την Εκάλη (θέμα 7). 

Μερικά πράγματα που συμβαίνουν στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής θα ήταν πολύ αστεία αν η κατάσταση δεν ήταν πραγματικά τόσο σοβαρή ώστε να μην σηκώνει αστεία. 

 

Δείτε ένα μικρό παράδειγμα:

Στο χτεσινό Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής (17/3/2016) υπήρχαν δύο θέματα που αφορούσαν παιδικές χαρές: η ανάπλαση 9 παιδικών χαρών στην Αγία Βαρβάρα (θέμα 3) και η περίφραξη σε 11 παιδικές χαρές στην Κηφισιά και την Εκάλη (θέμα 7). Μέχρι εδώ καλά, θα πει κανείς, είναι γνωστό το πρόβλημα των παιδικών χαρών σε όλους τους δήμους, και είναι σημαντικό η Περιφέρεια Αττικής να χρηματοδοτήσει τα έργα που είναι για την ασφάλεια των παιδιών.

 

Το πρόβλημα ξεκινάει αμέσως μετά, όμως. Διαβάζοντας τις εισηγήσεις (αυτές που έχουν δοθεί στους περιφερειακούς συμβούλους που καλούνται να ψηφίσουν για τα θέματα αυτά), βλέπει κανείς μια προφανή αντίφαση:

 

-Στην Αγία Βαρβάρα  κοστολογείται 155.000 ευρώ (συμ. ΦΠΑ) η ανάπλαση –δηλ. αντικατάσταση παιχνιδιών, δαπέδων, διαμόρφωση περιβάλλοντος χώρου και όλα τα σχετικά– για 9 παιδικές χαρές

 

-Στην Κηφισιά-Εκάλη κοστολογείται 300.000 ευρώ (συμ. ΦΠΑ) η αλλαγή περίφραξης (μόνο περίφραξης) σε 8 παιδικές χαρές και η επιδιόρθωση περίφραξης σε 3 παιδικές χαρές.

 

Σημειωτέον ότι τα ποσά αυτά –όπως και το ποιες παιδικές χαρές πρέπει να φτιαχτούν- τα χουν εισηγηθεί οι ίδιοι οι Δήμοι, και είναι τα ποσά έως τα οποία θα δημοπρατηθούν τα έργα.  Το επόμενο ερώτημα που σας έρχεται λογικά στο νου δεν είναι πώς δικαιολογείται αυτή η διαφορά στα ποσά; Από την έκταση των παιδικών χαρών; Από το είδος της περίφραξης; Από το είδος των παιχνιδιών; Κάπως δεν θα πρεπε να φαίνεται αυτό στις εισηγήσεις; 

 

Πηγαίνοντας στις εισηγήσεις όμως, και ακόμη χειρότερα στις προτεινόμενες Προγραμματικές Συμβάσεις (είναι εδώ και εδώ), βλέπει κανείς ότι τα μόνα στοιχεία που περιλαμβάνονται είναι το ποιες παιδικές χαρές αφορά το έργο. Κανονικά θα πρεπε να αναφέρονται τα τετραγωνικά μέτρα, το μήκος των περιφράξεων, αλλά… τίποτα. Να επισημάνουμε ότι παρόμοιο πρόβλημα με τελείως διαφορετικές κοστολογήσεις, με διαφορές 200-300.000 ευρώ έχει προκύψει και για την αντικατάσταση χλοοταπήτων σε δημοτικά γήπεδα-γυμναστήρια  Μιας και δεν είναι η πρώτη φορά, εγείρεται το θέμα ότι, ανεξαρτήτως των εισηγήσεων των Δήμων, δεν θα πρέπει η Περιφέρεια Αττικής να έχει και το δικό της έλεγχο στα ποσά που ξοδεύει και στο πώς μοιράζονται τα κονδύλια; Δεν θα πρεπε να μασταν σε θέση να προτείνουμε, αν περισσεύουν χρήματα από την περίφραξη της Κηφισιάς, να δοθούν στην Αγία Βαρβάρα, όπου υπάρχουν κι άλλες παιδικές χαρές σε χάλια κατάσταση;

 

Εντάξει, θα πείτε, υπάρχει η διαδικασία του Περιφερειακού Συμβουλίου, όπου μπορεί ο σύμβουλος να ρωτήσει και να πάρει απαντήσεις. Ε, αυτό ακριβώς κάναμε κι εμείς, ως οφείλαμε. Για μαντέψτε όμως: αντιμετωπιστήκαμε ως «εχθροί»!

Ο εισηγητής κος Καραμέρος μας πληροφόρησε μεν ότι οι παιδικές χαρές της Κηφισιάς και της Εκάλης έχουν πολύ μεγαλύτερη έκταση, όταν όμως ζητήσαμε να μας πουν τα μέτρα από το μήκος της περίφραξης (ή τις προδιαγραφές) για να δούμε πόσο περίπου πάει το μέτρο, προκειμένου να ξέρουμε αν πρέπει να ψηφίσουμε ή όχι, η απάντηση ήταν ότι ο διαγωνισμός θα είναι μειοδοτικός, άρα μπορεί να μην φτάσει τα 300.000 ευρώ (προσφιλής συνήθεια: άλλα ρωτάς, άλλα σου απαντάνε…). Δεν πρέπει να χει αυτά τα στοιχεία (μέτρα, τετραγωνικά μέτρα) η Περιφέρεια και δη ο εισηγητής; Προφανώς και πρέπει, αλλιώς πώς θα εγκρίνει την κοστολόγηση; Δεν πρέπει να τα λέει στους περιφερειακούς συμβούλους όταν τον ρωτάνε; Υπάρχει κάποιος λόγος να τα κρατάει για τον εαυτό του; Ποιος ξέρει… 

 

Χειρότερη όμως και από την μη απάντηση του κου Καραμέρου ήταν η επίθεση της κας Βρύνα (εκπροσώπου της παράταξης του κου Κουμουτσάκου στο προεδρείο του Περιφερειακού Συμβουλίου, η οποία έχει αναδειχθεί εσχάτως σε δεινή υπερασπίστρια των έργων και των οραμάτων της παράταξης της Δούρου, από τον ΠΕΣΔΑ μέχρι την περίφραξη στις παιδικές χαρές!). Η κα Βρύνα κατηγόρησε την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή ότι κάνει «ταξικές διακρίσεις» (!!) κι ότι δεν θέλουμε να χουν παιδικές χαρές τα παιδιά που ζουν στην Εκάλη! Από τότε που ο Τσακαλώτος έκανε ιδιαίτερα στη ΝΔ στο θέμα της «ταξικής μονομέρειας», έχουμε μπλέξει άσχημα. Ιδεολογικά, πολιτικά, προσφάτως και… κατασκευαστικά.

Αφού λοιπόν δεν πήραμε απάντηση στο πολύ απλό ερώτημα «πόσα μέτρα είναι η περίφραξη», ούτε στο άλλο απλό ερώτημα αν η Περιφέρεια συγκρίνει τα κόστη που παρουσιάζουν οι μελέτες των Δήμων, ούτως ώστε τα χρήματα της περιφέρειας να ισομοιράζονται (τουλάχιστον, γιατί το να δοθούν περισσότερα χρήματα στην Δυτική Αθήνα και Αττική, ως περιοχές που υποφέρουν από ανεργία, εγκατάλειψη και περιβαλλοντική υποβάθμιση, το χει αποκλείσει η Περιφέρεια Αττικής ήδη με τον προϋπολογισμό που ψήφισε), στο ΘΕΜΑ 7 ψηφίσαμε λευκό, και κάναμε ερώτηση για να μας δοθούν τα στοιχεία γραπτώς.

 

Αν βέβαια όλα αυτά λάμβαναν χώρα την περίοδο που διοικούσε ο Σγουρός, οι εκπρόσωποι της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ θα κατήγγειλαν αμέσως ότι ο Αντιπεριφερειάρχης τα χει κάνει πλακάκια με τον Δήμαρχο του τομέα του και δεν θέλει να χαλάει τη συμφωνία για τον προϋπολογισμό του έργου. Και θα χαν δίκιο να το πουν, γιατί έτσι λειτουργούσαν οι σχέσεις των Αντιπεριφερειαρχών με τους δημάρχους του τομέα τους –κι έτσι ανταλλάσσονται έργα με ψήφια. Θα περίμενε κανείς ότι τα πράγματα θα είχαν αλλάξει με «αριστερή» διοίκηση στην Περιφέρεια. Έλα σου όμως που, μετά και την υπογραφή του 3^ου Μνημονίου, δεν υπάρχει ούτε διαφορά πολιτικής ούτε κανένα ιδεολογικό πρόσημο. Βλέπετε, όταν ούτε τα κονδύλια, ούτε τα ψήφια έχουν ιδεολογικό πρόσημο, ανταλλάσσονται και πιο εύκολα. 

 

Να ευχηθούμε καλές δουλειές σε όσους θέλουν να κάνουν τέτοιες δουλειές.

Όμως η δικιά μας δουλειά είναι άλλη: η διεκδίκηση ελεύθερων χώρων, πάρκων, παιδικών χαρών, πρόσβασης στην υγεία την παιδεία και τον πολιτισμό εξίσου σε όλα τα παιδιά της Αττικής, με δημόσια έργα που δεν θα εξαρτώνται από τις κοστολογήσεις των εργολάβων. Σε αυτό σας καλούμε να παλέψουμε όλοι και όλες μαζί.