Είναι πολύ γοητευτικός ο απερχόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Ως ροκ σταρ τον περιγράφουν τα διεθνή μέσα προπαγάνδας και “ενημέρωσης”. Με μια απολίτικη life style αφέλεια ώστε να τον αντιμετωπίσουμε οι λαοί ως το δικό μας άνθρωπο.
Διότι όντως συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία που τον καθιστούν προσωπικά συμπαθή.
Όμορφος, ψηλός, αφροαμερικανός κατά το ήμισυ, μεγαλωμένος σε μονογονεϊκή οικογένεια, τζαναμπέτης στην εφηβεία του, με γούστο, με ευαισθησίες και ακτιβίστικες δράσεις υπέρ των αδυνάτων στη νεότητά του, υψηλές σπουδές με υποτροφίες και φοιτητικά δάνεια και το όραμα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ να τον συντροφεύει στο μαξιλάρι του. Και φυσικά με μια ανάλογη οικογένεια συμπεριλαμβανομένου και του σκύλου. Ένας μεσοαστός Αμερικανός που υλοποιεί το Αμερικάνικο όνειρο.
Καθότι όπως έλεγε και η μητέρα του όταν ήταν μικρός: «αυτό το παιδί είναι τόσο έξυπνο που μπορεί να γίνει και Πρόεδρος των ΗΠΑ». Ποια μητέρα δεν θα ήταν υπερήφανη.
Ετσι λοιπόν, με ευγένεια, χιούμορ, politically correct, συμπαθείς τοποθετήσεις κάθε φορά που μαύροι συμπολίτες του έπεφταν αιμόφυρτοι στους δρόμους από τις σφαίρες των λευκών αστυνομικών, με δηλώσεις για τον έλεγχο της οπλοκατοχής, φεμινιστής και με έγνοια για τα παιδιά, με μια κουτσή προσπάθεια να μεταφέρει πόρους από το θηριώδες ιδιωτικό ασφαλιστικό σύστημα σε ένα υποτυπώδες δημόσιο για τους φτωχούς αμερικανούς που πεθαίνουν αβοήθητοι για μια εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας, με ύφος cool κάθε φορά που ξεκίναγε έναν πόλεμο (7 ξεκίνησαν στην οχταετία του), με τη Συρία διαλυμένη, τη Λιβύη ομοίως, την Ουκρανία στα χέρια των φασιστών, με τη Ρωσία στα μαχαίρια, με τον ISIS εξοπλισμένο από τους αμερικανούς φίλους και τόσα άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός, πορεύτηκε επί μια οχταετία αγκαλιά με το Νόμπελ Ειρήνης που του απονεμήθηκε άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του.
Φυσικά αντιμετώπισε …αποτελεσματικότερα από την ευρωζώνη την παγκόσμια οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2008 στις δικές του τράπεζες, αποτέλεσμα των πολιτικών του προκατόχου του Κλίντον με την κατάργηση του διαχωρισμού των επενδυτικών από τις εμπορικές τράπεζες.
Με τον δικό του τρόπο, ήτοι τον επεκτατικό νεοφιλελευθερισμό (κόψε δολάρια και κλείσε τις τρύπες των τραπεζών), ρίχνοντας στη φτώχεια και την εξαθλίωση εκατομμύρια αμερικανών που σιτίζονται από τα συσσίτια των φιλανθρώπων και των δημόσιων κουπονιών, έχοντας χάσει όλα τους τα περιουσιακά στοιχεία. Make by Ombamas’way διατυμπανίζει στους Γερμανούς αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Και προσήλθε στην αποικία - που όμως έχει παραχωρήσει η υπερδύναμη στη Γερμανία και έτσι μας έχει κάνει πολλάκις σαφές πως μόνο λόγια παρηγοριάς μπορεί να προσφέρει- για να κάνει τι;
«Αυτός ήλθε κάτι να ψωνίσει», μου είπε ο ταξιτζής που με μετέφερε όπως μπορούσε κοντά στο κέντρο για να πάρω μέρος στη χτεσινή πορεία.
«΄Η να μας πουλήσει», του απάντησα εγώ.
«Μάλλον και τα δύο ανταπάντησε κι εκείνος», στρίβοντας δεξιά κι αριστερά για να αποφύγει τις ριγέ κορδέλες που έκοβαν συνεχώς τους δρόμους και τις προσβάσεις.
Έτσι εγκλωβισμένη στο ταξί παρακολούθησα την ομιλία του.
Και ξαφνικά κατάλαβα πως ο γοητευτικός υψηλός επισκέπτης, ο Δημοκρατικός αντίπαλος του μπρουτάλ, σεξιστή, ρατσιστή και όλα τα υπόλοιπα νέου Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, στο «σπινό-σπινό» που έλεγε και η γιαγιά μου, ήτοι μαλακά και πολιτισμένα τι μας είπε;
Πέρα από τα γνωστά φολκλορικά περί του «αθάνατου ελληνικού πνεύματος» και τα περί «κοιτίδας της δημοκρατίας» και τις αναφορές στον «Επιτάφιο» του Περικλή (προφανώς του είχαν προμηθεύσει οι ελληνοαμερικανοί το σχετικό σχολικό εγχειρίδιο), και τη στήριξη των αμερικανών στην Επανάσταση του 1821, τι μας θύμισε;
Πρώτον, ότι μας συνδέει το «δόγμα Τρούμαν». Ότι δηλαδή η Ελλάδα,"εν μέσω του ψυχρού πολέμου", στηρίχθηκε οικονομικά για να παραμείνει στο «φιλελεύθερο δημοκρατικό στρατόπεδο». Δηλαδή κάλυψε πλήρως τον αντικομμουνισμό της περιόδου και τις βόμβες ναπάλμ που δοκίμασαν στα κορμιά των μαχητών του ΔΣΕ για να κερδίσουν τον εμφύλιο πόλεμο.
Δεύτερον, εξήρε ότι δαπανούμε το 2% του ΑΕΠ της τσακισμένης οικονομικά χώρας μας για εξοπλισμούς ακόμα και εν μέσω κρίσης!..
Επομένως κατέληξε, μπορούν και οι άλλες χώρες του ΝΑΤΟ να αυξήσουν τις δαπάνες τους για πολεμικούς εξοπλισμούς !..
Ωπα! Μα αυτό δε ζητά και ο Τραμπ; Να μειωθεί η οικονομική συμβολή των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ και να πληρώσουν ανάλογα και οι χώρες που συμμετέχουν;
Τρίτον, στήριξε πλήρως το ΔΝΤ για όλες του τις παρεμβάσεις.
Τέταρτον, εξήρε την ψυχή του Έλληνα που αγόγγυστα συμμετέχει στο ΝΑΤΟ και έτσι η Ελλάδα αποτελεί μία από τις πέντε χώρες που στηρίζουν ειλικρινά και πάντα τις αποφάσεις της μεγάλης Υπερδύναμης.
Τα υπόλοιπα, περί πίεσης προς τη Γερμανία για μείωση ή αναδιάρθρωση του χρέους και μείωση της λιτότητας (Ombamas’way που λέγαμε και παραπάνω), είναι καθρεφτάκια για ιθαγενείς και φυσικά σ’ αυτό συμφωνήσαμε αβίαστα κι εγώ και ο ταξιτζής μου.
Τώρα δεν ξέρω γιατί συνειρμικά ανέτρεξα σε κείνες τις θορυβώδεις μέρες του Νοέμβρη του 1999, που ο Μπιλ Κλίντον με όλη του την οικογένεια είχε επισκεφτεί την Αθήνα .
Ή μάλλον κατά βάθος ξέρω….
Τότε είχαμε Σημίτη Πρωθυπουργό και Πρόεδρο Δημοκρατίας έναν συντηρητικό δεξιό τον Κωστή Στεφανόπουλο. Ήταν ο δεύτερος, που μάλλον προκειμένου να ισοφαρίσει τα «Ευχαριστώ» του Σημίτη στους Αμερικανούς για την παρέμβασή τους στα Ίμια, μίλησε ευγενικά μεν, αλλά αυστηρά προς τον επιφανή καλεσμένο, ανέπτυξε όλα τα εθνικά αιτήματα Ελλάδας και Κύπρου, εξέφρασε την πικρία των Ελλήνων έναντι της διεθνούς κοινότητας για το γεγονός ότι δεν έλαβε πολεμικές αποζημιώσεις για την καταστροφή που υπέστη το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και κυρίως ανέλυσε διεξοδικά τη Συνθήκη της Λωζάνης, υπογραμμίζοντας πως η Τουρκία υπέγραψε ότι δεν θα έχει ποτέ διεκδικήσεις σε νησιά που βρίσκονται πλέον των τριών μιλίων από τις ακτές και υπέγραψε και τα γνωστά πρωτόκολλα παράδοσης των Δωδεκανήσων στην Ιταλία και κείνοι με τη σειρά τους στην Ελλάδα.
Ο Πρόεδρος Κλίντον εν τω μέσω της θητείας του, και όχι απερχόμενος, υποσχέθηκε βοήθεια στα πάντα….
Το τι έχει επακολούθησε είναι γνωστό.
Όμως ακόμα και επικοινωνιακά να το δει κανείς, έχει τη σημασία του που ζήτησε συγνώμη από τον ελληνικό λαό για την εμπλοκή της ΣΙΑ, ήτοι της χώρας του, στην επιβολή της Χούντας των Συνταγματαρχών!..
Σήμερα έχουμε Κυβέρνηση της πρωτοδεύτερης «Αριστεράς», έναν κεντροδεξιό Πρόεδρο και τα υπόλοιπα είναι γνωστά.
Τέλος να μην ξεχάσω και κάτι λεπτομέρειες:
Τότε στο Σύνταγμα ο Κώστας Καζάκος με άλλους καλλιτέχνες έστηναν λαϊκό Δικαστήριο για να καταδικάσουν την εισβολή των Αμερικανών στη Γιουγκοσλαβία και τον πόλεμο που άρχισαν για τον κατακερματισμό της.
Τότε τα Ματ μας σταμάτησαν στα λουλουδάδικα της Βουλής. Τώρα στην Ομήρου και Ακαδημίας-Σταδίου-Πανεπιστημίου.
Τότε ο Νίκος Σοφιανός, γραμματέας της ΚΝΕ μαζί με κάποιον ονόματι Αλέξη Τσίπρα γραμματέα της Νεολαίας Σύριζα, διοργάνωναν κοινή συνέντευξη τύπου για να καταγγείλουν το όργιο βίας και καταστολής της Κυβέρνησης Σημίτη.
Χτες, χωρίς λόγο, τα Ματ εγκλώβισαν κυριολεκτικά τα μπλοκ της ΛΑΕ, της Ανταρσύα, των σωματείων, των φοιτητών και άλλων οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, μεταξύ Ομήρου - Σταδίου και όλων των γύρω στενών και έριχναν τα χημικά με τις μάνικες.
Υ.Γ. Μανία κι αυτοί οι Πρόεδροι να έρχονται μέσα στις μέρες της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου!..
Και να θέλουμε να ξεχάσουμε, δεν μπορούμε…
πηγή: kommon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου