Ελεγε στους δημοσιογράφους στην Ουάσινγκτον: «Το να μη ληφθεί απόφαση δημιουργεί αβεβαιότητα και δεν μας αφήνει να προσελκύσουμε επενδύσεις, να υπάρχει ένα καθαρός δρόμος και να ξέρουν όλοι τι γίνεται. Να μην ξέρουν όλοι ότι υπάρχει, ότι έχει σκιαγραφηθεί μια λύση. Αυτό είναι το χειρότερο. Δηλαδή αν γίνει κάτι τέτοιο δεν θα μπούμε στην ποσοτική χαλάρωση. Αν είσαι επενδυτής στο Λονδίνο και σου πουν ότι η λύση θα βρεθεί το καλοκαίρι τότε θα πεις και εγώ θα αποφασίσω να επενδύσω το καλοκαίρι. Αν η λύση βρεθεί το Δεκέμβρη θα αποφασίσεις το Δεκέμβρη. Αρα η όποια καθυστέρηση είναι ό,τι χειρότερο».
H διάψευση Τσακαλώτου δεν ήρθε από όποιον κι όποιον, αλλά από τον τέως (επί Σημίτη) υπουργό Οικονομικών Νίκο Χριστοδουλάκη, τον οποίο πήρε μαζί του στη Βουλή ο υπουργός Ανάπτυξης Γ. Σταθάκης, συστήνοντάς τον ουσιαστικά ως τον άνθρωπο που θα τοποθετηθεί από τη σημερινή κυβέρνηση επικεφαλής της Ομάδας για το Χρέος. Με τα λεχθέντα από τον Χριστοδουλάκη συμφωνεί προφανώς ο Σταθάκης, γι' αυτό και το γραφείο Τύπου του υπουργείου του διένειμε στους δημοσιογράφους ολόκληρο το σώμα των πρακτικών από τη συνεδρίαση της Υποεπιτροπής με θέμα «το χρέος και η απομείωσή του» της Διαρκούς Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής (έγινε την περασμένη Τετάρτη). Ο Χριστοδουλάκης μίλησε αμέσως μετά τον Σταθάκη και αναφερόμενος στα όσα υποστηρίζει ο Τσακαλώτος (χωρίς να τον κατονομάσει) είπε:
«Η κεντρική ιδέα την οποία θα αναπτύξω, είναι ότι ενώ η απομείωση του ελληνικού χρέους θα είναι κάτι πολύ χρήσιμο, δεν θα πρέπει να εκδοθεί ως η μεγάλη προτεραιότητα της ελληνικής οικονομικής πολιτικής. Θα πρέπει να είναι ένα ζητούμενο, ανάμεσα σε αρκετά άλλα, αλλά με κανέναν τρόπο δεν θα πρέπει να τεθεί ως προϋπόθεση για να πάνε καλά άλλοι οικονομικοί στόχοι, κυρίως αυτός της ανάπτυξης και της απασχόλησης, διότι εάν εγκλωβιστεί η Ελλάδα σε μια πίεση μονοδιάστατου χαρακτήρα, όπως είναι η μείωση του χρέους, αυτό θα κινδυνεύσει να την εγκλωβίσει σε μια μακρά αβεβαιότητα και τότε, ακόμη και αν γίνει ή απομείωση του χρέους θα είναι υπό όρους, οι οποίοι ενδεχομένως να είναι πολύ δυσμενείς».
Είναι προφανές ότι μέσα στο ίδιο το οικονομικό επιτελείο υπάρχουν αντιθέσεις. Αντιθέσεις που δεν αφορούν την ουσία, αλλά τον τρόπο που πρέπει να χειριστούν το ζήτημα του χρέους σε επίπεδο δηλώσεων. Ο μεν Τσακαλώτος εξακολουθεί να δραματοποιεί την κατάσταση, θεωρώντας ότι έτσι «ίσως να βγάλει κάτι», ο δε Σταθάκης θεωρεί πως αυτή η δραματοποίηση κάνει ζημιά, γιατί δημιουργεί κλίμα επιχειρηματικής ανασφάλειας. Μοιάζει να λέει: αφού οι αποφάσεις δεν περνούν από το χέρι μας, αφού δεν μπορούμε να τις επηρεάσουμε, προς τι η δραματοποίηση; Οταν στο τέλος δε θα πάρουμε τίποτα περισσότερο από μια επιβεβαίωση της απόφασης του Eurogroup στις 24 Μάη του 2016, εμείς θα χάσουμε πολιτικά, γιατί θα φανεί ότι ηττηθήκαμε και σ' αυτό το πεδίο.
Και ο Τσακαλώτος και ο Σταθάκης γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι αποφάσεις για το χρέος δεν περνούν από το χέρι τους. Δεν μπορούν να τις επηρεάσουν στο ελάχιστο. Ούτε είναι σε θέση να κάνουν συμμαχίες, γιατί καμιά ιμπεριαλιστική δύναμη δεν κάνει συμμαχίες για τέτοια ζητήματα με χώρες επιπέδου ελληνικού καπιταλισμού. Οπως επίσης γνωρίζουν ότι η κόντρα ανάμεσα στο ΔΝΤ και το ευρωσύστημα για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους είναι καθαρά προσχηματική. Είναι ένα όπλο στη διαμάχη ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γερμανία, που έχει πολύ σημαντικότερα διακυβεύματα από τη διαχείριση του ελληνικού χρέους. Λέτε ο Σόιμπλε να πήγε στην Ουάσινγκτον για τη φθινοπωρινή σύνοδο του ΔΝΤ και ν' ασχολούταν αποκλειστικά με το ελληνικό χρέος και όχι με το τεράστιο για το γερμανικό ιμπεριαλισμό ζήτημα της Deutsche Bank και του υπέρογκου προστίμου (14 δισ. δολάρια!) που θέλουν να της επιβάλουν οι αμερικάνικες αρχές;
Είναι καθαρά προσχηματικός ο ισχυρισμός του ΔΝΤ ότι δεν μπορεί να συμμετάσχει στη χρηματοδότηση του τρίτου Μνημόνιου, γιατί το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Μήπως μέχρι τώρα ήταν βιώσιμο και πήρε μέρος στα δυο προηγούμενα δανειακά σχήματα και μάλιστα με περισσότερα λεφτά; Κι αφού ενδιαφέρεται τόσο για μια νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, γιατί δε δίνει το καλό παράδειγμα, αναδιαρθρώνοντας πρώτα τα δικά του δάνεια; Ολοι γνωρίζουμε, όμως, πως τα δάνεια του ΔΝΤ έχουν συντομότερες λήξεις και δεν αναδιαρθρώνονται. Αρα, το ΔΝΤ ζητά από τους γερμανούς και τους υπόλοιπους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές να αναδιαρθρώσουν τα δάνεια που έχουν χορηγήσει στην Ελλάδα τα κράτη-μέλη της ΕΕ και κυρίως ο μηχανισμός χρηματοδοτικής «στήριξης» που έφτιαξαν το 2010, πάνω στην κορύφωση της κρίσης (EFSF).
Ο Σόιμπλε, επίσης, γνωρίζει ότι οι λήξεις του ελληνικού χρέους μετά το 2021 αναγκαστικά θα επιμηκυνθούν, γιατί αλλιώς το ελληνικό κράτος θα χρεοκοπήσει. Θέλει, όμως, η επιμήκυνση να αποφασιστεί μετά το 2018, για να συνοδευτεί από νέους όρους ασφυκτικής, αποικιοκρατικής εξάρτησης του ελληνικού καπιταλισμού. Δεν νομίζουμε ότι είναι οι γερμανικές εκλογές και η εκ δεξιών πίεση που οδηγεί τον Σόιμπλε σ' αυτό το χειρισμό. Αν είχε να κερδίσει κάτι άμεσα, θα το έκανε και θ' άφηνε τους ακροδεξιούς να χτυπιούνται (στο κάτω-κάτω, η Χριστιανοδημοκρατία μπορεί να ξανακυβερνήσει με τη Σοσιαλδημοκρατία, όσες απώλειες κι αν έχουν προς την Ακροδεξιά). Ομως, δε θα υποκύψει στην αμερικανική πίεση μέσω ΔΝΤ, χάνοντας ένα ισχυρό εργαλείο παγίωσης του αποικισμού της Ελλάδας και μετά το 2018. Αλλωστε, ξέρει ότι και το ΔΝΤ δε θέλει να φύγει από την Ελλάδα και από την Ευρώπη.
Το πιθανότερο, λοιπόν, είναι να τα βρουν στο πλαίσιο ενός νέου συμβιβασμού, ο οποίος θα συνοδεύεται από ακόμα πιο σκληρή επιτήρηση του ελληνικού καπιταλισμού και από νέα αντιλαϊκά μέτρα.
ΚΟΝΤΡΑ: ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 15 ΟΚΤΩΒΡΗ
πηγή: eksegersi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου