Μια συντομογραφία της κοινωνικής πραγματικότητας ο χτεσινός
τελικός κυπέλλου μεταξύ ΑΕΚ και ΠΑΟΚ. Τα αφεντικά συνέφαγαν, συζήτησαν φιλικά
και σίγουρα θα μίλησαν για δουλειές. Θα μοιράστηκαν τις επιτυχίες τους. Άλλος
θα καυχήθηκε για τον ΟΠΑΠ, τον Ιππόδρομο, τη Δραπετσώνα, τη (ν)τροπολογία για
τη Ν. Φιλαδέλφεια. Κι άλλος για τη ΣΕΚΑΠ, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, τα ακριβά
ακίνητα που αγόρασε φτηνά, τα πρόστιμα
που χαρίστηκαν κλπ.
Λίγο μετά όπως ήταν από τους πάντες αναμενόμενο, τα θύματα
της εκμετάλλευσης των αφεντικών, σκοτώνονταν μεταξύ τους.
Τα ΜΜΕ συγκινήθηκαν… που οπαδοί της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ
δέρνονταν αλύπητα με καδρόνια, σιδερόβεργες ακόμη και μαχαίρια. Πέταγαν πέτρες,
τούβλα, καθίσματα και άλλα αντικείμενα. Οι δήθεν αθλητικές εφημερίδες έγραφαν
αναλόγως οπαδικής προτίμησης.
Πάνε 3 χρόνια που στη πόλη μας, περιοδικά, έχουμε γεγονότα
με οπαδούς των επιχειρηματικών συμφερόντων, οι οποίοι επιτίθενται σε
ανυπεράσπιστους πολίτες, συλλογικότητες, τελευταία σε πολιτική εκδήλωση της
ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σε δημοτικά συμβούλια και αιρετούς. Συνήθως τα ΜΜΕ δε παίρνουν
χαμπάρι... ή υποβαθμίζουν τα γεγονότα, ή
τα διαστρεβλώνουν και ρίχνουν ευθύνες στα θύματα των επιθέσεων. Η κλασική
συνταγή, «έφταιγε το θύμα του βιασμού γιατί είχε προκλητικό ντύσιμο».
Η αστυνομία κάνει ολόκληρη κινητοποίηση για να συλλάβει
πολίτες που μοίραζαν ανακοινώσεις για δωρεάν μετακίνηση με τα ΜΜΜ. Το ίδιο στη κατειλημμένη
γειτονιά μας από οπαδούς επιχειρηματικών συμφερόντων, για να συλλάβει
προληπτικά κοινωνικούς αγωνιστές που θα έκαναν παρέμβαση σε αλυσίδα καφέ, μοιράζοντας
επίσης ανακοινώσεις. Η ίδια αστυνομία δε… σκέφτηκε να φυλάξει τη γέφυρα, που
συνέδεε τα δυο πέταλα του γηπέδου στο Βόλο. Τυχαίο; Δε νομίζω…
Αν κρίνουμε τώρα από τις αντιδράσεις όλων των παραγόντων που
οδήγησαν και στα χτεσινά γεγονότα, τίποτα δεν άλλαξε κι ούτε πρόκειται να
αλλάξει. Στην ουσία τα αφεντικά αποφάσισαν να γίνει ο τελικός. Οι υπόλοιποι,
κυβέρνηση και Βασιλειάδης, ΕΠΟ, αστυνομία κλπ εκτελούν τις εντολές τους. Αυτά
που είδαμε χτες και τα οποία φυσικά δεν είναι πρωτόγνωρα, θα ξανασυμβούν. Γιατί
όλα τα στοιχεία που οδηγούν σε τέτοια αποτελέσματα, παραμένουν ίδια κι
απαράλλαχτα.
Γνώμη μου είναι πως ανεξαρτήτως τρόπου, για καθαρά
πολιτικούς λόγους θα κατέληγε ο τίτλος στο ΠΑΟΚ. Ο Σαββίδης και η ομάδα του
πρέπει να παίξουν στη Μακεδονία το ρόλο του Κόκαλη αρχικά, του Μαρινάκη στη
συνέχεια και του Ολυμπιακού στο Πειραιά κι όχι μόνο. Δεν είναι ανόητος ο
Σαββίδης όταν κάνει δηλώσεις του τύπου, ο Μητσοτάκης δε θα γίνει ποτέ
πρωθυπουργός, ή όταν αναφέρεται στο κράτος των Αθηνών. Όπως δεν ήταν ανόητος ο
Μελισσανίδης όταν πριν 5 χρόνια έλεγε πως αν γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, θα
έπαιρνε τις επιχειρήσεις του και θα έφευγε στο εξωτερικό. Ή όταν έκανε δηλώσεις
για την αδικημένη ΑΕΚ, που με την ηγεσία του δε θα ήταν πια… Αυτά που έχει πετύχει
με το ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο σημαντικά από εκείνα που πέτυχε με το Σαμαρά. Αν ρίξουμε
μια ματιά πότε ήρθε ο Σαββίδης, πως εδραιώθηκε και πότε κυριάρχησε στη
Μακεδονία, θα καταλάβουμε εύκολα πως όλοι μεταξύ τους, είναι θέμα χρόνου να τα
ξαναβρούν και τυπικά. Είναι κομμάτια του ίδιου κυρίαρχου συστήματος.
Ο Μελισσανίδης λοιπόν παίρνει τζάμπα γήπεδο και την ευρύτερη
περιοχή, (ν)τροπολογία, ΟΠΑΠ, Δρεπετσώνα, Μαρκόπουλο κλπ. Οι οπαδοί της ΑΕΚ
έχουν απεριόριστη ανοχή καθώς ελπίζουν πως το γήπεδο που τους γκρέμισε ο
Γρανίτσας, θα το φτιάξει αυτός. Επομένως δεν είχε λόγο να θέλει πραγματικά να
πάρει και το κύπελλο. Μπορεί να κερδίσει το ΠΑΟΚ στα πλέι οφ αν τελικά γίνουν.
Αυτά σε ταχτικό επίπεδο.
Σε στρατηγικό όμως, οι μεγάλες πόλεις πρέπει να έχουν
αφεντικά τα οποία θα ελέγχουν την οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή τους.
Αποδεδειγμένα αυτό μπορεί να εξασφαλιστεί μέσω του ποδοσφαίρου. Εκεί
συσπειρώνονται πρόσωπα από όλες τις κοινωνικές κατηγορίες, βρίσκει εκτόνωση το
πιο ζωηρό, κατά βάση απολίτικο κομμάτι των κοινωνιών, κυρίως νέοι. Ο τρόπος που
δομείται το όλο σύστημα, διαπαιδαγωγεί στην ενός ανδρός αρχή. Ο αρχηγός δεν
εκλέγεται, αποφασίζει για τα πάντα, απολαμβάνει του σεβασμού των «υπηκόων», και
είναι αρχηγός αποκλειστικά γιατί είναι (οικονομικά) ισχυρός. Οι μάζες
μετατρέπονται σε θεατές και τυφλούς υποστηρικτές. Οι συσχετισμοί αλλάζουν και
καθορίζονται από την ισχύ του αφεντικού, και όχι από τη δύναμη των μαζών. Οι μάζες
χρειάζονται μόνο για να υποστηρίζουν και να στηρίζουν το σωτήρα…
Όσοι μπουν σε αυτό το κανάλι, η όποια αναζήτηση τους εξαντλείται
στον (οικονομικά) ισχυρό, το καπάτσο με τις πολιτικές και άλλες διασυνδέσεις… Η
δύναμη καθενός εκπορεύεται από το αφεντικό. Προϋπόθεση να έχεις κι εσύ κάποια,
είναι να το ακολουθείς και να το υποστηρίζεις. Με αυτή τη συνταγή και χωρίς ποδοσφαιρική
ομάδα, ο Σώρας μάζεψε χιλιάδες οπαδούς κι έφτιαξε εκατοντάδες οργανώσεις. Κοινό
χαρακτηριστικό όλων τους είναι η καπηλεία της θρησκείας και των εθνικών συμβόλων. Αυτά συνήθως
συνοδεύονται από ένα ειδικότερο όραμα. Γήπεδο, πρωτάθλημα, χάρισμα χρεών,
ιστορική συνέχεια προσφυγιάς, αδικία για την επαρχία κι ότι άλλο σοφιστούν, στα
οποία κατά κανόνα πιστεύουν τα θύματα των επιτήδειων… Ας μη ξεχνάμε πως όλα τα
μεγάλα ξεπουλήματα και εγκλήματα, γίνονται από εκείνους που προβάλλουν
περισσότερο αυτά τα σύμβολα. Γι΄ αυτό και όσο πιο ψηλά σηκώνουν τη σημαία της
πατρίδας, όσο πιο πολύ πιστοί χριστιανοί δηλώνουν, τόσο πιο άνετα ξεπουλάνε τη δημόσια
περιουσία, τη χώρα και τους πολίτες της.
Η συνέχεια είναι απλή. Οι πολίτες που έχουν διαπαιδαγωγηθεί
κι αποδεχτεί αυτό τον τρόπο σκέψης, αναζητούν στη κοινωνία και τη πολιτική,
ηγέτες με παρόμοια χαρακτηριστικά. Ψηφίζουν, κρίνουν κι αποφασίζουν αναλόγως…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου