.

.
Πατήστε στην εικόνα για να δείτε το πρόγραμμα

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

Το Κυπριακό και οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα

Μετά το αδιέξοδο στο οποίο οδηγήθηκε η συνάντηση των ηγετών της Κύπρου και της τουρκοκυπριακής κοινότητας οι συνομιλίες μεταξύ των δύο ηγετών συνεχίζονται και στις 12 Γενάρη του 2017 προετοιμάζεται πολυμερής διάσκεψη μεταξύ της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Μεγάλη Βρετανίας, της Κύπρου και των τουρκοκυπρίων, της Κομισιόν και ενδεχομένως άλλων παραγόντων. Ο στόχος είναι το ταχύτερο δυνατόν να δοθεί οριστική λύση στο πρόβλημα.
 
Μέχρι σήμερα η κυπριακή ηγεσία επέμενε για τη διεξαγωγή μόνο διμερών συναντήσεων μεταξύ των δύο κοινοτήτων, που γινόταν σε κοινοτικό επιπέδου και στις οποίες ο Κύπριος πρόεδρος συμμετείχε ως εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής κοινότητας και αντιστοίχως ο Τουρκοκύπριος ηγέτης της τουρκοκυπριακής. Στην πολυμερή συνάντηση θα μετέχουν εκτός από τις προστάτιδες δυνάμεις ισότιμα και οι δύο κοινότητες. Έγινε κατά αυτόν τον τρόπο σημαντικό βήμα αναγνώρισης της τουρκοκυπριακής κοινότητας ως ισότιμης κρατικής οντότητας ή αλλιώς η υποβάθμιση της Κύπρου από κράτος σε κοινότητα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ανοίγει ο δρόμος για τον επώδυνο συμβιβασμό για τον οποίον οι Αμερικανοί, το ΝΑΤΟ, η Τουρκία αγωνίζονταν όλα τα προηγούμενα χρόνια, τη δημιουργία δύο κρατικών οντοτήτων και τη συνένωση τους σε ομοσπονδία φαινομενικά, που στην ουσία θα είναι συνομοσπονδία.

Αποδείχθηκε ότι ήταν απάτη το επιχείρημα πως η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ θα συμβάλλει στη δίκαιη λύση του προβλήματος. Ο ρόλος της ΕΕ στις προσπάθειες λύσης του κυπριακού ζητήματος με βάση τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών είναι αρνητικός. Πιέζει για σοβαρές υποχωρήσεις την ελληνοκυπριακή κοινότητα με την απειλή ότι θα αρχίσει οικονομικές σχέσεις με τα κατεχόμενα, ενώ στο κείμενο συμπερασμάτων της ΕΕ που αποφασίστηκε πρόσφατα υπάρχουν σημαντικές ασάφειες. Αναφέρεται σε πρόεδρο της κυπριακής δημοκρατίας και στη συνέχεια αναφέρεται σε Κύπρο, που είναι θα μείνει μέλος τη ΕΕ. Η ένταξη της κυπριακής δημοκρατίας στην Ε.Ε. το 2004 έχει μετατοπίσει συνολικά τον άξονα της μέχρι τότε πολιτικής της που ήταν το κίνημα των Αδεσμεύτων, μια δύναμη προοδευτική που ενίσχυε την κυπριακή δημοκρατία, προς την ΕΕ.

Στην Ελλάδα και στις πολιτικές δυνάμεις της διαμορφώνονται σε αδρές γραμμές τρεις θέσεις για λύση του προβλήματος.

Η πρώτη θέση είναι, από τις συνομιλίες αυτές να προκύψει λύση του προβλήματος τώρα, με την αιτιολογία ότι και η επώδυνη λύση είναι καλύτερη από τη σημερινή εκκρεμότητα. Στην κατεύθυνση αυτή πιέζουν οι Αμερικανοί, το ΝΑΤΟ η ΕΕ και φυσικά η Τουρκία, ενώ δεν έχει αντίρρηση η ελληνική ολιγαρχία και οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, θεωρώντας ότι η συγκυρία είναι θετική γι’ αυτά τα σχέδια τους, μπορούν σε μεγάλο βαθμό να προωθήσουν τις επιδιώξεις τους. Θεωρούν επίσης ότι στην Κύπρο η κατάσταση είναι πιο ευνοϊκή σε σχέση με παλαιότερες περιόδους, αφενός λόγω της ύπαρξης της κυβέρνησης Αναστασιάδη και αφετέρου ενός πιο θετικού κλίματος στην κοινή γνώμη, όπως νομίζουν.

Η αντίληψη αυτή και η λύση που προωθείται. Όχι μόνο δεν πρόκειται να ικανοποιήσει τις επιδιώξεις και τα αιτήματα κυπριακού λαού, αντιθέτως θα είναι εξαιρετικά επώδυνη. Λύση πάση θυσία στη δεδομένη συγκυρία δεν μπορεί παρά να οδηγήσει το Κυπριακό σε λύση με αμερικανονατοϊκή σφραγίδα. Η αντίληψη ότι είναι προτιμότερο να δοθεί σήμερα λύση έστω και αν δεν είναι ικανοποιητική, αφού δεν πρόκειται να είναι χειρότερη από τη σημερινή κατάσταση δεν μπορεί να γίνει αποδειχτεί, το πιθανότερο είναι να αποδειχθεί πολύ επώδυνη. και στην περίπτωση που δοθεί με τη συναίνεση αριστερών δυνάμεων, του λαϊκού κινήματος και του λαού της Κύπρου, τότε θα πρόκειται για τραγωδία.

Επαναφέροντας στη μνήμη μας τα μεγάλα προβλήματα που είχε το σχέδιο Ανάν και με δεδομένο ότι το νέο σχέδιο δεν θα είναι καλύτερο μπορούμε να αντιληφθούμε ολοκληρωμένα το πρόβλημα και να δώσουμε ορθή απάντηση. Το σχέδιο Ανάν δεν οδηγούσε σε διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, σε ένα ενιαίο και ανεξάρτητο κράτος, αντίθετα, έστω και όχι ανοιχτά διαμόρφωνε ένα συνομοσπονδιακό μόρφωμα αφού τα συνιστώνται κρατίδια, ελληνοκυπριακό και τουρκοκυπριακό, προικοδοτούνταν με σοβαρές κυριαρχίες έναντι της κεντρικής διοίκησης. Στις αρμοδιότητες τους ήταν μεταξύ των άλλων η δημόσια ασφάλεια, η επιβολή του νόμου και της τάξης, οι οικονομικές δραστηριότητες σε σημαντικούς τομείς κ.λπ. Κατοχύρωνε το καθεστώς των εγγυητριών δυνάμεων με δικαίωμα σε κάθε μια απ' αυτές τις δυνάμεις να επεμβαίνει στο νησί ακόμη και στρατιωτικά, καθιέρωνε ανώτατο δικαστήριο το οποίο θα συγκροτούνταν από τρεις όχι Κύπριους δικαστές και θα εκδίκαζε τις διαφορές που προέκυπταν μεταξύ των οντοτήτων. Το πάγιο αίτημα της απόσυρσης των δυνάμεων κατοχής θα υλοποιούν κατά φάσεις στη βάση χρονοδιαγράμματος, το οποίο θα ολοκληρωνόταν μετά το 2018, δηλαδή μετά από 14 ολόκληρα χρόνια. Επιπλέον το όλο σχέδιο δεν ήταν καθόλου λειτουργικό και οδηγούσε σε αδιέξοδα. Ουσιαστικά διαμόρφωνε ένα διεθνές προτεκτοράτο. Σ’ αυτό το σχέδιο οι Ελληνοκύπριοι απάντησαν με ένα μεγάλο όχι όταν τέθηκε σε δημοψήφισμα. 

Στις τωρινές συζητήσεις περίπου αυτά τα προβλήματα συζητούνται και σε αντίστοιχο πνεύμα. Να διατηρηθούν οι τουρκικές εγγυήσεις μόνο για το τουρκοκυπριακό κρατίδιο, χρονοδιάγραμμα για την αποχώρηση μέρους των στρατευμάτων κατοχής κ.λπ.

Η δεύτερη θέση η οποία αναφέρεται σε ενιαία αδέσμευτη και ανεξάρτητη Κύπρο χωρίς στρατεύματα κατοχής κ.λπ. και η οποία απορρίπτει τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία ουσιαστικά απογειώνεται από τη διαμορφωμένη πραγματικότητα, τα δεδομένα που δημιούργησε η τουρκική επέμβαση και η κατοχή του 40% σχεδόν του κυπριακού εδάφους και την εθνοτική ομογενοποίηση, με τους τουρκοκύπριους στο βόρειο τμήμα και τους ελληνοκύπριους στο νότο. Είναι μια θέση αποστασιοποίησης από τη διαμορφωμένη κατάσταση, μια λύση ιδανική που όμως δεν παίρνει καθόλου υπόψη τα δεδομένα, είναι ουσιαστικά ανεφάρμοστη. Μάλιστα ορισμένοι, όπως το «ΠΡΙΝ», προσπαθούν να της δώσουν κύρος προβάλλοντας την ως τη μόνη ορθή λύση με βάση το μαρξισμό και το Λένιν. Η θέση αυτή απεμπολεί ότι θετικό έχει επιτευχθεί μέχρι σήμερα με τους σκληρούς αγώνες του κυπριακού λαού και των προοδευτικών δυνάμεων διεθνώς, τις αποφάσεις του ΟΗΕ και τις δυνατότητες που δίνουν, ένα πλαίσιο που βρίσκει απήχηση στη συνείδηση των ελληνοκυπρίων, όπως απέδειξε και το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν, του ελληνικού λαού και των λαών της περιοχής.

Ουσιαστικά θεωρούν την υπόθεση τελειωμένη, τη νατοϊκή λύση δεδομένη, ενδεχομένως και τη διχοτόμηση προ των πυλών και προτιμούν να αποσυρθούν στην ιδεολογική καθαρότητα τους παρά να αγωνιστούν με βάση μια ρεαλιστική, δίκαιη και λειτουργική λύση που θα βρίσκει απήχηση στον Κυπριακό και τον ελληνικό λαό. Ακόμη και στην πιθανή περίπτωση που ο συσχετισμός δυνάμεων στην Κύπρο και γενικότερα δεν επιτρέψει την υλοποίηση της θα βρει πλατιά απήχηση, θα δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες για τη συσπείρωση δυνάμεων στη βάση του αγώνα εναντίον των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων, θα διαμορφώσει ένα νέο πιο θετικό συσχετισμό δυνάμεων.

Η αντίληψη, "εμείς να διατηρήσουμε την ιδεολογική καθαρότητα μας, να απομακρυνθούμε από το πρόβλημα που καίει, να σώσουμε την «επαναστατική ψυχή μας» και ότι θέλει ας γίνει", είναι βαθιά λαθεμένη. Έτσι λύνονται τα χέρια του αντιπάλου να υλοποιήσει τα σχέδιά του, έτσι η επόμενη μέρα θα είναι πολύ πιο δύσκολη για τον εργαζόμενο λαό και το λαϊκό κίνημα. Δυστυχώς, στη θέση αυτή προσχώρησε πλέον και το ΚΚΕ και αυτό αλλάζει ουσιαστικά τα δεδομένα.

Η τρίτη θέση την οποία αποδέχεται και προβάλλει ο Εργατικός Αγώνας είναι αυτή που οι αντιιμπεριαλιστικές πατριωτικές δυνάμεις προωθούσαν στην Κύπρο μέχρι σήμερα και η κομμουνιστική και μαχόμενη Αριστερά μαζί με ευρύτατα λαϊκά τμήματα υποστήριζε στην Ελλάδα. Μια λύση βιώσιμη και ταυτόχρονα ρεαλιστική που δημιουργεί προϋποθέσεις για την ενότητα τις Κύπρου, δεν έχει αμερικανατοϊκά χαρακτηριστικά και συμβάλλει σε πιο ομαλές εξελίξεις περιοχή. Λύση που δεν αναγνωρίζει την εισβολή και την κατοχή, δεν αναγνωρίζει το ψευδοκράτος και στηρίζεται στις αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και τις συμφωνίες κορυφής Μακαρίου-Ντενκτάς και Κυπριανού-Ντενκτάς, για μια Κύπρο ενιαία και ανεξάρτητη, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, χωρίς ξένους εγγυητές, κοινή πατρίδα ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων.

Η ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ στις 16/4/2004 ενόψει της διενέργειας του δημοψηφίσματος για το σχέδιο Ανάν στην Κύπρο εκφράζει με ακρίβεια τη θέση που έπρεπε και σήμερα το κόμμα να ακολουθεί και που ο Εργατικός Αγώνας υποστηρίζει. Το πλήρες κείμενο εκείνης της ανακοίνωσης είναι το παρακάτω:

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣΤΟΥ ΚΚΕ

Αλληλεγγύη στον κυπριακό λαό

Το κυπριακό ζήτημα βρίσκεται σε μια πολύ κρίσιμη και καθοριστική στιγμή της ιστορικής διαδρομής του. Στις 24 Απρίλη, με βάση τα χρονοδιαγράμματα του απαράδεκτου σχεδίου του ΓΓ του ΟΗΕ Κόφι Ανάν, ο κυπριακός λαός, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, καλούνται να τοποθετηθούν σε αυτό το σχέδιο με χωριστά δημοψηφίσματα. Καλούνται να αποφασίσουν, αν θα έχουν ένα κράτος προτεκτοράτο που θα αποτελείται από δύο «συνιστώντα κράτη», ή θα συνεχίσουν τον αγώνα τους για την επίτευξη μιας δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης του Κυπριακού.

Η θέση του ΚΚΕ, συνολικά για το «σχέδιο Ανάν», είναι γνωστή και εκφράστηκε από την πρώτη στιγμή της δημοσιοποίησης του σχεδίου. Το ΚΚΕ επαναλαμβάνει και σήμερα εκείνο που υπογράμμισε τότε (13 Νοέμβρη 2002): «Η κατάθεση του σχεδίου για το Κυπριακό από τον ΓΓ του ΟΗΕ αποτελεί ένα τελεσίγραφο αποδοχής μιας "νέας κατάστασης πραγμάτων", τετελεσμένων αποφάσεων που φέρουν τη σφραγίδα της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων... Καθιερώνεται ένα ιδιόμορφο καθεστώς κράτους, μοναδικό στα χρονικά του διεθνούς δικαίου, που αποτελεί μια συγκαλυμμένη μορφή συνομοσπονδίας και μια συγκαλυμμένη διχοτόμηση».

Οι εξελίξεις που ακολούθησαν επιβεβαίωσαν ότι το «σχέδιο Ανάν», παρά τις επιμέρους τροποποιήσεις που έγιναν, δεν μπορεί να αποτελέσει βάση για δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Μάλιστα, το τελικό προϊόν του σχεδίου, που παραδόθηκε στη Λουκέρνη, δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας διαπραγμάτευσης μεταξύ των δυο κοινοτήτων, αλλά επιβολή της επιδιαιτησίας και των υπερεξουσιών του ΓΓ του ΟΗΕ, ο οποίος προκλητικά περιφρονεί τις αποφάσεις του ΟΗΕ που αφορούν στη δίκαιη λύση του Κυπριακού.

Την αντίθεσή μας στο αμερικανο-βρετανικό σχέδιο την υποστηρίξαμε και στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών των ελληνικών κομμάτων που έγινε στις 15 Απρίλη 2004, μετά από πρόσκληση του Προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλου.

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι η καλύτερη συμπαράσταση του λαού μας προς τον κυπριακό λαό, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, είναι το «όχι» στο «σχέδιο Ανάν».

Το ΚΚΕ υποστηρίζει το «όχι» στο «σχέδιο Ανάν», γιατί με το σχέδιο εγκαθιδρύεται ένα μόρφωμα, το οποίο στηρίζεται στη λογική του «διαίρει και βασίλευε».

Το σχέδιο δε συγκροτεί διζωνική δικοινοτική Ομοσπονδία, όπως ήταν η κοινώς αποδεκτή θέση απ' όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Αντίθετα, συγκροτεί ένα διεθνές προτεκτοράτο στο δρόμο του πετρελαίου, στη Μεσόγειο προς τη Μέση Ανατολή, χειρότερο και από αυτά που έχουν δημιουργήσει οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές στη Βοσνία και στο Κοσσυφοπέδιο. Ενα προτεκτοράτο τριχοτομημένο. Απ' τη μια πλευρά το ελληνοκυπριακό και απ' την άλλη πλευρά το τουρκοκυπριακό κράτος, που είναι διακριτά καθορισμένα με σοβαρές κυριαρχίες έναντι της κεντρικής διοίκησης και του «κοινού κράτους».

Το «σχέδιο Ανάν» δέχεται και κατοχυρώνει το απαράδεκτο καθεστώς των εγγυητριών δυνάμεων (Ελλάδα, Τουρκία, Μ. Βρετανία), δηλαδή το καθεστώς των συμφωνιών της Ζυρίχης και του Λονδίνου (1959), προσαρμοσμένο σε αυτό. Που σημαίνει ότι πάνω από την κεντρική διοίκηση υπάρχουν τρεις δυνάμεις, οι οποίες μάλιστα έχουν και δικαίωμα μονομερούς επέμβασης, στρατιωτικής και κάθε άλλης μορφής. Ως επιστέγασμα καθιερώνεται το Ανώτατο Δικαστήριο που θα αποφασίζει για όποιες διαφορές προκύπτουν ανάμεσα στα τρία κρατικά όργανα και που θα απαρτίζεται και από τρεις μη Κυπρίους. Οικοδομείται δηλαδή ένα «κράτος» πρωτοφανές στα χρονικά της πολιτικής ιστορίας.

Αλλά υπάρχει ένα ακόμα σοβαρότατο πρόβλημα: Είναι το καθεστώς των βρετανικών βάσεων στο νησί, οι οποίες διατηρούνται και κατοχυρώνονται με το «σχέδιο Ανάν» και αποτελούν κράτος εν κράτει. Πρόκειται για βάσεις κατασκοπευτικού χαρακτήρα, με καθεστώς κατοχυρωμένο στις συμφωνίες του 1959. Αυτό όχι μόνο δεν τροποποιείται, αλλά και ενισχύεται. Τις βάσεις τις χρησιμοποιούν και οι ΗΠΑ με ιδιαίτερες εγκαταστάσεις, που στοχεύουν τη Μέση Ανατολή, ιδιαίτερα να συνδράμουν τον πόλεμο κατά του Ιράκ.

Οι εξελίξεις στο Κυπριακό συνδέονται άμεσα με τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ και ηγετικών δυνάμεων της ΕΕ στην περιοχή της Μεσογείου και, ευρύτερα, με τους σχεδιασμούς για την αναμόρφωση της «ευρύτερης Μέσης Ανατολής», όπου η θέση της Τουρκίας είναι πολύ σημαντική για τα γενικότερα ιμπεριαλιστικά σχέδια κατά των λαών και χωρών. Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και άλλων κρατών εκφράζονται και στο σημείο αυτό και δένονται με την επιδίωξη της Τουρκίας να ενταχθεί στην ΕΕ και με γενικότερες επιδιώξεις της.

Είναι απαράδεκτες οι αφόρητες πιέσεις που ασκούνται αυτή την περίοδο από τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπους, τον υπουργό Εξωτερικών Πάουελ, από τον Βρετανό πρωθυπουργό Μπλερ, από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Πρόντι, τον αρμόδιο επίτροπο για τη διεύρυνση της ΕΕ Φερχόιγκεν και άλλους παράγοντες, για να πιεστεί και εκβιαστεί ο κυπριακός λαός να ψηφίσει «ναι» στο σχέδιο. Το ΚΚΕ τις καταγγέλλει και τις καταδικάζει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Καταδικάζει τις ανιστόρητες και εκβιαστικές δηλώσεις, από όποιον και αν προέρχονται, για «οριστικό» κλείσιμο του Κυπριακού και διαιώνιση της διχοτόμησης της Κύπρου, αν υπάρξει ΟΧΙ! Οι ιστορικές εξελίξεις δεν καθορίζονται από ιμπεριαλιστικές εντολές.

Τελευταίο κρούσμα αυτής της «δημοκρατικότατης» συμπεριφοράς ήταν η παρεμπόδιση των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ να τοποθετηθούν, στην επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, σε σχέδιο ψηφίσματος για το Κυπριακό, που καλεί εκβιαστικά τους Κυπρίους να αποδεχτούν το «σχέδιο Ανάν», με τη λογική «αυτό ή τίποτα άλλο»!

Είναι πολύ επίκαιρη η εκτίμηση του ΚΚΕ για το ρόλο της ΕΕ στο Κυπριακό, από τη Σύνοδο Κορυφής ακόμα της ΕΕ στο Ελσίνκι, το Δεκέμβρη 1999. Στην ανακοίνωσή του για τα αποτελέσματα εκείνης της Συνόδου, το ΚΚΕ υπογράμμιζε: «Οσον αφορά στο Κυπριακό είναι φανερό ότι είναι ο μεγάλος ηττημένος. Με ή χωρίς την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ προωθείται, έτσι και αλλιώς, η διχοτόμηση. Οσοι ισχυρίζονται, όπως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ότι η ενταξιακή διαδικασία αποτελεί εγγύηση για δίκαιη επίλυση του Κυπριακού, "ξεχνούν" ότι η διαδικασία ένταξης της Κύπρου χρησιμοποιείται ως μοχλός για την οριστική διχοτόμησή της» (11.12.1999).

Οι ιμπεριαλιστές παραβιάζουν ακόμη και το δίκαιο που οι ίδιοι διαμορφώνουν, όταν αυτό επιβάλλουν τα σχέδιά τους. Τρανή απόδειξη είναι το περιβόητο «ευρωπαϊκό κεκτημένο», το οποίο υποτίθεται ότι θα γινόταν μοχλός για δίκαιη λύση του Κυπριακού. Αποδείχτηκε φενάκη, όπως υποστήριζε πάντα το ΚΚΕ. Κεκτημένα στην ΕΕ υπάρχουν μόνο για το κεφάλαιο, όχι για τους λαούς. Η ΕΕ είναι συνένοχος με τις ΗΠΑ και στο Κυπριακό.

Η επαναπροσέγγιση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων μπορεί να γίνει στη βάση της κοινής αντίθεσης στο «σχέδιο Ανάν» και στις συνέπειές του.
 
Το «όχι» του ΚΚΕ στο «σχέδιο Ανάν» απορρίπτει κάθε σκέψη και ιδέα εθνικισμού και σοβινισμού. Το «όχι» του ΚΚΕ είναι «ναι» στα κοινά συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων εργαζομένων. Αποκλείει κάθε πνεύμα υπεροχής των Ελληνοκυπρίων σε βάρος των Τουρκοκυπρίων, κάθε πνεύμα που αγνοεί ή περιφρονεί το δικαίωμά τους για ίσα δικαιώματα και αγνοεί τα κοινά ταξικά τους συμφέροντα.

Εχουν μεγάλες ευθύνες το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΣΥΝ, γιατί έκρυψαν από το λαό την αλήθεια, ωραιοποίησαν την κατάσταση. Συνέβαλαν στην αποδιεθνοποίηση του ζητήματος, στον εγκλωβισμό του στις συμπληγάδες των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα, έσπευσε να τοποθετηθεί πρώτη υπέρ του «σχεδίου Ανάν» και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην άσκηση πιέσεων και εκβιασμών στην κυπριακή ηγεσία και στο λαό της Κύπρου.

Ο,τι έγινε μέχρι τη Λουκέρνη, είχε τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Υποκριτικά και σκόπιμα αρνήθηκαν να θέσουν στο λαό το Κυπριακό κατά την προεκλογική περίοδο, παρά το γεγονός ότι οι βουλευτικές εκλογές επισπεύστηκαν υποτίθεται λόγω του Κυπριακού!

Ο ΣΥΝ αποδέχτηκε το «σχέδιο Ανάν» ως βάση για συζήτηση. Για μια ακόμη φορά απέδειξε ότι με τις θέσεις και την πρακτική του αποπροσανατολίζει το λαό. Η τοποθέτησή του για το Κυπριακό έδωσε χέρι βοήθειας στην ιμπεριαλιστική επιδίωξη. Ο ΣΥΝ αναγορεύει και τώρα την ΕΕ σε εγγύηση και παράγοντα δίκαιης λύσης του Κυπριακού, ενώ κατήγγειλε σε όλους τους τόνους το ΚΚΕ - που αντιτάχθηκε στο «σχέδιο Ανάν» και στη διχοτόμηση της Κύπρου - για «απομονωτισμό» και «εθνικισμό»!

Το ΚΚΕ θα συνεχίσει τη σταθερή και πάγια αλληλεγγύη του στην εργατική τάξη και στα άλλα λαϊκά στρώματα ολόκληρης της Κύπρου και μετά τα δημοψηφίσματα και θα κάνει ό,τι μπορεί για να εκφραστεί ευρύτερα η συμπαράσταση των εργαζομένων στον κυπριακό λαό. Καλεί τους Ελληνες εργαζόμενους να αντιταχθούν αποφασιστικά στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Μετά το Κυπριακό θα ακολουθήσει το Αιγαίο.

Το ΚΚΕ επιμένει πως δίκαιη λύση του Κυπριακού θα υπάρξει με την εφαρμογή των μέχρι σήμερα αποφάσεων του ΟΗΕ που καταδικάζουν την εισβολή και κατοχή του νησιού, καταδικάζουν και δεν αναγνωρίζουν το ψευδοκράτος. Με την εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ που αναγνωρίζουν τις κατευθύνσεις των Συμφωνιών Κορυφής 1977-1979 Μακαρίου - Ντενκτάς και Κυπριανού -Ντενκτάς. Για μια Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, ομόσπονδη, δικοινοτική διζωνική, κοινή πατρίδα Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων, χωρίς ξένους «εγγυητές και προστάτες».

ΑΘΗΝΑ 16/4/2004

Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ


Πολλές φορές έχει κατηγορηθεί η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ ότι άλλαξε ριζικά το σύνολο της πολιτικής και των θέσεων του κόμματος με μεθόδους απαράδεκτες. Χωρίς ανοιχτή και πλατιά συζήτηση αλλά με τη μέθοδο και διολισθήσεως. Η αλλαγή της θέσης για το Κυπριακό δεν έγινε μετά από ανοιχτή και συλλογική συζήτηση, αλλά προβλήθηκε στο Ριζοσπάστη στις 20/7/2014 με άρθρο του Γιώργου Μαρίνου με τίτλο «Δίκαιη λύση στο Κυπριακό με πρωταγωνιστή το λαό» περισσότερο από δύο χρόνια πριν η ΚΕ λάβει αυτή την απόφαση. Μάλιστα βγήκε στη δημοσιότητα η τωρινή ανακοίνωση της ΚΕ μετά τις αποκαλύψεις που έκανε η πρόεδρος του κόμματος Κίνημα Αλληλεγγύης της Κύπρου στις 17/10/2016 και αφού είχε λάβει ενημέρωση από εκπρόσωπο του ΚΚΕ. Παραθέτουμε στη συνέχεια ενδεικτικά αποσπάσματα του άρθρου αυτού:

«…Επίσης, έχει σημασία να αναφερθεί, πως η θέση για «διζωνική - δικοινοτική ομοσπονδία» που είναι η βάση των διαπραγματεύσεων όλων των χρόνων, έχει κατά καιρούς προκαλέσει συζητήσεις όσον αφορά το σκέλος της «διζωνικότητας». Κι αυτό γιατί, ενώ η θέση αυτή εμφανίστηκε ως στοιχείο συμβιβασμού, για να ξεπεραστεί η επιμονή της Τουρκικής /Τουρκοκυπριακής πλευράς για τα «δύο κράτη» χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια ως θέση «αρχής» και αξιοποιήθηκε τόσο στο «Σχέδιο Ανάν», όσο και σήμερα, για να καλυφθεί η διχοτομική λύση…..

Οι βασικοί άξονες της θέσης του ΚΚΕ

Το ΚΚΕ στηρίζει τις θέσεις του στους ακόλουθους βασικούς άξονες:

Το κυπριακό πρόβλημα είναι διεθνές πρόβλημα, εισβολής και κατοχής του βορείου τμήματος της Κύπρου από την Τουρκία. Έχει τη σφραγίδα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και των γενικότερων ιμπεριαλιστικών σχεδίων στην περιοχή. Ο διεθνής χαρακτήρας αναφέρεται και στις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Το ΚΚΕ απαιτεί την αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων και γενικότερα την εξάλειψη των συνεπειών της τουρκικής εισβολής του 1974, την επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους, να σταματήσει ο εποικισμός και να αποχωρήσουν οι έποικοι εκτός περιπτώσεων που αφορούν ανθρωπιστικούς λόγους.

Το ΚΚΕ θεωρεί πως αποτελεσματική κατεύθυνση της πάλης για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα είναι η κατεύθυνση για μια Κύπρο που αφέντης θα είναι ο λαός της, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Λατίνοι και Μαρωνίτες.

Μια Κύπρο ενιαία, Ανεξάρτητη, με μια και μοναδική κυριαρχία, ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες.

Με τη δημοσίευση της κοινής ανακοίνωσης Αναστασιάδη - Έρογλου, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ (11/2/14) εξέδωσε ανακοίνωση, στην οποία αποκαλύπτει το διχοτομικό χαρακτήρα των προβλέψεών της, και τονίζει πως, το ΚΚΕ δηλώνει για μια ακόμη φορά ότι θα αντιταχθεί σε λύσεις - ανοιχτής ή συγκαλυμμένης - διχοτόμησης, που στο παρελθόν απέρριψε ο ίδιος ο κυπριακός λαός. Θα στηρίξει τον αγώνα για δίκαιη λύση του κυπριακού προβλήματος, προς όφελος όλων των εργαζομένων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

Θα συνεχίσει να προβάλλει τη μοναδική ρεαλιστική φιλολαϊκή διέξοδο για την Ελλάδα και την Κύπρο που είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ, η κοινωνικοποίηση του πλούτου, με το λαό στην εξουσία».

Από τα παραπάνω γίνεται καταφανής η απόρριψη, της διζωνικής   δικοινοτικής ομοσπονδίας. Επιπλέον το άρθρο (το ΚΚΕ), θεωρεί ότι   αποτελεσματική κατεύθυνση της πάλης   είναι μια Κύπρος που αφέντης θα είναι ο λαός της. Θεωρεί ως μοναδική ρεαλιστική   διέξοδο την πάλη για την αποδέσμευση από την ΕΕ, την κοινωνικοποίηση του πλούτου και το λαό στην εξουσία. Δηλαδή μόνη ρεαλιστική διέξοδος είναι ο σοσιαλισμός. Συμφωνούμε απόλυτα ότι λύση είναι ο σοσιαλισμός. Μέχρι όμως την επίτευξη του δεν έχει καμιά σημασία τι γίνεται, τι λύσεις δίνονται στα προβλήματα, αν η Κύπρος θα διχοτομηθεί και τυπικά, αν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια θα ολοκληρωθούν και μάλιστα με τον πιο επώδυνο τρόπο και αν ως συνέπεια αυτής της τακτικής και των εξελίξεων που θα επακολουθήσουν ο αγώνας των λαών θα γίνει εξαιρετικά δυσχερέστερος;

Ύστερα διαμαρτύρεται το ΚΚΕ όταν του λένε ότι θα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό.

                                                                                          Τ.   Κ.

πηγή: ergatikosagwnas.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου