Ξέρουμε ότι η Ανάλυση Βιωσιμότητας Χρέους (Debt Sustainability Analysis) είναι ένα μοντέλο το οποίο, βάσει μιας σειράς «προβλέψεων» που θεωρούνται ως δεδομένα, δείχνει αν και για πόσο διάστημα το χρέος θα είναι βιώσιμο (δηλαδή, θα μπορεί η χώρα χρεώστης να το εξυπηρετεί, αποπληρώνοντας τα ετήσια τοκοχρεολύσια). Το Eurogroup, λοιπόν, αναφέρει ότι η ελληνική κυβέρνηση θα καταρτίσει μια «ολιστική στρατηγική ανάπτυξης», η οποία θα πρέπει να παραμετροποιηθεί και να συμπεριληφθεί ως παράμετρος στην επικαιροποίηση της Ανάλυσης Βιωσιμότητας Χρέους, που θα γίνει ενόψει της ολοκλήρωσης του τρέχοντος Μνημόνιου.
Για να μην μπλεκόμαστε με εξειδικευμένες οικονομικές αναλύσεις, το λέμε όσο γίνεται πιο απλά. Η ελληνική κυβέρνηση έχει αναλάβει την υποχρέωση να φτιάξει το μετα-μνημόνιο και να το καταθέσει στην τρόικα για να το λάβει υπόψη της στους υπολογισμούς για τη βιωσιμότητα του χρέους. Αναφερόμενος σ' αυτό το ζήτημα, ο Τσακαλώτος είπε στο Reuters την περασμένη Τετάρτη: «Σκεφτόμαστε, μέχρι το Πάσχα, να έχουμε ετοιμάσει το δικό μας σχέδιο που θα περιλαμβάνει κοινωνικές και αναπτυξιακές πολιτικές, για να δείξουμε τόσο στους θεσμούς, όσο και στις αγορές ότι αυτό είναι το δικό μας πρόγραμμα, ότι έχουμε την ιδιοκτησία του... δεν μας έχει επιβληθεί, δεν πρόκειται για συμβιβασμό. Πρόκειται για αυτά που θέλουμε να κάνουμε».
Πολύ καλό, το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε; Ο Τσακαλώτος, αναζητώντας αφελείς που θα τον πιστέψουν, ισχυρίζεται ότι με πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης θα φτιάξει ένα μετα-μνημονιακό σχέδιο, το οποίο θα το δεχτούν οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, ακόμα κι αν έχει την αξία ευχολόγιου και τίποτα παραπάνω! Μάλιστα, τους έχει τόσο πολύ γοητεύσει, που το Eurogroup δέχτηκε να διατάξει την τρόικα να πάρει υπόψη της αυτό το σχέδιο, πριν ακόμα φτιαχτεί και το ελέγξει.
Νομίζουμε ότι τα πράγματα αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν από πολιτική άποψη. Οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές εξακολουθούν να στηρίζουν την κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία εφαρμόζει με θρησκευτική ευλάβεια όλες τις απαιτήσεις τους και τους έχει πείσει ότι θα εξακολουθήσει να το κάνει. Προτιμούν να καθορίσουν με αυτή την κυβέρνηση το μετα-μνημονιακό καθεστώς. Προτιμούν τη σημερινή κυβερνητική σταθερότητα (τον παράγοντα «Μακεδονικό» δεν μπορούσαν να τον προβλέψουν), παρά μια ενδεχόμενη κυβερνητική αστάθεια, που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε επαναληπτικές εκλογές. Στο πλαίσιο αυτών των υπολογισμών τους, επιλέγουν να διευκολύνουν τους προπαγανδιστικούς χειρισμούς που έχει ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ, για να προσπαθήσει να πείσει ότι τάχα έβγαλε τη χώρα από τα Μνημόνια. Το μετα-μνημόνιο, λοιπόν, θα εμφανιστεί σαν… ολιστικό αναπτυξιακό σχέδιο ιδιοκτησίας Τσίπρα-Τσακαλώτου. Φυσικά, δε χρειάζεται να σημειώσουμε ότι και αυτό θα το γράψει η τρόικα και θα τους το στείλει έτοιμο, όπως γίνεται μέχρι τώρα.
Αυτό είναι το περιβόητο «υβριδικό» μοντέλο, για το οποίο κάνουν συχνά λόγο αξιωματούχοι των Βρυξελλών. Γιατί το λένε «υβριδικό»; Γιατί από τη μια θα εμφανίζεται ως προϊόν ελληνικής… ιδιοκτησίας, ενώ από την άλλη θα περιλαμβάνει όλες τις απαραίτητες δεσμεύσεις για τη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής. Αυτές οι δεσμεύσεις, όμως, θα εμφανίζονται ως… αναπτυξιακά μέτρα. «Τα προγράμματα εποπτείας μετά την έξοδο από τα μνημόνια ήταν συνηθισμένη πρακτική για άλλες χώρες που έλαβαν βοήθεια», είπε ο Τσακαλώτος στο Reuters. «Η Ελλάδα όμως ετοιμάζει το δικό της πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει περισσότερες πρωτοβουλίες. Η χώρα θα δείξει στους δανειστές και τις αγορές ότι έχει την ιδιοκτησία του προγράμματός της, των μελλοντικών μεταρρυθμίσεων και των στρατηγικών ανάπτυξης».
Ποιες θα είναι αυτές οι μελλοντικές μεταρρυθμίσεις; Ξέρουμε πολύ καλά, μετά από οχτώ χρόνια Μνημονίων, ότι όλα τα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα ονομάζονται «μεταρρυθμίσεις». Αρα, στην ίδια κατεύθυνση θα είναι και οι «μελλοντικές μεταρρυθμίσεις», ενώ αξιωματούχοι των Βρυξελλών έχουν μιλήσει και για «ρήτρα μη ακύρωσης μεταρρυθμίσεων» (δηλαδή, διατήρηση με θρησκευτική ευλάβεια του διαμορφωμένου μνημονιακού καθεστώτος).
Ο Τσακαλώτος προσπαθεί σκόπιμα να περιορίσει την όποια συζήτηση στο τεχνητό δίλημμα «προληπτική πιστωτική γραμμή» ή «μαξιλάρι ρευστότητας», που -όπως έχουμε επισημάνει κατ' επανάληψη- είναι ένα καθαρά τεχνικό ζήτημα, το οποίο φαίνεται να διχάζει ακόμα και την ΕΚΤ με το Eurogroup. Στη συνέντευξή του στο Reuters, παραδέχτηκε ότι «το χρέος της χώρας ανέρχεται στο 178% του ΑΕΠ με ορισμένους Ευρωπαίους αξιωματούχους να εκτιμούν ότι η χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει μετά την ολοκλήρωση του μνημονίου το καλοκαίρι χωρίς ελάφρυνση χρέους και μια προληπτική πιστωτική γραμμή», συμπληρώνοντας ότι «μια προληπτική γραμμή θα συνοδεύεται από επιπλέον όρους και γι' αυτό η Αθήνα προτείνει το δικό της σχέδιο εξόδου. Δημιουργεί κεφαλαιακό απόθεμα ύψους έως 19 δισ. ευρώ με τα έσοδα από την έκδοση ομολόγων και τα αδιάθετα κεφάλαια του τρίτου προγράμματος».
Το πρώτο που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι πως δεν υπήρχε περίπτωση να πει κάτι διαφορετικό, δεδομένου ότι το ελληνικό κράτος ετοιμάζεται να βγει στις «αγορές» πουλώντας νέα τριετή ή και επταετή ομόλογα. Αν ο Τσακαλώτος μιλούσε για «προληπτική πιστωτική γραμμή», τα επιτόκια σ' αυτές τις δημοπρασίες θα «τσιμπούσαν» προς τα πάνω (αυτό είναι νόμος της αγοράς). Το ζήτημα της τελικής επιλογής παραμένει ανοιχτό (ο Ντράγκι και η ΕΚΤ δεν είναι αμελητέα ποσότητα στο ευρωσύστημα), όμως σημασία δεν έχει η τεχνική επιλογή («προληπτική γραμμή πίστωσης» ή «μαξιλάρι ρευστότητας» ή και τα δύο), αλλά η εξασφάλιση του αποικιακού ελέγχου, που πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
ΚΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 3 ΦΛΕΒΑΡΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου