Η προσπάθεια αντιρρόπησης της φθίνουσας οικονομικής δραστηριότητας των ΗΠΑ με αυξανόμενη στρατιωτική δραστηριότητα σε επιλεγμένες περιοχές του πλανήτη βρίσκεται σε εξέλιξη.
Το νέο στρατιωτικό δόγμα του Τραμπ (βλέπε σχετική αρθρογραφία στο ΚΟΜΜΟΝ) ΕΔΩ συνδυάζει στρατιωτικές επεμβάσεις με την αρχή της Ανταγωνιστικής Διπλωματίας (Competitive Diplomacy). Όπου για τη δημιουργία ευνοϊκού περιβάλλοντος για τα αμερικανικά συμφέροντα στον κόσμο» αιχμή του δόρατος δεν είναι η αμοιβαιότητα συμφερόντων αλλά την «ηγετική στάση των Αμερικανών διπλωματών». ΕΔΩ
Στη περιοχή μας Δυτικά Βαλκάνια παρακολουθούμε σε αυτή τη φάση την εφαρμογή της Ανταγωνιστικής Διπλωματίας.
Οι Αμερικάνοι έχοντας πολλούς -όλους πλην Σερβίας- συμμάχους στην περιοχή, συμπεριφέρονται στον καθέναν ξεχωριστά, σαν να μη τους είναι απαραίτητος, σαν να μην τον χρειάζονται. Ταυτόχρονα επιδιώκουν τη δημιουργία ρευστότητας στους κρατικούς σχηματισμούς της περιοχής. Αυτή εξάλλου η πολιτική της δημιουργίας «ρευστών κρατών - σύγχρονων προτεκτοράτων», «κρατών μη κρατών», προωθείται στη Συρία, στη Λιβύη, το Ιράκ κ.α.
Φαίνεται πως οι Αμερικάνοι χρειάζονται να υπερβούν τους χρόνους που χρειάζονται τα εθνικά κράτη της περιοχής για ήπια προσαρμογή των πολιτικών τους στις αυξανόμενες νατοϊκές επιταγές. Απαιτήσεις που πολλές φορές, η ικανοποίησή τους συνεπάγεται υποστολή εθνικιστικών διακηρύξεων και συμπεριφορών.
Σε αυτή τη πραγματικότητα προστίθεται η αυξανόμενη απροσδιοριστία στην εξέλιξη του Τουρκικού ζητήματος που αδυνατεί να βρει σημείο ισορροπίας. Η επιθετικότητα της Τουρκικής πολιτικής είναι παράγοντας επιβίωσης της Τουρκίας στην εμπόλεμη κατάσταση της περιοχής. Τα επεισόδια στο Αιγαίο και στη περιοχή της Κύπρου ρέπουν σε νέου τύπου επιθετικές συμπεριφορές. Σήμερα γίνεται όλο και πιο φανερό ότι προσκόλληση της χώρας στο ΝΑΤΟ ή και το ίδιο το ΝΑΤΟ δεν είναι αποτρεπτικές σε τέτοιου τύπου επιθετικές κινήσεις.
Ακόμη και η μονότονη -κυρίως από τον πρόεδρο κ. Παυλόπουλο- αναφορά περί Ευρωπαϊκών συνόρων, μόνο την αναπαραγωγή ενός ανιαρού πολιτικού λόγου μπορεί να εξυπηρετήσει στη δυναμικά διαμορφωνόμενη νέα αντιδραστικότερη πραγματικότητα στη περιοχή.
Η ανακοίνωση από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα γεγονότα στη περιοχή των Ιμίων επιβεβαιώνει ότι ανάβουν νέες φωτιές στη περιοχή και …περιμένουν να φουντώσουν για να παρέμβουν, στη λογική του …¨ευχαριστούμε Αμερική¨.
Σύμφωνα με την ΕΡΤ λοιπόν εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανέφερε πως «Τουρκία και Ελλάδα έχουν εδώ και καιρό παγιωμένα διπλωματικά κανάλια για την αντιμετώπιση θεμάτων του Αιγαίου. Ενθαρρύνουμε όλα τα μέρη να λάβουν μέτρα που θα αποκλιμακώσουν την τρέχουσα κατάσταση. Ως θέμα αρχής, οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν την κυριαρχία των χωρών της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και της Τουρκίας»…
Προς το παρόν, καλούμαστε από διάφορους… Φράγκους Φραγκούληδες -προπομπούς της νέας αντιλαϊκής επίθεσης που προετοιμάζεται- να αυξήσουμε στρατιωτικές δαπάνες διάρκεια στρατιωτικής θητείας και να προετοιμαζόμαστε για στρατιωτικές,,,κινήσεις.
Σε αυτό το περιβάλλον έχουν ¨σκάσει¨ τα ζητήματα του ¨Μακεδονικού¨ και της ¨Novartis¨.
Οι ΗΠΑ για στρατηγικούς λόγους αναδιατάσσουν τις βάσεις τους – η μεγαλύτερη στην Ευρώπη είναι πλέον όχι στη Χαϊδελβέργη αλλά στα σύνορα Κοσσόβου – FYROM- προκειμένου να ολοκληρώσουν την περικύκλωση της Ρωσίας. Γι’ αυτό χρειάζονται επειγόντως την είσοδο της γείτονας χώρας στο ΝΑΤΟ.
Καθώς μάλιστα όπου επιχείρησαν στρατιωτικά ή ηττήθηκαν (Συρία) ή δεν κατάφεραν να νικήσουν ολοκληρωτικά ( Αφγανιστάν, Ιράκ) θέλουν διακαώς μια νίκη γοήτρου.
Η διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας από τη Ν.Δ προϋποθέτει προβολή και αξιοποίηση εθνικιστικών πολιτικών που αντικειμενικά προβάλουν εμπόδια στην Αμερικανική εκδοχή ¨επίλυσης¨ του Μακεδονικού. Οι ευρύτερες δυνάμεις της Δεξιάς διοργανώνουν και συμμετέχουν σε συλλαλητήρια και καταφέρνουν να στρέψουν την ενεργό πολιτική έκφραση του λαϊκού παράγοντα προς τα Δεξιά.
Ο εθνικισμός -σημαία της αντίδρασης στην Ευρώπη- γίνεται βατήρας, υλική πολιτική δύναμη, που διαφοροποιεί τη Ν.Δ από το ΣΥΡΙΖΑ. Μετατρέπεται σε δυναμικό ψηφοσυλλέκτη ικανό να εξασφαλίσει τη κυβερνητική πλειοψηφία στη Ν.Δ.
Έχει όμως ένα μεγάλο… μειονέκτημα. Δεν βοηθά την Αμερικανική πολιτική σε αυτή τη φάση στην περιοχή. Σε χρονική μάλιστα περίοδο, ιδιαίτερης έντασης Νατοϊκής επιθετικότητας μπορεί να αποτελέσει αιτία…πολέμου.
Σκάει το σκάνδαλο NOVΑRTIS.
Οι Αμερικάνοι με τον πολιτικό χειρισμό της υπόθεσης Novartis (που ξεκίνησε και συνεχίζει ταυτόχρονα να είναι ενδομονοπωλιακός ανταγωνισμός) διεκδικούν τον απόλυτο ρόλο στη διαχείριση των πολιτικών εξελίξεων. Έδωσαν μια δικογραφία στη δημοσιότητα όπου οι καταγγελίες είναι και δεν είναι αποδεικτικές.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι διμέτωπη. Όταν θέλουν την ενισχύουν και απειλούν με πολιτική εξαφάνιση στελέχη της αντιπολίτευσης ή αν θέλουν την χειρίζονται με τρόπο που πλήττει καίρια την αξιοπιστία της κυβέρνησης.
Προς το παρόν χοροπηδάνε και οι δύο Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ πάνω σε αναμμένα κάρβουνα.
¨Νικητής¨ θα είναι για μία ακόμα φορά στο γήπεδο της προσαρμογής στη πολιτική των ΗΠΑ, αυτός που είναι ικανός να προσφέρει περισσότερα και να πάρει τα λιγότερα.
Η Ν.Δ με όπλο την ενότητα και επιθετικότητα που εμφάνισε στο πρόσφατο συνέδριό της -περιπτώσεις Αντώναρου μπορούν να αποδειχτούν γραφικές- μπορεί να αναδειχθεί σε άμεσο διεκδικητή της κυβερνητικής εξουσίας.
Αν καταφέρουν να τοκίσουν στον πολιτικό… αέρα της χώρας τον εθνικισμό τους προσαρμοζόμενοι ταυτόχρονα στις Αμερικανικές επιθυμίες, θα έχουν ιδιαίτερο ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις. (βλέπε αναβολή-ματαίωση συλλαλητηρίου της Πάτρας)
Άλλωστε μη ξεχνάμε ότι η πολιτική ποτέ δεν ήταν κουκλοθέατρο και οι Αμερικάνοι δεν είναι παντοκράτορες. Ο ρωσικός παράγοντας δεν είναι μόνο στη Σερβία, είναι και στο εσωτερικό της χώρας διεκδικώντας ( Σαββίδης, Άγιο Όρος) ρόλο.
Ταυτόχρονα είναι ίσως η πρώτη φορά που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αισθάνεται αμήχανα.
Διαισθάνεται ότι πιθανά το ποντάρισμα όλων των ¨χαρτιών¨ της στον Αμερικανικό παράγοντα δεν αρκεί για να της εξασφαλίσει το ρόλο του κύριου αποκλειστικού διαμεσολαβητή στη περιοχή, αλλά και δυνατότητα συνακόλουθα οικονομικών ανταλλαγμάτων.
Μοιραία με την πολιτική της έχει μπλέξει σε ένα παιχνίδι που η …μάνα μοιράζει χαρτιά σημαδεμένα.
Η υπόλοιπη Αριστερά, το ΚΚΕ, η ΑΝΤΣΑΡΣΥΑ κ.λ.π στην ουσία, παρά τις κοπιώδεις και γεμάτες αυτοθυσία προσπάθειες, δεν μπορούν να επιδράσουν – προς το παρόν τουλάχιστον – στις πολιτικές εξελίξεις.
Περιορίζονται είτε στην προσδοκία μελλοντικών πολιτικών ωριμάνσεων, είτε στην επαναφορά μιας ρεαλιστικής δήθεν πραγματικότητας του παρελθόντος.
Με αυτές τις τακτικές όμως χάνεται η επαφή με τη σημερινή πραγματικότητα και καταλήγουν σε μια ιδιότυπη πολιτική αποχή.
Οι εξελίξεις δείχνουν σήμερα πιο καθαρά την πολιτική ανεπάρκεια του «εθνικού αντί ιμπεριαλισμού» αλλά και, από την άλλη πλευρά, τα αδιέξοδα των θεωριών που αρνούνται την εργατική αντιιμπεριαλιστική πάλη στο όνομα του «αγνού» αντικαπιταλιστικού αγώνα.
Στη σημερινή πραγματικότητα, ο συλλογικός εργατικός αγώνας, παρ' όλη την πολυμορφία του, δεν μπορεί παρά να αναπτυχθεί σαν εργατικός αντιιμπεριαλιστικός αγώνας στη βάση του «να φάει ψωμί ο εργάτης» αλλά και των μεγάλων στρατηγικών αξιών που θα μπορούσαν να προβάλλονται και να υποστηρίζονται..
Μόνο έτσι μπορούμε να ξεφύγουμε από τα δεινά των αστικών αντιθέσεων (πλασματικών στην ουσία) «προοδευτικός εκσυγχρονισμός» — δεινοσαυρισμός, ρεμούλα ή κάθαρση.
Αλλά από δω αρχίζει η ουσία του ζητήματος….
kommon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου