Τάσος Κωνσταντινίδης: Το δύσκολο είναι να χτίζεις, όχι να γκρεμίζεις…

Το δύσκολο είναι να χτίζεις, όχι να γκρεμίζεις…

Με ενδιαφέρον και χαρά ακούσαμε το προηγούμενο διάστημα τις εξαγγελίες της Δημοτικής μας Αρχής για τα μεγαλεπήβολα και δαπανηρότατα –είναι η αλήθεια– σχέδια ανάπλασης του Άλσους. Κι αυτό γιατί αφ’ ενός η εικόνα του Άλσους είναι επιεικώς απαράδεκτη και αφ’ ετέρου η αξία του Άλσους για τη ζωή της πόλης είναι ανυπέρβλητη. Μένει βέβαια να δούμε πότε θα υπάρξει έστω και μια αμυδρή αρχή υλοποίησης των σχεδίων αυτών που στηρίζονται –αν όχι εξ ολοκλήρου– πάντως στο μεγαλύτερο μέρος τους σε κονδύλια της Περιφέρειας Αττικής. Ναι! Μιλάμε γι’ αυτήν την ίδια Περιφέρεια που, σύμφωνα με πρόσφατη ανακοίνωση του Δήμου, έχει υποπέσει σε παραλείψεις αντιδεοντολογικές και αντισυναδελφικές έναντι της Δημοτικής Αρχής, ενώ επιπλέον με τις παραλείψεις της αυτές δεν προστατεύει τους θεσμούς και τη δημοκρατική τους λειτουργία!  Φανταστείτε, δηλαδή, να μην χρηματοδοτούσε η Περιφέρεια την ανάπλαση του Άλσους με τόσα εκατομμύρια τι θα άκουγε από τον Δήμαρχο και τη Δημοτική του Παράταξη... Δεν μου κάνει εντύπωση η συγκεκριμένη φαινομενικά παράδοξη στάση του Άρη Βασιλόπουλου. Αφ’ ενός τον βοηθά να διατηρεί ένα «επαναστατικό» προφίλ, προσδοκώντας σε συγκεκριμένη εκλογική ανταπόκριση από τους λίγους εύπιστους συμπολίτες μας. Αφ’ ετέρου είναι μια στάση συνεπής με την ανάγκη που έχει να αυτοπροσδιορίζεται μέσα από τις αντιθέσεις με όλους όσους δεν συμφωνούν απολύτως μαζί του. Όποιος δεν είναι πειθήνιος στρατιώτης της παράταξης ή «yes, man!» είναι εχθρός, ή έστω ύποπτος, ή χρειάζεται να υποστεί έλεγχο για να τοποθετηθεί σε κάποια κατηγορία. Κάτι σαν την ψυχή που βρίσκεται στο καθαρτήριο, κατά τη διδασκαλία της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. 

Ας γυρίσουμε, όμως, στο θέμα μας. Είπαμε ότι με ανυπομονησία αναμένουμε την έναρξη των εργασιών ανάπλασης του Άλσους. Ελπίζουμε να προλάβουμε να δούμε κάτι μέχρι τις εκλογές. Ευκαιρία είναι. Όλα, ως διά μαγείας, γίνονται λίγο πριν τις εκλογές… Τι γίνεται, όμως, με τον «Κένταυρο», ή μάλλον τον πρώην «Κένταυρο»; Ο Δήμαρχος σε μια επίδειξη «ισχύος» τον Αύγουστο του 2015 προέβη στην κατεδάφιση του πάλαι ποτέ «Κενταύρου», που πράγματι ήταν κατά το μεγαλύτερο μέρος του αυθαίρετο κτίσμα. Και μιλάμε για ισχύ εντός εισαγωγικών κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο έγινε η κατεδάφιση αυτή, δηλαδή κατακαλόκαιρο και ενώ το κτίριο τελούσε υπό κατάληψιν μεν, που είχε ατονήσει λόγω της θερινής ραστώνης δε… Τέλος πάντων, τον γκρέμισε. Να σημειωθεί εδώ, για τους νεότερους, ότι η πόλη μας, από τη μεταπολεμική εποχή και αργότερα κατά τη δεκαετία του ’60, όπως μας διηγούνται οι μεγαλύτεροι συγγενείς και φίλοι μας, αλλά και από τη δεκαετία του ογδόντα μέχρι πρότινος, όπως θυμάμαι και ο ίδιος ως γέννημα θρέμμα αυτής της πόλης, για τέσσερα κυρίως πράγματα ήταν γνωστή στο πανελλήνιο. Για το Άλσος και το αναψυκτήριο «Κένταυρος» με τη μοναδική –για την Αττική– θέα στη λίμνη, για την ΑΕΚ και το γήπεδό της που έχει συνδέσει την ιστορία του με την πόλη μας*, για τις Πρωτομαγιές της με τα λουλούδια και την εορταστική διάθεση του κόσμου και για το ιδιαίτερο χρώμα του προσφυγικού συνοικισμού, που ευτυχώς διασώθηκε σε μεγάλο μέρος του μέχρι σήμερα. Οι πιο ψαγμένοι από τους μη γηγενείς θυμούνται επιπλέον τον αείμνηστο δήμαρχο Νίκο Τρυπιά και την ιστορία του και κάποιοι, δυστυχώς όχι πολλοί, τη συμμετοχή κατοίκων του Δήμου στους αγώνες κατά των Γερμανών κατακτητών και αργότερα κατά της Χούντας, αλλά και γενικότερα την αριστερόστροφη πολιτική κατεύθυνση της πλειοψηφίας των δημοτών που έχει εκφραστεί πολλές φορές και εκλογικά. 

Οπότε, λοιπόν, ο «Κένταυρος» ήταν ένα σήμα κατατεθέν του Δήμου μας. Γι’ αυτόν, λοιπόν, ούτε λέξη; Η λαλίστατη κατά τα άλλα Δημοτική Αρχή του Άρη Βασιλόπουλου, που εκδίδει Δελτία Τύπου με το παραμικρό –όχι πάντα επιτυχημένα είναι η αλήθεια–, δεν αισθάνθηκε μέχρι σήμερα την ανάγκη να μας ενημερώσει για τα σχέδιά της για τον χώρο του πρώην «Κενταύρου»; Ούτε αισθάνεται ότι έχει την παραμικρή ευθύνη για το γεγονός ότι επί δυόμισι έτη έχει αφήσει το Άλσος χωρίς έστω και ένα μικρό χώρο ξεκούρασης για τους επισκέπτες του; Πρέπει να δοθούν πρώτα τα εκατομμύρια της –«κακής»** κατά τα άλλα– Περιφέρειας για την ανάπλαση του Άλσους για να λυθεί και το θέμα του αναψυκτηρίου; Είπαμε, όμως, και στην αρχή. Το δύσκολο είναι να χτίζεις. Να γκρεμίζεις είναι εύκολο. Το πολύ πολύ να αρχίσεις να χτίζεις κάτι λίγο πριν τις εκλογές. Για να το θυμούνται οι εύπιστοι που λέγαμε προηγουμένως...

*Το γήπεδο της ΑΕΚ, πέρα από την προφανή ταύτισή του με τα αθλητικά πράγματα της περιοχής και το προσφυγικό στοιχείο των προγόνων μας, συνδέεται με την ιστορία της πόλης και με άλλους, απρόσμενους τρόπους. Θυμάμαι π.χ. τις διηγήσεις δικών μου ανθρώπων για τις φωνές που ακούγονταν από το γήπεδο από τους συμπολίτες μας που είχε συγκεντρώσει εκεί η Χούντα για να ακολουθήσει το ξεκαθάρισμα και για κάποιους το «ταξίδι αναψυχής» στα νησιά του Αιγαίου. Μεταξύ του πλήθους και ο αείμνηστος ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ Θεόφιλος Βερνέζης!

**Μη ξεχνάμε ότι τόσο το 1^ο Δημοτικό (Σπαθάρη) που χτίζεται σήμερα όσο και το 3^ο Γυμνάσιο - 3^ο Λύκειο Νέας Φιλαδέλφειας, που ελπίζουμε να ξεκινήσει σύντομα, χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από την Περιφέρεια Αττικής…                                                                                  

                                                                                   

Τάσος Κωνσταντινίδης