Για τη διεθνιστική συγκέντρωση της 4 Φεβρουαρίου

Η διεθνιστική συγκέντρωση της 4 Φεβρουαρίου

Η προσπάθεια του παραδοσιακού δεξιού μπλοκ να παρουσιάσει την ακροδεξιά εθνικιστική ρητορεία ως «παλλαϊκό» αίτημα με καθολική υπεροχή απέτυχε παταγωδώς.

Παρότι αποκαλύπτει τον κίνδυνο του εθνικισμού και την προθυμία μεγάλων τμημάτων του πολιτικού φάσματος να συμπλεύσουν με την ακροδεξιά και τους νεοναζί, το εθνικιστικό συλλαλητήριο της Αθήνας δεν είχε σε καμία περίπτωση την μαζικότητα που διαφήμιζαν και προφήτευαν οι διοργανωτές, τα πολιτικά κόμματα που το στήριξαν, η εκκλησία και τα ΜΜΕ.Τα 40 χιλιάρικα της Θεσσαλονίκης και τα 100 της Αθήνας ανήκουν στην προπαγανδιστική δυνατότητα που έχει το 42% του ελληνικού κοινοβουλίου σε συνδυασμό με την εκκλησία και τα πανελλαδικά ΜΜΕ. 

Η αποτυχία αυτή δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα των ενδοαστικών αντιθέσεων που από τη μία αναζητούν τη Νατοϊκή και Ε.Ε. υποστήριξη αλλά και από την άλλη διερευνούν νέα ακροδεξιά και εθνικιστικά πολιτικά οχήματα. 

Καταλυτικό ρόλο στην απονεύρωση της εθνικιστικής προπαγάνδας έπαιξαν οι τρεις διεθνιστικές συγκεντρώσεις στις 27/1, 3/2 και 4/2, γεγονός πρωτοφανές στη σύγχρονη ιστορία του ταξικού κινήματος στην Ελλάδα. Χιλιάδες διαδηλωτές έσπασαν στην πράξη τον ακροδεξιό μονόλογο και διέλυσαν κάθε ελπίδα των ναζιστικών συμμοριών να παρελάσουν ξανά στο κέντρο και τις γειτονιές της Αθήνας.

Την Κυριακή 4 του Φλεβάρη χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες δημιούργησαν ένα σημαντικό αντίπαλο δέος στην εθνικιστική προπαγάνδα διαψεύδοντας τις Κασσάνδρες για μια περιθωριακή συγκέντρωση που θα αιματοκύλιζέ την Αθήνα. Η κοινή παρουσία του ΕΕΚ, της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος και της ΟΡΜΑ, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάδειξη των πολιτικών χαρακτηριστικών της συγκέντρωσης.

Η μάχη με το σκληρό πυρήνα της αστικής τάξης δεν «τελείωσε» με την διεθνιστική συγκέντρωση της 4^ης Φεβρουαρίου.

Η ελληνική αστική τάξη και η κυβέρνηση επιχειρούν να εκμεταλλευτούν την πολιτική συγκυρία για να επικυρώσουν δια παντός το βέτο τους στην ονομασία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Ταυτόχρονα, τα σχέδια των αστικών τάξεων των Βαλκανίων περιέχουν όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που θα οξύνουν ακόμα περισσότερο τις εθνικές αντιθέσεις. Η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά αποτελεί ανάχωμα στον κίνδυνο της εμφάνισης μιας μαζικής ακροδεξιάς, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ, στην Αγγλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία και σε τόσες άλλες χώρες της Ευρώπης και του πλανήτη.

Η διεθνιστική απάντηση είναι ο μοναδικός πολιτικός φραγμός που μπορεί να υψωθεί σε αυτό το ενδεχόμενο. Μια πολιτική που πρέπει να αναγνωρίζει το δικαίωμα των Μακεδόνων σε αυτοπροσδιορισμό καθώς και πλήρη αναγνώριση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Σε αυτή τη βάση και μόνο μπορεί να οικοδομηθεί ένα ταξικό κίνημα που θα παλέψει για μια ειρηνική συμβίωση των λαών στα Βαλκάνια και την πλήρη αποχώρηση από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμού του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Αυτή η πολιτική μάχη πρέπει να δοθεί με μαζικούς, κοινωνικούς όρους με συμμετοχή των πολιτικών και κοινωνικών οργανώσεων και συλλογικοτήτων της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Και σε αυτή την κατεύθυνση δεσμευόμαστε να παλέψουμε.

Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (Ε.Ε.Κ.), 

Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας  (Ο.Κ.Δ.Ε.) – Σπάρτακος, 

Οργάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού (ΟΡ.Μ.Α.)