Πότε θα βάλουμε μυαλό;
Είχε περάσει ένα εξάμηνο από τότε που Ναζιστές βρίζαμε
τη Μέρκελ και ότι «θα την χορέψουμε στο ταψί» και μετά με απλωμένο το χέρι ως
ζήτουλες παρακαλούσαμε να συνεχίσουν να μας δανείζουν και να μας μειώνουν το
χρέος.
Και τώρα ακόμη χειρότερα, ΝΑΤΟ, Ευρώπη και Αμερικάνους
που βρίζαμε (δολοφόνους των λαών), γονυπετείς τους παρακαλούμε να κάνουν κάτι,
μην και προχωρήσει η Τουρκία.
Προβλέπω ένα άλλο τεράστιο ευχαριστώ σ’ αυτούς που
βρίζαμε και κλωτσούσαμε, σαν κακομαθημένοι ζητιάνοι (όπως αυτό του Σημίτη το
1996).
Κι αντί μετά το 1974, με την απώλεια της μισής Κύπρου,
να γίνουμε αστακοί και οικονομικά εύρωστοι όπως το Ισραήλ, εμείς επιδοθήκαμε
στον κομματισμό, στα γρηγορόσημα, στο μέσον, στα σκάνδαλα, μίζες, φακελάκια κι
οτιδήποτε μπορούσε να μας κάνει ένα δυτικοευρωπαϊκό κράτος της ξεφτίλας.
Εύχομαι να μην έχουμε πάλι θύματα στα Ίμια. Και στην
Κύπρο, να μην γίνει προηγούμενο, το σταμάτημα του γεωτρύπανου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου