Συνδυασμός κτηνώδους δύναμης και πηχτής βλακείας πνίγει τη πολιτική ζωή στη πόλη

Θέλουν πράγματι να αποδυναμώσουν τη Δύναμη Πολιτών (Δ.Π.) και το δήμαρχο Άρη Βασιλόπουλο;

Ή μήπως θέλουν να τους ενισχύσουν και οι επιλογές τους είναι το μέσο για να επιτύχουν άλλους κατά βάθος στόχους τους;

Το τελευταίο μεγάλο πια διάστημα, οι επιθέσεις από διαφορετική αφετηρία και στόχους, μερίδας του πάσης φύσης τοπικού και οπαδικού τύπου στη δημοτική πλειοψηφία για επιμέρους ζητήματα, έχουν ενταθεί. Φυσικό και λογικό για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Ελέγχουν την εξουσία, υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, είμαστε όλο και πιο κοντά στις εκλογές, δείτε τα προσόντα μου - αναζητείται χορηγός, για πρώτη φορά δημοτική πλειοψηφία δεν έδωσε σεντς από το δημοτικό χρήμα για καταχωρήσεις κλπ. Στη προκειμένη περίπτωση δεν εξετάζω, ούτε και με αφορούν τα κίνητρα οποιουδήποτε επικρίνει με όση σφοδρότητα θέλει τη διοίκηση του δήμου. Έτσι καταλαβαίνει, έτσι πράττει και γιατί όχι καλά κάνει. Όλοι πρέπει να έχουν την ελευθερία να εκφράζονται και να ελέγχουν την εξουσία. Ζήτημα κριτικής όμως μπορεί και πρέπει να είναι, το που στη πραγματικότητα οδηγούν οι επιλογές και η συμπεριφορά κάποιου ή κάποιων.  Γιατί το αποτέλεσμα των επιλογών τους, θα επηρεάσει όλους μας.

Οι εξάρσεις και οι υφέσεις στις επιθέσεις των διαφόρων εκφράσεων των επιχειρηματικών συμφερόντων είναι περιοδικό φαινόμενο. Εμφανίζεται ανάλογα τις επικοινωνιακές ανάγκες διαχείρισης και δικαιολόγησης των καθυστερήσεων στη κατασκευή του ιδιωτικού γηπέδου, κι εξασφαλίζει συσπείρωση των οπαδών. Επειδή παραμύθι χωρίς δράκο δεν έχει ενδιαφέρον, κύριο θέμα είναι να εμφανίζονται αδικημένοι, κατατρεγμένοι, εμποδιζόμενοι, κυκλωμένοι και μπλοκαρισμένοι από εχθρούς. Κι αυτό φιλοτεχνώντας παράλληλα το προφίλ του πανίσχυρου ηγέτη. Γίνεται όμως ο πανίσχυρος ταυτόχρονα να είναι και τραγικά αδύναμος; Η προπαγάνδα απαντά πως γίνεται! Ο καλός μεγιστάνας λοιπόν παλεύει με νύχια και δόντια ενάντια σε κακούς κοινούς θνητούς, ξεπερνά όλα τις πίστες με τα εμπόδια, και όπως τα καλά παραμύθια πάντα τα καταφέρνει. Τόσες πίστες με «αυξανόμενο» βαθμό δυσκολίας όμως, ούτε βιντεοπαιχνίδι να ήταν.

Ο φιγουρατζής

Τοπικά, ο ας πούμε πιο έμπειρος και φιάκας από τους παράγοντες που προσπαθούν να επωφεληθούν από τις εξελίξεις, κρατάει σταθερά το τιμόνι στη κατεύθυνση που μάλλον ελπίζει πως θα τον ωφελήσει. Άξιος διάδοχος προηγούμενων, μακαριτών πια, ομοδόξων του.

Με κεντροδεξιά προσωπίδα και ακροδεξιά παιδεία που απόχτησε στη σχολή του… στρατηγού άνεμου, μαζί με έτερο που πιάστηκε με τη γίδα στη πλάτη. Λούζερ είναι ο χαρακτηρισμός που έχω ακούσει πολλάκις από πρόσωπα του πολιτικού χώρου τους, γιατί πάντα έθεταν στόχους που ποτέ δε κατάφερναν να πιάσουν.  

Έχει περάσει ένα τέταρτο του αιώνα. από τότε που ακριβώς στην ίδια λογική έκανε τα ανάλογα. Σήμερα σα να μη πέρασε μια μέρα, οδηγεί και παρασύρει όσους πιστεύουν πως ξέρει τι κάνει. Δε τους έχει πει όμως, πως με τα… ίδια κόλπα, είχε στείλει μαζικά στον αντίπαλο δήμαρχο απίστευτα ποσοστά ψηφοφόρων, με αποτέλεσμα να εκλεγεί με τεράστια διαφορά από τη πρώτη Κυριακή. Αν και ήταν ο βασικός συντελεστής για την εντελώς απροσδόκητη  εκλογική συντριβή αυτών που υποστήριζε, έριξε τις ευθύνες σε όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό του. Κι εξαφανίστηκε για χρόνια. Όχι πως ήθελε δηλαδή να τον δει ξανά κανείς, από εκείνους που είχαν πιστέψει πως κατείχε τα κόλπα της επικοινωνίας. Έχοντας επίγνωση του μεγέθους των… επιτυχιών του, φροντίζει με κάθε τρόπο να μην επικαλείται ή με οποιοδήποτε τρόπο αναφέρεται, στο πόσο μεγέθυνε εκλογικά στο παρελθόν, αυτούς που είχε αναλάβει να συρρικνώσει!

Σήμερα πάλι πετάει πυροτεχνήματα, καταπίνει φωτιές ξαπλώνει πάνω σε καρφιά και δε παθαίνει τίποτα, πατάει κομμένα γυαλιά και τα κάνει θρύψαλα, του καρφώνουν αιχμηρά ξίφη στο στομάχι και μένει ανέγγιχτος, κάνει κολοτούμπες, χορεύει σε όλους τους ρυθμούς, επιδεικνύει με κάθε τρόπο τα… προσόντα του. Δεν έχει σημασία αν όπως ισχυρίζονται μερικοί, προσπαθεί να παραστήσει τον έξυπνο και χρήσιμο σε επιχειρηματικά συμφέροντα, και σε άσχετους που φιλοδοξούν να διοικήσουν το δήμο. Ούτε παίρνουμε στα σοβαρά αυτά που λένε κακεντρεχείς σχολιαστές πως η «χωρίστρα» του οφείλεται στο ότι κάθε φορά που τελειώνουν οι συνήθως τραβηγμένες από τα μαλλιά ιστορίες του, συνεχίζει τραβώντας τις τρίχες του χωρίς να το αντιλαμβάνεται...

Παρεμπιπτόντως πάντως, αλήθεια είναι πως η σημερινή πλειοψηφία είναι η μόνη που δεν έβγαλε σεντς από το δημοτικό ταμείο για να πληρώσει καταχωρήσεις στο τοπικό τύπο, είτε αυτό κρίνεται καλό, είτε κακό. Και μια άλλη αλήθεια είναι, πως κανείς από εκείνους που εισέπρατταν ή περίμεναν να εισπράξουν από τα λεφτά των  δημοτών, δε της έδωσε συγχαρητήρια που έκανε τέτοια οικονομία.

Τι γίνεται σήμερα

Ας δούμε ένα τυπικό παράδειγμα που δείχνει πόσο κάποιοι θέλουν, ή δε θέλουν τη διάλυση της Δ.Π. και την ήττα του Άρη Βασιλόπουλου στις επόμενες εκλογές. Για την ακρίβεια το παράδειγμα δείχνει πως ή δε ξέρουν τι κάνουν, ή αδιαφορούν για τις επιπτώσεις φτάνει να βγει το σώψυχο, ή κάτι άλλο έχουν στο μυαλό τους αντίθετο με αυτά που διακηρύττουν.

Ανεξαρτητοποιείται ένας θεμέλιος λίθος από τη Δ.Π. και σημαντικότατος δημοτικός σύμβουλος, ο Βασίλης Παπακώστας. Ακολουθούν δεκάδες υπογραφές υποστήριξης της επιλογής του, επώνυμων ενεργών συμπολιτών, αρκετές για να συγκροτήσουν ψηφοδέλτιο στις εκλογές! Ανάμεσα τους δέκα (10) υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι της πλειοψηφίας. Το γεγονός θάβεται. Εντάξει πράγματι οι συγκεκριμένοι δε θα κατάφευγαν σε επικοινωνιολόγο να τους γράψει τις ομιλίες, να τους πει πως θα ντυθούν, πως θα χαιρετάνε τους ψηφοφόρους, ούτε θα ανέθεταν σε μεσάζοντα τις λιγοστές εκτυπώσεις που θα έκαναν, τις αφισοκολλήσεις ή το μοίρασμα φυλλαδίων, ούτε θα πλήρωναν για να τύχουν οποιουδήποτε χαρακτήρα προβολής, ή για να αποφύγουν οποιουδήποτε χαρακτήρα προσβολές. Σίγουρα όμως δε θα υποστήριζαν συντηρητικές θέσεις. Δε ξέρω ποιο ή ποια κριτήρια βάρυναν περισσότερο στην επιλογή του θαψίματος, αντί της ανάδειξης της είδησης. Αλλά είναι βέβαιο πως κάποιος με μυαλό, που πράγματι επιδιώκει την ήττα της Δ.Π. και του Άρη Βασιλόπουλου, δε θα έβαζε πάνω από αυτό, την ιδεολογία, το συναίσθημα ή ενδεχόμενα το στενά εννοούμενο προσωπικό συμφέρον. Ας το πάρουμε αλλιώς. Το σαφέστατο μήνυμα που στέλνουν σε άλλους που τυχόν σκέφτονται να ανεξαρτητοποιηθούν, είναι ένα και κραυγάζει. Μείνετε μέσα γιατί εκτός, μη περιμένετε ούτε στήριξη, ούτε υποστήριξη.

Δε ξέρω πόσο θα κόστιζε στον Άρη Βασιλόπουλο και τη Δ.Π. ούτε κι αν θα βρισκόταν κανείς που θα αναλάμβανε να εξυπηρετήσει τη συνοχή της παράταξης, αποσιωπώντας ή υποβαθμίζοντας την είδηση.

Αν πάμε πιο πίσω, θα δούμε τη λύσσα εκείνων που επέλεξαν να αποκλείσουν τη πρόσβαση στους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους της πόλης. Το έκαναν σε στιγμή που οι χώροι αυτοί, είχαν ανοίξει μέτωπα με τη δημοτική πλειοψηφία. Και βέβαια στον ένα ή άλλο βαθμό, έθεταν ζητήματα για το ιδιωτικό γήπεδο Μελισσανίδη και τη μετατροπή του κέντρου της πόλης σε Μπουρνάζι. Τα μαγαζιά είχαν ανοίξει φυσικά με άδεια του δήμου, δικαιοδοσία που πρόσφατα κατάργησε με νόμο η πρώτη φορά νεοφιλελεύθερη «αριστερά». Η πίεση που ασκούνταν όμως ήταν προς το δήμο, κι όχι προς τα μαγαζιά. Ο οποίος όχι μόνο τους είχε χορηγήσει τις άδειες λειτουργίας, αλλά δε μπορούσε και να τα κλείσει.

Το ανάλογο ισχύει σε ότι αφορά το γήπεδο. Η πίεση ήταν προς το δήμο, τη κυβέρνηση και τη περιφέρεια της (α)Ρένας Δούρου.

Η επιδίωξη βεβαίως να κλείσουν οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, ήταν κεντρική κατεύθυνση και μόνιμη επιδίωξη του πολιτικού κατεστημένου. Κύρια επιλογή ήταν φυσικά και για την ακροδεξιά.

Η ξεχωριστή πολιτιστική και πολιτική δραστηριότητα των αυτοδιαχειριζόμενων χώρων, λείπει από τη πόλη. Στη προκειμένη περίπτωση όμως η δημοτική πλειοψηφία, απαλλάχτηκε από τη πίεση που της ασκούνταν να εκδιώξει τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους. Δεν ακούγονται οργανωμένες πολιτικές φωνές που επιρρίπτουν ευθύνες στη πλειοψηφία για τη μετατροπή της πόλης σε διασκεδασούπολη, και οι φωνές που τις επέρριπταν ευθύνες για υποχωρήσεις στο θέμα του γηπέδου, ακούγονται με όλο και μικρότερη ένταση. Άλλη μια μεγάλη επιτυχία του συνονθυλεύματος, που νομίζει πως υπερασπίζεται τα συμφέροντα του και πολεμάει τη δημοτική πλειοψηφία.

Δυνάμεις που προεκλογικά είχαν σταθεί ενεργά στο πλευρό της δημοτικής πλειοψηφίας ή απλώς δε συμμετείχαν διατηρώντας ανεχτική στάση έναντι της, οι οποίες είχαν ανοίξει μέτωπα μαζί της στη πορεία, τείνουν ως τις εκλογές να επανέλθουν στις ισορροπίες που υπήρχαν προεκλογικά.

Οι μεγαλο και μικροεπιχειρηματικές ανασφάλειες, και οι ιδεολογικές – πολιτικές αγκυλώσεις με πρωτόλεια επεξεργασία σκέψης, καθηλώνουν το νου σε ανακλαστικές επιλογές.

Χάρη σε αυτές τις… ευφυείς επιλογές, αυτού του κράματος παραγόντων, φαίνεται πως πάμε στις επόμενες εκλογές με μια αριθμητικά κύρια δύναμη στο χώρο της αριστεράς ή της «αριστεράς» αν προτιμάτε. Μια δύναμη δηλαδή που χάρη στους εχθρούς της, θα είναι σίγουρα στο δεύτερο γύρο, και πιθανότατα πρώτη δύναμη με διαφορά. Μια δύναμη που μετά 5 χρόνια διοίκησης, θα διατηρεί περίπου ανέγγιχτο το πυρήνα των οπαδών και ψηφοφόρων της, ενώ ταυτόχρονα θα έχει λεηλατήσει τουλάχιστον τη κεντροδεξιά όπως διαπιστώνουν πολέμιοι της! Μια πανίσχυρη δύναμη που λόγω του μεγέθους της θα συσπειρώνει αντί να φυγοκεντρίζει, και θα αποτελεί πόλο έλξης για φιλόδοξους συμπολίτες που θέλουν να διοικήσουν.

Κανένα μάθημα δεν έχουν πάρει από το γεγονός πως καμιά αποχώρηση από τη Δ.Π. δεν έχει γίνει, για όσα προβάλλουν οι εχθροί της, για να πείσουν πως είναι ακατάλληλη επιλογή. Και μεταξύ μας δεν υπάρχει περίπτωση να πάρουν. Για κάτι τέτοια περιστατικά ο θυμόσοφος λαός έβγαλε τη παροιμία «γέρικο σκυλί δε μαθαίνει καινούρια κόλπα».

Αντίθετα οι πάσης φύσης επιθέσεις μερίδας του τύπου στη Δ.Π. και τον Άρη Βασιλόπουλο, η ένταση που έχουν αυτές ανεξαρτήτως προέλευσης, κραυγάζουν μείνετε μέσα, συσπειρωθείτε γιατί έξω περιμένουν λύκοι...

Υποτιμώντας τη νοημοσύνη του κόσμου, και αδυνατώντας να εκτιμήσουν το πραγματικό μέγεθος της αναξιοπιστίας τους στο πλατύ κόσμο, συνεχίζουν με τον τρόπο τους να οδηγούν συμπερασματικά τη μεγάλη μάζα των πολιτών, να εμπιστεύεται κατά βάση τη σημερινή πλειοψηφία πράγμα που θα εκφραστεί και στις εκλογές. Σου λέει για να τους χτυπάνε έτσι οι συγκεκριμένοι κάτι καλό κάνουν για το κόσμο.

Δε χρειάζεται συζήτηση για το αν θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα στη πόλη, σε περίπτωση που η πολιτική ζωή είχε μείνει ανεπηρέαστη από μαφιόζικες πρακτικές, και με αίσθηση του μέτρου πολιτική κριτική στα πεπραγμένα της. Ούτε πως θα είχε διαμορφωθεί το σκηνικό εντός της Δ.Π. αλλά και στο χώρο της αριστεράς και προς τα αριστερά γενικότερα.

Για ορισμένους που δεν είναι πολιτικοί, οι πολιτικές εξισώσεις λύνονται με σφυρί. Για άλλους που έξω από οποιαδήποτε ιδιότητα είναι πολιτικοποιημένοι, φαίνεται πως η πενία σε κάνει survivor και το γινάτι βγάζει μάτι…

Ας μη διαμαρτύρονται λοιπόν γιατί ο Βασιλόπουλος λεηλατεί τη κεντροδεξιά. Μα και την ακροδεξιά τους μπορεί να λεηλατεί, αφού αντικειμενικά γι΄ αυτό δουλεύουν.

Μένει να δούμε πόσα ακόμη προβλήματα θα λύσουν μέχρι τις εκλογές, για λογαριασμό της Δ.Π. και του Άρη Βασιλόπουλου.