Είναι, όμως, το ίδιο αποφασισμένοι και έτοιμοι όλοι οι συνάδελφοί του στην κοινοβουλευτική ομάδα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Κι αν κάποιοι δεν είναι αποφασισμένοι και έτοιμοι, έχουν την πρόθεση να παραδώσουν την έδρα τους, όπως (υποτίθεται ότι) έχουν συμφωνήσει όταν εκλέχτηκαν με λίστα το Σεπτέμβρη του 2015; Σ' αυτό το ερώτημα εμείς δεν μπορούμε ν' απαντήσουμε. Δεν ξέρουμε τα ακριβή δεδομένα μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Ομως και έτοιμος να είναι ο λόχος να πει για μια ακόμα φορά «ναι σε όλα», έχουν πρόβλημα ως κόμμα. Ξέρουν πολύ καλά ότι οι απώλειές τους θα είναι μεγάλες σε κοινωνικό επίπεδο. Φοβούνται μη τυχόν και έχουν την τύχη του ΠΑΣΟΚ.
Γι' αυτό και σέρνουν συνέχεια τη διαπραγμάτευση, μολονότι τα κορυφαία οικονομικά τους στελέχη έχουν δηλώσει πως «αν πάμε Μάη-Ιούνη, καήκαμε». Γι' αυτό ζητούν από τους ιμπεριαλιστές δανειστές να εκβιάσουν την αντιπολίτευση να ψηφίσει κι αυτή τα μέτρα. Γι' αυτό πότε στήνουν πανηγυρικές προπαγανδιστικές εκστρατείες και πότε περικλείουν τη διαπραγμάτευση με πέπλο απόλυτης μυστικότητας. Γι' αυτό εξαγγέλλουν συνεχώς φάσεις «πολιτικής διαπραγμάτευσης», η οποία ουσιαστικά δεν υπάρχει.
Αυτό που επαναλαμβάνεται είναι το σκηνικό του πρώτου εξάμηνου του 2015. Τότε, η φρέσκια συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, χρειαζόταν ένα διάστημα για να «δραπετεύσει» από τις προεκλογικές εξαγγελίες της. Οπως σημειώναμε τότε, δε διαπραγματευόταν με τους δανειστές (η συμφωνία στο Eurogroup στις 20 Φλεβάρη του 2015 είχε βάλει το πλαίσιο), αλλά διαπραγματευόταν με την εκλογική της βάση και τον ελληνικό λαό, προκειμένου κάποια στιγμή να εμφανίσει σαν αναπόφευκτο το τρίτο Μνημόνιο. Εφτασε μέχρι του σημείου να οργανώσει το κάλπικο δημοψήφισμα του Ιούλη, ενώ είχε ήδη αποδεχτεί το σχέδιο Γιούνκερ και είχε απευθυνθεί στον ESM για νέο δάνειο (και νέο Μνημόνιο). Μετά, δε δίστασε να μετατρέψει το ΟΧΙ σε ΝΑΙ και σε συμμαχία με τη μνημονιακή αντιπολίτευση να υπογράψει το τρίτο Μνημόνιο και τους πρώτους εφαρμοστικούς του νόμους.
Σε αντίθεση με τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη του 2015, που ήταν γραπτή και δόθηκε στη δημοσιότητα από το ίδιο το Eurogroup, η συμφωνία της 20ής Φλεβάρη του 2017 ήταν άτυπη και δε φέρει τη σφραγίδα του Eurogroup. Κλείστηκε σε μια σύσκεψη με την τρόικα και άλλους εκπροσώπους των ιμπεριαλιστών δανειστών και ποτέ δεν μάθαμε τι ακριβώς προβλέπει, γιατί δε δόθηκε στη δημοσιότητα κανένα γραπτό κείμενο. Στήθηκε, όμως, μια εκκωφαντική προπαγανδιστική εκστρατεία από το μέγαρο Μαξίμου, στην οποία δεν πήραν μέρος τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου (Τσακαλώτος και Χουλιαράκης).
Η τρόικα επέστρεψε στην Αθήνα, υπήρξε ένα δεκαήμερο διαπραγματεύσεων, κάποια στιγμή εμφανίζονταν να μην κάνουν τίποτα και στο τέλος ξαφνικά φορτσάρισαν, δείχνοντας σαν να θέλουν να κλείσουν τα ανοιχτά ζητήματα. Οπως φάνηκε, ήθελαν κυρίως να πάρουν μια θετική έκθεση προόδου από το Eurogroup της 20ής Μάρτη, προσδοκώντας ότι μπορεί να λειανθούν κάποιες γωνίες σ' αυτά που ζητάει η τρόικα.
Μετά την τηλεδιάσκεψη που έγινε στις 17 Μάρτη, ο Τσακαλώτος διένειμε ένα non paper στο οποίο τα παρουσίαζε όλα ρόδινα: «Εκλεισαν αρκετά ζητήματα. Εχουν μείνει μόνο ορισμένα, τα οποία γνωρίζαμε ότι δεν θα κλείσουν σε αυτό το επίπεδο (π.χ. εργασιακά). Οι θέσεις είναι πλέον γνωστές. Κανείς δεν εκπλήσσει κανέναν. Χρειάζεται πολιτική συζήτηση. Θα δούμε πώς θα γίνει αυτό στο Eurogroup».
Καμιά διαπραγμάτευση δεν έγινε στο Eurogroup. Ο Σόιμπλε φρόντισε να το καταστήσει σαφές μπαίνοντας στο κτίριο όπου θα γινόταν η συνεδρίαση. Είπε στους δημοσιογράφους ότι η συζήτηση γίνεται ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την τρόικα και ότι στο Eurogroup δεν έχουν να συζητήσουν πολλά πράγματα. Επομένως, τα περί πολιτικής διαπραγμάτευσης, που τάχα θα γινόταν στο Eurogroup, ήταν μια ακόμα προπαγανδιστική μπούρδα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, για να συντηρήσει το σίριαλ της «σκληρής διαπραγμάτευσης σε όλα τα επίπεδα».
Το «μυστικό» έσκασε μετά το τέλος του Eurogroup. Ανακοινώθηκε ότι η τρόικα δεν επιστρέφει στην Αθήνα, αλλά θα μείνουν για ένα τριήμερο οι υπουργοί στις Βρυξέλλες, για να συνεχίσουν εκεί τη δουλειά με την τρόικα. Ο Ντεϊσελμπλούμ υπήρξε σχετικά ασαφής στην περιγραφή του πώς θα συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις (σε ποιο επίπεδο). «Συμφωνήσαμε ότι πρέπει να συνεχιστούν οι συζητήσεις. Πρέπει να έχουμε μια συνολική συμφωνία για μεταρρυθμίσεις σε εργασιακό – φορολογικό και θα επιστρέψουμε στο Eurogroup όταν υπάρξει αυτή η συμφωνία. Η ελληνική πλευρά θα πρέπει να επιλύσει τις τεχνικές λεπτομέρειες για να ασχοληθεί με τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις», είπε, αρνούμενος να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες. Προφανώς, περίμενε τον Τσακαλώτο να επικοινωνήσει με το Μαξίμου και να πάρει το ΟΚ για την παραμονή των υπουργών στις Βρυξέλλες. Ο πρόεδρος του Eurogroup δεν παρέλειψε να πει ότι «δύσκολα θα έχουν λυθεί όλα τα θέματα» μέχρι το Eurogroup στις 7 Απρίλη, όπως επίσης δεν παρέλειψε να ρίξει την προειδοποίηση: «Θεωρώ ότι υπάρχει από την Ελλάδα η πολιτική βούληση, αλλά αν οι διαπραγματεύσεις τραβήξουν σε μάκρος, αυτό θα εξανεμίσει την εμπιστοσύνη μας».
Ο Τσακαλώτος, σε αντίθεση με τις 20 Φλεβάρη, που είχε ακυρώσει την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου, χολωμένος για το πανηγυρικό non paper περί «τέλους της λιτότητας», που είχε ήδη εκδώσει το Μαξίμου, αυτή τη φορά έκανε δήλωση. Εννοείται πως έκανε γαργάρα αυτά που έλεγε περί πολιτικής διαπραγμάτευσης στο Eurogroup και το 'ριξε στην τρελίτσα: «Μετά από την εισήγηση των θεσμών, της ελληνικής κυβέρνησης και του ίδιου του Jeroen Dijsselbloem στο Eurogroup, αποφασίστηκε να έχουμε μία εντατικοποίηση της διαδικασίας. Για το λόγο αυτό, θα μείνουμε εδώ, η υπουργός Εφη Αχτσιόγλου, ο υπουργός Γιώργος Χουλιαράκης και εγώ, για να συζητήσουμε τα θέματα που έχουνε μείνει. Βασικά το ασφαλιστικό και τα εργασιακά. Νομίζουμε ότι μπορούμε να κάνουμε μια πρόοδο σε αυτά τα ζητήματα (…) Αρα, η στρατηγική μας είναι να μείνουμε εδώ, να κάνουμε ουσιαστική πρόοδο, να αφήσουμε ελάχιστα ζητήματα -και αν είναι δυνατόν ούτε κι αυτό- για να μπορούμε μετά, αν επιστρέψουν οι θεσμοί στην Αθήνα, να έχουμε μία συμφωνία, ένα πακέτο μέτρων στο οποίο θα έχουμε συμφωνήσει εμείς και οι θεσμοί πριν από το Eurogroup της 7ης Απριλίου στη Μάλτα. Από εκεί και πέρα, η διαδικασία νομίζω ότι μπορεί να επιταχυνθεί ακόμα περισσότερο και θα μπορέσουμε να πάμε και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στις συναντήσεις της Ανοιξης, τον Απρίλιο (21-23) για να κλείσουμε και τις τελευταίες λεπτομέρειες σε όλο το πακέτο». Την επομένη αναχώρησε για τις Βρυξέλλες και ο Σταθάκης. Αρα, δεν είναι μόνο το ασφαλιστικό και τα εργασιακά, είναι και τα ζητήματα της ενέργειας (ξεπούλημα κομματιών της ΔΕΗ).
Περιττεύει να πούμε ότι αυτή τη φορά δεν εκδόθηκε πανηγυρικό non paper περί «τέλους της λιτότητας» από το Μαξίμου. Ομως, ενώ στην Αθήνα επικρατούσε μούγκα για τις λεπτομέρειες (σε τι έχουν συμφωνήσει, τι ακριβώς μένει ανοιχτό), το Μαξίμου διέρρευσε ότι ο Τσίπρας θα κάνει παρέμβαση στην πανηγυρική-επετειακή σύνοδο κορυφής που θα γίνει στις 25 Μάρτη στη Ρώμη, ζητώντας να προστεθεί στη Διακήρυξη ότι «το ευρωπαϊκό κοινωνικό και εργασιακό κεκτημένο πρέπει να γίνεται σεβαστό σε όλα τα κράτη-μέλη». Για μια μπούρδα πρόκειται, βέβαια, η οποία ως αναφορά υπάρχει ήδη στο τρίτο Μνημόνιο (γίνεται λόγος για υιοθέτηση των «βέλτιστων ευρωπαϊκών πρακτικών»). Δε νομίζουμε, όμως, ότι η Μέρκελ, ο Ολάντ και οι υπόλοιποι ιμπεριαλιστές ηγέτες θα δεχτούν ν' αλλάξουν μια Διακήρυξη που έχουν ετοιμάσει τα επιτελεία τους και η οποία αναφέρει, ότι οι «27» δεσμεύονται σε «μια Ενωση που προωθεί την οικονομική και κοινωνική πρόοδο, καθώς και τη συνοχή και τη σύγκλιση, λαμβάνοντας υπόψη την ποικιλία των κοινωνικών προτύπων και τον καίριο ρόλο των κοινωνικών εταίρων, μια Ενωση που προωθεί την ισότητα των φύλων και τα δικαιώματα και τις ίσες ευκαιρίες για όλους, μια Ενωση η οποία αγωνίζεται κατά των διακρίσεων, του κοινωνικού αποκλεισμού και της φτώχειας, μια Ενωση όπου οι νέοι λαμβάνουν την καλύτερη εκπαίδευση και κατάρτιση και μπορούν να σπουδάσουν και να βρουν θέσεις εργασίας σε ολόκληρη την ήπειρο, μια Ενωση η οποία διατηρεί την πολιτιστική πολυμορφία και προάγει την πολιτιστική μας κληρονομιά». Ο Τσίπρας, όμως, πρέπει να δείξει ότι… διαπραγματεύεται σκληρά και στο δικό του επίπεδο.
Κλείνουμε αναφερόμενοι στον τίτλο αυτού του σημειώματος. «Αν τους αντέξει» το σκοινί, θα υπογράψουν, είτε τις μέρες του Πάσχα είτε αργότερα. Αν δουν ότι δεν τους αντέχει, αν επικρατήσει ο πανικός μιας επικείμενης κατάρρευσης αλά ΠΑΣΟΚ, θα προτιμήσουν να πάνε σε εκλογές. Θα πρέπει, όμως, να το κάνουν έγκαιρα, γιατί τον Ιούλη πρέπει να πληρώσουν δόσεις 4 δισ. ευρώ και δε θα ήθελαν να κατηγορηθούν ότι οδήγησαν τη χώρα σε χρεοκοπία. Σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός θα βγει χαμένος και απ' αυτές τις πολιτικές καντρίλιες.
ΚΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ 24 ΜΑΡΤΗ
πηγή: eksegersi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου