Αυτό το βρόμικο blame game, συνηθισμένο στην αστική πολιτική, δείχνει παραστατικά πώς αντιμετωπίζουν τον ελληνικό λαό: σαν ένα κοπάδι από άλογα όντα, τα οποία το κάθε αστικό κόμμα -ακόμα και διάφοροι περιθωριακοί παράγοντες της φασιστικής, εθνικιστικής, ρατσιστικής Ακροδεξιάς- μπορεί να σέρνει από τη μύτη, με τα μυαλά φουσκωμένα από ψέματα και με έναν αντεστραμμένο πατριωτισμό, που δεν έχει καμιά σχέση με τα δικά του συμφέροντα, με τα συμφέροντα του τόπου του και με τα δίκαια των γειτονικών λαών, με τους οποίους πρέπει να ζήσει σε συνθήκες ειρήνης και αλληλεγγύης.
Δείτε πως εξελίχθηκαν τα πράγματα στο τελευταίο δεκαήμερο. Ενώ είναι γνωστό πως η διαπραγμάτευση έχει φουντώσει, ο Τσίπρας δεν κάνει καμιά κίνηση ενημέρωσης των άλλων πολιτικών αρχηγών. Δεν αναθέτει καν στον Κοτζιά να ενημερώσει εκπροσώπους τους, ακόμα και υπό συνθήκες μυστικότητας. Πηγαίνει στο Νταβός, συναντιέται με τον Ζάεφ, κάνουν ανακοινώσεις που δείχνουν ότι προσπαθούν να οικοδομήσουν ένα κλίμα εμπιστοσύνης, κι ενώ έχει φανεί καθαρά ότι εκείνος που προσπαθεί να υποδαυλίσει τον ακραίο, επιθετικό εθνικισμό είναι ο συγκυβερνήτης του Καμμένος (η ΝΔ προσπάθησε αρχικά να κρατήσει αποστάσεις), αυτός συναντιέται μόνο με τον Ιερώνυμο, εξακολουθώντας να αγνοεί τα υπόλοιπα αστικά κόμματα.
Οταν αποφασίζει να καλέσει τους πολιτικούς αρχηγούς, είναι φανερό ότι το κάνει καθαρά προσχηματικά. Το βλέμμα του δεν είναι στραμμένο στο εξωτερικό, αναζητώντας ένα αστικό μέτωπο απέναντι στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, αλλά στο εσωτερικό, αναζητώντας τρόπο για να αποφύγει το πρόβλημα που εξ αντικειμένου του δημιουργεί ο κυβερνητικός του εταίρος και να το μετατρέψει σε πρόβλημα της ΝΔ. Εχει ήδη δημιουργηθεί ένα καθαρά εχθρικό κλίμα μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, οπότε η συνάντηση με τον Μητσοτάκη είναι εξαρχής υπονομευμένη.
Αμέσως μετά τη συνάντησή τους, ο Μητσοτάκης έκανε δήλωση με την οποία επιτέθηκε κατά μέτωπο στην κυβέρνηση. Δεν περιορίστηκε μόνο στην επισήμανση ότι η ενημέρωση έγινε με μεγάλη καθυστέρηση και ότι η κυβέρνηση «προσήλθε στη διαπραγμάτευση χωρίς καν να έχει εξασφαλίσει τη στήριξη του κυβερνητικού εταίρου», αλλά επιτέθηκε και επί της ουσίας: «Η Κυβέρνηση προβαίνει ήδη σε παραχωρήσεις χωρίς να λάβει συγκεκριμένα και μη αναστρέψιμα ανταλλάγματα για τη χώρα μας. Η πολύ σοβαρή παράλειψη του κ. Τσίπρα να θέσει ρητά και δημόσια το ζήτημα αλλαγής του Συντάγματος της γειτονικής χώρας ως αναγκαία προϋπόθεση για να υπάρξει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση, εξασθένησε την εθνική γραμμή. Ο κατακερματισμός της λύσης σε επιμέρους θέματα, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός γιατί υπονομεύει ευθέως τα συμφέροντα της Ελλάδος». Και κατέληξε: «Ο κ. Τσίπρας επέλεξε να πορευθεί σε αυτόν τον δρόμο μόνος του. Ας μην ψάχνει τώρα για άλλοθι, ούτε για συνενόχους».
Λίγες ώρες αργότερα και αφού είχε ολοκληρώσει τον κύκλο των συναντήσεών του, ο Τσίπρας έκανε διάγγελμα και αφιέρωσε μεγάλο μέρος του σε καταγγελίες κατά του Μητσοτάκη. Ενώ για τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς είπε ότι είχαν «μια ειλικρινή και υπεύθυνη συζήτηση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε πολιτικές συγκλίσεις και ευρύτερη συναίνεση, εφόσον καταλήξουμε σε συμφωνία», για τον Μητσοτάκη είπε ότι «η στάση του είναι δείγμα της αναξιοπιστίας, αλλά και της αδυναμίας του να πει με σθένος την πολιτική του θέση. Αμφιταλαντεύεται διαρκώς, αλλάζει θέσεις και απόψεις ανάλογα με τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, αλλά και με τις πιέσεις που του ασκεί ένα ακραίο τμήμα του κόμματός του».
Ακολούθησε απάντηση της ΝΔ στο διάγγελμα Τσίπρα, ανταπάντηση του Μαξίμου και μετά τη σκυτάλη πήραν τα βίντεο και τα «χαρτιά». Βίντεο του Μαξίμου για το τι έλεγαν παλιά ο Κ. Μητσοτάκης και η Ντόρα για τη «σύνθετη ονομασία», νέο βίντεο με τον Μπουμπούκο να κατηγορεί (ως βουλευτής του ΛΑΟΣ) τον Καραμανλή και τη Ντόρα για «προδοσία», βίντεο από τον Μπουμπούκο με ομιλία του Τσίπρα κριτική για το Ισραήλ (προφανώς δε βρήκε κάτι καλύτερο και επέλεξε αυτόν τον τρόπο για να πει ότι «όλοι κάνουμε κωλοτούμπες»).
Στελέχη των δύο κομμάτων διασταυρώνουν έκτοτε καθημερινά τα ξίφη τους στα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά στούντιο. Στο μεταξύ, η ΝΔ «αγκάλιασε» το εθνικιστικό συλλαλητήριο της Αθήνας, ενώ τα παπαγαλάκια του Μαξίμου την κατηγορούν ότι προσπαθεί να το μετατρέψει σε αντικυβερνητική διαδήλωση (ΕφΣυν, 1-2-18: «Στην Πειραιώς ονειρεύονται νέο κίνημα των αγανακτισμένων μέσω του Μακεδονικού»).
Πάνω στην τούρλα του συλλαλητήριου, όμως, βγήκαν προς τα έξω οι δυο γραμμές που υπάρχουν στη ΝΔ. «Κι εγώ θα ήθελα να ήμουν η Σίντι Κρόφορντ, ειλικρινά…», απάντησε η Ντόρα στον Μπουμπούκο που έλεγε ότι δεν πρέπει να υπάρχει η λέξη «Μακεδονία» στο όνομα της γειτονικής χώρας. «Φοβάμαι ότι θα υποχρεωθούμε να αποδεχτούμε τον όρο “Μακεδονία“», δήλωσε ο Κύρτσος. Θα γίνει ψηφοφορία στην κοινοβουλευτική ομάδα, εγώ θα είμαι με τη θέση του 1992 (όχι η λέξη «Μακεδονία»), μάλλον όμως θα κερδίσει η θέση του 2008 (σύνθετη ονομασία), είπε ο Ν. Κακλαμάνης, ο μόνος που μίλησε ανοιχτά για δυο γραμμές στη ΝΔ.
Οι Τσιπραίοι θα κάνουν σημαία τους αυτή τη διαφορά, όμως η ΝΔ έχει την πολυτέλεια της αντιπολίτευσης, η οποία θα τους ενώσει όλους στο τέλος γύρω από τη «γραμμή του 2008», αν υπάρξει συμφωνία από την κυβέρνηση. Το μέγα πρόβλημα το έχει ο Τσίπρας με τα τσαλίμια του Καμμένου, που βρήκε μια ανέλπιστη ευκαιρία που του δίνει ελπίδες να σώσει την παρτίδα και στις επόμενες εκλογές. Παρά τα όσα λέει, δε θα διστάσει να ρίξει την κυβέρνηση, αν κρίνει ότι μ' αυτόν τον τρόπο μπορεί να βγει ο ίδιος στον αφρό.
Αυτό δεν είναι διαπραγμάτευση αλλά ιμπεριαλιστικό καραγκιοζιλίκι
«Εμείς προτείνουμε Gorna Macedonija (Ανω Μακεδονία), αλλά αυτοί δεν το δέχονται και μάλλον θα καταλήξουμε στο Nova Macedonija (Νέα Μακεδονία), που υπήρχε και στο πακέτο Πινέιρο το 1994 και ήταν σχεδόν συμφωνημένο το 2008». Με κάτι τέτοιες εμβριθείς αναλύσεις γεμίζουν οι σελίδες των αστικών φυλλάδων και τα λεπτά των ραδιοφωνικών εκπομπών. Οι εκπρόσωποι των κομμάτων συνήθως δεν παίρνουν θέση, αλλά ψιθυρίζουν στ' αυτιά των δημοσιογράφων τις «σίγουρες πληροφορίες» τους κι αυτοί τις ξεφουρνίζουν σαν «αποκλειστικές» και από «έγκυρες πηγές».
Αυτό που γίνεται μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας και Δημοκρατίας της Μακεδονίας δεν είναι διαπραγμάτευση αλλά ιμπεριαλιστικό καραγκιοζιλίκι. Και σε ό,τι αφορά τον τρόπο που γίνεται και ως προς την ουσία.
Βγαίνει για παράδειγμα ο Κοτζιάς στην τηλεόραση και με ύφος χιλίων Ταλεϊράνδων εξηγεί ποια είναι η διαπραγματευτική τακτική της Ελλάδας. Αποκαλύπτει ότι το υπουργείο του έχει αναλάβει να φτιάξει ένα σχέδιο συμφωνίας, το οποίο θα δοθεί στην κυβέρνηση της γείτονος, για να αρχίσει μετά η συζήτηση. Ανήκουστα πράγματα για διπλωματική διαδικασία, να αποκαλύπτει ένας υπουργός στην τηλεόραση πώς θα κινηθεί η διαδικασία. Φυσικά, η άλλη πλευρά φρόντισε να βγάλει προς τα έξω την ενόχλησή της, αλλά σε χαμηλούς τόνους. Μάλλον ο Ντιμιτρόφ, κανονικό τσιράκι του Στέιτ Ντιπέρμτνετ, κατανόησε, καταρχάς, την προσωπική ανάγκη του Κοτζιά να παρουσιαστεί σαν ο μέγιστος διπλωμάτης, που διορθώνει τις μαλακίες που έχουν κάνει όλοι οι προκάτοχοί του επί 25 χρόνια (λίγο έλειψε να μοιράσει σα φέιγ βολάν έγγραφα του υπουργείου, αλλά… συγκρατήθηκε και απλώς αναφέρθηκε στο περιεχόμενό τους, για να δώσει τίτλους στα ΜΜΕ της συριζικής προπαγάνδας).
Κατανόησε και την ανάγκη των συριζαίων να ελιχθούν μέσα στο κλίμα των εθνικιστικών πιέσεων που αντιμετωπίζουν ακόμα και μέσα στην ίδια την κυβερνητική συμμαχία. Αλλωστε, τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζει και η κυβέρνηση Ζάεφ στη ΔτΜ. Γι' αυτό και ο ίδιος ο Ντιμιτρόφ, μετά τη συνάντησή του με τον Νίμιτς, είπε ότι για τη χώρα του η εθνική ταυτότητα και η γλώσσα, όπως αναφέρονται στο Σύνταγμά της (μακεδονικός λαός και μακεδονική γλώσσα) είναι αδιαπραγμάτευτα. Οπότε σηκώθηκε βαρύς αχός από τα ελληνικά ΜΜΕ: «τερματίζουν τη διαπραγμάτευση», «δε χρειάζεται να συζητάμε άλλο μαζί τους», «αυτοί είναι οι επισπεύδοντες, ας κάνουν πρώτα αλλαγές στο Σύνταγμα και μετά συζητάμε για το όνομα».
Πρόκειται, φυσικά, για γελοιότητα. Αν, ας πούμε, συμφωνήσουν στο όνομα Nova Macedonija, πώς θα ονομάζεται ο λαός αυτής της χώρας και πώς η γλώσσα του; Novamacedonski; Εμείς πώς θα τους αποκαλούμε, Νεομακεδόνες και τη γλώσσα τους νεομακεδονική; Και οι Αγγλοσάξονες, πώς θα τους αποκαλούν; Newmacedonians και τη γλώσσα newmacedonish; Οποιο και αν είναι το όνομα (που αναγκαστικά θα περιλαμβάνει τη λέξη Μακεδονία με έναν επιθετικό προσδιορισμό, γεωγραφικό ή χρονικό προσδιορισμό), ακόμα κι αν η συμφωνία (αν γίνει) προβλέπει το όνομα να είναι αμετάφραστο, ακόμα κι αν στο Σύνταγμα της ΔτΜ προστεθούν γελοίοι νεολογισμοί για την εθνική ταυτότητα και τη γλώσσα, αυτά θα είναι κάποια στοιχεία που θα ισχύουν μόνο στον ΟΗΕ. Αντε και στην Ελλάδα. Σε όλο τον κόσμο θα μεταφράσουν στις δικές τους γλώσσες τα σλαβικά ονόματα, θα μιλούν ενδεχομένως για Νέα ή Ανω Μακεδονία, αλλά την πλειοψηφία των κατοίκων θα την αποκαλούν Μακεδόνες και τη γλώσσα τους μακεδονική (υπάρχει, άλλωστε, επιστημονική βιβλιογραφία σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, διαμορφωμένη ήδη από τον 19ο αιώνα, που μιλά για Μακεδόνες και μακεδονική γλώσσα).
Ομως, η εθνικιστική γελοιότητα στην Ελλάδα φτάνει στο αποκορύφωμά της, καθώς προσπαθεί να κρύψει ότι στόχος της είναι να τσαλαπατήσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας ενός γειτονικού λαού και της κρατικής οντότητας στην οποία κατοικεί. Η επίκληση του αλυτρωτισμού είναι φυσικά υποκριτική. Γιατί ο αλυτρωτισμός -όταν υπάρχει και τη στιγμή που πρόκειται να εκδηλωθεί έμπρακτα- δεν ξεκινά από αναγραφές στα συντάγματα (τα οποία και αλλάζουν, αλλά και καταπατούνται), αλλά από τις επιδιώξεις ενός αστικού καθεστώτος. Αν αυτό το καθεστώς έχει εγγενή αλυτρωτισμό, τότε θα τον εκδηλώσει όταν κρίνει ότι υπάρχουν ευνοϊκές συνθήκες, ανεξάρτητα από το τι αναφέρει το Σύνταγμά του ή τι προβλέπουν κάποιες συμφωνίες που έχουν κατατεθεί στον ΟΗΕ. Η Ιστορία μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο είναι γεμάτη με παραδείγματα καταπάτησης διεθνών συνθηκών. Ο κατάλογος είναι τεράστιος, αλλά θυμίζουμε μόνο το Παλαιστινιακό και το Κυπριακό.
«Κολλάνε» στο εθνικό όνομα και στη γλώσσα σα να μην ξέρουν τι γίνεται με τους Ελληνες και τα ελληνικά διεθνώς, που μόνο έτσι δεν αποκαλούνται. Σε άλλες γλώσσες μας λένε Γραικούς (Greeks και τα παρόμοια) και σε άλλες Ιωνες (Yunan), χωρίς ίχνος υποτίμησης και χωρίς αυτό να έχει δημιουργήσει πρόβλημα είτε στους Ελληνες είτε στο ελληνικό κράτος. Με μοναδική ευκολία θα μπορούσαμε εμείς να μιλάμε για Σλαβομακεδόνες και σλαβομακεδονική γλώσσα (κάνοντας διάκριση από τους Ελληνες της ελληνικής Μακεδονίας), ενώ όλος ο υπόλοιπος κόσμος θα μπορούσε να μιλά για Μακεδόνες και μακεδονική γλώσσα. Αλλωστε, η γλώσσα των αρχαίων Μακεδόνων δεν έχει καμιά σχέση με τη σλαβομακεδονική, αλλά ούτε και με τη σημερινή ελληνική γλώσσα, ενώ η αρχαία κληρονομιά ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα και όχι σε κάποιο σύγχρονο έθνος. Οσο γελοίος και αποκρουστικός είναι ο εθνικισμός της σλαβομακεδονικής αστικής τάξης, άλλο τόσο είναι και της ελληνικής, με τη διαφορά ότι η τελευταία είναι το ισχυρό μέρος σ' αυτή τη διαμάχη.
Δεν ξέρουμε αν η διαπραγμάτευση θα συνεχιστεί ή αν θα πάρει πρόωρο τέλος. Το βέβαιο είναι ότι ειδικά οι Αμερικανοί θέλουν να εντάξουν τη ΔτΜ στο ΝΑΤΟ, για να ενιαιοποιήσουν το ζωτικό τους χώρο στα Βαλκάνια. Μόλις περάσει και το εθνικιστικό συλλαλητήριο της Αθήνας, θα έχουμε ίσως μια καλύτερη εικόνα για το πώς θα κινηθούν τα πράγματα. Για τους Τσίπρα-Κοτζιά, πάντως, το «ματσάκι» έγινε «ντέρμπι».
ΚΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 3 ΦΛΕΒΑΡΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου