EDITORIAL: Παγίδα
Το σημείωμα αυτό γράφεται την ώρα που το «ιστορικό» (σύμφωνα με την έκφραση του Τσίπρα) Eurogroup μόλις έχει ξεκινήσει. Και γράφεται σκόπιμα σε ουδέτερο χρόνο, για να μη θολώσει την οπτική του το αποτέλεσμα που θα βγει. Οποιο κι αν είν' αυτό, είτε υπάρξει συμφωνία είτε έχουμε μια ακόμα αναβολή.Γιατί αυτό που συμβαίνει το τελευταίο διάστημα, πέρα από τα επιμέρους στοιχεία του, ανεξάρτητα από την τελική κατάληξη, έχει βοηθήσει την αστική προπαγάνδα να στήσει μια πρώτης τάξεως παγίδα, στην οποία προσπαθεί να μαγκώσει τον ελληνικό λαό.
Συζητούν για το τι «ψαριά» θα πιάσει ο Τσίπρας σε σχέση με τη μελλοντική αναδιάρθρωση του χρέους. Αν θα είναι όπως τη θέλει η προπαγάνδα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, πράγμα που θα το μάθουμε αν δούμε τον Τσίπρα με γραβάτα, ή αν δε θα είναι, οπότε θα δούμε τη μνημονιακή αντιπολίτευση να σκαρφαλώνει στα κεραμίδια και να νιαουρίζει σαν γάτος τον Γενάρη «αποτύχατε σε όλα, φύγετε».
Το αποτέλεσμα, όμως, δεν έχει καμιά σημασία. 'Η -για να είμαστε ακριβέστεροι- έχει σημασία για το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι. Για το ποιος θα κερδίσει πόντους στον ανταγωνισμό ανάμεσα στις βασικές μνημονιακές δυνάμεις, τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ. Επί της ουσίας, τα πράγματα είναι ρυθμισμένα από τότε που η καπιταλιστική Ελλάδα μπήκε στα Μνημόνια και σε ό,τι αφορά το χρέος είναι ρυθμισμένα από την απόφαση του Eurogroup τον Νοέμβρη του 2012.
Εκτοτε, η απόφαση αυτή επαναλαμβάνεται μονότονα, με ή περισσότερες φιοριτούρες, ανάλογα με τα αιτήματα που προβάλλουν οι διάφοροι παίκτες αυτής της φαρσοκωμωδίας, για να ικανοποιήσουν δικές τους ιδιαίτερες ανάγκες.
Το χρέος είναι ένα εργαλείο, μέσω του οποίου οι ιμπεριαλιστές προωθούν τον αποικιοκρατικό έλεγχο του ελληνικού καπιταλισμού και - χέρι-χέρι με την ελληνική αστική τάξη - την κινεζοποίηση του ελληνικού λαού. Από τη στιγμή που το χρέος πέρασε στα χέρια των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών και αποκλείστηκε κάθε προοπτική «κουρέματός» του, έχουν εργαλειοποιήσει τις συνεχείς αναδιαρθρώσεις του, ώστε μέσω αυτών να εξασφαλίζονται οι δύο βασικοί στόχοι: αποικισμός και κινεζοποίηση.
Διαφωνεί σ' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ; Από τον Φλεβάρη του 2015 έκανε γαργάρα όλα όσα έλεγε περί «γενναίου κουρέματος μέχρι και 60% του χρέους». Θα πληρώνουμε τις δανειακές μας υποχρεώσεις στο διηνεκές διακήρυξε από την έδρα του ΔΝΤ ο Βαρουφάκης. Ζητάμε «ρύθμιση του χρέους» για «να συνεχίσει η Ελλάδα να είναι συνεπής στις δανειακές της υποχρέωσεις», «όχι για να χαριστούν χρήματα στην Ελλάδα αλλά για να μη χρειαστεί να χαριστούν», έγραψε ο Τσίπρας ταυτόχρονα στη Le Monde και στη Die Welt, απευθυνόμενος στο ιμπεριαλιστικό κοινό του γερμανογαλλικού άξονα.
Προς τι, λοιπόν, η φασαρία; Για εσωτερική κατανάλωση και μόνο. Για το «πρεστίζ», όπως λέει το γερμανικό ιμπεριαλιστικό κάθαρμα, που προχώρησε σε έναν ακόμα δημόσιο εξευτελισμό του Τσίπρα αυτή την εβδομάδα. Το χρέος θα ξαναρυθμιστεί, αλλά θα ξαναρυθμιστεί με τους όρους του Σόιμπλε και των υπόλοιπων ιμπεριαλιστών. Θα ξαναρυθμιστεί στα μέσα του 2018 και τότε το τέταρτο Μνημόνιο, που ήδη υπέγραψαν οι Τσιπροκαμμένοι χωρίς να πάρουν ούτε μια λεξούλα (γιατί μόνο λεξούλες διεκδικούν πλέον) για το χρέος, θα παραταθεί για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα.
Ο,τι και να πάρουν τώρα για το χρέος, φορέσει δε φορέσει γραβάτα ο Τσίπρας, ο αποικισμός και η κινεζοποίηση θα συνεχιστούν και θα βαθύνουν.
Καταρχήν συμφωνία για πέμπτο Μνημόνιο
«Το Eurogroup επαναβεβαίωσε τις δεσμεύσεις και τις αρχές που περιλαμβάνονται στη δήλωση του Μάη του 2016». Ξανά: «Το Eurogroup κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η βιωσιμότητα του χρέους θα πρέπει να επιτευχθεί στο πλαίσιο των μέτρων που προβλέφτηκαν από το Eurogroup τον Μάη του 2016». Ξαι ξαναμανά: «Για την επίτευξη των προαναφερθέντων στόχων ως προς τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες, σύμφωνα με τη δήλωση στις 25 Μάη του 2016». Και ματαξαναμανά: «Οπως συμφωνήθηκε τον Μάη του 2016». Δεν τελειώσαμε, πάμε μια τελευταία φορά: «Το Eurogroup υπενθυμίζει τη συμφωνία του Μαΐου του 2016».Διαβάζοντας την ανακοίνωση του Eurogroup στις 15 Ιούνη, αντιλαμβάνεται κανείς γιατί ο Καμμένος -διατελών σε μεγάλη ευθύνη- έστελνε από το twitter φωτογραφία με… πέη, μόλις ανακοινώθηκε η σύναψη συμφωνίας. Δεν απευθυνόταν στη μνημονιακή αντιπολίτευση, όπως έσπευσαν να προεξοφλήσουν πολλοί. Ούτε στους βουλευτές και τα στελέχω των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Στον ελληνικό λαό απευθυνόταν.
Για να μην υπάρξει η παραμικρή αμφιβολία για το ποιος επέβαλε τη θέλησή του στο Eurogroup, για να μη δεχτεί την παραμικρή εκ δεξιών κριτική στη Γερμανία (ότι τάχα έδειξε υποχωρητικότητα έναντι των «τεμπέληδων Ελλήνων»), ο Σόιμπλε απαίτησε να αναφαίρεται σε κάθε παράγραφο του ανακοινωθέντος ότι δεν αποφασίζεται τίποτα καινούργιο σε σχέση με όσα είχαν αποφασιστεί τον Μάη του 2016. Φρόντισε να το πει κιόλας, προσερχόμενος στο Eurogroup, όταν τον ρώτησαν αν επίκειται κάποιος συμβιβασμός: «Δεν χρειαζόμαστε κανέναν συμβιβασμό. Πριν τρεις βδομάδες είχαμε καταλήξει σε ένα αποτέλεσμα, οι Ελληνες χρειάζονταν τρεις βδομάδες χρόνο ακόμα και για την επικοινωνία στη χώρα τους. Είμαστε σε καλό δρόμο και γι’ αυτό και είμαι πολύ αισιόδοξος ότι σήμερα θα καταλήξουμε σε συμφωνία». Και δεν έλεγε ψέματα, γιατί όπως προκύπτει από τα πρακτικά του Eurogroup στις 22 Μάη, αυτό ζήτησε ο Τσακαλώτος, επικαλούμενος τον Τσίπρα χρόνο για να μανιπουλάρουν τα πράγματα και να μην ξεσπάσει μείζων πολιτική κρίση στην Ελλάδα. Μιλώντας στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου του κουαρτέτου, μετά την ολοκλήρωση του Eurogroup, ο Ντεϊσελμπλούμ και ο Ρέγκλινγκ δεν παρέλειψαν να θυμίσουν ότι η απόφαση πάρθηκε σύμφωνα με τις αποφάσεις του Μάη 2016, όπως τους είχε ζητήσει να κάνουν ο Σόιμπλε. Ο ίδιος ο γερμανός υπουργός βγήκε στο πρώτο γερμανικό κανάλι ARD και υπενθύμισε με νόημα:
Πώς έγινε το μανιπουλάρισμα; Με τους γνωστούς ψευτοτσαμπουκάδες, ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να συμφωνήσει στο σχέδιο Σόιμπλε, αλλά θα πετάξει την «καυτή πατάτα» στα χέρια της Μέρκελ κτλ. κτλ. Τσαμπουκάδες για εσωτερική κατανάλωση και μόνο. Αυτό που υπέγραψαν είναι το «σχέδιο Σόιμπλε», που για να είμαστε ειλικρινείς δεν είναι καινούργιο, αλλά υπάρχει από το ανακοινωθέν του Eurogroup τον Νοέμβρη του 2012, επί Σαμαροβενιζέλων. Το 2015, με το τρίτο Μνημόνιο, επαναλήφθηκαν οι σχετικές διατυπώσεις, τον Μάη του 2016 προστέθηκαν και μερικές άνευ ουσίας φράσεις, τον Δεκέμβρη του 2016 επαναλήφθηκαν, τώρα προστέθηκαν μερικές ακόμα φρασούλες. Η ουσία, όμως, παραμένει: οι ιμπεριαλιστές δανειστές δεσμεύονται να ξαναδούν το ζήτημα του ελληνικού χρέους μετά τη λήξη του τρίτου Μνημόνιου, στα μέσα του 2018.
Ναι, αλλά πήραμε μια καλύτερη συμφωνία σε σχέση με τις 22 Μάη λένε οι συριζαίοι. Και αναφέρονται στις διατυπώσεις, προσβάλλοντας τη νοημοσύνη μας. «Θα τσεκάρουμε μετά την απόφαση της 15ης Ιουνίου, αν στα βραχυπρόθεσμα και τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος –που θα υπάρχει μεγαλύτερη σαφήνεια για τα μεσοπρόθεσμα και θα συνεχιστούν και θα μεγιστοποιηθούν τα βραχυπρόθεσμα μέτρα- θα έχει τη φράση “αν χρειάζεται“. Να κάνουμε αυτή τη σύγκριση. Γιατί στον δικό σας Νοέμβριο του 2012 έλεγε ότι το Eurogroup είναι έτοιμο να κάνει και άλλα πράγματα για το χρέος, εάν είναι αναγκαίο. Τώρα δεν θα λέει αυτή τη φράση και θα το δείτε. Εδώ είμαστε και θα το δούμε», έλεγε ο Τσακαλώτος στη Βουλή τη μέρα που ψηφιζόνταν οι εξευτελιστικές (ν)τροπολογίες με τα τελευταία προαπαιτούμενα. Εμείς το τσεκάραμε και είδαμε ότι το «αν χρειαστεί» (if needed) έγινε «στο βαθμό που θα χρειαστεί» («to the extend needed»), που αναφέρεται δύο φορές μάλιστα. Τεράστια διαφορά! Αλλαξαν τη διατύπωση για να πουν το ίδιο πράγμα, κι οι συριζαίοι νομίζουν πως απευθύνονται σε ηλίθιους.
Αμ' το περιβόητο «γαλλικό κλειδί», που συνδέει το χρέος με την ανάπτυξη; Η Γερμανία δεν είχε κανένα πρόβλημα να συμφωνήσει σε μια αόριστη διατύπωση, η οποία μάλιστα ενισχύει την εξασφάλιση του αποικιοκρατικού ελέγχου. Μετά τη λήξη του τρίτου Μνημόνιου και εφόσον διαπιστωθεί ότι αυτό ολοκληρώθηκε επιτυχώς, θα καθοριστεί και ένας μηχανισμός σύνδεσης των μεσοπρόθεσμων μέσων αναδιάρθρωσης του χρέους με την ανάπτυξη. Τι σημαίνει αυτό; Πρώτο, ότι διατηρείται η αποικιοκρατική επιτροπεία μέχρι την αποπληρωμή του χρέους, αφού κάποια «τρόικα» θα πρέπει να χειρίζεται αυτόν τον μηχανισμό αναπροσαρμογής. Δεύτερο, ότι τα δημοσιονομικά οφέλη από την όποια καπιταλιστική ανάπτυξη θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του χρέους. Και πανηγυρίζουν γι' αυτό!
Εκείνο που πρέπει να σημειωθεί και πάλι είναι ότι οι όποιες αναδιαρθρώσεις του χρέους ή οι υποσχέσεις για μελλοντικές αναδιαρθρώσεις του χρέους χρησιμοποιούνται για την επιβολή και το βάθεμα της μνημονιακής πολιτικής. Το δεύτερο Μνημόνιο επιβλήθηκε με μια μικρή αναδιάρθρωση χρέους και με υπόσχεση (Νοέμβρης 2012) για μια ακόμα μελλοντική αναδιάρθρωση, αν χρειαστεί. Το τρίτο Μνημόνιο επιβλήθηκε με επανάληψη αυτής της υπόσχεσης. Το τέταρτο Μνημόνιο (2018-2022) επιβλήθηκε με επανάληψη της ίδιας υπόσχεσης, αφού οι Τσιπραίοι έκαναν γαργάρα τη «δέσμευσή» τους για «συμφωνία πακέτο: αξιολόγηση και χρέος». Και τώρα, που το «αν χρειαστεί» έγινε «στο βαθμό που θα χρειαστεί», έχουμε την κατ' αρχήν συμφωνία για το πέμπτο Μνημόνιο, που θα αφορά την περίοδο 2023-2060!
«Για πρώτη φορά έχουμε ένα τόσο καλό σετ παραμέτρων για το δημοσιονομικό μονοπάτι πέραν του 2023» δήλωσε με περίσσειο θράσος ο Χουλιαράκης μετά την ολοκλήρωση του Eurogroup. Τι συμφωνήθηκε;
«Το Eurogroup καλωσορίζει τη δέσμευση της Ελλάδας να διατηρήσει ένα πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και εν συνεχεία μια δημοσιονομική πορεία σε συμφωνία με τις δεσμεύσεις της στο ευρωπαϊκό δημοσιονομικό πλαίσιο, που θα επιτευχθεί, σύμφωνα με την ανάλυση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με πρωτογενές πλεόνασμα ίσο ή μεγαλύτερο αλλά κοντά στο 2% από το 2023 μέχρι το 2060»!
Αυτή είναι η συμφωνία για το πέμπτο Μνημόνιο, που θα κρατήσει μέχρι το 2060, με «πρωτογενή πλεονάσματα» τουλάχιστον 2%. Ας μην ψάχνουμε τη νομική μορφή που αυτό θα πάρει, ας επικεντρωθούμε στην ουσία. Δεν πρόκειται να το κλείσουν μία κι έξω, γιατί ξέρουν κι αυτοί πολύ καλά ότι δεν μπορούν να κάνουν τόσο μακροπρόθεσμες προβλέψεις. Θα κάνουν πολλές ενδιάμεσες μνημονιακές συμφωνίες, πάντα συνδεδεμένες με τη διαχείριση του χρέους, που είναι το βασικό τους εργαλείο. Η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όμως, συμφώνησε ήδη πως η ιμπεριαλιστική επιτροπεία θα συνεχιστεί μέχρι το 2060. Και η κινεζοποίηση, φυσικά, προκειμένου να πιάνονται τα συμφωνημένα «πρωτογενή πλεονάσματα». Τις λεπτομέρεις θα τις καθορίσουν το 2018.
ΥΓ. Η συμφωνία της 15ης του Ιούνη έχει κι άλλες πλευρές, με τις οποίες θα ασχοληθούμε στο επόμενο φύλλο της «Κόντρας».
ΚΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 17 ΙΟΥΝΗ
πηγή: eksegersi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου