Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΒΔΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ (ΑΝ ΤΑ ΠΑΙΡΝΑΜΕ ΟΛΑ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ…)

ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΠΕΡΙ:

«Εγκληματικής Οργάνωσης».

Εκφράζοντας το κοινό(;) περί δικαίου αίσθημα ο Γιάννης Πρετεντέρης με το καθημερινό σημείωμα του στο οπισθόφυλλο των «ΝΕΩΝ» (βλέπε εδώ) έβαλε τα πράγματα στη θέση του. Βέβαια κάθε κορυφαίος δημοσιογράφος έχει το σθένος να τα «λέει και να τα γράφει τσεκουράτα» όπως άλλωστε και κάθε άνδρας με εξουσία (βλέπε εδώ). Σχεδόν όμως πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να πάρει κάποια απάντηση όπως αυτή. Ωστόσο ποτέ δεν πάει χαμένη καμιά προσπάθεια να υπάρξει πίεση η οποία θα οδηγήσει σε κάθαρση, ειδικά όταν την αναγνωρίζουν και τη «αγκαλιάζουν» και άλλοι φτασμένοι δημοσιογράφοι. Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα ένοιωθε ο Γιάννης (λέγε με Πρετεντέρη) αν διάβαζε αυτό το σχόλιο.

Αφήνοντας όμως τα ευφυολογήματα εμείς σήμερα θα καταθέσουμε την «αηδία» μας για τέτοιου είδους κείμενα. Σε τι μπορεί να «βοηθήσει» ένα κείμενο σαν του Γιάννη αλλά και οποιοδήποτε άλλο γραμμένο από τον Κ.Κ. (τον κανονικό) τον Μ.Τ. ή οποιονδήποτε άλλο; Τι παραπάνω στην «αγανάκτηση του κόσμου» (και στην όποια πίεση ασκεί από μόνη της) θα προσέθεται οποιοδήποτε κείμενο από ένα «άτομο κύρους»; 

Υ.Γ. Ο Αλέξης (υπερασπιστής του δικαίου) Κούγιας θα στείλει εξώδικο στον Γιάννη ή δεν τον παίρνει;

Πώς γίνεται το «άσπρο» «μαύρο».

Η μεγαλύτερη πλάκα, όταν γίνονται σκηνικά όπως αυτό στην Τρίπολη (Αστέρας Τρίπολης – Ο.Σ.Φ.Π.), είναι η ανάγνωση των άρθρων των «στρατευμένων υπερασπιστών των Προέδρων/Ιδιοκτητών». Στη συγκεκριμένη περίπτωση αναφέρομαι στο κείμενο του Κ. Νικολακόπουλου με το οποίο ο «έγκριτος» δημοσιογράφος κάνει το «άσπρο» «μαύρο» με επιχειρήματα που δεν αντέχουν σε κριτική και είναι της ίδιας ποιότητας με αυτά των τραπεζιτών οι οποίοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι η «ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας θα οδηγήσει σε ανάκαμψη» (για αυτές τις λαλακίες θα διαβάσετε σε άλλο κείμενο μας). Σήμερα θ’ ασχοληθούμε μόνο με το «σοβαρό» του κείμενο (βλέπε εδώ) αφήνοντας ασχολίαστο άλλο κείμενο του με το οποίο σημειώνει (με παραπονιάρικο ύφος) την διαφορετική αντιμετώπιση δύο φάσεων μιά στο 77’ για τον Αστέρα Τρίπολης και μια στο 89’ για τον Γαύρο.

Ο Νικολακόπουλος όπως και κάθε «στρατευμένος σε μιά ομάδα (ιδιοκτησία) δημοσιογράφος» με λογικές ακροβασίες και μισούς συλλογισμούς μας «αποδεικνύει» ότι ο θόρυβος που γίνεται αυτή την περίοδο σε βάρος του Γαύρου εκτός του ότι είναι σκόπιμος είναι και άδικος. Για να στηρίξει αυτό τον κεντρικό συλλογισμό του προσπαθεί ν’ αποδείξει ότι δεν αλλοιώθηκε το αποτέλεσμα στον αγώνα της Τρίπολης από όσα έγιναν. Συνεπώς δεν δικαιούται κανείς να κάνει τόσο θόρυβο, ο οποίος θα ήταν κατανοητός αν η ομάδα του είχε νικήσει. Επίσης δεν «αναγνωρίζει» το δικαίωμα στον Π.Α.Ο.Κ. να διαμαρτύρεται όταν είναι 5 βαθμούς μπροστά! (Τις ακριβείς διατυπώσεις δεν τις αντιγράφουμε, γιατί θα ήταν άδικο να σας στερήσουμε την ηδονή να διαβάσετε όλο το κείμενο).

Κατ’ αρχάς να σημειώσουμε ότι με εξαίρεση τους Πανούτσο και Καρπετόπουλο ο Νικολακόπουλος είναι ότι καλύτερο σε σκεπτόμενο (μονοδιάστατα όμως) όν έχει να επιδείξει ο Ο.Σ.Φ.Π. Ωστόσο οι χαζομάρες που γράφει στο κομμάτι αυτό είναι «άνω ποταμών». Για την περίπτωση όμως που κάποιοι δεν έχουν καταλάβει σε τι αναφερόμαστε ας το κάνουμε «πιό λιανά».

Ο πρώτος άξιος λόγου συλλογισμός είναι ότι από τη στιγμή που ο αγώνας έληξε ισόπαλος δεν υπήρξε αλλοίωση αποτελέσματος, οπότε «τι θέλετε κύριε και φωνάζετε». Δεν του περνά φυσικά από το μυαλό ότι έστω και μία από τις επιθέσεις που κόπηκαν με οφσάιντ να πέρναγε, τώρα ενδέχεται μα μιλάγαμε για τελείως άλλο παιχνίδι. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι «αλλοίωση αποτελέματος» υπάρχει μόνο όταν κερδίζει ο Γαύρος εξαιτίας της διαιτητικής εύνοιας. 

Ο δεύτερος (και τελευταίος) συλλογισμός είναι ότι δεν πρέπει να μιλά για διαιτησία ο Π.Α.Ο.Κ. αφού είναι 5 βαθμούς μπροστά, ενώ αντίθετα ο Ο.Σ.Φ.Π. που έχασε 2 βαθμούς στο Αγρίνιο (εξαιτίας πέναλτυ που δεν του δόθηκε) μπορεί να μιλά! Δεν πρέπει ν’ ασχοληθούμε πολύ και μάλιστα στα σοβαρά με μιά τέτοια σοφιστία οχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί της δίνουμε αξία. Αξίζει ωστόσο να σημειώσουμε μόνο ένα σχόλιο το οποίο χρησιμοπιείται ευρέως και από πολλούς (ανάμεσα τους και από πολλούς ΑΕΚτζήδες). Είναι αυτό το «κι’ εσένα τι σε νοιάζει».

Το γεγονός ότι ο Σπάθας ξε-σπάθωσε (μαζί με τους πλαϊνούς) αλλά ακόμη κι’ έτσι δεν κατορθώθηκε να κερδίσει ο Γαύρος, σύμφωνα με όσους χρησιμοποιούν την παραπάνω σοφιστία, πρέπει ν’ αφήνει αδιάφορες όλες τις άλλες ομάδες οι οποίες και δεν πρέπει να το «κάνουν θέμα». Δεν θα επιχειρηματολογήσουμε σχετικά με το ότι ο Π.Α.Ο.Κ. (ενδεχομένως και άλλες ομάδες) θα είχαν «συμφέρον» αν είχε αφεθεί «απροστάτευτος» από τον Σπάθα ο Ο.Σ.Φ.Π. και είχε χάσει. Ο μεν Π.Α.Ο.Κ. θα είχε 6 βαθμούς διαφορά (άρα και μεγαλύτερο πλεονέκτημα) και άλλες ομάδες όπως ο Π.Α.Ο. θα είχαν μειώσει κατά έναν βαθμό ακόμη την διαφορά τους από τον Ο.Σ.Φ.Π. Αυτό για το οποίο θα επιχειρηματολογήσουμε είναι ότι γεγονότα σαν κι’ αυτά που συνέβησαν στην Τρίπολη είναι ενδεικτικά των μέσων που χρησιμοποιούνται για να νοθεύσουν ή/και να εξαφανίσουν τον ανταγωνισμό μεταξύ των Π.Α.Ε. με έπαθλο «μιά θέση στον ήλιο» (ο οποίος όπως τραγουδά και η Γαρμπή «έχει γίνει επικίνδυνος» και χρειάζεται και αντι-ηλιακή κρέμα). Αποτελούν ακόμα «σημάδια», οιωνούς, ενδείξεις για το τι περιμένει τον επόμενο. Συνεπώς όλοι δικαιούνται να στηλιτεύσουν, να παραπονεθούν, να καταγγείλουν, ν’ αντιδράσουν σε τέτοια γεγονότα κύριε Νικολακόπουλε.          

Περί δεινών σκοπευτών.

Από την αρχαιότητα ως σήμερα ο θεσμός της «χορηγίας» (ο οποίος κατά περιόδους έχει λάβει και άλλα προσωνύμια) έπαιζε σημαντικό ρόλο τουλάχιστον για τους χορηγούμενους (και σε κάποιες περιπτώσεις και για την κοινωνία). Αρκετές φορές οι χορηγίες μετονομάζονταν σε υποτροφίες και αφορούσαν τα λεφτά που ξοδεύονταν γι’ αυτές την εκπαίδευση. Εδώ και αρκετά χρόνια ζούμε στην «κοινωνία του θεάματος» όπου κάθε δραστηριότητα έχει το μερίδιο της στο τηλεοπτικό πρόγραμμα «γεμίζοντας» με συγκινήσεις την καθημερινότητα μας. Αυτή η κοινωνία του θεάματος απαιτεί από κάποιους από τους συμμετέχοντες (που το επάγγελμα τους δεν είναι ενταγμένο στον χώρο του θεάματος) να εγκαταλείπουν κάθε άλλη ενασχόληση (βιοποριστική κυρίως) για ν’ αφοσιωθούν σ’ ένα μόνο αντικείμενο. Φυσικά κάποιος πρέπει να τους καλύπτει το κόστος (και όχι μόνο) της διαβίωσης τους.

Συνηθέστερα σε τέτοιες περιπτώσεις αναφερόμαστε στους αθλητές. Διαβάσαμε ότι ο Π. Παπππάς ανέλαβε (αναδέχθηκε) να καλύπτει χρηματικά το κόστος της προετοιμασίας αθλητών της Σκοποβολής για τους επόμενους Ολυμπαικούς Αγώνες (βλέπε εδώ). Αν και η πρωτοβουλία είναι αξιέπαινη, ωστόσο όπως και στον σχολιαστή του blog SPORTS TRIUNFO (βλέπε εδώ) η είδηση άφησε πικρή γεύση. Είναι προκλητικό (και άδικο από μιά πλευρά) να καλύπτεις το κόστος της προετοιμασίας κάποιων αθλητών, του ίδιου αθλήματος με το οποίο εσύ ασχολιόσουν στο παρελθόν, την ίδια στιγμή που πραγματικοί ερασιτέχνες αθλητές (π.χ. του Χάντμπολ) παλεύουν μόνοι τους να κρατηθούν όρθιοι και αξιόμαχοι (αξιοπρεπείς δηλαδή) προσπαθώντας να κρατήσουν ψηλά το Σωματείο του οποίου εσύ είχες την «τύχη» να διευθύνεις το ποδοσφαιρικό τμήμα (Π.Α.Ε. Α.Ε.Κ.). Ειλικρινά δεν θα θέλαμε να είμαστε στη θέση τους όταν έμαθαν την είδηση αυτή. 

Κλείνοντας όμως σας θέτουμε το παρακάτω αμείλικτο και επιτακτικό (άρα πρέπει οπωσδήποτε ν’ απαντηθεί) θέμα, σχετικά με το οποίο πρέπει όλοι μας να σκεφθούμε καλά:

• Ποιά είναι τα κριτήρια με τα οποία σταθμίζονται τα υπέρ και τα κατά μιάς χορηγίας/αναδοχής;
• Πόσο μετρά η δημοσιότητα που λαμβάνει κάποιος μέσω συγκεκριμένων χορηγιών;
• Μπαίνουν στην ίδια ζυγαριά η ανάγκη και η δημοσιότητα/marketing;
• Είναι «ηθικό» όταν «κοντά» σου υπάρχουν χρονίζοντα και άλυτα ζητήματα ν’ αναδέχεσαι την ευθύνη της επίλυσης των προβλημάτων άλλων, αφήνοντας τους «δικούς» σου ξεκρέμαστους;
• Πώς προσλαμβάνουμε τέτοιες περιπτώσεις όλοι οι υπόλοιποι ως μέλη μιάς κοινωνικής ομάδας (Συλλόγου);

Σημείωση: Η προσπάθεια ν’ απαντηθούν τα παραπάνω (αν υπάρχει απάντηση) προϋποθέτει πως όσα μας λένε για «ενιαία Α.Ε.Κ.» τα εννοούν και δεν είναι απλώς για «λαϊκή κατανάλωση», δηλαδή φούμαρα. Σε κάθε άλλη περίπτωση η απάντηση είναι εύκολη και την ξέραμε και από μόνο μας, οπότε και δεν θα ρωτούσαμε σχετικά.

Ένα χρόνο μετά

Οι επέτειοι λειτουργούν ως ορόσημα (σημάδια) στην πορεία του χρόνου. Λειτουργούν ως υπενθυμίσεις γεγονότων (καλών ή κακών) από τα οποία θα έπρεπε να έχουν αντληθεί (και εφαρμοστεί στην πράξη) διδάγματα. Χρησιμοποιούνται λοιπόν αυτές οι ημερομηνίες όχι μόνο για να μας υπενθυμίσουν ότι θα έπρεπε να μην ξεχνάμε, αλλά και προκειμένου να ενεργοποιηθούμε εκ νέου σχετικά με κάτι. 

Την Πέμπτη 6 Νοέμβρη 2014 συμπληρώθηκε η 1^η επέτειος από την παρουσίαση του «πρότζεκτ» της «Αγιά Σοφιάς». Φυσικά το γεγονός είχε την τιμητική του στα ΑΕΚτζήδικα μέσα ενημέρωσης/εξημέρωσης από τα οποία διαλέξαμε δύο ενδεικτικές αναρτήσεις. Η πρώτη (βλέπε εδώ) είναι αυτή του ΑΕΚ365 και η δεύτερη του ΑΕΚ-LIVE(βλέπε εδώ).

Αν και αντλούν από το ίδιο υλικό (αυτό της παρουσίασης) ωστόσο αυτή του ΑΕΚ-LIVE υπερέχει ξεκάθαρα γιατί ενσωματώνει και άλλο σχετικό υλικό (δηλώσεις, συνεντεύξεις) που δόθηκαν εκ των υστέρων από πρωταγωνιστές του «πρότζεκτ». Ωστόσο εμείς εδώ θα σχολιάσουμε αυτήν του ΑΕΚ365 μόνο και μόνο για το ύφος στο οποίο είναι γραμμένη και το «μήνυμα» που προσπαθεί να μεταδώσει.   

Βέβαια για να είμαστε σωστοί το μήνυμα που εκπέμπει διαχρονικά το ΑΕΚ365 και για κάθε είδους ζήτημα είναι το ίδιο και το περιεχόμενο του μπορεί να συνοψιστεί στο: «Μην ανησυχείτε για τίποτα. Η Α.Ε.Κ. είτε λόγω της «θείας πρόνοιας», είτε λόγω «Τίγρη» θα σαρώσει όσους και όσα της στέκονται εμπόδιο στον δρόμο της για την κορυφή όπου και ανήκει. Ερχόμαστε ρεεε...».

Ωστόσο το μήνυμα αυτό εκτός του εφησυχασμού κάνει και κακό. Η ζημιά που κάνει συνίσταται ότι προκειμένου να είναι εύπεπτο από τους παραλήπτες του και ταυτόχρονα να τους «δίνει γραμμή» πρέπει να είναι απλοποιημένο. Έτσι το ΑΕΚ365 μας ενημερώνει (υποτίθεται υπεύθυνα) ότι έμειναν μόνο δύο βήματα και ξεκινάνε τα έργα. Τώρα σε μέρες χαράς όπως η 6^η Νοέμβρη και οι επέτειοι της δεν μιλάνε ή/κια γράφουν για το πόσος χρόνος θ’ απαιτηθεί για τα δύο αυτά βήματα, ούτε και γιατί πήρε τόσο χρόνο να γίνουν τα προηγούμενα βήματα. 

Κλείνοντας το ζήτημα της επετείου να σημειώσουμε ότι αυτή ήταν μιά πρώτης τάξεως (χαμένη όπως αποδείχτηκε) ευκαιρία η «Δικέφαλος 1924 Α.Ε.» να βγεί μπροστά και με ανακοίνωση ή/και δηλώσεις στελεχών της να ενημερώσει τόν κόσμο για «ζητήματα αρμοδιότητας της». Για παράδειγμα πόσα λεφτά μαζεύτηκαν με την Α.Μ.Κ. Θα γλύτωνε έτσι από το ψάξιμο και η «ΚΟΝΤΡΑ» αλλά και άλλοι μεταξύ των οποίων και εμείς (βλέπε εδώ). Το «άσχημο» αλλά και προσβλητικό από άποψη λειτουργίας των Δημοσίων Θεσμών είναι η αχρείαστη (μη πούμε τίποτα πιό βαρύ) μυστικοπάθεια. Η «Δικέφαλος 1924 Α.Ε.» στα πλαίσια των υποχρεώσεων της ενημέρωσε την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς για το ποσό που συγκεντρώθηκε στην Α.Μ.Κ. Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς στον Ετήσιο Απολογισμό της (που θα είναι διαθέσιμος στις αρχές του 2015 θ’ αναφέρει στο παράρτημα του Απολογισμού το ποσό, ωστόσο δεν το λέει σε όποιον απευθύνεται σ’ αυτήν και ρωτά σχετικά. Γιατί; Αφού θα είναι δημοσιευμένο τον Γενάρη του 2015 (άρα δεν είναι εμπιστευτική ή απόρρητη πληροφορία) γιατί δεν το λέει από τώρα; Για το θέμα γράψαμε σχετικά πρό 15 ημερών (βλέπε εδώ).  

Για να πάρετε μιά γεύση από την Ετήσια Έκθεση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς δείτε για το 2011 εδώ και ειδικά στην σελίδα 122 και για το 2012 εδώ στη σελίδα 113.

11 Νοέμβρη 2014.
παρατηρητήριο.

πηγή: aek-watch.gr