Να υποδεχτούμε τους σφαγείς της Παλαιστίνης όπως τους αρμόζει

Να υποδεχτούμε τους σφαγείς της Παλαιστίνης όπως τους αρμόζει
 
Την Πέμπτη 15/6, η κυβέρνηση της «αριστεράς» θα υποδεχτεί στη Θεσσαλονίκη τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Μπ. Νετανιάχου, για την τριμερή Συνάντηση Κορυφής μεταξύ Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου. Στην τελευταία αντίστοιχη συνάντηση, το Νοέμβριο του 2015, ο Α. Τσίπρας είχε φροντίσει να χαρακτηρίσει την κατεχόμενη Ιερουσαλήμ ως «ιστορική πρωτεύουσα» του Ισραήλ, νομιμοποιώντας έτσι τη θηριωδία των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής. Κι ενώ κάθε μέρα ανήλικα παιδιά πυροβολούνται στους δρόμους της Γάζας και της Δυτικής Όχθης και αφήνονται από τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής να πεθάνουν, ενώ 6.500 πολιτικοί κρατούμενοι (μεταξύ αυτών και 300 ανήλικοι) βρίσκονται στις ισραηλινές φυλακές χωρίς καν να έχουν κατηγορίες, ο Α. Τσίπρας στρώνει τα κόκκινα χαλιά για τους σφαγείς του σιωνιστικού καθεστώτος.

Η τριμερής αυτή συνάντηση θέτει επί τάπητος διακρατικές οικονομικές συμφωνίες που εφάπτονται του ενεργειακού τομέα, αλλά και ζητήματα γεωπολιτικής στρατηγικής που τεχνηέντως καλύπτονται από τον αυταρχικό μανδύα της «προστασίας» και της «ασφάλειας» στην περιοχή. Αυτό συνεπάγεται βέβαια την αναβάθμιση του πολεμικού εξοπλισμού των χωρών, που είναι από τα πιο αρματωμένα κράτη της περιοχής και τελεσίδικα βυθισμένα στο επικερδές για τις πολεμοβιομηχανίες εμπόριο όπλων. Ειρήσθω εν παρόδω, η συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝΕΛ βρίσκεται ήδη σε συνεννόηση με το NATO για μια νέα στρατιωτική βάση, στην Κάρπαθο.

Στο επίκεντρο των συζητήσεων της τριμερούς συνάντησης αναμένεται να τεθεί η προώθηση του υποθαλάσσιου αγωγού East Med, η οποία επικυρώθηκε στη συνάντηση που είχαν στο Τελ Αβίβ, τον Απρίλιο, οι υπουργοί ενέργειας Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ και Ιταλίας. Το φαραωνικό αυτό έργο θα συνδέει τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της ΑΟΖ Ισραήλ-Κύπρου, ενώ μέσω Κρήτης θα φτάνει στην Πελοπόννησο και από εκεί στη δυτική Ελλάδα με κατάληξη την Ιταλία. Υπό διαβούλευση πρόκειται να περάσει επίσης και το οικονομικό πεδίο του ηλεκτρισμού και πιο συγκεκριμένα η διασύνδεση Euro-Asia Interconnector, μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδας, η οποία με υποθαλάσσιο καλώδιο θα μεταφέρει ηλεκτρική ενέργεια, συνδέοντας τις απομονωμένες ενεργειακές αγορές της Κύπρου και του Ισραήλ με τις αντίστοιχες της Ε.Ε.

Το ελληνικό κράτος και η εγχώρια αστική τάξη επιδιώκουν μέσα από τέτοιου είδους συμμαχίες και συμφωνίες, να λάβουν ένα όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα. Επιζητούν να γίνει η Ελλάδα ενεργειακός κόμβος για τη μεταφορά φυσικού αερίου στην Ε.Ε. και να πλασαριστεί η ελληνική μπουρζουαζία με προνομιακές απολαβές στις ανακατατάξεις που συντελούνται στις ενδοκαπιταλιστικές συρράξεις της Μέσης Ανατολής, αλλά και στην έκρυθμη, ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου . Και αυτό επιδιώκουν να το πετύχουν μέσω της πρόσδεσής τους στο ευρωατλαντικό ιμπεριαλιστικό μπλοκ. Εκεί βρίσκεται και το Ισραήλ, που έχει μάλιστα το ρόλο του τοποτηρητή του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή και την ανατολική Μεσόγειο, αποτελώντας ένα ισχυρό αντίβαρο απέναντι στους αντίπαλους ιμπεριαλισμούς (Ρωσία, Συρία, Ιράν, Κίνα). Οι σχέσεις όμως μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ δεν περιορίζονται μόνο σε οικονομικές συμφωνίες. Ο ελληνικός στρατός συμπράττει σε ασκήσεις με το Ισραήλ είτε σε πλαίσια διμερών συμφωνιών είτε μέσω του NATO και φέρει σαφώς άμεσα ή έμμεσα ευθύνες για το αιματοκύλισμα που συντελείται στη Μέση Ανατολή και τη βάναυση διαχείριση των μεταναστών.

Το κράτος του Ισραήλ παρουσιάζεται σήμερα ως ένας φάρος δημοκρατίας μέσα στο σκοτάδι του φονταμενταλισμού της Μέσης Ανατολής. Ως ένας έμπιστος και κραταιός εταίρος της Ε.Ε. και του βορειοαμερικανικού ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή. Μόνο που οι αστικές φιλοφρονήσεις για το ισραηλινό κράτος απέχουν παρασάγγης από την κτηνώδη, στρατιωτικοποιημένη πραγματικότητα του σιωνιστικού καθεστώτος. Το σιωνιστικό καθεστώς θεμελίωσε τα ερείσματα της εδαφικής του εγκαθίδρυσης, μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1948, και ως τυχοδιωκτική απάντηση στον αντισημιτισμό και τη βαρβαρότητα του ολοκαυτώματος των Εβραίων, διαμόρφωσε τελικά έναν κρατικό σχηματισμό που εμπεδώνει απόλυτα στην πράξη το τρίπτυχο «νόμος-τάξη-ασφάλεια» με τους πιο στρατιωτικοποιημένους όρους. Επί τους ουσίας, πρόκειται για ένα αυταρχικό καθεστώς, διαρκούς έκτακτης ανάγκης, που εφαρμόζει απαρτχάιντ σε βάρος των Παλαιστινίων, οι οποίοι αφού πρώτα εκτοπίστηκαν μιλιταριστικά από τους τόπους που διέμεναν, είναι πλέον και με το νόμο, πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Από την άλλη, το Ισραήλ επιτίθεται απροκάλυπτα εναντίον γειτονικών του κρατών, διεξάγοντας στρατιωτικές επιχειρήσεις που συχνά απολήγουν στην κατοχή γειτονικών εδαφών. Η πολεμική μηχανή εξόντωσης και η στρατιωτικοποιημένη δημοκρατία του Ισραήλ, αποτελούν πέρα από επίδειξη δύναμης και ένα πειραματικό πρότυπο και για άλλα αστικά κράτη, μια δυνητική, εφιαλτική εικόνα από το μέλλον.

Τον αρχικό διωγμό των Παλαιστινίων ακολούθησε η γκετοποίηση και η υπαγωγή τους σε ένα παγιωμένο καθεστώς εξαίρεσης. Η Λωρίδα της Γάζας είναι σήμερα το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στον κόσμο, ενώ η Δυτική Όχθη τελεί υπό στρατιωτικό νόμο. Το αίμα των Παλαιστινίων, που αντιστέκονται αμετανόητα, χύνεται καθημερινά και η καταστολή που εκφράζεται από την ισραηλινή αστυνομία και το στρατό απέναντί τους είναι αμείλικτη. Οι φυλακές στο Ισραήλ είναι γεμάτες από 6.500 Παλαιστίνιους κρατούμενους, οι οποίοι όχι μόνο φυλακίζονται αυθαίρετα και εκδικητικά, αλλά τυγχάνουν παράλληλα και της αχρειότερης διαχείρισης. Μέχρι και σήμερα, κάθε στρατιωτική επίθεση του σιωνισμού απέναντι στους Παλαιστίνιους, γεννά εκατοντάδες ξεριζωμένους και νεκρούς.

Στην επικράτεια του ισραηλινού κράτους, οι αγώνες ενάντια στο σιωνιστικό καθεστώς, είτε γίνονται από Ισραηλινούς (βλ. Αναρχικοί Ενάντια στο Τείχος) είτε από Παλαιστίνιους, αντιμετωπίζονται κατασταλτικά, συχνά με θύματα. Σημαντική είναι και η συμβολή των Ισραηλινών ολικών αρνητών στράτευσης και των αντιρρησιών συνείδησης που αρνούνται να καταταγούν στον ισραηλινό στρατό (θητεία 3 χρόνων για τους άντρες και 2 χρόνων για τις γυναίκες), αναγνωρίζοντας τον καταπιεστικό και δολοφονικό του ρόλο, αμφισβητώντας παράλληλα τις νομικές κυρώσεις για την επιλογή τους αυτή.

Δε μας εκπλήσσουν καθόλου οι πολιτικές κινήσεις της «πρώτης φοράς αριστεράς». Ο προεκλογικός «προοδευτισμός» της έχει χαθεί ήδη από την αυγή της εκλογής της και η σκληρότητά της αποδεικνύεται έκτοτε, καθώς βαδίζει στα χνάρια των προκατόχων της, με πιο επιθετικά βήματα μάλιστα. Εμείς, ορίζοντας τους εαυτούς μας ως κομμάτι της κοινωνικής βάσης, οφείλουμε σε πρώτο βαθμό να αναχαιτίσουμε συλλογικά και από τα κάτω την επέλαση κράτους και κεφαλαίου, ντόπιου και διεθνούς, που υποτιμούν την εργασία και εξαχρειώνουν την ίδια μας τη ζωή. Οφείλουμε να οργανώσουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση που θα υπερκεράσει τη βαρβαρότητα του κράτους και του καπιταλισμού, που θα αναδομήσει την κοινωνία στο σύνολό της με όρους αυτοδιεύθυνσης, με πυξίδα την ελευθερία, την ισότητα και την αλληλεγγύη. Όσο κι αν τα νέφη ενός γενικευμένου πολέμου μπορεί να πυκνώνουν πάνω από τη Μέση Ανατολή με σκοπό το ξεπέρασμα της περιοδικής κρίσης υπερσυσσώρευσης -δομικού στοιχείου του καπιταλισμού- προς όφελος του κεφαλαίου, ο δικός μας πόλεμος θα είναι πάντα ταξικός και θα είναι πάντα κόντρα τόσο στην ισλαμοφοβία όσο και τον αντισημιτισμό, κόντρα σε κάθε είδους ρατσισμό. Γι’ αυτό, η ταξική και διεθνιστική μας αλληλεγγύη, τόσο προς το λαό της Παλαιστίνης που αντιμάχεται την καταπίεση και τη θηριωδία του σιωνιστικού καθεστώτος, όσο και προς τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους του Ισραήλ είναι δεδομένη καθώς για μας η πανανθρώπινη χειραφέτηση δε γνωρίζει ούτε σύνορα, ούτε εθνικότητες.

Να υποδεχτούμε τους σφαγείς της Παλαιστίνης όπως τους αρμόζει.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟ ΑΠΑΡΤΧΑΪΝΤ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΠΟΥ ΓΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΠΟΡΕΙΑ 

ΠΕΜΠΤΗ 15/6

19:00 ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκη – μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας
lib_thess@hotmail.com
libertasalonica.wordpress.com