Το περασμένο φθινόπωρο, ήταν ο Τσακαλώτος που έλεγε πως αν δεν κλείσει η αξιολόγηση στο Eurogroup της 5ης Δεκέμβρη «καήκαμε». Εξηγούσε, μάλιστα, ότι ο χρόνος είναι ασφυκτικός διότι η ελληνική οικονομία μπαίνει σε αναπτυξιακή τροχιά και οι επενδυτές περιμένουν να εξαφανιστεί από τον ορίζοντα η αβεβαιότητα για να έρθουν να επενδύσουν. Δεν είδαμε, βέβαια, τίποτα ουρές επενδυτών να περιμένουν για να έρθουν στην Ελλάδα, όμως το παραμυθάκι αυτό εξυπηρέτησε για ένα δίμηνο περίπου την κυβερνητική προπαγάνδα.
Η 5η του Δεκέμβρη παρήλθε άπρακτη, πέρασαν και άλλοι δύο μήνες, η αξιολόγηση δεν έκλεισε και ο Τσακαλώτος θα ήθελε να είχε δαγκώσει τη γλώσσα του, παρά να πει αυτή τη φράση που του την κοπανάνε οι πολιτικοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ. Πλέον δεν δίνουν τον τόνο οι «επενδυτές που θέλουν να εξαφανιστεί η αβεβαιότητα», γιατί αυτό αντιστρατεύεται το ιδεολόγημα της «ορμητικής ανάπτυξης». Μια κάποια ανάπτυξη θα υπάρξει, βέβαια, αυτή όμως δε θα οφείλεται στην «εισβολή επενδυτών», αλλά θα είναι «ανάπτυξη εξ αντανακλάσεως», δηλαδή η οριακή ανάπτυξη που ακολουθεί μια μακρά περίοδο καπιταλιστικής ύφεσης (από το 2008 βρίσκεται σε ύφεση ο ελληνικός καπιταλισμός).
Τώρα, με το ορόσημο να έχει μετατοπιστεί στις 20 Φλεβάρη, είναι ο Χουλιαράκης που δηλώνει πως είναι προτιμότερη μια χειρότερη συμφωνία τώρα, παρά μια καλύτερη συμφωνία μετά από πέντε μήνες (αν και ο Σταθάκης «θεωρεί υπερβολική αυτή τη διατύπωση», ότι δηλαδή «επηρεάζονται οι οικονομικοί δείκτες από την καθυστέρηση στο κλείσιμο της αξιολόγησης»). Πλέον, έχει εμπλουτιστεί και ο καμβάς της επιχειρηματολογίας. Δίπλα στην πιθανή «απομάκρυνση επενδυτών», που θα επιφέρει «η καθυστέρηση ολοκλήρωσης της αξιολόγησης», αυτή «θα προκαλέσει συζήτηση για ένα 4ο πρόγραμμα διάσωσης»! Ο Χουλιαράκης το είπε αυτό, δεν το έγραψε κάποια αστική φυλλάδα.
Αυτό που υπονοείται από το τελευταίο επιχείρημα που επικαλέστηκε ο Χουλιαράκης, μιλώντας σε εκδήλωση στο LSE, είναι πως η καθυστέρηση του κλεισίματος της αξιολόγησης θα έχει ως επακόλουθο τη μη ένταξη της Ελλάδας στο περιβόητο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) της ΕΚΤ, γεγονός που θα κρατήσει τα σπρεντ των ελληνικών ομολόγων σε υψηλά επίπεδα (αν δεν τα αυξήσει κι άλλο, σε σχέση με τα σημερινά), θα καταστήσει απαγορευτικό το δανεισμό από τις «αγορές» και αναπόφευκτο έναν τέταρτο στη σειρά δανεισμό από τους λεγόμενους θεσμικούς δανειστές (τον ESM, που έχει στηθεί γι' αυτό το λόγο).
Η λογική Χουλιαράκη είναι τετράγωνη: ή κλείνουμε τώρα την αξιολόγηση υπογράφοντας ό,τι μας ζητήσουν ή αναγκαζόμαστε να πάμε αργότερα σ' ένα τέταρτο δανειακό πρόγραμμα, που θα συνοδεύεται πάλι από Μνημόνιο, επομένως θα υπογράψουμε αναγκαστικά ό,τι μας ζητήσουν.
Πού εδράζεται αυτή η λογική; Στην αναγνώριση της υποχρέωσης του ελληνικού κράτους να αποπληρώσει μέχρι τελευταίας δεκάρας το χρέος στους ιμπεριαλιστές δανειστές. Θυμίζουμε πως αυτό δεν είναι κάτι που μπήκε στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ μετά την υπογραφή του τρίτου Μνημόνιου. Είναι κάτι που αναγνωρίστηκε με τον πιο επίσημο τρόπο στο Eurogroup της 20ής Φλεβάρη του 2015 και έκτοτε επαναλαμβάνεται σε κάθε επίσημο κείμενο της Ευρωζώνης. Ο Βαρουφάκης το είχε πει με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο, όταν συναντήθηκε με τη Λαγκάρντ στο περιθώριο της εαρινής συνόδου του ΔΝΤ στην Ουάσινγκτον, τον Απρίλη του 2015: «Η Ελλάδα σκοπεύει να καλύψει όλες τις υποχρεώσεις της προς όλους τους πιστωτές της στο διηνεκές». Περιττεύει να θυμίσουμε ότι τότε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε διασπαστεί και ότι μ' αυτή τη δέσμευση είχαν συμφωνήσει όλες οι «φυλές» του.
Οταν αναγορεύουν την «έξοδο στις αγορές» σε νέα «μεγάλη ιδέα του έθνους» (προηγουμένως το είχαν κάνει οι Σαμαροβενιζέλοι με υπουργό Οικονομικών τον Στουρνάρα), δεν κάνουν τίποτ' άλλο από το να αναζητούν δανεισμό από ιδιωτικές πηγές (από τα γνωστά «κοράκια των αγορών», για να θυμηθούμε αυτά που έλεγε ο Τσίπρας πριν γίνει πρωθυπουργός), προκειμένου με τα νέα δάνεια να αποπληρώνουν τα παλιά.
Εχει άραγε καμιά διαφορά αν θα δανείζονται από τον Πόλσον, τον Σόρος και τους άλλες σπεκουλάντες των funds του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου ή αν θα δανείζονται από τους μηχανισμούς που έστησε η ιμπεριαλιστική Ευρωζώνη (EFSF/ESM) και το ΔΝΤ; Οταν δανείζεσαι για να αποπληρώσεις το προηγούμενο χρέος, το οποίο εξακολουθεί να παραμένει σε δυσθεώρητα επίπεδα, γιατί δίνεται με τοκογλυφικούς όρους, τότε θα βρίσκεσαι διαρκώς μέσα σ' ένα φαύλο κύκλο. Ναι, αλλά «άμα βγούμε στις αγορές, θα είμαστε μια κανονική χώρα και δε θα έχουμε Μνημόνιο» λένε τα παπαγαλάκια του συστήματος. Η συζήτηση που γίνεται εδώ κι ένα τρίμηνο με τους ιμπεριαλιστές δανειστές για επέκταση του Μνημόνιου (χωρίς νέο δάνειο) έχει κάνει σκόνη και αυτό το παραμύθι.
KONTΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 18 ΦΛΕΒΑΡΗ
πηγή: eksegersi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου