Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να προσφέρει κουτόχορτο εντός κι εκτός του κόμματος δημιουργώντας την εντύπωση πως με τη Γερμανία όλα πάνε καλά και το πρόβλημα υφίσταται με τους συνήθεις γκρινιάρηδες του ΔΝΤ.
Το θέμα δεν είναι αν, το θέμα είναι πότε η κυβέρνηση θα υπογράψει φαρδιά πλατιά τη νέα συνθηκολόγηση, ελπίζοντας να πάρει το πράσινο φως των θεσμών για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης από το επόμενο συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, στις 20 Φεβρουαρίου.
Έτσι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, στις 20 Φεβρουαρίου 2017, στην επέτειο της υπογραφής της πρώτης συνθηκολόγησης με τους δανειστές, στις 20 Φεβρουαρίου 2015 που προεξόφλησε όλες τις μετέπειτα εξελίξεις (3ο μνημόνιο, νέα μέτρα, κλπ.) θα καταφέρουν ένα νέο πλήγμα στα δικαιώματα των εργαζομένων ενταφιάζοντας συντάξεις, εισοδήματα και δημόσια περιουσία ακόμη και για μετά το 2018! Κι αυτό θα γίνει χωρίς να είναι βέβαιο ότι θα κλείσει η αξιολόγηση, ούτε καν αν θα δοθούν ως επικοινωνιακό αντίβαρο μέτρα όπως η ένταξη στο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων από την ΕΚΤ (ποσοτική χαλάρωση) και το μεσοπρόθεσμο πακέτο ελάφρυνσης του χρέους.
Το πρόβλημα, ωστόσο, όπως συνέβαινε πάντα από το 2010, το έχουν οι δανειστές κι όχι η Ελλάδα. Στον πίνακα που ακολουθεί φαίνονται οι λήξεις του δημοσίου χρέους για το επόμενο διάστημα, εξαιρουμένων των εντόκων γραμματίων.
Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης (που έπρεπε να είχε γίνει από τον Φεβρουάριο του 2016) και η απελευθέρωση των δόσεων αν κάποιους επείγει είναι το ΔΝΤ που βιάζεται να αποπληρωθεί τα χρήματα που προσέφερε με το δεύτερο δάνειο το 2012. Επίσης, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που διατηρεί ομόλογα τα οποία δεν «κουρεύτηκαν» με την αναδιάρθρωση του 2012.
Επιπλέον, τους ιδιώτες ομολογιούχους που κι αυτοί με το «έτσι θέλω» εξαιρέθηκαν από το PSI στο οποίο ωστόσο εντάχθηκαν παρά τη θέλησή τους ασφαλιστικά ταμεία για να χάσουν 14 δισ. ευρώ από την περιουσία τους και μικροομολογιούχοι που καταστράφηκαν.
Επομένως, όλη η αγωνία για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης ως διακύβευμα έχει την ομαλή αποπληρωμή των δανειστών: ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΕΜΣ και κεφάλαια – γύπες που κρατούν τα ομόλογα.
Κι ενώ το ζητούμενο δεν είναι τίποτε άλλο από την εξόφληση των δανειστών (να μας δώσουν δηλαδή χρήματα για να τους τα επιστρέψουμε) τα μέτρα που απαιτούν συνολικού ύψους 4,5 δις. ευρώ ώστε να εξασφαλισθούν δημοσιονομικά πλεονάσματα ύψους 3,5% για μετά το 2018 είναι εξωφρενικά! Συγκεκριμένα:
Πρώτο, μείωση αφορολόγητου, από 8.636 ευρώ που είναι σήμερα για τον άγαμο πιθανά στα 5.000 ευρώ που θα σημάνει 600 ευρώ επιπλέον φορολογική επιβάρυνση για κάθε φορολογούμενο καθώς η έκπτωση φόρου θα μειωθεί από 1.900 σε 1.300 ευρώ.
Δεύτερο, μείωση συντάξεων, με την κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» η οποία θα εξασφάλιζε ότι οι παλιοί συνταξιούχοι δε θα υποστούν τις συνέπειες από τη μείωση συντάξεων που φέρνει το ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου.
Τρίτο, αύξηση του ΦΠΑ από το 13% στο 14% που θα δημιουργήσει νέο κύμα ανατιμήσεων σε λαϊκά είδη καθώς σε αυτό το συντελεστή υπάγονται τα περισσότερα είδη διατροφής (κρέατα, ψάρια, γαλακτομικά, κ.α.) πλήττοντας έτσι προνομιακά τα χαμηλά εισοδήματα.
Τέταρτο, ηλεκτρονικές δημοπρασίες, που θα διευκολύνουν τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας μιας κι έτσι τραπεζίτες και ΣΥΡΙΖΑ θα ξεπεράσουν το φυσικό εμπόδιο των αγωνιστών που με την παρουσία τους κάθε Τετάρτη δεν επιτρέπουν τη διεξαγωγή των πλειστηριασμών.
Πέμπτο, ξεπούλημα της ΔΕΗ, μέσω της πώλησης του 17% που έχει υπό τον έλεγχό του το ΤΑΙΠΕΔ μετά την απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων στις 8 Απριλίου 2014. Μέχρι τώρα όμως, όπως φαίνεται και στον πίνακα με τη μετοχική σύνθεση της ΔΕΗ, το δημόσιο διέθετε την πλειοψηφία των μετοχών (51,12%) αθροίζοντας το δικό του μερίδιο (34,12%) με το μερίδιο του ΤΑΙΠΕΔ. Αν αυτό το πακέτο μετοχών περάσει σε ιδιώτες, και ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ολοκληρώσουν το έργο που ξεκίνησε η ΝΔ, τότε η ΔΕΗ παύει και τυπικά πλέον να ανήκεις το δημόσιο, έστω κατά πλειοψηφία.
Έκτο, επώδυνες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, με απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων έτσι ώστε οι τραπεζίτες να ξεφορτωθούν πλεονάζον προσωπικό που έφεραν μαζί τους οι συγχωνεύσεις των προηγούμενων χρόνων.
Για όλα φταίει το ΔΝΤ;
Το επιχείρημα της κυβέρνησης είναι πώς
…για όλα φταίει το ΔΝΤ! Ξεχνάει ωστόσο να πει ότι η Γερμανία απαίτησε
και επέβαλε από το 2010 τη συμμετοχή του στο δανεισμό της Ελλάδας, ενώ η
ίδια η κυβέρνηση ζήτησε επίσημα τη συμμετοχή του Ταμείου στο τρέχον
τρίτο πρόγραμμα δανειοδότησης.Την πρώτη φορά ο ίδιος ο Τσίπρας και τη δεύτερη φορά ο Τσακαλώτος με επιστολή του στην Λαγκάρντ τον Ιούλιο του 2015.
Το σημαντικότερο ωστόσο πώς ακόμη κι αν ΔΝΤ και Γερμανία διαφωνούν σε σχέση με το δημόσιο χρέος (με τον μεν Ταμείο να το κρίνει «εξαιρετικά μη βιώσιμο» ζητώντας επιτάχυνση των μέτρων ελάφρυνσης ενώ η Γερμανία παραμένει αμετακίνητη) συμφωνούν απολύτως για την ανάγκη λήψης μέτρων άγριας λιτότητας που θα εξασφαλίσουν πλεονάσματα στο διηνεκές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να προσφέρει κουτόχορτο εντός κι εκτός του κόμματος δημιουργώντας την εντύπωση πως με τη Γερμανία όλα πάνε καλά και το πρόβλημα υφίσταται με τους συνήθεις γκρινιάρηδες του ΔΝΤ. Το πρωτοσέλιδο της σαββατιάτικης Αυγής, με τίτλο «Σύμπνοια με Βερολίνο», ήταν ενδεικτικό όχι μόνο των αυταπατών αλλά και της υποτέλειας που δείχνει ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στη Μέρκελ, την οποία πριν δύο χρόνια αντιμετώπιζε σαν αιτία όλων των συμφορών…
Αυταπάτες ωστόσο δημιουργούν κι άλλες κριτικές όπως του Γιάννη Βαρουφάκη, η οποία δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών το Σάββατο 4/2/2016 http://www.efsyn.gr/arthro/rixi-me-tis-pseydaisthiseis που μπορεί να καλούν τον Τσίπρα να μην αποδεχθεί τα αντιλαϊκά μέτρα και να προχωρήσει σε ρήξη, εξακολουθούν ωστόσο και περιγράφουν τη ρήξη σε ένα πλαίσιο συνέχειας και πλήρους σεβασμού των εικονισμάτων της οικονομικής ορθοδοξίας. Δηλαδή, πρώτο, εντός της ευρωζώνης, δεύτερο, με πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 1,5% και τρίτο συρρικνώνοντας το στόχο της διαγραφής του χρέους, όπως τεκμηριωμένα το έθεσε η Επιτροπή Αλήθειας της Βουλής το 2015, στο αίτημα της αναδιάρθρωσης των ακούρευτων ομολόγων της ΕΚΤ.
Μια τέτοια έκπτωση στόχων απέχει παρασάγγας όχι μόνο από το δίκαιο αλλά και από το αναγκαίο που περιλαμβάνει τη διαγραφή χρέους του ΔΝΤ. Αίτημα για το οποίο επιχειρηματολόγησε την ίδια μέρα από τη σελίδα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Bloomberg ακόμη και πρώην στέλεχος του ΔΝΤ, σε ένα βαρυσήμαντό άρθρο του. Βλ: https://www.bloomberg.com/view/articles/2017-02-03/the-imf-should-get-out-of-greece
Όταν ακόμη και στελέχη του ΔΝΤ θέτουν ζήτημα διαγραφής του χρέους του ΔΝΤ δεν είναι αυτολογοκρισία η εξαφάνιση αυτού του αιτήματος απ’ όσους αναφέρονται στη ρήξη;
Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή προοπτική που καθιστά θέμα χρόνου ένα νέο πολυνομοσχέδιο αντιλαϊκών μέτρων, η λύση της άμεσης ρήξης με παύση πληρωμών επί του δημόσιου χρέους, έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ είναι η πλέον συμφέρουσα για τους εργαζομένους, όρος σωτηρίας για να σωθούν οι συντάξεις και η δημόσια περιουσία και να αποτραπεί η νέα φορολεηλασία.
πηγή: kommon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου