Σπύρος Καβακόπουλος: Το κινητό και το κάγκελο

Σταθμός Περισσού.

Πάμφτωχος γνώριμος, τηλεφωνεί κρατώντας την τεράστια «κινιτούκλα» του. Συνηθισμένο το φαινόμενο και σ’ άλλους δυστυχείς.

Δεν ξέρω πως, αλλά ταυτόχρονα σκέφτηκα τον δυστυχή μικρασιάτη πρόσφυγα που ‘χε βάλει προπολεμικά το κάγκελο στο σπίτι του στην γειτονιά μου. Κάγκελο κομψοτέχνημα, όλο στο σφυρί και τ’ αμόνι, κόστους δυσανάλογου των οικονομικών του.

Δύο περιπτώσεις δυστυχών ανθρώπων που κάθε ένας ιεραρχεί διαφορετικά τις ανάγκες του. Ο πρώτος, θεωρεί ότι χωρίς πανάκριβο κινητό, αδύνατον να κυκλοφορήσει.

Ο δεύτερος, ο πάμφτωχος τότε πρόσφυγας, προτεραιότητά του η προγονική αισθητική. Θα μπορούσε να μην βάλει κάγκελα ή να τα παραγγείλει με παράλληλες σιδερόβεργες, όπως γίνεται σήμερα. Όμως γι αυτόν κάγκελα τέτοια δεν υπάρχουν, βάζει αυτά που ξέρει αυτός κι ο σιδεράς της γειτονιάς του.

Προσέξτε τις φωτογραφίες και συγκρίνετε την αισθητική του σήμερα δυστυχισμένου, με αυτήν του τότε. Προσέξτε επίσης πως η σημαία δένει και κοσμεί κάγκελο και σπίτι. Αλήθεια, όλο αυτό το καλλιτεχνικό σύνολο, δεν σε κάνει περήφανο για τον τότε Έλληνα;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;