Σ’ έναν κόσμο ασφυκτικό οι καταλήψεις είναι ανάσα ελευθερίας. Ε, δε θα κάτσουμε να σκάσουμε.
Μετά από 7 χρόνια «κρίσης» και μνημονιακών πολιτικών η κοινωνία μοιάζει κουρασμένη, αποδιοργανωμένη και απογοητευμένη. Ο αγώνας για επιβίωση, ο κοινωνικός αυτοματισμός, η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, ο στραγγαλισμός της «ελπίδας» και η επίδειξη δύναμης της κρατικής και παρακρατικής καταστολής τείνουν να θεωρούνται από ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας καταστάσεις de facto. Την ώρα που οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, την ώρα που η διαπλοκή και η ρεμούλα συνεχίζουν να κυβερνούν, την ώρα που το κράτος της ανομίας εξευτελίζει ακόμα κι αυτό το αστικό δίκαιο για να προστατέψει τα άξια τέκνα του και τους ισχυρούς προστάτες του, η κυρίαρχη αφήγηση έρχεται να μας πείσει πως το μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι τα Εξάρχεια, οι καταλήψεις και οι κοινωνικοί χώροι. Η καταστολή ενάντια στους αυτοοργανωμένους χώρους όχι μόνο δεν μειώθηκε με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά έχει εντατικοποιηθεί το τελευταίο διάστημα.
Αυτό όμως δεν είναι άξιο απορίας. Οι καταλήψεις ενοχλούν. Ενοχλούν γιατί είναι χώροι ζωντανοί, δημιουργικοί και πολιτικά μη χειραγωγήσιμοι από την εξουσία. Ενοχλούν γιατί παράγουν πολιτική σκέψη, εκδίδουν και διακινούν ανατρεπτικά βιβλία, διαπαιδαγωγούν τη νέα γενιά, παράγουν πολιτισμό, αποτελούν πεδία χειραφέτησης και βοηθούν στην οργάνωση της αντίστασης στη λαίλαπα των αυταρχικών αντικοινωνικών πολιτικών που εφαρμόζονται. Ενοχλούν γιατί αποδεικνύουν και μόνο με την ύπαρξή τους πως μια άλλη κοινωνία είναι εφικτή, μια κοινωνία συντροφική, δίκαιη, αταξική, ελεύθερη, μαχητική. Ενοχλούν γιατί η αλήθεια ενοχλεί και η αλήθεια είναι πως απέναντι στον καπιταλισμό υπάρχει μόνο μία πραγματική και ισχυρή αντιπολίτευση: Η αυτοοργάνωση.
Οι αυξανόμενες επιθέσεις ενάντια στις καταλήψεις της τελευταίας περιόδου, είτε έχουν τη μορφή μαφιόζικων παρακρατικών πρακτικών όπως στην περίπτωση της Στρούγκας στη Ν. Φιλαδέλφεια από τον ιδιωτικό στρατό του Μελισσανίδη, είτε τη μορφή της κλασσικής κρατικής καταστολής όπως στην περίπτωση των εκκενώσεων των καταλήψεων Ανοιχτό 3ο στη Σύρο, Βίλα Ζωγράφου και Αλκιβιάδου στην Αττική ή της επίθεσης της αστυνομίας στο στέκι Αγρινίου, ακόμα και το κόψιμο της παροχής νερού στο Εμπρός δεν μας αφήνουν αδιάφορους. Μας οργίζουν, μας ενώνουν και μας πεισμώνουν.
Για μας οι καταλήψεις είναι ο φυσικός μας χώρος. Εκεί παίζουμε θέατρο και μουσικές, εκεί συζητάμε, οργανωνόμαστε, τσακωνόμαστε, ζυμωνόμαστε. Θα τις υπερασπιστούμε και θα βοηθήσουμε να πολλαπλασιαστούν. Γιατί ο πολιτισμός που πρεσβεύουμε είναι αυτός της αντίστασης, της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας και της αυτοοργάνωσης.
Σ’ έναν κόσμο ασφυκτικό οι καταλήψεις είναι ανάσα ελευθερίας.
Ε, δε θα κάτσουμε να σκάσουμε.
Τσιριτσάντσουλες
πηγή: athens.indymedia.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου